TARGET 2 | จับตาดู

“เขาพูดอะไรของเขานะ” ลลินน์พึมพำออกมาด้วยความไม่เข้าใจ อีกฝ่ายทำเหมือนรู้จักเธอมากนานแสนนาน แต่เธอกลับนึกไม่ออกเลยว่าเขาเป็นใคร…

หญิงสาวหันมองตามแผ่นหลังคนตัวสูงด้วยสายตาราบเรียบ แวบหนึ่งในสมองของเธอรู้สึกว่ากำลังจดจำน้ำเสียงของเขาได้ แต่ก็ไม่รู้ว่าเคยได้ยินมันจากที่ไหน…

‘หวังว่าจะจำฉันได้เร็วๆ นี้นะ เพราะถ้าจำไม่ได้…ฉันก็จะทำให้เธอจำฉันได้ด้วยวิธีของฉัน’

“คำพูดอะไรของเขาเนี่ย ได้ยินแล้วรู้สึกเสียวสันหลัง” ลลินน์ลูบแขนทั้งสองข้างของตัวเองเมื่อนึกถึงน้ำเสียงเข้มๆ ของผู้ชายคนเมื่อกี้ ก่อนจะสลัดความคิดทั้งหมดแล้วรีบวิ่งมาที่รถยนต์ของตัวเองอย่างรวดเร็ว

@CRUZ PUB

หลังจากที่ลลินน์กลับไปแต่งตัวที่คอนโดของตัวเองเสร็จเรียบร้อย เธอก็นั่งรถแท็กซี่มาที่ผับใหม่ที่นัดกับเพื่อนไว้ในทันที ใครจะรู้ว่านักศึกษาแพทย์หน้าตาจิ้มลิ้มอย่างเธอเวลาท่องราตรีจะกลายเป็นผู้หญิงที่เซ็กซี่ได้มากขนาดนี้

“สวัสดีครับ มาคนเดียวเหรอ”

“อ๋อ มากับเพื่อนค่ะ” ลลินน์ตอบผู้ชายที่เดินเข้ามาทักทายในขณะที่เธอกำลังเดินผ่านพวกเขาไปที่โต๊ะของตัวเองที่มีเพื่อนๆ นั่งรออยู่ “ขอตัวก่อนนะคะ”

“ดื่มด้วยกันสักแก้วไหมครับ” ผู้ชายคนที่ทักทายอาศัยจังหวะที่ลลินน์กำลังเบียดเสียดกับคนอื่นรั้งแขนเธอไว้แน่น

“ไม่ดีกว่าค่ะ” หญิงสาวรีบสะบัดตัวออกจากอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว แล้วรีบเดินแทรกบรรดานั่งท่องราตรีคนอื่นๆ ขึ้นมาบนชั้นสองที่เป็นพื้นที่สำหรับโต๊ะวีไอพีทันที

“ลลินน์แกมาช้าไปมากเลยนะ”

“โทษที กว่าจะแยกกับพี่ลันได้ก็เกือบทุ่มแล้วอะ”

“งั้นแกก็รีบกินๆ เข้าไปเลย จะได้เมาทันพวกฉัน”

“จะรีบเมาไปไหน พรุ่งนี้ก็หยุด”

“พี่ไม้บอกให้ฉันกลับไม่เกินเที่ยงคืน แปลว่าเที่ยงคืนฉันต้องถึงห้อง” มะปรางมุ่ยหน้าเมื่อนึกถึงพี่ชายแสนเข้มงวดของตัวเอง ทั้งที่ก็เป็นเขานั่นแหละที่จองโต๊ะวีไอพีนี้ให้เธอ เพราะไม่ต้องการให้ใครมาวุ่นวายกับน้องมากมายนัก

“มีเวลาอีกตั้งสามชั่วโมง ฉันเมาทันพวกแกอยู่แล้ว” ลลินน์เอื้อมมือไปรับแก้วเครื่องดื่มจากจินนี่มาดื่มรวดเดียวจนหมดแก้ว

“ไหนบอกมีเวลาอีกตั้งสามชั่วโมง”

“ก็มีเวลาสามชั่วโมงให้ฉันเมาเป็นหมาให้ได้ไง” ร่างเล็กยิ้มหวานมองหน้าเพื่อนทั้งสองคนสลับกันไปมา ก่อนจะกวาดสายตาไปรอบๆ ผับแห่งใหม่ที่เพิ่งเปิดให้บริการไม่นานมานี้ แถมยังดูหรูหรากว่าผับอื่นๆ ที่เธอเคยไปมาอีกด้วย

“เฮ้ย! นั่นไง เจ้าของผับ” เสียงมะปรางและท่าทางชี้ไม้ชี้มือของเธอ ทำให้ลลินน์เลื่อนสายตามองไปตามปลายนิ้วของเพื่อน จนกระทั่งไปสะดุดตาอยู่ที่ผู้ชายใบหน้าหล่อเหลาคนหนึ่งและเป็นคนเดียวกับผู้ชายที่ฝากคำพูดแปลกๆ ไว้กับเธอเมื่อตอนเย็น

“หล่ออย่างที่เขาว่ากันจริงด้วยว่ะ อายุน่าจะพอๆ กับพวกเราหรือไม่ก็โตกว่านิดหน่อย” จินนี่เสริมทับ ในขณะที่ลลินน์ยังจ้องมองเขาอย่างไม่ละสายตาไปไหนจนกระทั่งอีกฝ่ายเดินผ่านขึ้นไปยังห้องทำงานด้านบนสุดของตัวเอง

“จ้องตาไม่กะพริบเลยยัยลิน แกชอบเขาเหรอ”

“เปล่า ฉันแค่สงสัยอะไรนิดหน่อยน่ะ”

“สงสัยอะไรของแก”

“ไม่มีอะไรหรอกน่า” ลลินน์บอกปัดเพื่อน แล้วเหลือบมองหน้าต่างสีใสขนาดใหญ่ที่อยู่ชั้นบนสุดของผับเล็กน้อย เธอเดาว่าผู้ชายคนนั้นน่าจะกำลังอยู่ในห้องนั้นนั่นแหละ

ทันใดนั้นผ้าม่านสีดำสนิทที่เคยปิดไว้ก็ถูกเปิดออกด้วยฝีมือของชายหนุ่มเจ้าของผับ เขากวาดสายมองบรรดาลูกค้าที่มาใช้บริการผับตัวเองด้วยสายตาพึงพอใจ จนกระทั่งดวงตาคู่นั้นเลื่อนมาหยุดที่ใบหน้าสะสวยท่ามกลางความมืดมิดที่มีแสงไฟหลากสีสาดมากระทบแค่เพียงเสี้ยววินาที

“ผู้หญิงคนนั้น…”

“อะไรนะครับนาย” ธันวาขานรับผู้เป็นเจ้าด้วยความงุนงง

“มึงจับตาดูผู้หญิงคนนั้นไว้ให้ดี”

“ผู้หญิงเสื้อขาวที่นั่งอยู่โต๊ะวีไอพีหนึ่งใช่ไหมครับ”

“อืม” สายตาของครูซยังคงจดจ้องอยู่ที่ใบหน้าสะสวยของลลินน์ไม่ละสายตา เธอยังคงเหมือนเด็กผู้หญิงที่เขาเคยเจอเมื่อเจ็ดปีที่แล้ว จะมีแค่รูปร่างและใบหน้าที่ดูโตขึ้นเพียงเท่านั้น

“นายสนใจเธอเหรอ ให้ผมไปพาเธอขึ้นมาที่นี่ไหม”

“ไม่ต้อง แค่จับตาดูไว้อย่าให้คาดสายตาก็พอ” ครูซเดินกลับมานั่งที่โซฟากลางห้องทำงานของตัวเองโดยไม่ยอมปิดผ้าม่านอย่างเช่นทุกครั้ง ราวกับว่าอยากเห็นลลินน์ตลอดเวลา “เอาเหล้าขึ้นมาให้กูด้วย”

“งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ” ธันวาก้มหัวให้ผู้เป็นเจ้านายเล็กน้อยแล้วจึงเดินออกจากห้องทำงานไป ครูซเลื่อนสายตาจากใบหน้าสะสวยของลลินน์ไปที่ผู้ชายกลุ่มหนึ่งที่นั่งอยู่ชั้นล่างสุด พลางนึกคำพูดที่ได้ยินในตอนที่เดินผ่านคนพวกนั้น

‘ผู้หญิงคนเมื่อกี้แม่งโคตรน่าเอาเลยสัดเอ๊ย’

‘วันนี้กูเอายามา มึงเอาปะละ’

‘เฮ้ยเอาดิ กูจะจัดแม่งทั้งคืนเลยสวยแล้วหยิ่งแบบนั้น’

‘แต่กูขอแจมด้วยนะ สวยๆ อย่างนั้นน่าจะมาครางใต้ร่างเพราะคxxกู’

‘ได้ดิวะ เอาแม่งให้หมดนี่เลยดีไหม ยังไงก็แต่งตัวมายั่วอยู่แล้ว’

“เดี๋ยวมึงจะได้ครางเป็นหมาเพราะตีนกู…” เสียงเข้มพึมพำลอดไรฟันด้วยความหงุดหงิด ถ้าเขาไม่ได้เดินมาตามลลินน์เข้ามาในผับตัวเองก็คงไม่รู้ว่าผู้ชายกลุ่มนั้นพูดถึงใคร หากเป็นคนอื่นเขาก็คงจะปล่อยผ่านอย่างเช่นทุกที แต่ครั้งนี้มันไม่เหมือนครั้งไหนๆ เพราะคนที่พวกมันต้องการจะทำเรื่องไม่ดีเป็นคนที่เขาอยากจะเจอมานานหลายปีแล้ว…

…หรือบางทีเขาควรจะใช้มือของคนอื่นให้ได้เธอมาเป็นของตัวเองดีนะ มันก็น่าสนุกดีไม่ใช่เหรอ

####เกือบเป็นคนดีแล้วครูซซซ~ อย่าหาเลวแบบพ่อนะ ไม่งั้นไม่เชียร์จริงๆ ด้วย

**หากเจอคำผิดสามารถพิมพ์บอกให้คอมเมนต์ได้เลยนะคะ ไรท์อ่านทุกคอมเมนต์งับบ***

แค่คนละหนึ่งคอมเมนท์ หนึ่งไลก์ไรท์จะได้มีกำลังใจเขียนมากขึ้นนะคะ