TARGET 3 | จูบ

“ฉันไปเข้าห้องน้ำแป๊บหนึ่งนะ สงสัยดื่มเยอะไปหน่อย” ลลินน์เอ่ยบอกเพื่อนทั้งสองคน หลังจากรู้สึกแน่นบริเวณท้องน้อยจนอยากเข้าห้องน้ำ

“เออ ฉันก็อยากเข้าเหมือนกัน ฉันไปด้วย”

“มะปรางอย่าทิ้งฉันเฝ้าโต๊ะคนเดียวดิ” จินนี่คว้าแขนมะปรางไว้แน่นไม่ยอมให้เดินตามลลินน์ไปที่ห้องน้ำด้วยกัน

“ยัยจินฉันปวดฉี่นะ จะให้ฉันอั้นเหรอ”

“เถียงกันทำไมก็ไปให้หมดเนี่ยแหละ” พูดจบทั้งสามสาวก็เดินตรงมายังห้องน้ำของชั้นวีไอพีทันที พวกเธอใช้เวลาเข้าห้องน้ำกันนานประมาณสิบนาที ก่อนที่จะเดินกลับมาที่โต๊ะพร้อมกัน

“หมดแก้วนี้กลับกันไหม พี่ไม้ไลน์มาตามยิกๆ แล้วเนี่ย” มะปรางเอ่ยบอกเพื่อนหน้ามุ่ย ทั้งที่กำลังสนุกแต่ดันมีแชตไลน์จากพี่ชายทักมาเตือนเวลาไม่หยุดหย่อน

“อือ นี่ก็ห้าทุ่มยี่สิบแล้ว” ลลินน์พยักหน้าตกลงอย่างไม่เรื่องมาก เพราะตอนนี้เธอเองก็เริ่มรู้สึกไม่เหมือนเดิมแล้ว แอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไปในค่อยๆ แทรกเข้ามาในร่างกายมากขึ้นเรื่อยๆ จนสมองประมวลผลช้ากว่าปกติ

ดวงตากลมโตก้มมองเครื่องดื่มสีอำพันในแก้วของตัวเล็กน้อย มันน่าประหลาดใจที่ตอนนี้มันกลับมาเต็มแก้วอีกครั้งหลังจากที่กระดกดื่มไปจนหมดก่อนที่จะไปห้องน้ำ แต่มาคิดอีกทีก็คงเป็นพนักงานที่มาเติมให้ในระหว่างที่พวกเธอไม่อยู่ที่โต๊ะก็ได้

ปึก! แก้วว่างเปล่าถูกวางลงบนโต๊ะหลังจากที่เธอดื่มมันจนหมดเกลี้ยงไม่เหลือแม้แต่หยดเดียว ก่อนจะหันไปเร่งเพื่อนทั้งสองคนที่ยังไม่ยอมหยิบมันขึ้นมาดื่มสักที

“พวกแกรีบกินให้มันหมดสักทีสิ จะได้กลับฉันเริ่มง่วงแล้วเนี่ย”

“หมดแล้วๆ เรากลับกันได้เลยเหอะ พี่ไม้จ่ายเงินไว้ให้แล้ว”

“หูยยยย~ พี่ชายแกนี่เป็นผู้ชายในฝันเลยอะ” จินนี่บอก

“อือ ไปเถอะ” ลลินน์หยัดตัวลุกจากโซฟาเป็นคนแรก ก่อนที่เพื่อนๆ ทั้งสองคนจะลุกตามแล้วเดินออกมาจากผับพร้อมกัน หลังจากส่งเพื่อนทั้งสองคนขึ้นรถแท็กซี่ไปก่อน ลลินน์ก็ยังยืนอยู่ในที่เดิมเพื่อรอรถแท็กซี่ของตัวเอง

“มายืนรอรถเหรอ ให้ผมไปส่งไหม” เสียงของผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้นมาจากด้านหลังจากร่างเล็ก ทำให้เธอหันกลับไปมองแล้วก็พบว่าเขาคือผู้ชายคนเดียวกับที่ทักเธอในผับ

“ไม่เป็นไรค่ะ”

“ผู้หญิงกลับรถแท็กซี่คนเดียวมันคงไม่ดีหรอกครับ ให้พวกผมไปส่งดีกว่านะ” สายตาเจ้าเล่ห์ที่โลมเลียร่างกายเธอมันไม่ค่อยน่าไว้ใจสักเท่าไร

“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันกลับเองได้” ลลินน์ปฏิเสธอย่างสุภาพแล้วเดินเลี่ยงมาอีกทาง แต่กลับถูกผู้ชายคนเดิมคว้าข้อมือไว้เสียก่อน ครั้งนี้ทำให้เธอจำเป็นต้องสะบัดมือออกอย่างแรงเพราะรู้สึกเหมือนถูกไฟช็อต

“อย่าหยิ่งไปหน่อยเลย ไปสนุกกับพวกผมต่อดีกว่านะ”

“…” ร่างเล็กเม้มปากแน่น เมื่อรู้สึกว่าร่างกายของตัวเองเริ่มไม่ปกติ ความร้อนรุ่มที่เกิดจากภายในทำให้เหงื่อออกบริเวณฝ่ามือและรอบๆ กรอบใบหน้า

“เป็นอะไรไป อยากไปกับพวกผมแล้วเหรอ”

“ถะ…ถอยไป” ลลินน์รีบปัดมืออีกฝ่ายที่กำลังจะเอื้อมมาจับใบหน้าเธอออกอย่างแรงอีกครั้ง เธอรู้ดีว่ามันเป็นเพราะอะไรทำไมเธอถึงมีความต้องการบางอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นในชีวิตเลยสักครั้งแบบนี้ มันก็กำลังกัดกินสติของเธอทีละน้อยๆ จนต้องขบฟันแน่นกดความรู้สึกของตัวเองลง

“ผมรู้ว่าคุณต้องการ…เรื่องอย่างว่า พวกผมให้คุณได้นะ แค่ไปกับพวกผมก็พอ” ดวงตากลมโตสั่นระริกพยายามมองหาคนที่เธอจะขอความช่วยเหลือได้ จนกระทั่งเห็นผู้ชายที่ทำท่าว่าจะรู้จักเธอยืนสูบบุหรี่อยู่ไม่ไกลนัก และก็เห็นว่าเขากำลังมองมาทางเธอด้วยสายตาราบเรียบ เพียงแค่นั้นลลินน์ก็รีบวิ่งเข้าไปหาเขาอย่างไม่รีรอ

“ชะ…ช่วยฉันหน่อยได้ไหม”

“ช่วยอะไรล่ะ”

“ช่วยพาฉันไปจากตรงนี้หน่อยได้ไหม” ลลินน์ขอร้องเขาด้วยน้ำเสียงออดอ้อนอย่างไม่เป็นตัวเอง เนื้อตัวของเธอสั่นเทาอย่างหนักจากฤทธิ์ของยาปลุกเซ็กซ์ที่ถูกใครบางคนใส่ไว้ในแก้วเหล้า

“ที่รักจะรีบเดินไปไหนล่ะ กลับบ้านเรากันดีกว่า” ผู้ชายคนเดิมเดินตรงมาหาลลินน์แล้วอ้างตัวว่าเป็นแฟนของเธอ ทำท่าว่าจะดึงแขนลลินน์เข้าหาตัวเอง “โทษทีครับ แฟนผมเมามาก”

พรึ่บ! ครูซทิ้งบุหรี่ลงบนพื้นแล้วขยี้ดับบุหรี่ด้วยรองเท้าหนังราคาแพง ก่อนจะกระชากคนตัวเล็กกลับมาอยู่ในอ้อมกอดของเขา

“แน่ใจนะว่าผู้หญิงคนนี้เป็นแฟนมึง?”

“ก็ใช่สิวะ เอาแฟนกูคืนมาสักทีเหอะ”

“เธอเป็นแฟนมันเหรอ” ครูซถามคนในอ้อมกอดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าไม่ใช่แต่อยากให้ลลินน์ปฏิเสธออกมาเองมากกว่า

“มะ…ไม่ใช่ พะ…พาฉันออกไปจากตรงนี้หน่อย”

“อย่าคิดมาวางยาผู้หญิงคนไหนในผับกูอีก ถ้ากูเห็นหน้าพวกมึงอีกรอบ…รู้ใช่ไหมว่าจะเป็นยังไง” น้ำเสียงเยือกเย็นจากปากของครูซ ทำให้ผู้ชายพวกนั้นเกิดความหวั่นใจขึ้นมา เพราะรู้ว่าเจ้าของผับแห่งนี้เป็นลูกชายของมาเฟีย แต่ก็ไม่คิดว่าจะเป็นคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าของพวกเขา

เมื่อไม่มีคำตอบใดๆ จากปากของพวกมัน ครูซจึงลากคนตัวเล็กในอ้อมกอดเดินมาที่รถยนต์ของตัวเองที่จอดตระหง่านเด่นอยู่บริเวณหน้าผับ สิ่งที่เขาสัมผัสได้จากร่างกายเล็กก็คืออุณหภูมิที่สูงกว่าปกติ เสียงครางเบาๆ ในลำคอที่พยายามสะกดกลั้นอารมณ์ของตัวเอง

“จะให้ฉันไปส่งที่ไหน”

“ทะ…ที่ไหนก็ได้ ช่วยฉันที” ร่างสูงค่อยๆ กระตุกยิ้มมุมปากทันทีที่แววตาหยาดเยิ้มของคนตัวเล็กที่จ้องมองมายังเขา

“ที่ไหนก็ได้เหรอ”

“อื้อออ~ ช่วยฉันหน่อย”

“อยากให้ฉันช่วยแบบไหนล่ะ” ครูซยังคงยืนพิงรถตัวเองนิ่งๆ ไม่ได้เป็นเดือดเป็นร้อนกับท่าทางของอีกฝ่ายที่เหมือนจะขาดใจตายเสียให้ได้ ถ้าไม่ได้อะไรที่ทำให้ฤทธิ์ของยามันสงบลง

“ก็ช่วยให้ฉันหายจากอาการบ้าๆ นี่ไง!” ลลินน์ขึ้นเสียงใส่คนตัวสูงด้วยความหงุดหงิด ก่อนจะพุ่งเข้าไปหาเขาแล้วล้วงหยิบกุญแจรถจากกระเป๋ากางเกงของเขาออกมาอย่างถือวิสาสะ “ปะ…ไปส่งฉันที่คอนโดหน่อย”

“ทำไมฉันต้องไปส่งเธอด้วย”

“ก็ไหนนายบอกรู้จักฉันไม่ใช่เหรอ!”

“จำฉันได้หรือยังล่ะ ถ้าจำได้ฉันจะไปสะ…” ยังไม่ทันที่ครูซจะพูดจบ ร่างเล็กก็พุ่งเข้ามาประกบจูบเขาด้วยท่าทางงกๆ เงิ่นๆ ก่อนที่เขาจะยกมือจับท้ายทอยเล็กแล้วจูบตอบกลับไปด้วยความดูดดื่มเนิ่นนานหลายนาที

###ก็จูบพี่มันเองไปเลยสิ 555555555 ลลินน์ลูก!! เป็นสาวเป็นนางทำแบบนี้ไม่ได้ อีครูซแกรู้แต่แรกแล้วก็ยังให้คนอื่นมันวางยาน้องนะ

**หากเจอคำผิดสามารถพิมพ์บอกให้คอมเมนต์ได้เลยนะคะ ไรท์อ่านทุกคอมเมนต์งับบ***

แค่คนละหนึ่งคอมเมนท์ หนึ่งไลก์ไรท์จะได้มีกำลังใจเขียนมากขึ้นนะคะ