บท 2 (2)

“นี่นายโกหกฉันหรือเปล่าเนี่ย?”

“ป—เปล่านะครับ ผมไม่ได้โกหกคุณหยาดนะครับ”

“….”

“แต่ถ้าคุณหยาดจะถามหาหลักฐานจากผม ผมเองก็คงไม่มีให้เหมือนกัน” จานินเอ่ยเสียงแผ่ว หลังช่วงบ่ายของวันถัดมา เขาและคุณหยาดพิรุณผู้เป็นแม่ของคุณชินกรได้นัดออกมาพบปะกันที่ร้านกาแฟใกล้บ้าน เพื่อสอบถามเรื่องความคืบหน้าและปัญหาที่อาจเกิดขึ้น หลังจานินย้ายเข้าไปอยู่กับคุณชินกร

“แล้วทำไมตาชินเขาถึงยอมนายง่ายจัง? เพราะกับคนอื่นที่ฉันเคยจ้างให้มาอุ้มบุญ แค่สัมผัสเนื้อต้องตัวกันบ้าง เขายังไม่เคยคิดจะทำเลย” คุณหยาดพิรุณตั้งคำถามต่อ พลางยกแก้วกาแฟขึ้นจิบไปด้วย

“อาจเป็นเพราะเมื่อคืนนี้เขากำลังโมโหผมก็ได้มั้งครับ” จานินตั้งข้อสันนิษฐาน และนั่นก็ทำให้คุณหยาดพิรุณถึงกับขมวดคิ้วอย่างฉงนทันที

“คือเมื่อคืนนี้คุณชินมาหาผมที่ห้องครับ”

“….”

“เขาจะมาทำข้อตกลงกับผม เพื่อแลกกับการที่ผมยกเลิกสัญญากับคุณหยาด” จานินบอกออกไปตามตรง โดยนั่นก็ทำให้คุณหยาดพิรุณถึงกับถอนหายใจออกมา

“แล้วนายบอกเขาว่ายังไง” คุณหยาดพิรุณถามต่อ

“ผมไม่ได้รับข้อเสนอจากเขาครับ แล้วก็…บอกกับเขาว่าไม่ว่ายังไงผมก็จะไม่ยอมยกเลิกสัญญากับคุณ เขาก็เลยโมโหน่ะครับ”

“เฮ้อ… ให้มันได้อย่างนี้สิ ลูกชายฉัน” หลังคุณหยาดพิรุณฟังเรื่องเล่าจากจานินเสร็จแล้ว อีกฝ่ายก็พึมพำออกมาเบา ๆ

“….”

“แล้วเมื่อคืนนี้เสร็จกันไปกี่ครั้ง”

“ค—ครับ?”

“นายจะมาอายอะไร ฉันไม่ใช่คนนอกนะ”

“ส—เสร็จกันไปหนึ่งครั้งครับ” เมื่อได้ยินเช่นนั้นจานินจึงบอกคนตรงหน้าเสียงแผ่ว โดยในขณะเดียวกันนั้นใบหน้าของเขาก็เริ่มร้อนผ่าวขึ้นมาเรื่อย ๆ เมื่อจานินไม่คิดว่าเขาจะต้องมานั่งตอบคำถามอะไรแบบนี้

“แล้วได้ป้องกันไหม?” คุณหยาดพิรุณซักไซ้ต่อ

“ไม่ครับ”

“ดี! ถ้าอย่างนั้นก็ดีแล้ว”

“….”

“แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ… แม้จะมีอะไรกันแบบไม่ได้ป้องกัน แต่มันก็เกิดขึ้นเพียงแค่ครั้งเดียวเท่านั้น และมันก็ไม่ได้หมายความว่านายจะท้องเลยเสียหน่อย” คุณหยาดพิรุณพูดต่อ ในขณะที่จานินก็ได้แต่นั่งนิ่งเพื่อฟังเธอเท่านั้น

“ยังไงในระหว่างสามเดือนที่นายต้องอยู่กับลูกชายฉัน ก็พยายามหาโอกาสมีอะไรกันบ่อย ๆ ก็แล้วกัน แล้วนายก็อย่าลืมซื้อที่ตรวจครรภ์ไปตุนไว้ด้วย และถ้ามั่นใจว่าท้องเมื่อไรนายก็ย้ายออกมาจากบ้านตาชินได้เลย ไม่ต้องรอให้ถึงสามเดือนตามสัญญาของเราก็ได้”

“อ๋อ ได้ครับ” จานินพยักหน้ารับอย่างว่าง่าย โดยที่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก