-05- กลั่นแกล้ง

"อย่ามายุ่งกับรูปนั้นอีก!" ทศกัณฐ์ขู่เสียงเข้มไม่พอใจ

"ผะ...ผู้หญิงคนนั้น คือคุณแม่ของท่านรองใช่ไหมคะ"

"ใช่ เธอมีปัญหาอะไรงั้นหรอ อ้อ งานเลขาไม่จำเป็นต้องมายุ่มย่ามกับเรื่องส่วนตัวของฉัน!" รวิวรรณพยักหน้ารัวๆแล้วรีบเดินออกไปรอที่โต๊ะอาหารทันที ตอนนี้เธอลนลานจนแทบไม่เป็นตัวของตัวเอง ทั้งเรื่องหุ่นล่ำๆของเขา และเรื่องวิญญาณผู้หญิงคนนั้น!

________________________

-05- กลั่นแกล้ง

รวิวรรณกลับมาถึงคอนโดด้วยสภาพหมดเรี่ยวแรงสำหรับงานเลขาที่ต้องรับมือกับเจ้านายจิตใจไม่ปกติ ทั้งเหนื่อยล้าและอ่อนเพลีย นี่คือสิ่งที่เธอต้องพบเจอทั้งวัน! จากที่เธอสัมผัสพบว่าทศกัณฐ์เป็นคนอารมณ์ไม่คงที่! เขาแสดงออกว่าไม่อยากทำงานและเบื่อหน่ายอยู่ตลอดเวลา แต่ทว่ารวิวรรณกลับไม่รู้สึกแบบนั้นสักนิด เธอกลับมองว่าผู้ชายคนนี้มีบางอย่างที่ปกปิดเอาไว้ เพราะตอนที่ไปตรวจไซต์งานเขาดูจริงจังผิดกับตอนแรกที่เธอพบเจอลิบลับ แปลก! แปลกจนเธอต้องโทรไปสอบถามพิทยาเกี่ยวกับนิสัยส่วนตัวของเจ้านายหมาดๆเพิ่มเติมเพื่อประดับความรู้และเตรียมรับมือได้ถูกต้อง แต่คำตอบที่ได้รับกลับไม่ใช่สิ่งที่เธอคิดไว้ ไหนจะความรู้สึกแปลกๆที่เธอใช้เวลาใกล้ชิดกับเขาอีกละ มันเหมือน ....เธอไม่ได้อยู่กับเขาเพียงแค่สองคนเท่านั้น

รวิวรรณปัดความสงสัยเรื่องทศกัณฐ์ทิ้งแล้วลงมือทำอาหารง่ายๆสำหรับมื้อเย็นเพราะวันนี้เธอสูญเสียพลังงานไปค่อนข้างเยอะเลยทีเดียว ข้าวผัดเบคอน และแกงจืดหมูสับที่ส่งกลิ่นหอมกรุ่นถูกวางลงพร้อมข้าวสวยร้อนๆหนึ่งจาน

"ทำอาหารอร่อยแบบนี้เราน่าจะไปเป็นเชฟนะเนี่ย" รวิวรรณชื่นชมรสมือการทำอาหารของตัวเองด้วยความภูมิใจ โชคดีที่ตอนแม่ยังอยู่ท่านเคยให้เธอเป็นลูกมือทำอาหารอยู่บ่อยๆจึงได้ทักษะนี้มาโดยบังเอิญ และไม่คิดว่าจะได้ใช้มันเพื่อประทังชีวิตในยามนี้ เหอะ! ชีวิตคือความไม่แน่นอนจริงๆ

ครืด! ครืด!

"คุณพิทยาโทรมาทำไมป่านนี้ละเนี่ย" ไม่รอช้าหญิงสาวกดรับสายทันที

"สวัสดีค่ะคุณพิท...-"

[ คุณช่วยไปดูแลท่านรองให้ผมหน่อย ]

"คะ? ดูแลท่านรอง เอ่อ คือหนูแยกกับท่านรองตั้งแต่บ่ายสามโมงแล้วค่ะ"

[ ผมทราบ แต่ตอนนี้ท่านรองกำลังดื่มอยู่ที่คลับ x ไม่ไกลจากที่พักของคุณ ยังไงช่วยไปดูแลจนกว่าท่านรองจะกลับถึงที่พักด้วย แค่นี้ก่อนผมมีธุระ ] ...วางไปแล้ว พิทยาวางสายเธอไปแล้ว ให้ตายสิ รวิวรรณรู้สึกเกลียดตัวเองที่ไปตบปากรับคำเซ็นสัญญาทาสการเป็นเลขาให้กับเจ้านายจอมวุ่นวายเสียจริงๆ เธอไม่มีเวลามาขบคิดหรือคาดโทษคนก่อเรื่องให้เสียเวลา ตอนนี้หน้าที่เลขามันค้ำคอจึงรีบหยิบกางเกงขายาวกับเสื้อที่คิดว่าเหมาะกับสถานที่ปลายทางแล้วออกไปปฏิบัติภารกิจดูแลท่านรองอย่างเร่งรีบ

@คลับ x

แสงสีเสียงที่ดังกระหึ่มภายในคลับหรูไม่ได้ทำให้ทศกัณฐ์รู้สึกผ่อนคลายสักนิดแต่เขาก็เลือกจะมานั่งที่นี่แทบทุกวันอย่างไม่มีเหตุผล เครื่องดื่มสีอำพันแก้วแล้วแก้วเล่าถูกกระดกลงคอดับความร้อนรุ่มภายในจิตใจอย่างไม่กลัวความมึนเมา ทศกัณฐ์เป็นถึงทายาทนักธุรกิจชื่อดังที่เพิ่งมีข่าวการสูญเสียครั้งใหญ่เมื่อไม่นานมานี้ ไม่แปลกที่จะมีบรรดาสาวสวยส่งสายตาเชิญชวนทอดสะพานมาให้ไม่ขาดสาย

"นั่งคนเดียวเหงาไหมคะ" สาวสวยในชุดเดรสรัดรูปสีแดงเพลิงเดินนวยนาดมาทักทายอย่างมีจริตจะก้าน สกิลการเข้าหาผู้ชายของเธอค่อนข้างอยู่ในระดับตลาดล่าง

"...." สายตาคมดุจพญาเหยี่ยวปลายตามองคนมาใหม่เล็กน้อยแต่ไม่ได้พูดจาอะไร เพราะเขาเบื่อผู้หญิงประเภทนี้เต็มทน!

"หยิ่งจังเลยนะคะ ฉันเอมี่ค่ะ ส่วนคุณคงจะเป็น...-"

"ท่านรอง! ฉันตามหาแทบแย่ อุ๊ย! เอ่อ ขอโทษที่เสียมารยาทค่ะ" รวิวรรณรีบขอโทษขอโพยหญิงสาวเซ็กซี่ที่ยืนทำหน้าปั้นปึงอยู่ข้างๆชายหนุ่ม ...มาผิดเวลาแล้วยัยรวิเอ้ยย

"ทำไมเพิ่งมาละ" ผิดคาด! เธอไม่ได้ถูกทศกัณฐ์ต่อว่าที่มาขัดจังหวะระหว่างเขาและสาวทรงโต

"อะ...เอ่อคือฉันเพิ่งหา...-"

"มานั่งสิ อยากดื่มอะไรไหมละ" คำถามของทศกัณฐ์ทำเอารวิวรรณมองอย่างงุนงง ท่านรองป่วยหรือเมา ?

"...."

"นั่งสิ อ้อ ผมต้องการเวลาส่วนตัวกับแฟน" ว่าไม่เปล่าเจ้านายหนุ่มยังออกปากบอกกับสาวสวยที่ยืนทำหน้าเหวอๆว่าเธอเป็นแฟนของเขา พระเจ้า!!! เขากำลังเมาแหงๆ รวิวรรณได้แต่มองตาปริบๆส่วนผู้หญิงคนนั้นก็เดินกระทืบเท้าปึงปังออกไปอย่างไม่สบอารมณ์ ...แบบนี้ก็ได้หรอ (?)

"ทะ...ท่านรองคะ..."

"มาทำไม?"

"หือ? ฉะ...ฉันมาดูแลท่านรองค่ะ" รวิวรรณเริ่มปะติดปะต่อเรื่องราวเมื่อครู่ได้แล้ว เขาใช้เธอเป็นไม้กันหมา!

"ฉันไม่ใช่เด็ก กลับไปซะ!" ทศกัณฐ์บอกอย่างไม่สบอารมณ์ก่อนจะรับเครื่องดื่มจากบาร์เทนเดอร์มากระดกลงคออีกอึกใหญ่

"ไม่ได้ค่ะ ฉันต้องทำตามหน้าที่"

"ไม่ยักรู้ว่าเลขาสมัยนี้ต้องตามติดชีวิตเจ้านายเหมือนพวกสัมภเวสี" คำพูดเย้ยหยันของทศกัณฐ์ไม่ได้ทำให้รวิวรรณเจ็บปวดหรือแสดงอาการไม่พอใจ เขาพูดถูก เธอเริ่มจะทำตัวคล้ายกับพวกสัมภเวสีเข้าไปเรื่อยๆแล้วสิ

"ฉันทำตามหน้าที่ค่ะ" รวิวรรณยังยืนยันคำตอบเดิม แม้ใจจริงอยากจะตะโกนบอกว่า 'ฉันโดนบังคับให้มา!!!!!'

"ดื่มนี่สิ ฉันอาจจะยอมรับเธอเป็นเลขาก็ได้นะ" เครื่องดื่มแอลกอฮอล์สีสวยถูกยื่นมาตรงหน้าทำเอาคนตัวเล็กทำหน้าเหรอหรา เพราะเธอดื่มไม่เป็น!

"ฉะ...ฉันไม่ดื่มค่ะ เชิญท่านรองตามสบายเลยค่ะ ฉันจะนั่งเงียบๆไม่รบกวนเวลาพักผ่อน"

"ไม่อยากทำงานกับฉัน?" ทศกัณฐ์เลิกคิ้วถามอย่างดูแคลนทำเอาคนถูกท้าทายรีบคว้าแก้วมาไว้ในมือแล้วดื่มมันรวดเดียวจนหมด!

ปึก!

"...อี๋ ปมปี๋เลย" ใบหน้าที่ถูกบดบังด้วยแว่นตาขนาดใหญ่แดงระเรื่อเป็นตำลึงสุกจนทศกัณฐ์ยกยิ้มสะใจ เชื่อเถอะไม่เกินพรุ่งนี้แม่เลขาเฉิ่มต้องชิงลาออกเหมือนเลขาคนก่อนๆเป็นแน่

"เอาอีกแก้วสิ อันนี้ไม่ขม" ค็อกเทลสีสวยถูกส่งมายังเลขาอีกแก้ว รวิวรรณรีบรับมาดื่มดับความขมในคอรวดเดียวอีกเช่นเคย ...อ่าา อร่อยกว่าเมื่อกี๊เยอะเลย

"ฉานน เอิ๊ก ขออีกแก้วสิคะท่านรอง" แม่สาวแว่นเฉิ่มเชยส่งสายตาฉ่ำเยิ้มบ่งบอกว่าเริ่มไม่มีสติจนทศกัณฐ์ลอบยิ้มขำ ยัยนี่เพี้ยนกว่าที่คิดเอาไว้แหะ

"ได้สิ แต่พรุ่งนี้เธอรีบลาออกเลยนะยัยเฉิ่ม" คนเริ่มสติสตังไม่อยู่กับเนื้อกับตัวพยักหน้ารับรัวๆแล้วยื่นมือไปรับเครื่องดื่มจากเจ้านายมายกซดเหมือนน้ำเปล่าทันที

"ท่านนนรอง เอิ๊กกก~ ขี้เก๊กจางเลย"

"เธอว่าไงนะ!" ทศกัณฐ์ถามเสียงเข้มไม่พอใจ

"ก็ท่านรอง ขี้เก๊กงายย คิกคิก" คนเมาพูดพลางหัวเราะคิกคักชอบใจไม่สนใจใบหน้าถมึงทึงของอีกคนที่แทบจะเด็ดหัวเธออยู่รอมร่อ

"...."

"ฉานก็ไม่อยากทามงานกับ เอิ๊กก~ ท่านรองหร๊อก แต่มันจำเป็นน คิกคิก"

"ทำไม!"

"ก็เพราะว่าฉานไม่อยากจ่าย อึก~ ค่าปรับงายย" รวิวรรณไร้สติจนไม่รับรู้ถึงอารมณ์คุกรุ่นของคนตรงหน้า เชื่อเถอะถ้าไม่ติดกับยัยนี่เมาทศกัณฐ์คงจับหักคอแล้วแน่นอน!

_________________________ .