ตอนที่ 3(รีไรท์)

เช้าวันต่อมา

ครอบครัวของสโนว์ได้เดินทางมาถึงที่บ้านของกานต์แล้ว โดยมีแม่ของกานต์ได้ออกมาต้อนรับพวกเขาเป็นอย่างดีซึ่งในใจของสโนว์นั้นรู้สึกแปลกๆไม่น้อย เมื่อต้องมาหาผู้ชายถึงที่แบบนี้ แต่ก็นั่นแหละ ใช่ว่าเขาจะไม่เคยจีบผู้ชายก่อนเสียเมื่อไหร่ละ

" มากันแล้วหรอคะ แม่เนี้ยอยากเจอหนูมานานแล้วนะหนูสโนว์ ไหนขอให้แม่ดูหน้าตาชัดๆหน่อยซิ " คุณสรีลักษ์แม่ของกานต์พูดอย่างดีใจ สโนว์เองก็ได้แต่ยิ้มแห้งส่งไปให้เพราะรู้สึกประหม่าขึ้นมาซะอย่างนั้น ส่วนพ่อแม่ของสโนว์ก็ได้แต่อมยิ้มเพราะรู้สึกดีที่มีคนเอ็นดูสโนว์มากขนาดนี้

" แล้วนี่ตากานต์ไปไหนซะล่ะ " พ่อของสโนว์ถามขึ้นมาพร้อมมองหน้าแม่ของสโนว์ซึ่งเป็นเพื่อนของภรรยาเขา

" เดี๋ยวน้องให้คนไปตามมาให้นะคะคุณพี่ " แม่ของกานต์ตอบ พร้อมหันไปเรียกคนใช้ให้ไปตามร่างสูงของลูกชายให้มาหาที่ห้องรับแขก

เมื่อรอกันได้สักพักร่างสูงของกานต์ก็เดินเข้ามาด้วยท่าทีนิ่งๆไม่ได้มีทีท่าว่าตกใจหรือแปลกใจแต่อย่างใด เพราะพอจะเดาได้บ้างแล้วว่าเรื่องทุกอย่างมันจะต้องดำเนิดการมาถึงตรงนี้ และถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้เต็มใจที่จะแต่งงาน แต่ในเมื่อผู้ใหญ่เดินทางมากันขนาดนี้แล้ว จะให้เขาไปหักหน้าพ่อกับแม่ของตัวเองกลางวงแบบนี้มันก็ไม่ใช่วิสัยของเขาเหมือนกัน มันเลยทำให้กานต์จำต้องเดินมาหาพวกเขาอย่างเลี่ยงไม่ได้

" มาพอดีเลยเจ้ากานต์ นี่คุณน้าน้ำหนึ่งและคุณอาพีรพัฒน์เพื่อนของคุณพ่อ ส่วนที่นั่งข้างแม่คือหนูสโนวลูกชายของทั้งคู่และที่สำคัญ..น้องคือคู่หมั่นของกานต์ " ทันทีที่แม่ของกานต์พูดจบ สโนว์ที่ได้แต่นั่งก้มหน้าอยู่นั้นก็เงยหน้าขึ้นมองร่างสูงของกานต์ทันที และเมื่อสายตาของทั้งคู่ประสานกัน มันทำให้หัวใจของสโนว์เต้นแรงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เขามองกานต์ตาค้างเพราะตะลึงในความหล่อและมีเสน่ห์ของกานต์ ร่างบางจ้องมองไปที่ใบหน้าของกานต์แล้วรู้ทันทีเลยว่าผู้ชายคนนี้จะต้องเป็นของเขาและเขาจะต้องไปร่างสูงมาครอบครอง! ไม่ว่าจะให้เขาใช้วิธีไหนก็ตามเพราะกานต์นั้นคือคนที่ตรงตามสเปคของเขาอย่างมาก ไม่ว่าจะเป็นส่วนสูงหรือหน้าตา ทุกๆอย่างของกานต์มันช่างตรงใจเขาไปเสียหมดทุกอย่าง

" นี่หรอครับคนที่ผมจะต้องแต่งงานด้วย " ดวงตาคมจ้องมองไปที่ร่างบางนิ่งพร้อมกับสำรวจตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างเสียมารยาท ทำให้คนที่โดนสำรวจนั้นรู้สึกร้อนๆหนาวๆกับดวงตาคู่นั้น เพราะสายตาคมของกานต์มีเสน่ห์มากเหลือเกินจนทำให้สโนว์แทบจะละลายยามเมื่อโดนอีกฝ่ายจ้องมอง ร่างบางพยายามที่จะทำตัวให้เป็นปกติมากที่สุด แต่เขาเองก็รู้ว่าสายตาของเขามันไม่สามารถจะโกหกได้เลย ว่าเขาอยากจะกลืนกินอีกฝ่ายมากแค่ไหน เพียงแค่มันยังไม่สามารถที่จะกินอีกฝ่ายได้ในตอนนี้

" ใช่ " พ่อของกานต์ตอบเสียงนิ่ง และมองลูกชายด้วยความกังวลไม่น้อยเพราะไม่รู้ว่าลูกชายของตัวเองนั้นจะแสดงการต่อต้านยังไงออกมาบ้าง

" ขอโทษคุณอาทั้งสองด้วยนะครับถ้าผมจะบอกว่าผมไม่ใช่เกย์และผมจะไม่มีวันแต่งงานกับผู้ชายแบบลูกของคุณอาอย่างเด็ดขาด " สิ้นสุดคำพูดของร่างสูงทำให้น้ำหนึ่งและพีรพัฒน์หน้าเสียทันทีที่ได้ยิน เพราะคำพูดของกานต์นั้นรุนแรงไม่น้อยสำหรับคนฟังอย่างพวกเขา

" ไอกานต์!! " ร่างของผู้เป็นพ่อลุกยืนขึ้นและตะคอกลูกชายอย่างโมโห ที่กานต์มาพูดจาไม่ดีแบบนี้ต่อหน้าเพื่อนของเขา

" ใจเย็นค่ะคุณ " แม่ของกานต์รีบลุกขึ้นมาห้ามไว้เพราะรู้ดีว่าสามีของเธอเวลาโมโหนั้นเป็นยังไง ซึ่งนิสัยนี้ของกานต์ก็ได้มาจากผู้เป็นพ่อนั่นแหละ

" กานต์ ทำไมลูกพูดแบบนี้ " เธอหันไปถามลูกชาย

" ผมพูดตรงๆนี่ครับ ผมผิดตรงไหนหรือว่ารับกันไม่ได้ " กานต์ตอบด้วยท่าทีนิ่งๆแบบฉบับของตนพร้อมมองหน้าหวานที่ตอนนี้ขมวดคิ้วมองมาทางเขาด้วยความไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด

ฝ่ายสโนว์ที่พอได้ฟังฝั่งตรงข้ามพูดดูถูกตัวเองแบบนั้นก็เกิดอาการเลือดขึ้นหน้าทันที ถึงเขาจะไม่ได้ชอบผู้หญิงแต่ก็ใช่ว่าจะชอบให้คนอื่นมาพูดจาดูถูกเขาแบบนี้ แล้วยิ่งคนคนนั้นเป็นคนที่เขาอยากได้แบบกานต์แล้วด้วย มันยิ่งทำให้เขาโมโหมากกว่าเดิม ทั้งความอยากเอาชนะและอะไรหลายๆอย่างมันเริ่มประทุขึ้นมาในความรู้สึกของสโนว์

" แต่ " ยังไม่ทันพูดจบแขนของคุณหญิงคุณสรีลักษ์ก็ถูกคว้าไว้โดยสโนว์

" ไม่เป็นไรหรอกครับคุณน้า ไม่ว่ายังไง..พี่กานต์ก็ต้องแต่งงานกับสโนว์อยู่ดี “ สโนว์ยกยิ้มมุมปากใส่ร่างสูงแล้วมองอย่างไม่ยอมแพ้ ไม่ว่าอีกฝ่ายจะตั้งแง่กับเขามากแค่ไหน..แต่อย่าหวังเลยว่าเขายอมลงให้ เพราะอะไรที่คนอย่างสโนว์อยากได้..มันไม่เคยรอดไปได้เลยสักครั้ง! ซึ่งครั้งนี้ก็เหมือนกัน..