ตอนที่ 2(รีไรท์)

เมื่อกานต์ได้มาถึงบ้านก็เห็นพ่อของเขากำลังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ ทันทีที่พ่อกานต์เงยหน้าขึ้นมาก็เอ่ยทักลูกชาย

" พ่อมีอะไรหรือเปล่าครับ ทำไมให้กลับมาเวลานี้ “ กานต์ถามด้วยความสงสัย และด้วยความที่เขาเป็นคนช่างสังเกตุและไหวพริบดีพอสมควร มันจึงทำให้เขาเดาได้ไม่ยากมากเท่าไหร่ว่าเรื่องที่พ่อของเขากำลังจะพูดนั้นมันคือเรื่องอะไร เพียงแค่เขาอยากให้ผู้เป็นพ่อได้พูดขึ้นมาก่อนก็เท่านั้น เหตุผลนั่นก็เพราะ..มันเคยจะเกิดเหตุการณ์อะไรแบบนี้มาแล้วยังไงละ

" พ่อมีเรื่องจะคุยกับแก " ผู้เป็นพ่อพูดพร้อมจับมือลูกชายที่นั่งอยู่ข้างๆตัวเองนิ่งๆ ลึกๆเขาเองก็รู้ดีว่าลูกชายคนนี้อาจจะปฎิเสธเขา

"ครับ? " กานต์ขมวดคิ้วนิดๆแล้วมองหน้าพ่อตัวเองเพื่อรอคำตอบ

" ลูกจะต้องแต่งงานกับลูกชายของเพื่อนพ่อ " เขาตอบลูกชายพร้อมรอยยิ้มบางๆปรากฎขึ้น

" อะไรนะครับ! แต่งงาน!? " กานต์จ้องหน้าพ่อตัวเองด้วยความตกใจเพราะมันไม่ต่างจากที่เขาคิดเท่าไหร่ เพียงแค่เขาไม่คิดว่ามันจะเป็นจริงๆ

" ใช่ พ่อคิดว่ากานต์ควรมีใครสักคนได้แล้ว ชีวิตนี้กานต์ทำแต่งานแล้วก็ดูแลครอบครัวมากเกินไป กานต์ควรจะมีครอบครัว " เขาจ้องหน้าลูกชายนิ่งเพื่อสื่อให้กานต์ได้รู้ว่าเขาหวังดีและสิ่งที่เขาพูดนั้นเขาต้องการให้อีกคนทำตามเขาด้วยเช่นกัน

" ผมขอโทษนะครับพ่อถ้าผมจะบอกว่าผมไม่แต่งและยิ่งคนๆนั้นเป็นผู้ชายด้วยแล้วพ่ออย่าหวังเลยครับ ผมขอตัว " กานต์พูดจบก็ลุกขึ้นไปบนห้องนอนทันที

ผู้เป็นพ่อได้แต่มองตามขึ้นไปอย่างเป็นกังวลเพราะมันเป็นอย่างที่เขาคิดไว้จริงๆ แต่การดื้อแพ่งและหยิ่งทะนงของกานต์ในครั้งนี้ ไม่ได้ทำให้ผู้เป็นพ่อรู้สึกท้อแต่อย่างใด เขาจะต้องทำให้ลูกชายยอมรับคนที่เขาจะมอบให้ ให้ได้!

------------------

ทางด้านสโนว์เมื่อมาถึงบ้านก็ตรงเข้าไปที่ห้องของผู้เป็นพ่อทันทีเพราะเขารู้ดีว่าเวลานี้พ่อของเขาจะต้องอยู่ในห้องอย่างแน่นอน

" มาแล้วหรอสโนว์ " พ่อของสโนว์เอ่ยทักขึ้น เมื่อเห็นลูกชายในชุดมหาวิทยาลัยเดินเข้ามาหาตัวเองที่ห้อง

" ครับ แล้วนี่แม่ไปไหนอะพ่อ " สโนว์ถามขึ้นด้วยความสงสัยเพราะไม่เห็นแม่ของตัวเองอยู่ในห้องนี้ด้วย

" แม่ไปหาเพื่อนๆน่ะ มานั่งนี่สิ พ่อมีเรื่องจะคุยด้วย " ผู้เป็นพ่อตบลงบนที่นอนข้างๆตนเองเพื่อให้ลูกชายได้เข้ามานั่งใกล้ๆ

" พ่อให้โนรีบกลับมามีเรื่องอะไรรึเปล่าครับ เป็นเรื่องซีเรียสหรือเปล่า โนบอกเลยนะว่าถ้าเป็นเรื่องที่จริงจังและซีเรียสมากๆโนไม่ค่อยอยากฟังเท่าไหร่อะ พอฟังเรื่องแบบนี้ทีไรสมองมันอื้อทุกที " สโนว์กอดเอวผู้เป็นพ่อแล้วบอกด้วยท่าทีหงอยๆ พ่อของสโนว์โอบเอวลูกชายเบาๆพร้อมกับถอนหายใจออกมาเล็กน้อยเพื่อตัดสินใจ

" พ่ออยากให้สโนว์แต่งงานกับลูกชายเพื่อนสนิทของพ่อ " สิ้นคำพูดของผู้เป็นพ่อทำให้สโนว์ลุกขึ้นยืนทันที จากรอยยิ้มของสโนว์ในตอนแรกแปรเปลี่ยนเป็นใบหน้าที่บึ้งตึงทันที

" อะไรนะครับ!! " สโนว์ร้องออกมาด้วยความตกใจ เพราะคิดไม่ถึงว่าเรื่องที่พ่อของเขาต้องการจะพูดมันจะเป็นเรื่องนี้

" ใจเย็นๆก่อนนะ เอาแบบนี้มั้ย ลูกลองไปเจอพี่เขาก่อนถ้าลูกรู้สึกไม่ชอบก็ค่อยบอกพ่อ พ่อจะไม่บังคับอะไรลูกเลยแต่ที่พ่ออยากให้สโนว์ได้แต่งงานก็เพราะพ่อต้องการให้สโนว์มีคนรักที่ดีที่เพรียบพร้อมทุกอย่าง เวลาพ่อกับแม่ไม่อยู่อย่างน้อยพ่อจะได้อุ่นใจว่าจะมีคนดูแลลูกของพ่อได้ แต่ถ้าสโนว์ไปเจอพี่เขาแล้วเกิดรู้สึกไม่โอเคพ่อก็จะไม่บังคับลูกเลยแม้แต่นิดเดียว พ่อจะให้สโนว์ตัดสินใจ แต่พ่อขอแค่ให้สโนว์ได้ไปเจอพี่เขาก่อนก็เท่านั้น " เขาตอบลูกชายอย่างใจเย็น เขาเองก็รู้มาสักพักแล้วว่าลูกชายของเขาไม่ได้ชอบผู้หญิง แต่ด้วยความที่รักลูกมากเลยไม่ได้ดุหรือด่าอะไรเพราะไม่ว่าลูกชายของเขาจะเป็นยังไง สโนว์ก็คือลูกชายของเขา

" พ่อพูดจริงหรือครับ " สโนว์ถามเพื่อความแน่ใจ

" จริงสิ สโนว์ทำเพื่อพ่อได้มั้ยละ ลองไปเจอก่อนไม่ว่าลูกจะตัดสินใจยังไงเราค่อยมาคุยกันอีกที " เขาถามลูกชายและจ้องหน้าสโนว์อย่างมีความหวัง

" เฮ้อ.. ถ้ามันเป็นความต้องการของพ่อผมก็ไม่ว่าอะไรครับ " พอสโนว์พูดจบรอยยิ้มของผู้เป็นพ่อก็ผลุดขึ้นทันที