PROLOGUE (2)

‘เอิ๊กคะ เดี๋ยวแอมป์ไปเอาการ์ดแต่งงานนะ เอิ๊กไปด้วยเปล่า’

‘เอิ๊กต้องส่งงานลูกค้าอะดิ ลูกค้ามารอแล้ว เขาจะเอาไปแข่งมะรืน’

‘งั้นแอมป์ไปแป๊บเดียวนะ กินไรไหมคะข้าวหน้าเป็ดดีมะ’

‘ไม่เอาครับ เอิ๊กยังไม่หิว แอมป์เอารถใหญ่ไปนะ’

‘ไม่เอาที่จอดรถมันลำบาก แอมป์แว้นไปแป๊บเดียวก็ถึง ใกล้แค่นี้เอง’

‘เอิ๊กเป็นห่วง’

‘ไม่ต้องห่วงน้าคนดีของเค้า เค้าไปแป๊บเดียวก็กลับ’

‘แอมป์ชอบแอบขับรถเร็ว เอิ๊กว่ารอเอิ๊กดีไหม ค่อยไปด้วยกัน ขออีกสองชั่วโมงใกล้เสร็จแล้ว’

‘ไม่เอา แอมป์อยากเห็นการ์ดจริง ๆ เร็ว ๆ แอมป์แว้นแป๊บเดียวเอง สัญญาว่าจะไม่ขี่เร็ว นะนะนะให้แอมป์ไปนะ’

‘อ้อนแบบนี้ถ้าไม่ยอมได้งอนอีก’ เขาเหรอจะขัดเธอได้ เขารักเธอยอมเธอทุกอย่าง

‘รักเอิ๊กที่สุดเลย พ่อขมองอิ่มของเมีย’ หญิงสาวจุ๊บที่ปากของคนรักโดยที่ไม่สนใจว่าเขานั้นเปื้อนไปด้วยกลิ่นน้ำมันเครื่องยนต์

‘รักแอมป์เหมือนกัน ขี่รถดี ๆ นะ ดูรถดี ๆ ไม่ต้องรีบร้อน’ เขายิ้ม

เธอจึงเดินเข้ามากอด ‘ค่าที่รักเค้ารู้แล้ว เค้าไม่ซิ่งแน่นอน ตัวเองสบายใจได้เลย เดี๋ยวเค้ากลับมานะ บาย’

ถ้าหากเขามากับเธอหรือไม่ตามใจเธอ ปล่อยให้เธองอนสักหน่อย ทะเลาะกันสักนิด เธอก็จะรอมาพร้อมกับเขา เรื่องแบบนี้คงไม่เกิด เขาก็จะไม่เสียเธอไป ใครจะรู้ว่าเมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อนจะเป็นคำบอกรักครั้งสุดท้าย กอดครั้งสุดท้าย จูบครั้งสุดท้ายและรอยยิ้มสุดท้ายที่จะได้เห็นจากเธอ

‘เดี๋ยวเค้ากลับมานะ’ ไหนว่าจะกลับมา แล้วทำไมถึงไม่กลับมาอย่างที่บอกไว้ ทำไมถึงได้กลับมาแบบนี้

หลังจากงานศพผ่านพ้นไป ความเคยชินยังคงอยู่ เคยมีกันมาตลอดอยู่มาวันหนึ่งไม่มีอยู่ข้างกัน ไม่เจอหน้าในตอนเช้า ไม่ได้หลับไปด้วยกัน ไม่ได้คุย ไม่ยิ้ม ไม่ได้หัวเราะ เพราะไม่มีอีกคนอยู่ในชีวิตอีกแล้ว ต่อให้อ้อนวอนแค่ไหนก็เอากลับคืนมาไม่ได้ ไม่มีวันได้พบกันอีก

ชีวิตนี้ชายหนุ่มไม่รู้เลยว่าจะลุกขึ้นมาใช้ชีวิตให้เป็นไปในทางไหน เขาเจ็บ เขาเสียใจแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

“เอิ๊กลุกมากินข้าวหน่อยลูก หลายวันแล้วนะที่เอิ๊กเป็นแบบนี้” อ่ายแม่ของเอิ๊กเปิดประตูเข้ามาหาลูกชายที่นอนกอดรูปกับชุดของแอมป์ในห้องนอนไม่ออกไปไหน ลูกชายนอนอยู่เฉย ๆ น้ำตาก็ไหลออกมาเอง ตั้งแต่เกิดเรื่องจนถึงวันนี้ข้าวยังไม่ลงท้องสักเม็ด ขืนปล่อยไว้แบบนี้อีกหน่อยคงได้ตายตามอีกคนไป

“ไม่หิวแม่” เขาโคตรอยากจะตายตามแอมป์ เพราะเธอคือคนที่อยู่ในชีวิตเขามาตลอด โลกที่ขาดเธอเหมือนทุกอย่างรอบตัวมันหายไป หายไปจนน่ากลัว จนทำให้เขาไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อ ต่อให้เธอเคยพูดกับเขาว่าถ้าหากไม่ได้อยู่ด้วยกันหรือเธอตายก่อนก็ขอให้เขาเริ่มต้นใหม่ อย่าจมอยู่กับความทุกข์ แต่เขาจะทำได้ยังไง จะเริ่มต้นใหม่โดยที่ไม่มีเธอได้ยังไง