EP : 8

“ใครบอกฉันจะไปส่งเธอ ฉันจะไปค้างต่างหาก”

หลังจากคำพูดนั้นของเขาทุกสิ่งทุกอย่างก็เงียบลง เราสองคนไม่ได้พูดอะไรกันอีกแม้แต่คำเดียวจนตอนนี้ที่มาถึงห้องเรียบร้อยแล้ว

“ไปอาบน้ำได้แล้วตัวเหม็นกลิ่นอาหาร” เขาพูดหลังจากที่ฉันเดินเข้าห้องแล้วก็มานั่งเอ๋อที่โซฟา เหม็นอย่างที่เขาพูดจริง ๆ ก็โต๊ะที่นั่งกินข้าวเมื่อกี้ดันใกล้กับเตาแต่ฉันไม่อยากอาบฉันพร้อมนอนตัวเหม็นที่โซฟาตัวนี้ หรือตรงพื้นห้องนี้ก็ได้

“หวานอาบนานคุณพอร์ชอาบก่อนก็ได้ค่ะ”

“อาบพร้อมกันเลยไหมล่ะ” คุณพอร์ชถามด้วยรอยยิ้มแล้วยักคิ้วข้างหนึ่งให้ฉัน อย่าถามอะไรแบบนั้นได้ไหมคนยิ่งใจไม่ดีอยู่ด้วย คืนนี้ต้องเสียตัวเสียซิงใช่ไหม หวานไม่พร้อม!

“หวานอาบนานจริง ๆ นะ รอนานห้ามมาบ่นนะคะ”

“อื้ม ถ้ารอไม่ไหวเดี๋ยวเข้าไปตามเองฉันมีกุญแจ”

ฉันมองหน้าเขาก่อนที่จะหลบสายตากวนประสาทคู่นั้น กวนจริง ๆ เลยเกิดมาเป็นคนแบบไหนกันนะ บางทีก็ดูหยิ่งบางครั้งก็ดูอบอุ่นแต่บางเวลาก็กวนประสาท แล้วคืนนี้อีหวานต้องแก้ผ้าต่อหน้าผู้ชายคนนี้ใช่ไหม ให้ตายเถอะฉันมีพุงเล็ก ๆ หน้าอายชะมัด

เฮ้อ! ฉันสะบัดหัวไล่ความคิดไร้สาระออกไปแล้วก็รีบเดินไปอาบน้ำทันที พยายามใช้เวลาในห้องน้ำให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้สายตาก็คอยมองไปที่ประตูเพราะกลัวอีตาคุณพอร์ชจะทำอย่างที่พูด เพราะอีห้องน้ำนี่มันเป็นแค่ลูกบิดแบบหรูหรามันล็อคแบบกลอนประตูบ้าน ๆ ไม่ได้ ทำไมไม่ทำกลอนแบบโบราณมาด้วยวะ คอนโดอะไรหรูชิบแต่ไร้ความปลอดภัย คอยดูพรุ่งนี้อีหวานจะไปซื้อกลอนมาใส่เอง

ฉันอาบน้ำไปประมาณ 40 นาทีก่อนที่จะแง้มประตูออกมาจากห้องน้ำแล้วก็ค่อย ๆ ย่องผ่านห้องแต่งตัวไปแง้มประตูดูในห้องนอน

“ฟู่ว์” ฉันถอนหายใจด้วยความโล่งอกที่ไม่เห็นคุณพอร์ชอยู่ในห้องนอน แสดงว่าเขายังอยู่ข้างนอกสินะ

“ทำอะไรตรงนั้น”

“เฮ้ย!” ฉันร้องออกมาด้วยความตกใจ เมื่ออยู่ ๆ เขาก็เปิดประตูโผล่เข้ามา

“เป็นไร อาบน้ำเสร็จรึยัง” คุณพอร์ชเดินมาทางห้องแต่งตัวแล้วก็เปิดประตูเข้ามา แต่คือตอนนี้ฉันนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวไงคะ คนเขาโป๊อยู่สุดหล่อจะมารยาททรามเดินเข้ามาแบบนี้ไม่ได้นะ!

“คุณพอร์ชเข้ามาทำไมหวานยังไม่ได้แต่งตัวเลยนะ!” ฉันวีนเขาด้วยความตกใจแล้วก็รีบเอามือมากอดตัวเองไว้

“หึ ๆๆ เดี๋ยวก็ต้องถอดน่า” อีตานี่หันมาหัวเราะเบา ๆ แล้วก็ไม่ได้สนใจฉันที่หน้าแดงกับคำพูดของเขาแต่กลับปลดกระดุมเสื้อตัวเองหน้าตาเฉย

“อ้าวว่าไง จะใส่เสื้อผ้าไหมถ้าไม่ใส่ก็มาช่วยฉันถอดเร็ว”

“บ้า!” ฉันว่าเขาเสียงดังแล้วรีบเดินออกไปจากห้องแต่งตัวด้วยสภาพนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวทันที

“หึ ๆๆ แล้วจะไปไหนของเธอไม่ใส่เสื้อผ้านอนแล้วรึไง” เขาหัวเราะไล่หลังแล้วยังเดินมาโผล่หน้าตรงประตูอีก กวนประสาทที่สุดเลย!

“ใส่ค่ะ! แต่รอคุณพอร์ชเข้าไปอาบน้ำก่อน!” ฉันบอกเขาแล้วก็รีบกระโดดขึ้นเตียงเอาผ้าห่มคลุมตัวหันหลังให้เขาทันที ทิ้งไว้แค่เสียงหัวเราะอารมณ์ดีที่ได้แกล้งฉันของเขา พอหรี่หูฟังได้ยินเสียงเขาอาบน้ำฉันก็รีบวิ่งไปใส่ชุดนอนก่อนที่จะมาสวดมนต์ไหว้พระให้เรียบร้อยแล้วก็รีบหลับตานอนคลุมโปงทันที แต่เดี๋ยวก่อนนะมันดูหลับแบบจงใจก็เลยเอาผ้าห่มมาคลุมให้ถึงคอแทน

ไม่นานเสียงประตูก็เปิดออกมาแล้วก็เหมือนไฟในห้องจะดับลงก่อนที่เตียงจะยวบลงไป มาแล้ว นาทีระทึกใจน้ำหวานมาแล้ว พี่จ๋าหวานจะทำยังไงดี!

ฉันนอนหลับตาปี๋แล้วทุกสิ่งในห้องมันก็เงียบมีแค่เสียงแอร์เบา ๆ เท่านั้นทำให้ฉันพอจะเดาได้ว่าคุณพอร์ชกำลังขยับตัวหรือทำอะไรบ้าง เช่นตอนนี้ที่เขาน่าจะกำลังดึงผ้าห่มออกแล้วก็สอดขาเข้ามาแล้วก็ขยับตัวนอนลงข้างฉัน ฮือ~ อีหวานตายแน่ตายแน่อีหวาน

หมับ!

มาแล้วมือเขามากอดเอวฉันเอาไว้แล้ว จากนั้นเขาก็ค่อย ๆ ขยับตัวเข้ามา เข้ามา เข้ามาใกล้ ๆ ใกล้ ๆ จนฉันรับรู้ได้ถึงลมหายใจอุ่นที่เป่ารดต้นคอ อย่านะอย่าไซร้คอหนู >///<

“หลับไม่เนียน” เขา...ไม่ได้จูบ ไม่ได้ไซร้คอแต่กระซิบเสียงแผ่วออกมาแทน ทำไมถึงได้รู้ฉันว่าตัวเองหลับเนียนแล้วนะหรือว่าหวานต้องกรนด้วย

“คร๊อก~” ฉันเปล่งเสียงกรนออกมาทันที โคตรเจ๋งเลยอีหวานเอ้ย ฮ่า ๆๆ เอาสิลักหลับฉันเลยสิพี่ชาย

“หึ ๆๆ ตลกว่ะ” เขาหัวเราะออกมาและพอพูดจบก็จูบลงที่ต้นคอของฉันช้า ๆ พร้อมกับกระชับกอดให้แน่นขึ้น อือ~ การกระทำของเขาทำเอาฉันสติกระเจิงเสียงกรนหายไปในลำคอทันที

#NUMWAHN END

#PORSCHE TALK

หึ ๆๆ ตั้งแต่ผมมีอะไรกับผู้หญิงมาเพิ่งจะมีเธอคนแรกนี่ล่ะที่แกล้งหลับ โคตรตลกเลย ตอนแรกก็ตั้งใจจะไม่ทำอะไรหรอกนะเพราะวันนี้ก็เหนื่อยกันมาทั้งวันแล้วแค่จะมาค้างเป็นเพื่อนก่อนเพราะเธอก็เพิ่งจะย้ายเข้ามาอยู่ แต่เมื่อกี้ดันเข้ามาเห็นตอนเธอกำลังอยู่ในสภาพใส่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวลูกชายผมที่สงบก็เลยตื่นขึ้นมา

อ่าส์~ ยัยนี่มีอะไรในตัวที่แตกต่างจากคนอื่นที่ทำให้ผมเกิดอารมณ์ได้ง่ายถึงแม้ว่าจะบ้า ๆ บอ ๆ ไปบ้างก็เถอะ

ฟอด~

ผมก้มลงจูบต้นคอของเธอ กลิ่นหอมอ่อน ๆ ของครีมอาบน้ำผสมกับกลิ่นหอมจากผิวของเธอทำให้ผมแทบคลั่ง รู้สึกว่าลูกชายที่ตื่นตัวอยู่แล้วเริ่มจะงอแงขึ้นมาทันที มือผมก็เลยเคลื่อนที่จากเอวบางขึ้นไปที่หน้าอกช้า ๆ จนคนที่แกล้งหลับเริ่มจะเกร็งตัว

หมับ~

อ่าส์~ น้ำหวานซ่อนรูปชะมัด หน้าอกเธอใหญ่ ถึงจะไม่ได้ใหญ่มากเท่าพวกที่ทำมาแต่มันก็เต็มไม้เต็มมือและพอดีมือผมมาก เหมือนหน้าอกคู่นี้ถูกสร้างมาเพื่อผม

คนที่แกล้งหลับเริ่มเกร็งตัวขึ้นเรื่อย ๆ หึ ๆๆ ผมจะดูสิว่ายัยนี่จะแกล้งหลับได้นานแค่ไหน

ฟอด~

ผมก้มลงไปหอมต้นคอของเธอ แล้วก็จูบไล้ช้า ๆ ส่วนมือก็ปล่อยออกจากหน้าอกของเธอ ทำให้ผมสัมผัสได้ว่าน้ำหวานลดอาการเกร็งลง แต่ใครว่าผมจะปล่อยง่าย ๆ ผมแค่ไม่อยากจับผ่านเนื้อผ้าต่างหาก

ผมสอดมือเข้าไปในเสื้อของเธอ อืม~ ผิวโคตรเนียนเลยว่ะ ทั้งเนียนทั้งนุ่ม น้ำหวานเริ่มเกร็งมากขึ้นอีกครั้ง ผมไล้มือช้า ๆ ไปหยุดอยู่ใต้เสื้อชั้นในของเธอแล้วก็ดันมันให้ขึ้นไปกองอยู่บนเนินอกก่อนที่มือของผมจะกุมหน้าอกของเธอเอาไว้เต็มมือจนเธอสะดุ้งเบา ๆ

“หืม~ โคตรใหญ่เลยน้ำหวาน” ผมครางออกมาเมื่อเจอของถูกใจ พอไม่มีเสื้อชั้นในห่อหุ้มมันก็ใหญ่กว่าที่คิดซะอีก คิดไม่ผิดจริง ๆ ที่เลือกเธอ

“อ๊ะ!” เสียงน้ำหวานเผลอหลุดครางออกมาเบา ๆ หลังจากที่โดนผมนวดหน้าอกแล้วก็เอานิ้วโป้งคลึงยอดอกของเธอไปด้วย ส่วนปากก็เริ่มดูดเม้มต้นคอขาว ๆ หอม ๆ ของเธอ แล้วก็เอาสะโพกของผมไปบดที่สะโพกของเธอจากด้านหลังเพื่อให้ลูกชายผมมันสัมผัสตัวเธอ

“จะไม่ตื่นจริง ๆ เหรอ โดนลักหลับไม่รู้ด้วยนะ~” ผมกระซิบเสียงแผ่วแต่ยัยเด็กคนนี้ก็ยังใจแข็งไม่ยอมลืมตา ผมก็เลยบีบหน้าอกเธอแรงขึ้นแล้วก็ใช้สะโพกผมบดคลึงไปกับก้นของเธอช้า ๆ

“ว่าไง ถ้าตื่นจะเอาแค่รอบเดียว แต่ถ้าไม่ยอมตื่นจะลักหลับถึงเช้า”