คนเจ้าเล่ห์ 3

“มองหน้าแบบนี้ ไข่ล้ำเส้นคุณอาเหรอคะ ขอโทษนะคะ” เพราะคุณอาเงียบทำให้เธอเงยหน้าขึ้นมามอง แล้วก็นึกขึ้นมาได้ว่าคุณอาเป็นคนโลกส่วนตัวสูง ที่บ้านถึงไม่มีแม่บ้าน เขาชอบอยู่คนเดียว ไม่ชอบผู้คนพลุกพล่านในพื้นที่ส่วนตัว

“ขอโทษทำไมคะ น้องไข่ไม่ได้ทำอะไรผิดนี่ น้องไข่แค่เป็นห่วงอา” เขายื่นมือแตะสัมผัสที่ใบหน้าหวาน อดทนรอมานานหลายปี ต่อไปนี้จะไม่ทนอีกแล้ว ต่อไปนี้จะใส่เกียร์เดินหน้าพุ่งชนไม่ยั้ง “น้องไข่พาอาเข้าห้องนอนได้ไหมคะ”

“กินข้าวแล้วนอนเลยไม่ดีนะคะ จะทำให้สุขภาพแย่”

“ไม่ได้จะนอน แค่จะชวนเข้าห้อง” พอพูดออกไปหญิงสาวทำหน้าตกใจ อนุวัฒน์จึงอธิบายเพิ่ม “ยาของอาอยู่ในห้องไง เนี่ยอาเริ่มจะปวดหัวอีกแล้ว เอนหลังสักนิดคงจะดี”

“งั้นเรารีบเข้าห้องไปกินยาแล้วเอนหลังพักกันค่ะ” รัมภารีบลุกพยุงชายหนุ่มและตรงไปยังห้องนอนของเขาด้วยความเป็นห่วง คล้ายว่าลูกแกะจะติดกับหมาป่าเจ้าเล่ห์เสียแล้ว

“น้องไข่” หลังจากทานยาทั้งที่ป่วยการเมืองอนุวัฒน์ก็เอ่ยเรียกสาวน้อยไข่เจียวที่กำลังเตรียมจะเช็ดตัวให้เขา

รัมภาไม่ได้เสนอ เขาต่างหากที่หาทางให้หญิงสาวแตะเนื้อต้องตัว ก็พอเธอจับเขาแล้วมันวูบวาบรู้สึกดี

“คะ”

“อาว่าอาบน้ำดีกว่า ตั้งแต่เมื่อวานอายังไม่ได้สระผมเลย คันหัว” ได้คืบจะเอาศอก ได้เท่านี้ก็อยากได้มากกว่าเดิม คนละโมบโลภมาก และมักลาภหายเหมือนคำที่เคยมีมานาน

“ไม่ดีค่ะ แค่เช็ดตัวก็พอ คนอายุเยอะแล้ว เกิดช็อกขึ้นมาจะแย่เอา อดทนนะคะเดี๋ยวหายแล้วค่อยสระ” รัมภาเอื้อนเอ่ยตามที่ใจคิด ทว่าอีกคนกลับสะอึกคำพูดที่มีความหมายแปลว่า ‘แก่’ ของหญิงสาวที่เขาหลงรัก

“น้องไข่ว่าอาแก่” คนเกิดก่อนคิดน้อยใจ แค่เกิดก่อนเอง เธอน่ะเกิดช้าไป

“เปล่านะคะ หนูยังไม่ได้พูดสักคำ คุณอาอย่ามาใส่ร้าย”

“ทำไมจะไม่พูด ถ้าเราพูดต้องให้อาหอมแก้มลงโทษเอาไหมคะ” ชายหนุ่มเจ้าเล่ห์หาทางใกล้ชิด

“พ่อบอกว่าไข่โตแล้วห้ามให้อาเป้งหอมแก้มอีกค่ะ ถ้าพ่อรู้จะโดนดุ” รัมภาพูดตามที่พ่อสั่งเอาไว้

‘ไอ้เพื่อนเวร ดักทางเก่งจริง ๆ’ ขบกรามด้วยความหงุดหงิด แต่ไม่หรอก แค่นี้ไม่คณามือในเมื่อคนดีของพี่เป้งยืนอยู่ตรงหน้า อะไรก็รั้งไม่อยู่

“น้องไข่คงรังเกียจอาใช่ไหมคะ” คนแม่มีนิสัยชอบสงสารคน น้องไข่เจียวคนดีของเขาก็ได้นิสัยนั้นมาจากนุ่มนิ่ม และดีมาก ๆ ที่น้องไข่เจียวไม่ได้นิสัยห่ามโหดมาจากพ่อ ไม่อย่างนั้นเขาคงจะปวดหัว

“ปะ เปล่านะคะ หนูไม่ได้…”

“น้องไข่กลับบ้านเถอะค่ะ ไม่ต้องสนใจอา ปล่อยอาไว้ตรงนี้” อนุวัฒน์ทำเสียงสองเสียงสามให้รัมพาเห็นใจ

“คุณอา…” ทว่าเสียงสั่นเครือของลูกสาวเพื่อนทำเอาชายหนุ่มใจสั่น ไม่ชอบที่สุดคือเด็กน้อยคนนี้ร้องไห้

แต่ไม่ รอบนี้เขาจะใจแข็ง อยากได้ของดีมาเชยชมต้องใจแข็งสู้ “อาอยู่ได้”

“จะให้นางแบบคนไหนมาอยู่เป็นเพื่อนอีกคะ หนูยังเด็กสินะ คงดูแลคุณอาไม่ได้ ทำอะไรให้ก็เลยไม่ถูกใจ งั้นก็เชิญค่ะ หนูจะไม่มายุ่งด้วยอีก” จบคำพูดรัมภาโยนผ้าขนหนูเปียกหมาดใส่ที่ตัวของอนุวัฒน์ด้วยความน้อยใจ ที่ผ่านมาข่าวซุบซิบกอสซิป แวดวงสังคมไฮโซ ดารานางแบบข่าวหลายสำนักมีโพลหนุ่มโสดน่าหมายปอง ใคร ๆ ต่างพูดถึงนักธุรกิจหนุ่มโพรไฟล์ดีอย่างอนุวัฒน์ ใครกันไม่อยากได้เขา เขาน่ะเซ็กซี่ นุ่มลึก น่าค้นหา แล้วเธอที่ไร้เดียงสาจะสู้ใครได้

“เดี๋ยวค่ะน้องไข่” ชายหนุ่มดีดตัวลุกจากฟูกนอนด้วยความเร็วและคว้าที่เอวของรัมภาไว้ จับเธอหมุนหันมาสบตากัน และแสร้งทำเสียงเอ็ดพร้อมแสดงสีหน้าดุดัน “รู้ไหมว่าที่ทำเมื่อกี้มันไม่ดี”

“รู้ รู้ค่ะ” เพราะคุณอาทำเสียงดุ ทำให้เธอสั่นกลัว

“รู้แล้วทำไมยังทำคะ” อนุวัฒน์ยังคงจ้องหน้าของหญิงสาวทำให้รัมภากลัวมากกว่าเดิม

“ก็…”

“ก็?”