- EP.5 STILL LOVE ทวงรัก - เลือกเพื่อนหรือแฟน

EP.5 STILL LOVE ทวงรัก ♡

ตอน เลือกเพื่อนหรือแฟน

________________________________

หลังจากที่เข้าห้องน้ำอะไรเสร็จสรรพ ฉันก็รีบเดินออกไปหาวินด์เซอร์ทันทีและเห็นว่าเขากำลังคุยโทรศัพท์ด้วยใบหน้าเครียด ๆ

"ฉันอุตส่าห์ปิดโทรศัพท์ไปแล้วนะ"ฉันมองตรงที่วินด์พร้อมกับถอนหายใจออกมา..

"ยังมีพวกมารมาผจญได้อีก"และสบถออกมาอย่างนอยด์ ๆ

(วินด์เซอร์คุยโทรศัพท์)

"ผับหลังมหาลัยนะ"วินด์เซอร์พูดทวนสถานที่ขึ้นมาขณะที่ฉันเดินมาหยุดตรงหน้าของเขา

"เดี๋ยวกูไป"เขากัดริมฝีปากพูดออกมาด้วยใบหน้าที่เรียบนิ่ง

"อื้ม"วินด์เซอร์ตอบไปเพียงแค่สั้น ๆก่อนจะกดวางสายและเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋าทันที

ฉันเดินเข้าไปหยุดตรงหน้าของเขาและเงยหน้ามองใบหน้าอันแสนจะเย็นชานั่น

"เราจะไปช้อปปิ้งอะไรก่อนดีอะวินด์"ฉันกอดอกเอ่ยถามไปด้วยน้ำเสียงที่ปกติ ทั้ง ๆที่ลึก ๆฉันรู้อยู่แล้วว่าคำตอบคืออะไร..

"เมื่อวานฉันยังไม่ได้ให้ของขวัญวันครบรอบเลยนะ"ฉันแสร้งพูดออกไปอย่างไม่ใส่ใจต่อบทสนทนาของวินด์กับปลายสายนั้น

"ฉันไปคิดมาแล้วว่าวันนี้อยากได้อะไร"ฉันตีหน้าซื่อพูดออกไปพร้อมกับฝืนยิ้ม

"..ตอนที่เธอปิดโทรศัพท์"แม้ว่าเขาจะพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูปกติแต่สายตาที่เขามองมาที่ฉันมันเต็มไปด้วยคำตำหนิ

"คือ...ฉันไม่มีเวลาอธิบายตอนนี้ไอร์"

"ฉันต้องรีบไป"คนตัวสูงตรงหน้าถอนหายใจออกมาใส่ฉัน

เขายกนาฬิกาข้อมือที่ฉันซื้อให้เป็นของขวัญขึ้นมาดูเวลา

ทั้งฉันและเขาต่างคนต่างเงียบไปเพียงแค่เสี้ยววินาทีสั้น ๆ

"เธอเดินช้อปปิ้งคนเดียวได้ไหม?"วินด์เม้มปากเพียงเล็กน้อยก่อนที่เขาจะตัดสินใจเอ่ยประโยค ที่ฉันคิดเอาไว้แล้วออกมา

"….แต่วันนี้นายบอกว่าจะอยู่กับฉันไม่ใช่เหรอ?"ฉันกัดฟันอีกครั้ง ก่อนพูดออกไป อย่างเกือบจะหมดความอดทนแล้วจริง ๆ

"คือเพื่อนฉันมีเรื่องนิดหน่อยอะ"เขาตอบกลับหน้าอย่างหลบสายตา

"….."ฉันกำหมัดแน่น

"เธอเลือกซื้อของที่เธอชอบแล้วฉันจ่ายให้แบบนี้ได้ไหม?"วินด์พูดพลางหยิบบัตรเครดิตออกมาจากกระเป๋าสตางค์ของตัวเองและส่งให้ฉันด้วยใบหน้าที่เรียบนิ่ง

"นี่วินด์!!"ฉันเรียกเขาอย่างเสียงสั่น ๆ

"เงินนะฉันก็มี!"ฉันขึ้นเสียงกลับไปพร้อมกับผลักบัตรเครดิตนั้น คือคืนให้เขาไปอย่างแรง

"ฉันต้องรีบไปจริง ๆ"เขาพูดพร้อมกับส่งกระเป๋าสะพาย

"นายจะทิ้งฉันกลางห้างอีกแล้วเนี่ยนะ?"ฉันถามกลับไปอย่างเอาเรื่อง เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ฉันถูกเขาทิ้งกลางห้างเพราะว่าธุระบ้าบออะไรของเพื่อนนรกพวกนั้น

"เพื่อนฉันกำลังมีปัญหา"เขาพูดเพียงเท่านั้นก่อนจะคืนกุญแจรถให้กับฉัน

"แล้วฉันล่ะ?"ฉันสวนกลับไปอย่างใส่อารมณ์

"ไว้ฉันจะอธิบายให้เธอฟังทีหลัง"วินด์เซอร์ขยับใบหน้าเข้ามาพูดกับฉันก่อนที่เขาจะเดินหันหลังให้ฉันและก้าวออกไปอย่างไม่คิดจะหันกลับมามอง

ฉันไม่ได้เสียใจเรื่องที่ถูกทิ้งกลางห้าง เพราะโดยปกติฉันก็เดินช้อปปิ้งคนเดียวอยู่บ่อยครั้ง และคอนโดของฉันก็ไม่ได้ไกลมากก็จริง. แต่ที่ฉันโมโหเขาก็คือ ทำไมฉันต้องเป็นฝ่ายเรียกร้องอยู่ข้างเดียวมาตลอดเลยอะ ทำไมแฟนของฉันไม่เหมือนคนอื่น ๆเขาบ้างเลย ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหายัยขิงทันที หลังจากเดินมาถึงยันลานจอดรถ

-บนรถ-

ตูดดด ตูดดด ตูดดด...

(คุยโทรศัพท์กับน้ำขิง)

"ฮัลโหล ว่าไงคุณไอรีน"ยัยน้ำขิงกดรับสายและพูดสวนกลับมาทันที

"วันนี้../อย่าเพิ่งถาม!"ฉันพูดดักทางยัยน้ำขิงไปก่อน

"คืนนี้ไปดื่มเป็นเพื่อนหน่อยดิ"

"อารมณ์ไหนวะไอร์?"

"อารมณ์อยากมีแฟนใหม่!"ฉันพูดกระแทกเสียงออกไปอย่างหงุดหงิด

"รอบที่ล้านแปด"ยัยขิงก็บ่น ๆกลับมาเบา ๆ

"มึงอะแต่งตัวรอเลย เดี๋ยวกูแวะไปรับที่หอ"ฉันออกคำสั่งกับเพื่อนสนิทตัวเองไปพลาง ๆ

"โอเคได้ ๆ"

"กูเพิ่งอาบน้ำเสร็จพอดี เดี๋ยวแต่งตัวรอนะ"

"อื้ม ตามนั้น"ฉันกดวางสายก่อนจะขับรถซิ่งตรงกลับคอนโดตัวเองทันที เผื่อไปอาบน้ำแต่งตัวแต่งหน้า

ตอนแรกว่าจะไลน์ไปชวนยัยวิเวียนกับเพื่อนของนาง แต่พอนึกถึงหน้าของเอเดนเมื่อเช้าแล้ว ไม่ไลน์ชวนน้องดีกว่า

กลัวสองคนนั้นจะไปทะเลาะกันต่อในผับ จนโดนบอดี้การ์ดในผับไล่ออกมาอีก

@คอนโด

หลังจากที่ฉันรีบอาบน้ำและแต่งหน้าเสร็จก่อนไม่ลืมที่จะพิมไลน์ไปบอกยัยน้ำขิงให้เตรียมตัว เพราะว่าคอนโดของฉันกับหอของยัยขิงอยู่ถัดกันไปแค่ซอยเดียวเท่านั้น

ฉันจ้องมองใบหน้าของตัวเอง ขณะที่กำลังหยิบลิปสติกสีแดงขึ้นมาทา ก่อนที่จะเตรียมชุดเดรสที่คิดว่าดีที่สุดมาสวมใส่

และหมุนไปมาหน้ากระจกบานใหญ่ในคอนโดของตัวเอง

"มันถึงเวลาที่นายต้องเลือก"

"ระหว่างเพื่อนกับฉันสักที"

"วินด์เซอร์!!"ฉันกำหมัดแน่น

ก่อนจะเดินมาเลือกหยิบรองเท้าคู่โปรดและสวมรองเท้าส้นสูงคู่เดิมนั่นที่มันเคยกัดข้อเท้าฉันจนเป็นแผลไปทั่ว

แต่คุณรู้ไหมเหตุผลเดียวที่ฉันยังเลือกที่หยิบมันขึ้นมาใส่อีกครั้งแล้วครั้งเล่า เหตุผลมีเพียงแค่ว่า มันเป็นรองเท้าที่สวยและเหมาะสมกับฉันมากที่สุดเข้ากับฉันมากที่สุด แต่มันคือรองเท้าคู่ที่กัดฉันเจ็บที่สุด และมันก็เป็นแบบนี้มาตั้งแต่วันแรกที่ซื้อมา จนถึงวันนี้นี่แหละ

WINDSOR PART

@Your Night (ผับดังหลังมหาลัย)

"มึงใจเย็นก่อนดิ"

ผับแห่งนี้เป็นผับที่ตั้งอยู่ในโซนมหาลัย ซึ่งก็จะมีแต่พวกนักศึกษาด้วยกันนี่แหละที่มาเที่ยว และคืนวันศุกร์แบบนี้ก็ค่อนข้างจะคึกคักเป็นธรรมดา

เสียงไอ้คลินพูดขึ้นพลางกดไหล่ไอ้ฟาเรนให้นั่งลงกับเก้าอี้ตามเดิม

"ถ้าพวกสารเลวนั่นเหยียบเข้ามาที่นี่เมื่อไหร่ กูเอามันตายแน่!"ไอ้ฟาเรนพูดพร้อมกับกระแทกแก้วเหล้าลงกับโต๊ะอย่างแรง

ปั่ก!! แก้วร้าวคาฝ่ามือของมันแต่ยังไม่ถึงกับแตก

"ครั้งที่แล้วมึงโดนห้ามไม่ให้เข้าผับตั้งหลายเดือน"ไอ้คลินส่ายหน้ากับท่าทีใจร้อนและเจ้าคิดเจ้าแค้นของไอ้ฟาเรน ตัวไอ้คลินเองก็จุดบุหรี่พ่นควันขึ้นไปในอากาศอย่างไม่ได้บ้าคลั่งเหมือนใครอีกคนข้าง ๆที่นั่งข้างมัน

เอาจริง ๆพวกมันสองคนก็คือต่างกันสุดขั้ว ไอ้คลินเป็นคนใจเย็นที่เลือดเย็นส่วนไอ้ฟาเรนก็ใจร้อนและพร้อมปะทะกับทุกเรื่องทุกคน

"วันนี้มึงจะพังผับเขาอีกเหรอไง?"ไอ้คลินทำได้แค่ถอนหายใจเบา ๆ

"กูมีปัญญาจ่าย ใจกูอยากจะซื้อต่อด้วยซ้ำ"

"แต่เจ้าของมันไม่ขายให้!"ไอ้ฟาเรนพูดอย่างหงุดหงิดไปหมด

มันหัวเสียได้กับทุกเรื่อง ใบหน้าแทบไม่เคยจะยิ้มเลยด้วยซ้ำ

ผมเดินอ้อมจากทางด้านหลังไปอีกทางเพื่อไปหยุดบริเวณตรงหน้าโต๊ะของพวกมัน

"ไอ้วินด์!"ไอ้ฟาเรนเงยหน้าขึ้นมองผมนิ่ง ๆ

"มึงหายหัวไปไหนมาวะ?"ก่อนที่มันจะเอ่ยอย่างไม่ค่อยพอใจสักเท่าไหร่

"วันนี้กูนัดไอรีนไว้"ผมก็ตอบไปตามตรง ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งเก้าอี้ของโต๊ะวีไอพีที่ซึ่งเต็มไปด้วยเหล้าและที่เขี่ยบุหรี่มากมาย

พร้อมกับสาว ๆชงเหล้าที่เดินวนเวียนไปมาอยู่รอบ ๆโต๊ะ

"....."ผมก็ไม่พูดอะไรต่อเมื่อเห็นว่ามันทั้งสองคนยังคงมองตรงมาที่ผมอยู่แบบนั้น

"ถามจริงมีแฟนเนี่ยมึงมีความสุขรึไงวะ?"ไอ้ฟาเรนเป็นคนเปิดประเด็นขึ้นมาแทน

"ทำไม?"ผมก็ตอบกลับไปแบบนิ่ง ๆ

"เป็นกูก็แค่เสียดายชีวิตโสดของมึง"ไอ้ฟาเรนหยิบแก้วใบใหม่

และยกมือเรียกสาวเสิร์ฟที่ยืนอยู่ไม่ไกลนั้น เข้ามาชงเหล้าให้กับผม

"แทนที่จะได้มีชีวิตอิสระเสรีแบบพวกกู"ทันทีที่สาวชงเหล้าแต่งตัวเซ็กซี่คนนั้นเดินเข้ามาใกล้ ไอ้ฟาเรนก็เอื้อมมือไปจับที่ก้นของเธอและขย้ำอย่างแรง ๆแบบต่อหน้าต่อตาทุกคน

"ชงให้เข้ม ๆ!"มันออกคำสั่งไปเสียงแข็งกร้าว

"ได้ค่ะคุณฟาเรน"เธอยิ้มรับและชงเหล้าให้กับผมและต่อด้วยไอ้คลิน

ส่วนไอ้ฟาเรนก็คงบีบขย้ำก้นของเธอไป กระดกเหล้าไปด้วย

ผมก็ได้แค่มองมันแบบผ่าน ๆไม่ได้ใส่ใจอะไร เพราะว่าผมรู้จักพวกมันทุกตัวดี และความบ้ากามของแต่ละคนผมก็เห็นจนมันเป็นเรื่องที่ชินชาไปแล้ว

"ไม่เห็นต้องผูกมัดกับใครให้วุ่นวาย"ไอ้ฟาเรนกระดกดื่มต่ออีกครั้งก่อนจะเลื่อนแก้วไปให้สาวชงเหล้าคนเดิมเติมให้

"ต้องมาตามใจตามง้อ คอยเอาใจผู้หญิงคนเดียว"มันก็ยังพล่ามออกมาไม่เลิก แม้ว่าตัวไอ้ฟาเรนเองก็เริ่มที่จะกรึ่ม ๆได้ที่แล้ว เพราะเหล้าหมดไปเกือบครึ่งขวดได้

"ชั่วครั้งชั่วคราวมันเร้าใจกว่าเยอะ"ไอ้ฟาเรนมันก็พูดออกพร้อมกับยกมือฟาดที่ก้นของหญิงสาวคนนั้นแบบเต็มแรง

"อ่ะส์"เธอก็ร้องขึ้นเล็กน้อย

"ไปได้ละ"มันพูดอย่างไม่ได้ใส่ใจอะไร ก่อนจะหันมาดื่มด่ำอย่างสำราญใจกับเพื่อนต่อทันที

"ไม่ต้องเสือก"ผมตอบกลับไปหน้านิ่ง ๆ

"กูก็แค่ชี้ทางสว่างให้หรอก มีอย่างที่ไหนโสดอยู่ดี ๆ"

"เสือกอยากตกนรกทั้งเป็น"ไอ้ฟาเรนก็ตอบกลับมาอย่างเริ่มเมา ๆ

"มึงจะหุบปากดี ๆหรืออยากให้กูเอาส้นตีนยัดปาก?"ผมส่ายหน้าและขึ้นเสียงกลับไปเพราะเริ่มรำคาญในสิ่งที่ไอ้ฟาเรนมันพล่ามไม่ยอมหยุดเกี่ยวกับความสัมพันธ์ส่วนตัวของผม

"มีเมียแล้วทิ้งเพื่อน"มันก็บ่นต่ออย่างนอยด์ ๆ

".K.วย!!"ผมหันไปกระชากคอเสื้อไอ้ฟาเรนอย่างเอาเรื่อง

"…"ไอ้ฟาเรนยื่นหน้ามารออย่างไม่มีเกรงกลัวใด ๆ

ผมกับมัน มองจ้องหน้ากันอย่างไม่มีใครยอมใคร

"เห้ย ๆๆ ให้มาเอาคืนศัตรู"ไอ้คลินลุกขึ้นปามเราสองคนเอาไว้ทันที

"นี่พวกมึงจะมาล่อกันเองทำไมเนี่ย"มันส่ายหน้าเบา ๆ

"ไอ้ฟาเรน ถ้ามึงเมาก็เงียบไป"

"นี่มึงโทรตามไอ้วินด์ มันก็รีบมาแล้ว"ไอ้คลินได้พูดแทนสิ่งที่ผมคิดไปแล้วทั้งหมด

"มึงจะอะไรกับมันหนักหนา"มันบ่นต่อเล็กน้อยและหันมากดไหล่ของผมให้นั่งลงตามเดิม

"แล้วไอ้ไทม์เป็นไงบ้างวะ?"ผมหันไปคุยกับไอ้คลินแทนเพราะขืนเถียงต่อกับไอ้ฟาเรนมีหวังผมกับมันเนี่ยแหละที่จะต่อยกันในคืนนี้แทน

จริงแล้วตัวผมกับไอ้ฟาเรนค่อนข้างสนิทกันมานานกว่าคนอื่น ๆ เพราะมันเป็นเพื่อนผมมาตั้งแต่ประถม ส่วนอื่น ๆก็คบกันมาตั้งแต่ มัธยมต้นจนถึงมหาลัยแต่ก็สนิทเหมือน ๆกัน และนี่เหตุผลที่เราสนิทกันมาก รู้เช่นเห็นชาติกันทุกเรื่อง และไอ้ฟาเรนก็คือไม้เบื่อไม้เมาชั้นดีของไอรีน เพราะเมื่อก่อนผมกับมันก็แทบจะตัวติดกันมาตลอด

"เจ็บหนักอยู่ว่ะมึง"ไอ้คลินก็ยักคิ้วตอบกลับมา

ไอ้ฟาเรนที่กระดกดื่มเหล้าไปเงียบ ๆอย่างไม่พูดอะไรต่อ

"แต่ที่เหี้ยคือพวกมันเล่นทีเผลอ แถมยังรุมจนไอ้ไทม์แทบไม่มีโอกาสได้สู้เลย"คลินพูดต่ออย่างเจ็บใจแทนเพื่อน

"สันดานหมาหมู่ไง..และวันนี้กูจะกระทืบหมาให้ตายคาตีน"ไอ้ฟาเรนยังคงกำหมัดแน่น ก่อนจะกดขยี้บุหรี่ลงกับที่เขี่ย ที่ตั้งวางอยู่กลางโต๊ะ

"กล้ามาลอบกัดเพื่อนกูได้ ก็อย่าหวังว่าแม่งจะรอดไปได้"ไอ้ฟาเรนเทเหล้าใส่แก้วทั้งของผมและไอคลีน

ผมไม่ตอบอะไรแต่ก็กระดกดื่มเหล้าหมดแก้ว ไอ้ฟาเรนเองก็ดื่มหมดแก้วตามเช่นกันพร้อมกัยยักคิ้วอย่างกวนๆ

"แดกกันขนาดนี้ เดี๋ยวก็ได้เมาก่อนเอาคืนให้ไอ้ไทม์พอดี"ไอ้คลินบ่น ๆแต่มันก็กระดกดื่มตามผมและไอ้ฟาเรนจนหมดแก้วเช่นกัน

"ยิ่งเมายิ่งดี เพราะกูจะได้กระทืบอย่างไม่ต้องปรานีใคร"ฟาเรนพูดอย่างกำหมัดแน่น

แต่สักพักไอ้คลินก็ยกโทรศัพท์ขึ้นมาอ่านไลน์ก่อนจะกดพิมตอบไลน์ด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง

"หมอบอกว่าไอ้มันไทม์มันขาหักสะบ้าหลุดกระดูกแขนร้าว"มันกดล็อคหน้าจอโทรศัพท์และเงยหน้ามองมาทางผมกับฟาเรน

"และก็หมดสติคงเพราะโดนกระทืบหนักไปหน่อย"ไอ้คลินยักไหล่เบา ๆ