:: บทนำ ::

บ๊อก บ๊อก!

เสียงสุนัขตัวผู้สีน้ำตาลขาวตัวเล็ก ขาสั้นขนเกรียนทั้งตัวเพราะเป็นสุนัขพันธุ์ชิวาวากำลังเห่าผู้คนในสวนสาธารณะที่เดินผ่านเจ้าของของตน โดยเฉพาะเพศที่เป็นผู้ชายและทำตัวมีพิรุธ เจ้าสี่ขาตัวน้อยแต่เหมือนจะฤทธิ์เยอะมักจะแยกเขี้ยวขู่อย่างเอาเป็นเอาตาย

"เจาเจา ไม่เอาลูก"

สายคล้องคอสีแดงที่คล้องอยู่ที่คอเจ้าน้องหมาแสนนักสู้ถูกมือแน่งน้อยกระตุกไม่กี่ครั้งเพื่อห้ามปรามเจ้าตัวเล็กที่ไม่ดูสังขารตนกับคนที่เห่าขู่เลยสักนิดเดียว ครั้นถูกดุหน่อยก็ทำหูตกตาละห้อย เห็นแล้วน่ามันเขี้ยวมากกว่าน่าสงสาร

หมับ!

ว่าแล้วสองมือบางรีบเอื้อมมาอุ้มเจ้าตัวปัญหาที่ส่งเสียงดังกลางแจ้งขึ้นมาไว้ในอ้อมกอดทันที

"ทำไมชอบดุนักนะเรา หวงแม่เหรอคะ"

ริมฝีปากเป็นกระจับสีชมพูธรรมชาติขยับถามพร้อมก้มลงไปหอมหัวน้อย ๆ เจ้าหมาน้อยทันที

บ๊อก ๆ

คล้ายมันฟังรู้เรื่องจึงเห่าตอบเจ้าของสุดสวยที่อยู่ในชุดฟิตเนสออกกำลังกายสีชมพูจ๋า

ร่างสมส่วนที่สูงร้อยหกสิบปลาย ๆ ผมสลวยสีน้ำตาลธรรมชาติถูกมัดสูงเป็นทรงหางม้า ใบหน้ารูปไข่เรียวเล็ก คิ้วโก่งดกดำเรียงแพสวยทั้งสองข้างเพิ่มความงามบนใบหน้าให้ดูมีมนต์ขลัง

สันจมูกโด่งกำลังพองามให้ความรู้สึกเหมือนคนเอาแต่ใจเล็กน้อย ริมฝีปากเป็นรูปกระจับจิ้มลิ้มน่าสัมผัสเพิ่มความเซ็กซี่ยั่วยวนให้ใบหน้านี้จนคนที่เดินผ่านไปผ่านมาอดที่จะเหลียวมองไม่ได้

เสียงแหลม ๆ ของเจ้าสี่ขาที่อยู่ในอ้อมกอดดังขู่ชายคนหนึ่งที่สวมชุดกางเกงวอร์มสีดำเสื้อคอกลมสีฟ้าที่เอาแต่มองต่ำกว่าใบหน้าเจ้าของมันไม่หยุด

"พอแล้วเจาเจา!"

เสียงเล็กดุสัตว์เลี้ยงตัวโปรดอีกครั้งเมื่อมันตั้งใจจะกระโดดออกจากอกเธอเพื่อไปจัดการคนที่สายตามองหน้าอกคู่งามที่ซ่อนรูปภายใต้เสื้ออกกำลังกายแสนรัดฟิต

"ขอโทษด้วยนะคะ"

แม้เธอจะมองออกว่าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าไม่ได้มองเสี้ยวหน้าเธอเลยแต่ตอนนี้เธอกำลังอารมณ์ดีเพราะได้รับวิตามินจากแสงแดดอ่อน ๆ อากาศสดชื่นเลยปล่อยผ่านหนุ่มเหลือน้อยที่ยังคงทำหน้าหื่นกามไม่กลัวบอดี้การ์ดสี่ขาที่กำลังขู่สักนิด เครื่องสื่อสารไร้สายที่พกมาด้วยสั่นครืน ๆ ภายใต้กระเป๋าคาดเอวจนคนตัวเล็กล้วงออกมากดรับสาย

"ค่ะแด๊ด"

คิ้วสวยขมวดเล็กน้อยที่เช้าขนาดนี้ทว่าพ่อบุญธรรมกลับโทร.หาเธอได้

"สิบนาทีเจอกันค่ะ" นิ้วเรียวกดวางสายเมื่อคุยธุระเสร็จ

เธอเงยหน้าขึ้นมาหวังจะเก็บสัมภาระ อาทิ ขวดน้ำ หมวกปีกสั้นกันแดด ทว่าสายตาพลันเหลือบเห็นชายหนุ่มอายุเหลือน้อยเมื่อเทียบกับหลักร้อยกำลังมองเธอไม่ละสายตา

น่าแช่งให้นิ้วแทงตาชะมัด!

รำมวยจีนจังหวะเบา ๆ อยู่แท้ ๆ น่าจะทำสมาธิให้อยู่กับกิจกรรมที่ทำ กลับมองนมมองเนื้อเป็นก้อน ๆ ทั้งสองข้างของเธอราวมันทะลุเนื้อผ้าได้

สายตาคู่สวยมองเห็นเป้าหมายที่จะใช้จัดการตาแก่โรคจิตได้แล้วเธอจึงเดินเข้าไปหาเป้าหมายที่ว่าทันที

"คุณยายคะ" เธอเข้าไปทักทายหญิงสูงอายุคนหนึ่งที่อายุนับจากร้อยลงมาเหลือน้อยเต็มทีเช่นเดียวกับชายคนนั้น

"มีอะไรจ๊ะหนู" คุณยายที่กำลังนั่งเลี้ยงเด็กน้อยให้พ่อแม่เธอที่ไปออกกำลังกายอยู่หันมายิ้มให้

"พอดีว่าคุณตาคนนั้นดูสนใจคุณยายนะคะ"

จะตกนรกหรือเปล่าไม่รู้แต่ขอแก้เผ็ดหน่อยแล้วกัน โทษฐานที่มองหน้าอกเธอนานเกินกว่าเหตุ

"หนูรู้ด้วยเหรอว่ายายก็มองตาแกเหมือนกัน"

อา... แบบนี้ก็เข้าทางเลยสิ

"เมื่อกี้ตอนหนูเดินผ่านมา ได้ยินคับคล้ายคับคลาว่าคุณตาอยากคุยกับคุณยายนะคะ"

เพียงเท่านั้นแหละ คุณยายคนดังกล่าวรีบทิ้งหลานน้อยวัยสามขวบเดินปรี่ไปหาคุณตาที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ทันที

ร่างบางมองดูคุณยายท่านนั้นรุกคุณตาแบบน่ารักน่าเอ็นดูสมวัยด้วยการออดอ้อนให้สอนท่ารำมวยแล้วอดขำไม่ได้

"ขอโทษนะคะคุณยาย แต่ดูแล้วน่าจะมีความสุขนะคะ"

อยากแกล้งอีกคน ทว่าเหมือนเป็นแม่สื่อที่ดี ทั้งสองคนกลับเข้ากันได้เสียงั้น

นรกคงไม่กินกะบาลแล้วละงานนี้