EP02 ไม่ได้ไม่ชอบ

EP02 ไม่ได้ไม่ชอบ

IG

(รูปอลิซถ่ายแบบใส่ชุดชั้นในสีชมพู เซ็กซี่หวานๆ)

Alice'stagram: ฝากคอลเล็คชั่นใหม่ด้วยค่าาา

nine9: ก็คือถ้าพี่เป็นผู้หญิงคอลเล็คชั่นนี้เหมาหมดแน่

TTt: เสียดายที่พี่ใส่ชุดชั้นในไม่เป็นถอดเป็นอย่างเดียว อูยยย

Desies: แซ่บมากเพื่อนกู

Mile: เหมาะสมแล้วครับกับตำแหน่งนางฟ้าวิศวะ

Alice'sFC: สวยมากกกกก ชาตินี้อย่ามีแฟนได้มั้ย?

Mars'tagram liked this photo

@มหาวิทยาลัย คณะวิศวกรรมศาสตร์

Alice’ s Part

“สภาพเหมือนคนไม่ได้นอนคืออะไรคะชะนี”

นั่นคือเสียงทักจากเดซี่ หรือเดชเพื่อนชายอินเนอร์สาวเพียงคนเดียวของฉันในคณะวิศวะที่มีผู้หญิงเรียนอยู่เพียงสิบเปอร์เซ็นต์ของจำนวนนักศึกษาทั้งหมดทำให้ฉันไม่ค่อยจะมีเพื่อนสักเท่าไรเพื่อนผู้หญิงคนอื่นๆ ที่สนิทด้วยก็อยู่คณะอื่นกันหมดเพราะฉันทั้งเรียนทั้งทำงานเป็นนางแบบด้วยก็เลยไม่มีเวลาหาเพื่อนน่ะ ส่วนพวกผู้ชายคนอื่นๆ ที่เข้ามาก็หวังฟันฉันทั้งนั้นไม่ได้อยากจะเป็นเพื่อนจริงๆ กับฉันเลยสักคนฉันก็เลยไม่คบด้วยเกาะติดเดซี่ดีกว่าถึงมันจะเป็นผู้ชายแต่มันก็ไม่เอาผู้หญิงแถมยังเป็นเพื่อนที่ดีอีกด้วย

ฉันก็รู้นะว่าตัวเองสวยและเซ็กซี่แต่ไม่ต้องมองฉันด้วยสายตาหิวกระหายขนาดนั้นก็ได้มั้งพวกผู้ชายพายเรืออะ -*-

“ฮื่อ อย่าเพิ่งถามมากได้มั้ยไหนกาแฟที่ฝากซื้ออะ”

“อะ ลืมตาดีๆ ดิ๊ แล้วทำไรมาวะทำไมไม่นอน”

“เอ่อ ดูซีรีส์ดึกน่ะ”

ฉันรับกาแฟที่ฝากเดซี่ซื้อมาดูดพร้อมกับตอบมันไปด้วย ดูซีรีส์อะไรล่ะซีรีส์เรื่องมาร์น่ะสิ...บอกว่าให้แค่รอบเดียวๆ แต่คนหื่นเล่นฉันจนถุงยางหมดไปกล่องนึงเลย (1กล่องมี3อัน) กว่าจะลุกมาเรียนได้แทบตายดีนะเขายังให้ฉันนั่งรถมาเรียนด้วยเพราะขับเองคงไม่ไหว สงสัยล่ะสิมาพร้อมกันไม่กลัวโดจับได้หรอก็อยากจะบอกว่าไม่มีใครเห็นหรอกนะฉันแอบเก่งน่ะอาศัยช่วงไม่มีคนลงจากรถเขาเอา เช้าๆ แบบนี้คนน้อยน่ะ

“ซีรีส์เรื่องไรๆ เอามาแบ่งช่วงนี้ของขาด”

“อี๋ คำพูดคำจามึงนี่นะของขาดอะไรทะลึ่ง!”

“เอ๋า อินี่คิดลึกสิท่ากูหมายถึงขาดซีรีส์มั้ยล่ะไม่ได้ดูอปป้ามาหลายวันแล้ว เรื่องไรเร็วๆ” เดซี่เร่งเร้าจะเอาชื่อเรื่องให้ได้ ฮือ ปกติฉันดูซีรีส์ที่ไหนเล่าอ้างไปงั้นคิดไม่ทันโว้ย

“เรื่องเอ่อ...จำชื่อไม่ได้อะแต่พระเอกหล่อๆ อะมึง”

“อะ มึงกวนตีนกูรึป่ะอลิซพระเอกซีรีส์ก็หล่อทุกคนมั้ยอิบ้า” เดซี่เท้าสะเอวมองฉันอย่างเอาเรื่องจนฉันนึกขำกับท่าทางพร้อมตบของมันแค่จำชื่อเรื่องไม่ได้เองต้องหงุดหงิดอะไรขนาดนี้เล่า -3-

“ฮื้ออ อย่าดุซี่เดี๋ยวกูกลับไปดูชื่อเรื่องแล้วจะมาบอก”

“เออๆๆ ไปขึ้นเรียนได้ละจารย์จะเข้าแล้วเนี่ย”

“ขึ้นก่อนเลยเดี๋ยวเข้าห้องน้ำก่อน”

“เออ รีบตามมานะ” พูดจบเดซี่ก็แยกกับฉันเพื่อขึ้นตึกไปเรียนฉันปลีกตัวมาเข้าห้องน้ำก่อนเพื่อเติมลิปสติก แอบเห็นเมื่อกี้ว่าปากซีดแม้ว่าจะทาลิปสติกก่อนออกจากห้องเมื่อเช้าแล้วก็เถอะแต่โดนคนร้ายกาจดูดปากในรถก่อนลงจากรถน่ะสิที่ทามาทั้งหมดลบหมดเลย! ฮึ่ย

-----ทางด้านมาร์ในช่วงเวลาเดียวกัน------

“หูยยย ไอ้มาร์มาเรียนก่อนเวลาว่ะ”

“สงสัยวันนี้ฝนจะตก”

“เวอร์ละพวกมึง” เข้าคณะมาปุ๊บเสียงเพื่อนรักทั้งสองคนของเขาก็ทักทันทีเหมือนกับว่าเขาไม่เคยมาเรียนเช้าอย่างงั้นแหละ

“เอ มาเช้าเพราะมีคนปลุกหรึป่าวน้า”

“นั่นน่ะสิน้า เมื่อคืนไม่กลับห้องด้วยน้า ไปนอนไหนมาน้า”

“น้า ที่หน้าพวกมึง” ถ้าไม่เกรงใจว่านี่คือมหาลัยมาร์คงได้ถีบเพื่อนสองคนตกเก้าอี้เพราะท่าทางดัดจริตของมันสองคนและแซวเขานี่แหละ

“แถลงด้วยครับเมื่อคืนมึงไปนอนไหนมา กูว่าจะไปค้างกับมึงเมื่อคืนเสือกไม่อยู่ห้องไลน์ก็ไม่ตอบ”

ไมล์บ่น เมื่อคืนหลังจากที่มาร์กลับไปเขากับพอร์ชก็อยู่แต่อีกสักพักแล้วแยกย้ายกันกลับแต่เพราะเมื่อคืนเขากรึ่มๆ เมาๆ ก็เลยไม่อยากขับรถไกลซึ่งคอนโดมาร์ใกล้สุดก็เลยแวะไปหาเพื่อนสักหน่อยเคาะประตูตั้งนานก็ไม่เปิดไลน์ไปก็ไม่ตอบลงไปถามที่ล็อบบี้เขาก็บอกว่ามันยังไม่กลับห้องเกิดคำถามขึ้นมาทันทีว่าเพื่อนไปไหนทนเก็บความอยากรู้ (?) ไว้มาถามเพื่อนจนตอนเช้านี่แหละ

“นอนไหนก็เรื่องของกู”

“ไอ้นี่ ถามจริงมึงแอบมีเมียเปล่าวะ”

“มีเมียเหี้ยไร น่ารำคาญ” เออเซ้าซี้จริงพวกเพื่อนเวรนี่คนอย่างเขาที่ไม่ชอบผูกมัดเนี่ยนะจะมีเมียให้ไอ้เจ้าชายเลิกกับเนปจูนยังง่ายกว่าลายนั้นน่ะติดน้องเขาอย่างกับอะไร -*-

“แต่รอยที่คอมึงนี่ไม่ได้มาเพราะยุงกัดแน่ๆ”

“รอยไรวะ?” มาร์ยกมือขึ้นจับคอตรงที่พอร์ชชี้ทันทีเมื่อเพื่อนบอกว่ามีรอยพอร์ชกดฟังก์ชั่นกล้องถ่ายรูปในมือถือถ่ายให้เพื่อนที่ไม่น่าจะรู้ตัวว่าโดนอะไรกัดมาดู

“อะ ดูซะแล้วก็สารภาพมาว่า มึง-ซุก-เมีย-ใช่-มั้ย? ปกติไม่ชอบให้ใครทำรอยนี่”

“ไม่ได้ซุกอะไรทั้งนั้นแหละ ไปเรียนได้แล้วพวกมึง”

เขาเลือกที่จะไม่ตอบเพื่อนแต่จะไปจัดการกับตัวต้นเหตุที่ทำคอเขาเป็นรอยแทนจากจุดที่เขานั่งอยู่ทำให้มองเห็นแล้วว่าร่างบางเดินเข้าห้องน้ำใต้ตึกไปเมื่อกี้ ‘ตัวแสบ’ มาร์คิดในใจรอยที่ได้มาจะมาจากใครได้ถ้าไม่ใช่คนที่เอากับเขาเมื่อคืน

“ทำตัวน่าสงสัย เก็บดีๆ นะอย่าให้กูรู้เชียว” ไมล์ชี้หน้าเพื่อนอย่างคาดโทษ เรื่องนี้ขอบอกเลยว่าเพื่อนอย่างเขาจะไม่ปล่อยผ่านอยากรู้เหมือนกันว่าคนอย่างมาร์ยอมให้ใครฝากรอยไว้บนร่างกายได้

“ขี้เสือก -*-”

“เรียกว่าผมใส่ใจเรื่องของเพื่อนน่าจะเหมาะสมกว่านะครับคุณมาร์”

หน้าห้องน้ำ

"อ้ะ!!”

“ชู่วร์ อย่าเสียงดัง” มาร์ปิดปากคนตัวเล็กไม่ให้ส่งเสียงเมื่อเขาลากเธอเข้ามาในห้องน้ำหญิงที่ไม่มีคนอยู่แล้ว ไม่ลืมจัดการล็อกประตูห้องน้ำให้เรียบร้อย เขาปล่อยให้เพื่อนขึ้นไปเรียนก่อนเพื่อที่จะตามมาคิดบัญชีกับคนที่ทำคอเขาเป็นรอยจนโดนเพื่อนแซว

“มาร์! ทำไรเนี่ย ไม่กลัวเพื่อนเห็นหรึไง"

"เธอทำรอย"

"เอ๋...รอยอะไร?” อลิซทำหน้าสงสัยอยู่ดีๆ เขาก็ลากเธอเข้ามาในห้องน้ำแคบๆ แล้วพูดเรื่องรอยแม้จะรู้ว่าเขาหมายถึงรอยอะไรแต่เธอก็แกล้งเฉไฉไปก่อน เรื่องทำรอยน่ะเธอกับเขาเคยตกลงกันแล้วว่าห้ามทำเพราะไม่ได้เป็นเจ้าของกันและเธอเป็นนางแบบด้วยมีรอยคงจะไม่เหมาะทั้งที่เธอเป็นคนตั้งกฎเองแต่กลับทำผิดกฎซะงั้น

“....”

“มะ...ไม่ได้ทำสักหน่อย" มาร์จ้องหน้าคนตัวเล็กนิ่งๆ จนเธอเสียงสั่นปฏิเสธได้ไม่เต็มเสียงจะโดนเขาดุมั้ยนะที่เผลอทำรอย กะ ก็เมื่อคืนเขารุนแรงนี่นาเธอเสียวจนเผลอกัดเขาไปหลายทีเหมือนกันแต่ไม่รู้ตัวเลยว่าเผลอดูดคอเขาไปตอนไหนตอนนั้นสมองมันตื้อไปหมด อลิซไม่ผิดนะ! -^-

"หึ รู้มั้ยว่าใครที่กล้าทำรอยบนตัวฉันจะโดนอะไร...."

“โดนอะไร? จะตีเค้าหรอ? : (” คนตัวเล็กทำแก้มพองลมเบะปากอย่างน่ารักจนมาร์นึกขำในใจที่เธอคิดว่าเขาจะตี

“ไม่ได้จะตี”

“แล้วจะทำอะไร อ๊า!! มาร์อย่า...นี่ในมหาลัยนะ” มือเล็กยกขึ้นดันแผ่นอกของคนตัวโตไว้แทบไม่ทันเมื่อเขาดันร่างเธอจนชิดกำแพงห้องน้ำแล้วก้มลงซุกไซ้ซอกคอเธอพร้อมกับปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาของเธอลงสองสามเม็ดจนเห็นเนินอกอวบ

“ดูดมาดูดกลับไม่โกง”

งับ!

“อ๊า มาร์มันเจ็บ ฮื่อ ไม่เอาหยุดนะ” ซอกคอขาวโดนคนตรงหน้าทั้งกัดทั้งดูดสลับไปมาทั้งสองข้าง ริมฝีปากร้อนดูดดึงเนื้อกายขาวลงมาเรื่อยๆ จนถึงเนินอกขาวๆ ของเธออีกด้วยทำเอาเธอทั้งเจ็บทั้งแสบไปหมด

“อืม ไม่หยุด” ร่างหนาขยับเข้าไปแนบชิดกับร่างบางตรงหน้าจนอากาศแทบจะแทรกผ่านไม่ได้เขาดูดกัดเนื้อตัวคนตัวเล็กอย่างเอาแต่ใจนานหลายนาทีอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุดยิ่งนึกถึงภาพในไอจีที่เธอลงเมื่อเช้าเขายิ่งรู้สึกหงุดหงิดจนเผลอทำรุนแรงกับเธอ

“ถ้าไม่ชอบจะไม่ทำอีกก็ได้ อ้ะ อื้อ พอนะลิซเจ็บ” อลิซเจ็บจนน้ำตาคลอและคิดไปว่าเขาคงโกรธที่เธอทำรอยคิดไปต่างๆ นาๆ ว่าเขาจะขอหยุดความสัมพันธ์ น้ำเสียงสั่นๆ ของเธอทำให้มาร์ยอมผละออกจากซอกคอหอมแล้วเอาแต่จ้องหน้าเธอนิ่งๆ จนอลิซกลัว

“....”

“มาร์...”

“ไม่ได้ไม่ชอบ” มาร์ไม่ได้โกรธที่โดนเธอทำรอยแต่เขาเป็นคนจำพวกที่ชอบเอาคืนเธอทำรอยบนตัวเขาได้เขาก็ต้องทำได้!

“หืม??”

“ช่างเถอะ” อ่า จะแปลกมั้ยนะถ้าเขาจะบอกว่ารู้สึกชอบใจด้วยซ้ำที่โดนเธอทำรอยไว้บนตัว...

มาร์เลือกที่จะผละออกจากร่างบางที่โดนเขาดูดกัดจนคอแดงทำรอยไว้เต็มไปหมด

“โกรธหรอ?” อลิซถามคนตัวสูงที่กำลังจะหันหลังเดินออกจากห้องน้ำไป

“ไม่ได้โกรธ”

“แล้วมากัดเค้าทำไม : (”

“ลงโทษ”

“ลงโทษเค้าทำไม คอแดงหมดเลยเนี่ย ฮือ เพื่อนต้องทักแน่เลย” ถึงจะมองไม่เห็นอลิซก็รู้ได้ว่ามันต้องเป็นรอยแน่ๆ เพราะคนตรงหน้าดูดแรงกัดแรงซะขนาดนี้

“เสื้อคุมอยู่ในรถไปเอาไป” คนตัวสูงยื่นกุญแจรถให้ร่างบางที่ยืนทำหน้างอแงอยู่

“ไม่ทันแล้วมั้ยล่ะจะอาจารย์จะเข้าแล้ว”

“งั้นก็ให้เพื่อนแซวไป” เขาพูดปัดๆ ทีเขายังโดนแซวเลยให้เธอโดนแซวบ้างคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง อา แต่ถ้าเพื่อนแซวเธอก็ต้องโดนมองสินะ...

“คนบ้า มาดูดคอเค้าจนเป็นรอยก็จะไม่รับผิดชอบหน่อยหรอ!” คนตัวเล็กโวยวายไปติดกระดุมเสื้อไปใช่สิคนโดนมองไม่ใช่เขานี่

“เรื่องมาก”

แจ็คเก็ตที่มาร์ใส่อยู่ถูกถอดออกใส่คลุมให้ร่างบางแล้วรูดซิปขึ้นจนสุดคอก่อนที่เขาจะเดินออกจากห้องน้ำไป

ไม่ได้เป็นห่วงว่าคนจะมองอลิซเยอะๆ หรอกนะแค่แสดงความรับผิดชอบเฉยๆ เพราะรอยบนคอเธอก็เยอะจริงๆ

อย่ามองแบบนั้นก็บอกแล้วไงว่าแค่แสดงความรับผิดชอบ

ไม่ได้เป็นห่วงเลยสักนิด!