SET โหดเลวดี

เอี๊ยด!

เสียงเบรกรถดังเข้ามาในบ้าน ทุกคนรู้โดยไม่ต้องเดาว่าคนที่มาถึงคือใคร และคนที่มาถึงก็เดินลงส้นเท้าหนักๆ เข้ามาในบ้านด้วยสีหน้าและท่าทางตึงโกรธไม่พอใจเจ้าของบ้านหลังใหญ่ เขาต้องรีบเร่งขับรถมาเมื่อรู้ว่าพ่อแต่งภรรยาใหม่เข้าบ้าน และที่สำคัญภรรยาใหม่ แม่เลี้ยงของเขาก็เด็กคราวลูกอีกต่างหาก

“มันหมายความว่ายังไงพ่อ...มันหมายความว่ายังไง” พอเดินเข้ามาในบ้านก็ชี้มือไปยังหน้าเด็กสาวหน้าตาละอ่อนที่ไม่ต้องเดาให้ยากว่าหล่อนคือใคร ถ้าไม่ใช่ ‘เมียใหม่ของพ่อ’ แล้วจะเป็นใครไปได้

“ใจเย็นๆ ก่อนพี่โหด” เสียงน้องชายคนเล็กเอ่ยห้ามพี่ชายที่เดินตึงๆ ไปหยุดตรงหน้าของสาวน้อยหน้าละอ่อนหวานหยดย้อยใสซื่อ

“มึงไม่ต้องมาห้ามก็เลยไอ้ดี หรือมึงเห็นดีเห็นงามกับเรื่องนี้ แล้วมึงล่ะไอ้เลว มึงเห็นด้วยที่พ่อมีเมียใหม่คราวลูกเหรอวะ!” เขาดันอกน้องชายคนเล็กออกห่างแล้วหันสายตาไปถามเอาคำตอบจากน้องชายคนรองตัวเอง

“พ่อก็แก่แล้วนะพี่โหด พ่อควรมีคนดูแล ไม่ดีเหรอที่มีคนมาช่วยดูแลพ่อเราแทนเรา เพราะเราทุกคนก็ไม่ได้อยู่กับพ่อตลอด” น้องชายคนรองเอ่ยบ้าง

“ไม่มีใครมาแทนที่แม่กูได้ทั้งนั้นแหละ แล้วเธอเถอะ ยัยเด็กนี่ก็เหลือเกิน อายุยังน้อยทำไมต้องอยากมีผัวแก่ๆ ใกล้ลงโลงด้วย” เขาเดินไปกระชากร่างเล็กที่โซฟาให้ลุกขึ้นยืนประจันหน้าตัวเองจนเท้าเล็กยืนไม่ติดพื้น

ตุ้บ!

เสียงกระแทกไม้เท้าดังขึ้นเมื่อลูกชายคนโตกำลังเอานิสัยคนป่ามาใช้กับคนของตัวเอง

“มันอะไรนักหนาไอ้โหด ปล่อยน้องหนูไอซ์เดี๋ยวนี้นะ” เสียงแหบแห้งเอ่ยเสียงดังด้วยความไม่พอใจ

“พ่อปกป้องเมียใหม่งั้นเหรอ” แล้วเขาก็ผลักคนตัวเล็กที่ตัวเองกระชากให้ลุกขึ้นลงไปกับโซฟาเหมือนเดิม

โอ๊ย!

เสียงเล็กดังขึ้นเมื่อกระแทกกับพนักโซฟาด้านหลัง

“แล้วยังไง ก็นั่นเมียพ่อ พ่อก็ต้องปกป้อง” เสียงแหบแห้งเอ่ยตอบสวนกลับลูกชายคนโตทันที

“เมียพ่อ? พูดได้เต็มปาก หัดอายเด็กในบ้านมั่งพ่อ พ่อไปโดนยาตัวไหนมา ไหนบอกจะไม่มีใครใหม่ ไหนบอกไม่มีใครมาแทนแม่ของพวกเราได้ไง แล้วทำไมวันนี้ถึงมียัยเด็กนี่ล่ะ” เขาหันไปตอบพ่อพร้อมหันมามองร่างน้อยที่นั่งก้มหน้าอยู่บนโซฟา

“นั่นมันเมื่อก่อน และพ่อว่าแม่ของพวกแกต้องเข้าใจพ่อ พ่อแก่แล้วอย่างไอ้ดีว่านั่นแหละ พ่อต้องมีคนดูแล”

“จ้างคนมาดูแลก็ได้ ไม่จำเป็นต้องมีแม่ใหม่ที่เด็กคราวลูกให้พวกผม พ่อก็แก่ใกล้ลงโลงแล้วยังบ้าตัณหาอีก ผมผิดหวังในตัวพ่อมาก” หฤทย์ กำเนิดกุล หรือโหด วัย 41 ปีเอ่ยตอบพ่อ เขาเป็นลูกชายคนโตของตระกูล ‘กำเนิดกุล’ เป็นเจ้าของไร่ส้มที่ใหญ่ที่สุดในจังหวัดสุโขทัย ชายหนุ่มรับมรดกมาจากแม่ที่จากไปเมื่อ 20 ปีที่แล้ว เขาชอบทำสวนจึงรับช่วงต่อจากผู้เป็นแม่และพัฒนามาถึงตอนนี้จนเป็นที่รู้จักของตลาดในไทยและต่างประเทศ

ตุ้บ!

“อุวะ! ไอ้ลูกเวร! มึงแช่งพ่อมึงสองครั้งแล้วนะไอ้โหด คำก็แก่ใกล้ลงโลง มึงสิ ใกล้ลงโลงไอ้ลูกเวร!” เสียงกระแทกไม้เท้ากับพื้นดังขึ้นพร้อมกับดันตัวเองลุกขึ้นเดินมาหาลูกชายตัวดีของตัวเอง

“ผมไม่ได้ตั้งใจจะว่าพ่อ ไม่ได้แช่งพ่อ ผมพูดไปตามอารมณ์ ผมขอโทษ แต่มันก็จริง พ่อแก่แล้ว พ่อจะมามีเมียตอนแก่ไม่ได้ เดี๋ยวก็ช็อกตายคาอกอีเด็กนี่หรอก” เขายังคงไม่ยอมลงแม้จะพูดเบาลงแล้ว

ลภัชดนย์ หรือเลว วัย 38 ปี เจ้าพ่อคาร์แคร์และอู่ซ่อมรถชื่อดังในกรุงเทพฯ กับดิฐา หรือดี วัย 36 ปี เจ้าพ่ออสังหาริมทรัพย์หนุ่มไฟแรงที่รับช่วงจากคนเป็นพ่อ สองหนุ่มได้แต่หันไปส่งสายตาให้กันแล้วพากันลุกขึ้นเดินออกจากห้องนั่งเล่นเงียบๆ เมื่อตอนนี้พ่อกับพี่ชายคนโตกำลังฟาดฟันอารมณ์กัน

“นั่นปากมึงเหรอไอ้โหด ใครสั่งใครสอนให้มึงพูดกับผู้หญิงแบบนี้”

“ผมพูดของผมเองแหละ ไม่ต้องมีใครสอน ผู้หญิงบางคนก็สมควรถูกเรียก ‘อี’ ว่าไหมล่ะ” แล้วเขาก็หันเบนสายตาไปทางคนที่เอาแต่นั่งก้มหน้า

“หนูไอซ์ออกไปก่อนเถอะ เดี๋ยวฉันจะคุยกับไอ้ลูกตัวดีตามลำพังสักหน่อย” ศิวดลเอ่ยสั่งเด็กสาวที่ตัวเองเอ็นดู

“ค่ะ คุณท่าน” แล้วเธอก็ลุกขึ้นเดินก้มหน้าออกไปจากห้องนั่งเล่น ทิ้งให้คุณท่านกับลูกชายคุยกันตามลำพังอย่างที่ท่านเอ่ยบอก

“นั่งลง!” ศิวดลเดินกลับไปทิ้งตัวนั่งลงที่เดิมพร้อมสั่งลูกชายให้นั่งลง และหฤทย์ก็ทิ้งตัวนั่งลงโซฟาแทนที่คนที่เพิ่งเดินจากไปทันทีด้วยความหงุดหงิดฮึดฮัดในอกไม่พอใจ

“ผมไม่ยอมหรอกนะ อย่าคิดว่าจะได้อยู่กันสุขสบายผัวเมีย”

หึหึ

“มึงเนี่ยนะไอ้โหด มึงก็อายุเยอะแล้ว”

“แล้วไงครับ ผมอายุเยอะ แต่พ่ออายุเยอะกว่าผมอีก ‘อี’ เด็กนั่นอายุเท่าไหร่กันเชียว พ่อถึงเอามาเป็นเมีย เอามาเป็นแม่เลี้ยงพวกผมทั้งสามคน พ่อคิดอะไรของพ่ออยู่ พ่อไม่ใช่อายุน้อยๆ แล้วนะ ปีนี้เจ็ดสิบหกปี ใช้ไม้เท้าเดินแล้วนะพ่อ”

“ก็หนูไอซ์น่ารัก และอายุสิบเก้าปีย่างยี่สิบ” ท่านตอบพร้อมยกยิ้มมุมปากเล็กน้อย

“น่ารัก? น่ารักน่ะน่ารักได้ แต่ไม่ใช่น่ารักจนเอามาเป็นเมีย แถมอายุสิบเก้าย่างยี่สิบ นั่นรุ่นหลานเลยนะพ่อ”

“ไม่ดีเหรอไอ้โหด พ่ออยากมีหลาน มีทั้งเมียและหลานในคนเดียวกันไว้เลี้ยงดูเล่น”

“ไม่มีทาง! ผมไม่ยอมให้เด็กนั่นมาเป็นแม่เลี้ยงผมหรอก”

“มึงจะทำอะไรได้ ตอนนี้พ่อจดทะเบียนสมรสกับหนูไอซ์ไปแล้ว”

“ว่าไงนะ! พ่อจดทะเบียนสมรสกับมันไปแล้ว อย่าบอกนะว่าจะแบ่งสมบัติให้มันอีก ผมไม่ยอม! ให้ตายยังไงผมก็ไม่ยอมรับเด็กคราวลูกผมมาเป็นแม่ผมหรอก พ่อไม่อายรึไง”

“ไม่อาย”

“แต่ผมอาย!”

“มึงจะอายอะไรไอ้โหด ขนาดกูพ่อมึงยังไม่อายเลย อ้อ...ไหนๆ ก็มาแล้วก็พาหนูไอซ์ไปฝึกงานที่ไร่ด้วยนะ พ่อฝากเมียพ่อด้วย และเนี่ยคือคำสั่ง มึงห้ามปฏิเสธเข้าใจไหมไอ้โหด” คนแก่เอ่ยมัดมือชกลูกชายตัวดี

“ฮะ! ทำไมต้องเป็นผม ทำไมไม่ให้ไปทำงานฝึกงานกับไอ้ดี ไอ้เลวล่ะพ่อ”

“ก็หนูไอซ์อยากทำไร่ ถ้าเรียนรู้งานกับมึงแล้วกูก็จะซื้อที่ให้หนูไอซ์ทำไร่ส้ม”

“อย่าฝันไปหน่อยเลยพ่อ อย่าคิดว่านั่งเด็กนั่นจะได้ทุกอย่าง ดี...ให้ไปอยู่กับผม ใกล้มือดี ผมจะได้เฝ้าระวังเด็กนั่น”

“หึหึ...ดูแลแม่เลี้ยงให้ดีล่ะ เอาล่ะ ไม่มีอะไรต้องพูดแล้ว เพราะตอนนี้กูกับหนูไอซ์ก็จดทะเบียนสมรสกันแล้ว มึงคัดค้านไปก็ไม่มีประโยชน์” ศิวดลเอ่ย

“เดี๋ยวก็หย่ากัน ผมจะทำให้เด็กนั่นทนไม่ได้จนขอหย่าจากพ่อ เพราะทนลูกเลี้ยงอย่างผมไม่ได้” แล้วเขาก็ลุกขึ้นเดินออกจากห้องนั่งเล่นไปทันที

หึหึ

“มึงนั่นแหละจะไปไหนไม่รอดไอ้โหด อายุไม่ใช่น้อยๆ ยังพาลเหมือนเด็กอยู่ได้ ไอ้ลูกตัวดี” ศิวดลแค่นขำพึมพำกับตัวเองแล้วยื่นมือไปหยิบแก้วน้ำกลางโต๊ะตรงหน้ามาจิบดื่มอย่างอารมณ์ดี คิดย้อนไปเมื่อครั้งลูกชายทั้งสามของตัวเองเกิดนั้น ชื่อไหนก็ไม่ถูกใจ ไม่ชอบใจคนเป็นภรรยา ภรรยาชอบอ่านนิยายน้ำเน่า และเมื่อตั้งครรภ์นางจึงให้ชื่อเล่นทั้งสามของลูกชายแบบไม่มีใครคาดถึงคือ ‘โหด เลว ดี’ แน่นอนว่าแปลกและแหวกแนวก็ต้องภรรยาของเขา ดีหน่อยที่ชื่อจริงนั้นเขาเป็นคนตั้งให้ หากให้ภรรยาตั้งให้คงพิสดารเหมือนชื่อเล่นตอนนี้ และมันก็ช่างเป็นชื่อเล่นที่บ่งบอกบุคลิกของแต่ละคนจริงๆ นิสัยของทั้งสามก็เหมือนชื่อเล่นนั่นแหละ โดยเฉพาะคนโตเนี่ยคือที่สุดของครอบครัวแล้ว ชอบใช้กำลังและป่าเถื่อนตามฉบับหนุ่มชาวไร่ แต่ใช่ว่างานบริหารหฤทย์จะไม่เก่ง แต่ไม่ชอบใส่สูทนั่งแอร์ ชอบจับจอบเสียม ขับรถไถทำไร่ที่สุโขทัยมากกว่าจะเข้ามาอยู่ในกรุงเทพฯ ที่แสนจะน่าเบื่อและรถก็ติดเต็มไปด้วยมลพิษ