บทที่ 1 เพลงดาบราคะจวนอ๋องตู้ （2）

ตุ้บ!

สุดท้ายแล้วก็จับผู้ชายชุดดำพวกนั้นไม่ได้สักคน เพราะผู้หญิงคนนั้นคนเดียวที่มาขวางทางวิ่งของม้า อ๋องตู้ หรือตู้เหลียงเฉิง วัย 25 ปี ถึงกับเดือดดาลฟาดทุบโต๊ะอ่านหนังสือตัวเองด้วยความเกรี้ยวกราดทันที และนาทีนั้นฟ่านตงก็เดินเข้ามารายงานความคืบหน้าของพวกคนร้ายที่กล้ามาป่วนในจวนของตนตอนกลางวันแสกๆ

“ว่ายังไงฟ่านตง”

“ทูลท่านอ๋องตู้ คนชุดดำพวกนั้นเราจับมาได้สองคน แต่พวกมันปลิดชีพตัวเองไปแล้วขอรับ”

“เฮอะ! เป็นอย่างที่คิดจริงๆ แล้วที่ตัวพวกมันมีเบาะแสอะไรอีกไหม มีอะไรเป็นร่องรอยของพวกคนชั่วไหม” อ๋องตู้เอ่ยถามฟ่านตงด้วยน้ำเสียงเหี้ยมกระด้าง

“ไม่ขอรับ พวกมันทำงานกันดีมาก ไม่ทิ้งร่องรอยอะไรให้เราแกะเลยขอรับ”

“หึ! ดี! ให้มันได้แบบนี้ ข้าก็อยากรู้นักว่ามันจะเก่งในเงามืดได้อีกนานแค่ไหน พรุ่งนี้ข้าจะไปค่ายทหารด่านนอก” เขาสั่งเสียงเข้ม

“ขอรับท่านอ๋องตู้ ท่านอ๋องเหล่ากงกงมารอท่านอ๋องที่ห้องโถงขอรับ” ฟ่านตงเกือบลืมรายงานไปเลย

“อืม...ข้ารู้แล้ว เดี๋ยวข้าจะออกไปพบเหล่ากงกงตอนนี้แหละ บางทีเสด็จพ่ออาจมีงานให้ข้าทำ ส่วนเจ้าไปพาแม่นางเสี่ยวเล้งให้มารอข้าที่ห้อง” พูดจบตู้เหลียงเฉิงก็เดินออกจากห้องหนังสือตัวเองไปทันที ส่วนฟ่านตงก็เดินตามออกไปเพื่อไปทำงานของตนเองที่ได้รับมอบหมายเช่นกัน

เหล่ากงกงโค้งคำนับท่านอ๋องพร้อมกับเอ่ยถึงงานของตนที่ได้รับคำสั่งจากฮ่องเต้มาทันที

“ทูลท่านอ๋องตู้”

“ว่ามากงกง เสด็จพ่อมีรับสั่งอะไรถึงให้เจ้ามาหาเราถึงจวนนี่ได้?”

น้ำเสียงทุ้มห้าวเอ่ยถามพร้อมกับนั่งลงยังเก้าอี้และรินน้ำชาขึ้นจิบด้วยท่าทางสบายทั้งๆ ที่ในอกนั้นร้อนรุ่มด้วยไฟโทสะที่โดนศัตรูลอบเข้ามาทำร้ายในจวนก่อนหน้านี้

“ฮ่องเต้ได้รับสั่งให้กระหม่อมมาทูลถามท่านอ๋องตู้เรื่องแต่งตั้งพระชายาพระเจ้าค่ะ” เหล่ากงกงเอ่ยบอกทันที

“ข้าได้ทูลเสด็จพ่อไปแล้วว่าข้ายังไม่อยากแต่งพระชายา แล้วทำไมเสด็จพ่อถึงต้องมาเร่งข้าด้วยเล่า” มือใหญ่กำถ้วยน้ำชาใบเล็กในมือแน่นด้วยความโกรธ แต่ก็ยังคงแสดงสีหน้าเรียบขรึมปกติ

“ข้าจะไปเข้าเฝ้าเสด็จพ่อตอนนี้” ตู้เหลียงเฉิงเอ่ยต่อพร้อมกับลุกขึ้นยืนเต็มความสูงแล้วเดินเร็วๆ ออกจากห้องโถงไปทันที ส่วนเหล่ากงกงก็ได้แต่กลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอด้วยรู้ถึงอารมณ์ของท่านอ๋องดีว่าเป็นเช่นไร

แม่ทัพชู่เว่ยถูกเรียกเข้าวังหลวงมาพบฮ่องเต้โดยไม่รู้สาเหตุว่าด้วยเรื่องอันใดถึงได้เรียกพบด่วนเช่นนี้ และแถมได้เข้าเฝ้าเป็นการส่วนตัวอีกด้วยยิ่งทำให้แม่ทัพชู่เว่ยมึนงงไม่เข้าใจในความประสงค์ของฝ่าบาทตนเอง

“แม่ทัพชู่เว่ย เห็นทีว่าเรื่องนี้จะมีแต่เจ้าเท่านั้นที่จะช่วยเราได้ เพื่อไม่ให้อ๋องตู้ถูกแย่งชิงตำแหน่ง เราจำเป็นต้องให้ลูกศิษย์ของเจ้าอภิเษกสมรส และพระชายาที่เราได้มองไว้และเหมาะสมเห็นทีจะมีแต่บุตรสาวของเจ้าเท่านั้นแม่ทัพชู่เว่ย เรารู้ว่าตอนนี้เจ้ากำลังหาคนที่คู่ควรกับบุตรสาวของเจ้า และทำไมจะเป็นอ๋องตู้บุตรชายของข้าไม่ได้เล่า”

“ฝ่าบาท!” แม่ทัพชู่เว่ยถึงกับเข่าอ่อนทรุดตัวคุกเข่ากับพื้นทันที

“ทำไมแม่ทัพชู่เว่ย อ๋องตู้ก็เป็นลูกศิษย์ของเจ้า และไยถึงไม่ยินดีเล่าที่อ๋องตู้จะเป็นเขยของเจ้า”

“ฝ่าบาท...ชู่เอ๋อบุตรสาวของกระหม่อมนั้นซุกซนยิ่งนัก ไม่มีความเป็นกุลสตรี เกรงว่าจะไม่เหมาะสมและคู่ควรกับอ๋องตู้พระเจ้าค่ะ” เขารีบตอบทันที

“บางทีชีวิตที่ตึงเครียดของอ๋องตู้อาจจะมีสีสันก็เป็นได้ เจ้าอย่าคิดมากไปเลย อีกอย่างไม่มีใครเหมาะสมกับอ๋องตู้ได้เท่าบุตรสาวของเจ้าแล้วแม่ทัพชู่เว่ย”

“พ่ะยะค่ะ” สุดท้ายแล้วแม่ทัพชู่เว่ยก็ต้องยอมรับ

“เราได้กำหนดวันอภิเษกของทั้งคู่ไว้แล้ว งานอภิเษกของทั้งคู่จะจัดขึ้นในอีกสามวันข้างหน้า”

“ฝ่าบาท! ทำไมถึงเร็วขนาดนี้พ่ะย่ะค่ะ” แม่ทัพเอ่ยถาม

“ช้ากว่านี้ไม่ได้แล้ว เจ้าเองก็รู้สถานการณ์ดีมิใช่เหรอแม่ทัพชู่เว่ย”

“พ่ะย่ะค่ะ” แม่ทัพชู่เว่ยเครียดทันทีเมื่อไม่รู้จะอธิบายกับชู่เอ๋อบุตรสาวอันเป็นที่รักอย่างไรดี พร้อมกับเสียงขันทีหน้าห้องทรงอักษรได้ร้องบอกว่าตู้เหลียงเฉิงได้มาถึงแล้ว และฝ่าบาทก็เอ่ยอนุญาตให้เข้ามา

“เสด็จพ่อ” ตู้เหลียงเฉิงทำความเคารพผู้เป็นบิดาพร้อมกับหันไปคำนับทำความเคารพอาจารย์ของตัวเองที่ลุกขึ้นยืนพอดีเช่นกัน แม้ว่าตัวเองจะเป็นถึงอ๋อง แต่แม่ทัพชู่เว่ยเป็นอาจารย์ของเขาตั้งแต่เด็ก เขาจึงให้ความเคารพท่านเสมอมา

“อาจารย์”

“เจ้ามาได้จังหวะพอดีอ๋องตู้” ฮ่องเต้เอ่ยกับบุตรชายตัวเองที่เพิ่งมาถึง

“พ่ะย่ะค่ะเสด็จพ่อ เรื่องที่เหล่ากงกงได้บอกกับลูกนั่นคือความจริงรึไม่พ่ะย่ะค่ะ” เขาทูลถามทันที

“อือ”

“แต่ลูกได้ทูลบอกเสด็จพ่อไปแล้วเมื่อครั้งก่อนว่าลูกยังไม่พร้อมจะรับพระชายาเข้าจวน แล้วไยเสด็จพ่อถึงได้เร่งลูกด้วยพ่ะย่ะค่ะ”

“อำนาจของเจ้าจะมั่นคงเมื่อเจ้ามีพระชายาและมีทายาทอ๋องตู้ และพระชายาของเจ้าก็เป็นบุตรสาวของอาจารย์เจ้า แน่นอนว่าอำนาจของเจ้าจะแข็งแกร่งกว่าเดิมหากได้อภิเษกกับบุตรสาวของแม่ทัพชู่เว่ย” ฮ่องเต้เอ่ย ที่ทำทั้งหมดตอนนี้เพื่อความมั่นคงทางการเมืองและทหารของบุตรชายตัวเองเท่านั้น

“ขอบพระทัยเสด็จพ่อ”

เมื่อเสด็จพ่อได้พูดเช่นนี้แล้ว เขาเองก็ปฏิเสธไม่ได้แล้ว แม้จะรู้ว่าอาจารย์ตัวเองมีบุตรสาว แต่ตัวเขาเองก็ไม่เคยเห็นนางสักครั้งว่ามีรูปร่างหน้าตาเช่นไร แต่อาจารย์ได้พูดถึงบ่อยๆ ว่าเป็นคนซุกซน

“ถ้างั้นเจ้าก็เตรียมตัวได้แล้ว อีกสามวันงานมงคลของเจ้าจะจัดขึ้นที่จวน แม่ทัพชู่เว่ยข้าฝากบุตรของข้าด้วย”

“พ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท” แม่ทัพชู่เว่ยโค้งคำนับรับคำ แม้ว่าไม่ยินดี แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เมื่อนี่คือพระประสงค์ของฮ่องเต้

“เสด็จพ่อ ลูกขอทูลลาพ่ะย่ะค่ะ” ตู้เหลียงเฉิงเอ่ยพร้อมกับโค้งตัวทำความเคารพพระบิดาตัวเองแล้วหันมาคำนับอาจารย์ก่อนจะเดินออกจากห้องทรงอักษร ส่วนแม่ทัพชู่เว่ยเองก็เช่นกัน

ทั้งสองเดินออกมาจากห้องทรงอักษรพร้อมกัน แม่ทัพชู่เว่ยมีสีหน้าตึงเครียดกังวลถึงเรื่องก่อนหน้านี้ ด้วยไม่รู้จะบอกชู่เอ๋อบุตรสาวที่รักยังไงดีถึงเรื่องอภิเษกครั้งนี้ และแถมยังแต่งเข้าจวนอ๋องตู้ด้วย แม้จะรู้จักตู้เหลียงเฉิงมาตั้งแต่เด็ก แต่การที่แต่งเข้าจวนอ๋องตู้นั้นมันอันตรายเกินไปสำหรับดอกไม้งามของเขาที่เป็นดั่งดวงใจของเขา

“อาจารย์ไม่ต้องกังวลไป ข้าจะดูแลลูกของอาจารย์เป็นอย่างดี” ตู้เหลียงเฉิงอ่านความคิดของอาจารย์ออกว่าท่านนั้นกังวลถึงเรื่องที่จะตามมา

“หม่อมฉันรู้ว่าท่านอ๋องตู้จะดูแลชู่เอ๋อได้ แต่ชู่เอ๋อนั้นซุกซนยิ่งนัก กลัวแต่จะทำให้ท่านลำบากในภายภาคหน้า” แม่ทัพชู่เว่ยเอ่ย

“นางจะซุกซนแค่ไหนกันเชียวท่านอาจารย์ ยังไงเสียนางก็ต้องแต่งเข้าจวนของศิษย์อยู่ดีมิใช่รึท่านอาจารย์” ตู้เหลียงเฉิงยกยิ้มขำเล็กน้อยเมื่อนึกถึงคำพูดของอาจารย์ยามเล่าถึงบุตรสาว

“หากเจอนางแล้วท่านอ๋องตู้จักขำมิออก” แม่ทัพชู่เว่ยเอ่ย

“ไม่มีหญิงใดจะซุกซนต่อหน้าข้า ท่านอาจารย์ก็รู้”

“แต่ไม่ใช่กับชู่เอ๋อบุตรสาวของกระหม่อมแน่นอนท่านอ๋อง” ชู่เว่ยยังยืนยัน

หึหึ

“ก็ต้องมาดูกันวันที่แต่งนางเข้าจวนแล้วแหละท่านอาจารย์” พูดจบตู้เหลียงเฉิงก็เดินจากไปทันที ส่วนแม่ทัพชู่เว่ยก็เดินไปอีกทาง

ณ ค่ำคืนที่แสนเร่าร้อน จากที่ตั้งใจจะกลับค่ายทหารด่านนอกในตอนเช้าก็ต้องเลื่อนออกไป เพราะต้องอภิเษกสมรสแต่งตั้งพระชายาเข้าจวนเสียก่อน แต่นาทีนี้ตู้เหลียงเฉิงหาได้สนใจงานมงคลที่จะเกิดขึ้นไม่ เพราะเหนือร่างของเขากำลังมีสาวงามจากหออี้หรูมาปรนนิบัติตนเองบนเตียงนุ่มนิ่ม

“อ่า...อืม นั่นแหละ เจ้าทำดีมากเสี่ยวเล้ง อ่า...ดูดข้าแรงๆ อ่า...” เอวสอบหนาของตู้เหลียงเฉิงแอ่นเด้งรับขึ้นตอบสนองเรียวปากของสาวงามชื่อดังจากหออี้หรู พร้อมกับมือใหญ่ที่หยาบกร้านจากการทำศึกกดหัวทุยเล็กของแม่นางเคลื่อนไหวโยกเร่ากับกลางหว่างขาแข็งแรงตัวเอง

“อ่า...อืม ท่านอ๋องตู้ อ่า...ท่านช่างใหญ่เหลือเกินเจ้าค่ะ อ่า...อืม” ปากน้อยละเลียไล่ดูดคลอเคลียตั้งแต่โคนเนื้อมังกรร้อนของตู้เหลียงเฉิงขึ้นมาหาปลายปากของมังกรที่แข็งร้อนดุจเหล็กกล้าของท่านอ๋อง

“อ่า...เจ้าทำให้ข้าร้อนกายหนักเสี่ยวเล้ง อ่า...ครอบครองข้าสิ ขย่มข้าเสี่ยวเล้ง อ่า...”

มือใหญ่ดึงรั้งหัวทุยเล็กของนางยกขึ้นจากหว่างขาตัวเองและนางก็รีบจับมือใหญ่ที่จับรั้งจิกหัวตัวเองมาจูบหอม ก่อนจะเคลื่อนตัวขึ้นไปคร่อมทับใช้ความเป็นสตรีเพศที่อาบฉ่ำไปด้วยน้ำตัณหาตัวเองครอบครองกระแทกลงหาท่อนเนื้อมังกรของตู้เหลียงเฉิง

“อ่ะ...อ่า เจ้าช่างเป็นงานนักเสี่ยวเล้ง” ปากหนาร้องครางชื่นชมพร้อมกับแอ่นเด้งกระแทกเอวสอบขึ้นหาคนเหนือร่างที่กำลังเคลื่อนไหวโยกเร่าตอดรัดคลึงท่อนเนื้อมังกรตัวเองในตอนนี้

พั่บ! พั่บ! พั่บ!

เสียงจังหวะครวญเพลงกระบี่บนเตียงได้เริ่มขึ้นด้วยไฟร้อนรุ่ม สองกายเปลือยเปียกชื้นไปด้วยเหงื่อราคะที่ทั้งคู่กำลังผลัดกันรับผลัดกันตามในตอนนี้

“อ่า...อืม”