หวงรักราคีร้าย บทที่ 4

เตชัสมาคอนโดส่วนตัวของเจ้านายหนุ่มในตอนดึกเมื่อถูกเรียกตัวมาพร้อมกับเอกสารที่เขาสั่งให้ทำ พอมาถึงเลขาหนุ่มก็มองเจ้านายและหญิงสาวแปลกหน้าที่เพิ่งเจอครั้งแรกสลับกันพร้อมยื่นเอกสารที่เจ้านายสั่งส่งให้เจ้านายอ่านรายละเอียด

“ทำงานดีมากเตชัส” เมื่อไล่สายตาอ่านละเอียดในสัญญาที่สั่งให้เลขาทำให้แบบเร่งด่วนแล้วเขาก็เอ่ยชื่นชม

เตชัสก้มหัวรับคำชมจากเจ้านายหนุ่ม แม้จะสงสัยว่าผู้หญิงที่มากับนายเป็นใคร แต่ก็ไม่กล้าถาม

“ตอนนี้หมดธุระของนายแล้วก็กลับไปได้แล้วเตชัส” เมื่อเห็นสายตาสงสัยของเลขาคนสนิทของตัวเองก็สั่งให้กลับทันที

“ครับ คุณเจตน์” แล้วเตชัสก็จากไปทันทีเมื่อเจ้านายสั่ง

ตอนนี้ก็เหลือแต่เจ้าของห้องกับหญิงสาวร่างเล็กที่ตัวเองพากลับมาด้วยแล้วเจตน์ก็ส่งยื่นเอกสารในมือของตัวเองให้หญิงสาว

“เซ็นซะ!”

หทัยกานต์หยิบเอกสารที่โยนมาตรงหน้าตัวเองขึ้นมาดูและอ่าน

“สัญญา?” เธอเงยหน้าจากเอกสารที่ถือในมือถามชายหนุ่ม

“ใช่ สัญญาที่ต้องเซ็น” เจตน์ตอบสั้นๆ พร้อมลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเดินไปเปิดตู้เย็นหยิบขวดน้ำออกมาบิดเปิดฝาขวดแล้วกระดกดื่มแก้กระหาย

“แล้วทำไมไม่มีระยะเวลาสิ้นสุดสัญญาคะ?” เธอถามเขาเมื่อในสัญญามีแต่เขาได้เปรียบทุกอย่าง เธอเสียทั้งร่างกาย ขายศักดิ์ศรีตัวเองเพื่อแลกเศษเงินของเขา แต่เธอไม่สนใจหรอก ขอแค่สิ่งที่เธอกำลังทำมันช่วยต่อชีวิตของหาญกล้าได้ก็เพียงพอและคุ้มค่าแล้วกับการขายศักดิ์ศรีลูกผู้หญิงในครั้งนี้

“ไม่นานหรอกน่า เซ็นไปเถอะ ฉันไม่ชอบกินของเดิมๆ ซ้ำๆ มันน่าเบื่อ และวันไหนที่เธอได้รับอิสระ เธอจะได้เงินก้อนโตไปตั้งตัว แต่มีหนึ่งอย่างที่เธอต้องจำให้ขึ้นใจคือ ‘ห้ามรัก’ ฉัน ห้ามรู้สึกใดๆ กับฉันทั้งนั้น” พูดจบเขาก็กระดกดื่มน้ำจนหมดขวดในมือแล้วปิดฝาทิ้งลงถังขยะข้างตู้เย็นแล้วเดินกลับมานั่งที่เดิม

“ไม่นาน ไม่นานคือกี่วันคะ?”

“ดูจากรูปร่างของเธอแล้วไม่น่าจะเกินหนึ่งเดือน” เขามองเธอแล้วก็ตอบ

‘ไม่น่าถึงเดือน ถ้าได้ค่ารักษากล้าและเงินมาใช้หนี้พ่อก็ถือว่าโอเค’ เธอคิดในใจแล้วก็พูดตอบเขา

“ตกลงค่ะ ฉันจะเซ็นสัญญา”

แล้วเจตน์ก็หยิบปากกาที่วางอยู่ตรงหน้าตัวเองส่งยื่นให้หญิงสาวเซ็นสัญญา แล้วเขาก็รับสัญญามาเซ็นเช่นกัน

“ยินดีที่ได้รู้จัก ฉันเจตน์ เกียรติบดินทร์” เขาแนะนำตัวเองกับหญิงสาวอย่างเป็นทางการ

“ฉันหทัยกานต์ หรือจะเรียกว่าหมิงก็ได้ค่ะ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันกลับก่อนนะคะ” แล้วเธอก็ลุกขึ้นเมื่อเอ่ยจบ

“กลับ? ฉันให้เธอกลับเหรอ ไม่เห็นในสัญญารึไงว่ามีผลทันทีที่เซ็นสัญญา เธอต้องย้ายมาอยู่ที่นี่กับฉัน”

เจตน์เอ่ยอย่างเผด็จการ ตอนนี้เขาคือเจ้าชีวิตของหทัยกานต์ และเธอคือสมบัติของเขา ไม่รู้อะไรทำให้เขาอยากผูกมัดหล่อนด้วยสัญญาและยอมให้คนอื่นมาอยู่ในพื้นที่ส่วนตัวของตัวเอง ถึงแม้เขาจะเที่ยวสนุกแค่ไหนก็ไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนกลับมาคอนโดของตัวเอง เขาจะเช่าโรงแรม พอเสร็จกิจก็จะแยกกันกลับ แต่กับสาวน้อยคนนี้ เขาอยากให้เธอมาอยู่ในสายตา อยากมองทุกการเคลื่อนไหวของคนตัวเล็ก

“แต่ฉันยังไม่พร้อม ให้ฉันกลับไปบอกคนที่บ้านก่อนได้ไหมคะคุณเจตน์” เธอบอกเขา

เจตน์ขมวดคิ้วใช้ความคิดครู่หนึ่งก็ตอบกลับ

“ได้ พรุ่งนี้ฉันต้องเห็นเธอหอบกระเป๋ามาที่นี่ เนี่ยกุญแจคอนโดฉัน” แล้วเขาก็โยนกุญแจห้องอีกชุดของตัวเองให้หญิงสาวแล้วตัวเองก็เดินไปยังห้องนอนส่วนตัว

หทัยกานต์มองกุญแจที่ทิ้งอยู่ตรงหน้าพร้อมมองไปทางประตูห้องนอนที่ปิดแนบสนิทแล้วหยิบมันขึ้นมาถือไว้แล้วออกจากห้องเพื่อกลับบ้านน้อยในสลัมของตัวเองที่อาศัยอยู่มาตั้งแต่เด็กจนโต