บทที่ 7 สำรวจตรวจตาแม่ของลูก

ตั้งแต่วันนั้น ต้องตาก็เอาแต่หลบหน้านภสินธุ์ ไม่สนใจเรื่องการรักษาเชื้อรา ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น วัน ๆ เอาแต่ทำงาน ผ่านมาสี่วันแล้วที่เธอทำงานอย่างคนไร้สติ ขาดสติ เอาแต่เหม่อลอย คิดถึงเหตุการณ์ในลิฟต์ครั้งนั้น จนไม่เป็นอันทำการทำงาน ทำงานก็พลาดหลายอย่าง จนผู้จัดการธนาคารให้เธอลาพักร้อน

ตอนแรก ต้องตาไม่อยากลาพักร้อน เพราะอยากเก็บไว้ลาช่วงปลายปี แต่ด้วยสภาพจิตใจของเธอที่พักหลัง ๆ ไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ทำงานพลาดก็บ่อย เธอจึงเห็นด้วยกับผู้จัดการว่าต้องลาพักร้อน และเธอก็ลาหนึ่งเดือนเต็ม และวันนี้ก็เป็นวันแรกของการลาพักร้อน หล่อนนอนดูซีรีส์เรื่องโปรดของตัวเองที่คอนโดฯ ด้วยความสบายใจ

“เฮ้อ! ดูจบไปหลายเรื่องแล้วนะ ทำไมมันน่าเบื่อแบบนี้ แถมยังคันน้องจิ๋มอีก หรือว่าเราจะคันเชื้อราในช่องคลอด เกาข้างนอกก็ไม่หายคัน มันคันข้างใน คงไม่ใช่หรอก เมื่อก่อนไม่เห็นคันเลย พอหมอทักนิดหน่อยดันมาคัน บ้าไปแล้ว”

หล่อนบ่นพลางเกาน้องสาวของตัวเอง เกาไปเกามา หน้าสาวก็เห่อแดงขึ้นแบบไม่รู้ตัว เมื่อคิดถึงตอนที่ตนนอนถ่างขาให้หมอตรวจในห้องตรวจ แล้วใบหน้าของหมอหื่นก็แทรกเข้ามาในมโนภาพ

“ไอ้หมอบ้า!"

“ครับผม”

“ฉันด่าหมอแล้วทำไมมีเสียงหมอ บ้าไปแล้ว ไม่ได้หลอนนะยัยตา” หล่อนยกมือขึ้นกุมขมับแล้วส่ายหัวแรง ๆ เพื่อสลัดเสียงของหมอหนุ่มทิ้ง

“ด่าพี่ทำไมครับ”

และครั้งนี้เสียงมันก็ชัดเจนขึ้น จนเธอต้องหันไปมองทางต้นเสียงที่อยู่ข้างหูของตัวเอง แล้วในจังหวะนั้นเองจมูกน้อยก็ชนเข้ากับแก้มสาก ดวงตาสวยเบิกกว้างด้วยความตกใจ แล้วก็ต้องกรีดร้องออกมาด้วยความตกใจอีกครั้ง

"กรี๊ดดดดด นะ...นายมาได้ยังไง แล้วเข้ามาในห้องฉันได้ยังไง”

“ก็มีกุญแจสำรอง” นภสินธุ์คลายความสงสัยให้พร้อมกับกระโดดข้ามโซฟามานั่งเบียดคนตัวเล็กที่ยังคงตกใจไม่หายอยู่

“นายมีได้ยังไง” ถามพลางขยับกายลุกขึ้นเท้าสะเอวจ้องมองคนยิ้มหน้าระรื่นอย่างเอาเรื่อง พลางสอดส่องสายตามองหาอุปกรณ์ที่จะใช้ป้องกันตัวเองจากความหื่นของคนตัวโต

“แค่มีความตอแหลและมีเงิน ทุกอย่างก็ง่ายแล้วคนสวย”

นภสินธุ์ลุกขึ้นยืนประจันหน้าคนตัวเล็ก พลางสำรวจร่างกายของสาวเจ้าที่ไม่เจอหลายวัน เขาเพิ่งสังเกตว่าต้องตานั้นเหมือนเด็กน้อยไม่มีผิด หล่อนใส่กางเกงนักเรียนชายมัธยมต้น และเสื้อยืดตัวใหญ่ ๆ ผมยาวที่มัดรวบไว้ปล่อยสยายลงมาแม้จะดูยุ่งเยิงไปหน่อยก็เถอะ ใบหน้าที่เคยแต่งแต้มให้ได้เห็น บัดนี้นั้นไร้สารเคมี ดูอ่อนวัยเป็นพิเศษ มองแล้วเหมือนเขากำลังจะมาพรากผู้เยาว์ยังไงก็ไม่รู้ หัวใจหนุ่มเต้นโครมครามผิดจังหวะจนจะทะลุออกมาแล้ว ยิ่งตอนนี้ลำคอระหงเคลื่อนไหวตามแรงลมหายใจที่รุนแรงด้วยความโกรธของคนตัวเล็ก ยิ่งพิศมองยิ่งน่ารัก

“ออกไป! ออกไปจากห้องดิฉันเดี๋ยวนี้นะคะ” หล่อนบอกพลางชี้มือไปทางประตูห้องของตัวเอง

“ออกไปก็โง่สิ คนเขาคิดถึง อยากเจอ ไปหาที่แบงก์ก็ไม่เจอ แล้วทำไมลาพักร้อนไม่บอกพี่ ฮึ! พี่จะได้ลาพักร้อนด้วย เราจะได้ไปเที่ยวกันไง”

คนชอบทึกทักเองฝ่ายเดียวพูดเป็นน้ำไหลเรือไฟเลย ไม่สนใจว่าสายตาของหล่อนจะมองมาทางตนด้วยความไม่พอใจ นภสินธุ์ชอบทุกอย่างที่เป็นคนตัวเล็กตรงหน้านี้

“แล้วคุณต้องการอะไรจากฉันไม่ทราบคะ คุณเข้ามาในห้องฉันแบบไม่ได้รับอนุญาต ฉันสามารถแจ้งตำรวจจับคุณได้นะ อีกอย่าง คุณตอแหลยังไง เขาถึงให้กุญแจสำรองคุณมา” หล่อนอยากรู้เหมือนกัน ทำไมผู้ชายหน้าด้านคนนี้ถึงได้กล้าบุกรุกห้องของเธอ

“อืม! นั่งก่อนสิครับ ไม่เจอหลายวันแทนที่จะกระโจนเข้ากอด แต่นี่อะไรด่าฉอด ๆ ทำอย่างกับคนเก็บกดงั้นแหละ” เอ่ยพลางดึงร่างเล็กมานั่งลงและตัวเองก็นั่งลงข้างสาวเจ้าอีกครั้ง “ห้ามลุกหนี ไม่งั้นปล้ำที่โซฟานะ” ไม่ใช่ขู่แต่เขาจะทำจริง ๆ

จากที่จะขัดขืนลุกขึ้นยืนก็ต้องสงบนิ่ง นั่งตัวลีบอยู่ข้าง ๆ หมอหนุ่ม

“ว่าง่าย ๆ แบบนี้ลูกเราจะได้ไม่ดื้อ” นภสินธุ์เอ่ยยั่วคนตัวเล็กก่อนจะเล่าเรื่องที่ตนทำยังไงถึงได้กุญแจห้องสำรองของต้องตามา “เรื่องกุญแจพี่ก็ใช้เงินนะตอนแรก แต่นิติบุคคลที่นี่เข้มงวดจนพี่ต้องตอแหล ร้องไห้ฟูมฟายบอกว่าห้อง...โทร.หาแล้วอยู่ ๆ สายก็ตัดไป พี่เป็นห่วงกลัวเราไม่สบายเป็นอะไรมากเลยรีบมา พอโทร.ขึ้นไปหาก็เงียบ”

“ไม่มีทางที่เขาจะเชื่อง่าย ๆ ถ้าไม่มีหลักฐาน และรู้จักคอนโดฯ และห้องฉันได้ยังไง” หล่อนแย้ง จะไม่เงียบได้ไงหล่อนปิดเสียง ปิดสั่นโทรศัพท์มือถือไว้

“มีสมองไว้ทำไมครับ คิดสิครับคนสวย คนฉลาดเขาต้องใช้สมองอยู่แล้ว” เอ่ยพลางยกมือชี้หัวของตัวเองกวนอารมณ์คนตัวเล็ก ก่อนจะพูดต่อ “ตอนแรกก็ไม่เชื่อ แต่พี่โทร.ให้เขาดูตรงนั้น และให้เขาโทร.ออก และโชคดีที่เบอร์ของเราติดต่อไม่ได้ ทางนิติบุคุคลเลยร้อนรนเอากุญแจสำรองให้พี่ไง เป็นไง รางวัลความตอแหลพี่ ตอแหลเพราะอยากได้เมียเลยนะ” ไม่ลืมจะยั่วสาวเจ้าตอนท้ายประโยค

“แล้วคุณจะอยากมาหาดิฉันเพื่อ? ในเมื่อตอนนี้ฉันลาพักร้อน ไม่ได้ทำงาน ถ้าจะคุยเรื่องลงทุนหรือซื้อกองทุนคุณต้องติดต่อที่ผู้ช่วยเจนจิรา เพราะฉันส่งเคสของคุณให้เพื่อนดูแลค่ะ” หล่อนบอก

“รู้ครับ และตอนนี้ก็ให้ผู้ช่วยเจนจิราจัดการให้แล้ว แต่ที่มาตรงนี้ ในห้องนี้เพราะคิดถึง น่ารักนะเราวันนี้ พี่เผือกชอบแบบนี้ ทำให้พี่คึกยังไงก็ไม่รู้ แล้วคันจิ๋มมากมั้ยช่วงนี้” อดถามถึงเรื่องน้องสาวของหญิงสาวไม่ได้ เพราะก่อนหน้านี้เขามาทันได้ยินสาวเจ้าบ่นพอดี