ฟักนะยูว์(หมอเลว) ตอนที่ 3 กิจกรรมหนักทั้งคืน

เธอมองฉันไม่ผิดหรอกพยาบาลนิด เพียงแต่เธอมองแค่ด้านดีๆ ของฉันเท่านั้นเอง เธออย่าลืมสิ มนุษย์เราไม่ได้มีแค่ด้านเดียว คนทุกคนมีด้านมืดกันทั้งนั้น ฉันก็เป็นเหมือนมนุษย์ทั่วไปที่มีความเห็นแก่ตัว และตอนนี้ฉันคงไม่ต้องบอกเธออีกนะว่าฉันต้องการอะไรจากเธอ” ว่าจบก็เคลื่อนเอวหนาถูไถบดเบียดหน้าท้องอวบหยุ่นของสาวอวบไปมา และนั่นก็ทำให้เป้าที่ตุงโตที่ซุกซ่อนความแข็งขึงของชายไว้ข้างในถูไถท้องของหล่อนไปมา

“ดิฉันไม่ต้องการ”

“แต่ฉันต้องการเธอ พยาบาลนิด” ครั้งนี้เขาใช้มือที่เท้ายันกับเตียงอีกข้างมาทาบทับหน้าอกอวบอูมที่มองด้วยสายตาก็รู้เลยว่ามันคัพดีแน่นอน

“อ่ะ...หยุดนะ” หล่อนร้องเมื่อมือของเขาบีบขยำหน้าอกของตนเอง ด้วยความไม่คุ้นเคยจึงทำให้มือที่เท้ายันร่างใหญ่ไว้เคลื่อนมาจับมือหนาของเขาให้หยุดเคลื่อนไหวบนหน้าอกของตนเอง

“เห็นทีจะไม่ได้หรอก ว่าแต่กลิ่นหอมๆ ของเธอมันคือน้ำหอมกลิ่นอะไร ทั้งๆ ที่เธอทำงานหนักมาทั้งวันแทนที่จะมีกลิ่นยากลิ่นโรงพยาบาล แต่มันกลับหอมอ่อนๆ สดชื่นจนฉันแทบจะสร่างเมา ทั้งๆ ที่แค่ได้กลิ่นมันก็สดชื่นผ่อนคลายทุกอย่างตอนนี้” เขาบอกออกมาตามความรู้สึก จากเมาๆ ง่วงนอนตอนนี้เขาตาสว่างเลยเมื่อได้ทาบทับร่างอวบของพยาบาลสาว

“ถ้าดิฉันบอกคุณแล้วคุณจะปล่อยฉันกลับใช่ไหมคะ”

“ทำตัวเหมือนเด็กไปได้ โตๆ กันแล้วพยาบาลนิด เรื่องแค่นี้อย่ามาเล่นลิ้นหน่อยเลย หรือต้องการเงิน ถ้าเรื่องนั้นฉันจ่ายให้เธอได้ แต่ตอนนี้ฉันขอก่อนได้ไหม” ว่าจบก็โน้มหน้าลงไปซุกไซ้ซอกคอตันของสาวอวบ และยิ่งได้ซุกไซ้ก็ยิ่งปลุกเร้าความปรารถนาในกายแข็งแรงกลางหว่างขาของเขา กลิ่นหอมของหล่อนช่างจรุงเรียกร้องเชิญชวนเขาเหลือเกิน

“อือ...หยุดนะผู้อำนวยการ อ่ะ...หยุด อือ...” หล่อนพยายามเบือนหน้าหนีและทุบตีไหล่ของเขาให้หยุด

“อือ...หอมเหลือเกิน ไม่ไหวแล้ว ฉันอยากจูบเธออีก อ่ะ...อื้อ...”

แล้วเสียงเล็กของพยาบาลสาวก็กลืนหายเข้าไปในลำคอเมื่อปากหนาของผู้อำนวยการร้ายบดกระแทกเข้ามาหา เขาสอดแทรกเรียวลิ้นเข้าไปในโพรงปากของเธอ สองมือใหญ่ก็เคลื่อนไหววนเวียนกับหน้าอกของชณินันท์พร้อมกับปลดกระดุมเสื้อของเธอออกให้พ้นทาง กระดุมถูกปลดออกก็เปิดเผยให้เห็นเนินอกอวบอูมที่ดุนดันบดเบียดอยู่ในยกทรงสีเนื้อ

“อ่า...เธอใหญ่มาก ฉันว่าแล้วต้องคัพดีพยาบาลนิด อือ...”

เขาผละปากหนาที่บดจูบหยาบโลนออกจากริมฝีปากเล็กแล้วเคลื่อนไซ้มายังหน้าอกอวบอูม แล้วก็โอบรัดร่างอวบที่ดิ้นขัดขืนขึ้นมาแนบหน้าของตนที่ซุกกลางหว่างอกของเธอ มือของเขาก็ปลดตะขอยกทรงของชณินันท์จากทางด้านหลังออกอย่างชำนาญ

“อือ...คุณหยุดเถอะ อย่าทำแบบนี้กับดิฉันเลยค่ะ อ่ะ...อือ...”

หล่อนห้ามเขาและดันหน้าของเขาออกจากหน้าอกของตนเอง แต่ยิ่งดิ้นและยิ่งดันหน้าของเขา เขายิ่งกอดรัดยกร่างอวบของเธอขึ้นแนบเบียดไปกับหน้าของเขาที่ซุกซบอยู่กลางหว่างอกของเธอ

“มันเป็นโอกาสของเธอแล้วพยาบาลนิด แอบรักฉันมาหลายปีแล้วไม่ใช่เหรอ จงพอใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น อืม...หอมเหลือเกิน อ่า...” ผละหน้าขึ้นมาเอ่ยกับเจ้าของเต้าที่ตนซุกซบ ก่อนจะก้มลงไปตวัดปลายลิ้นไล้เลียผ่านร่องอกอวบอูมของเธอพร้อมกับสองมือใหญ่ของเขาเคล้นคลึงสองเต้าล้นมือเป็นจังหวะ

“อ่า...คุณมันเลว ดิฉันไม่ได้ระ...รักคุณ อือ...อ่า...” หล่อนเผลอครางพร่าออกมาเมื่อถูกปากหนาดูดเม้มยอดอก และยิ่งไปกว่านั้น เธอเผลอไผลแอ่นเด้งเร่าสะดุ้งตอบกลับเขา

“อือ...สายตาของมนุษย์เราไม่เคยโกหกนะพยาบาลนิด อ่า...หอมเหลือเกิน ฉันชอบกลิ่นตัวเธอเหลือเกิน อือ...” เขากัดเม้มจูบไซ้มายังหน้าท้องอวบหยุ่นที่อัดแน่นไปด้วยไขมันของหญิงสาว แม้ว่าพยาบาลสาวจะอวบ แต่ก็ไม่ได้ลดความน่าปรารถนาลงไปได้เลย เธอมีเอว มีทรวดทรงที่สวยงาม แถมบั้นท้ายและสะโพกกับก้นก็ใหญ่แน่น เมื่อมือของเขาเคลื่อนมาจับและบีบเคล้นดู

“อะ...ยะ...หยุดเถอะค่ะ ปล่อยดิฉันไปเถอะผู้อำนวยการ อือ...” หล่อนบิดเร่าส่ายถอยหนี แต่หารู้ไม่ว่าเธอกำลังบิดกายอวบอ้วนของตนเองยั่วยวนผู้อำนวยการหนุ่มอยู่

“เห็นทีจะไม่ได้แล้ว เธอหอมและผิวขาวน่ากัดไปทั้งตัวแบบนี้ ฉันว่าเราต้องทำกิจกรรมหนักกันทั้งคืนแน่พยาบาลนิด อือ...”

ฟักทองเอ่ยเสียงพร่าแล้วก็จัดการปลดเปลื้องกระโปรงของสาวอวบออก เพราะตอนนี้เขาอดใจรอไม่ไหวแล้ว อยากสำรวจช่องน้อยกลางหว่างขาของหล่อนเหลือเกิน กลิ่นกายของชณินันท์บวกกับกลิ่นเหงื่อที่แตกซ่านเพราะรสสวาทนั้นผสมผสานกันยิ่งทำให้กลิ่นคละคลุ้งกระจายไปทั่วห้อง ยิ่งปลุกเลือดร้อนของผู้อำนวยการหนุ่ม