SET ฟักนะยูว์(หมอเลว)+วุ่นนักสะดุดรักมะเขือยาว(ม่วง)+อย่าให้เขารู้ว่าเราคิดว่าเราหื่น(แต่ทุกคนรู้)+ราชสีห์กับผยอง

บทย่อ

ฟักนะยูว์(หมอเลว) หมอฟัก เผลอใจรักสาวอวบไปแล้ว แต่เขากลับปากร้ายปากแข็งเหลือเกิน ส่วนพยาบาลสาวตุ้ยนุ้ย ความรักของเธอมีให้เขาตลอด แต่เขาก็ใจร้ายกับเธอมากเช่นกัน แต่ทำไมเธอถึงเกลียดเขาไม่ลงสักที ****** “มีอะไร?” ถามคนที่ขึ้นมาพบตนเองในเวลาทำงาน ทั้งๆ ที่เขาไม่ได้เรียกพบพยาบาลสาว “ดิฉันท้องค่ะ” ตัดสินใจแล้วว่าจะบอกชายหนุ่ม “ฉันจะแน่ใจได้ยังไงว่าเด็กในท้องเป็นลูกของฉัน” น้ำเสียงกระด้างกระเดื่องเปล่งลอดออกมาจากริมฝีปากหนาหยักได้รูปของผู้อำนวยการหนุ่มของโรงพยาบาล ซึ่งคำพูดของเขามันช่างกรีดใจของพยาบาลสาวร่างอวบเหลือเกินตอนนี้ “ทำไมผู้อำนวยการพูดเหมือนกับว่าดิฉันนอนกับคนอื่นไม่ได้นอนกับผู้อำนวยการล่ะคะ” พยาบาลสาวถามผู้อำนวยการหนุ่มที่ยืนกำมือหันหลังให้ตนเองอยู่ที่โต๊ะทำงานของเขา หึ! ฟักทองหันมาแสยะยิ้มหยันสาวอวบ ก่อนจะเดินมาเชยคางมนคนตัวเตี้ยให้แหงนเงยขึ้นสบตาตนเองแล้วพูดต่อ “ฉันจะไปแน่ใจได้ยังไงพยาบาลนิด เธออาจจงใจปล่อยให้ตัวเองท้องเพื่อจับฉันก็ได้ อีกอย่างฉันก็ใส่ถุงยางทุกครั้งตอนที่เอากับเธอ” พูดจบก็ปล่อยมือจากคางมนแล้วเบือนหน้าหนี “ใช่ ผู้อำนวยการใส่ถุงยางทุกครั้งและถุงยางก็แตกทุกครั้งไม่ใช่เหรอคะ” ชณินันท์ชี้แจง “เธอรู้ว่าถุงยางแตกแล้วทำไมไม่กินยาคุม เป็นถึงพยาบาลไม่น่าโง่ปล่อยให้ตัวเองท้อง นอกเสียจากเธอจงใจจะจับฉันตั้งแต่แรกแล้วพยาบาลนิด” เขากำมือตัวเองแน่น เพื่อไม่ให้พลั้งเผลอไปทำร้ายพยาบาลสาว “ดิฉันไม่เคยคิดจะจับผู้อำนวยการ และดิฉันก็นอนกับคุณคนเดียว คุณก็รู้” หล่อนแก้ตัวให้ตัวเอง และเธอก็ไม่เคยนอกกายนอกใจเขาถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้เห็นเธอเป็นมากกว่านางบำเรอก็ตาม หึ! “ถ้าหมดเรื่องจะพูดแล้วก็ไปทำงานได้แล้ว ส่วนเด็กในท้องเธอ ฉันไม่มีวันรับผิดชอบหรอกถ้ายังไม่ได้ตรวจดีเอ็นเอ” แม้จะเชื่อไปแล้วครึ่งหนึ่งว่าเด็กในท้องของพยาบาลสาวเป็นลูกของตัวเอง แต่เรื่องอะไรเขาจะให้พยาบาลอย่างชณินันท์เอาลูกมาจับได้ง่ายๆ ส่วนชณินันท์ไม่ได้พูดตอบโต้อะไรอีก เธอเดินปิดปากตัวเองกลืนก้อนสะอื้นไห้ออกไปจากห้องเงียบๆ ตามที่ชายหนุ่มต้องการ และพอเสียงประตูห้องปิดสนิทพร้อมกับร่างเล็กหายไปจากสายตา เขาก็พึมพำกับตัวเองทันที “ไม่มีทาง! ฉันไม่ให้เธอจับฉันได้ง่ายๆ หรอกพยาบาลนิด” กำมือตัวเองแน่นแล้วเดินไปทิ้งตัวนั่งลงเก้าอี้ทำงานตัวเองด้วยใจร้อนระอุ ----------------------------- วุ่นนักสะดุดรักมะเขือยาว(ม่วง) “ป่วงอยากลดน้ำหนักจ้ะ คือ...” “ทำไมต้องลด แค่นี้ก็น่ารักแล้ว” รีบสวนขึ้นอย่างไม่พอใจ เพียงแค่ได้ยินว่าสาวอ้วนจะลดน้ำหนัก เขาก็หงุดหงิดขึ้นมาทันที แค่นี้ก็น่ารักแล้ว หมายความว่ายังไงกัน สาวอ้วนถามตัวเองในใจอย่างอาย ๆ ใบหน้าสวยก้มลงมองมือตัวเองที่หน้าตัก ร่างอ้วนบิดไปบิดมาเล็กน้อย ใบหน้ากลมซับสีเลือดจาง ๆ ขึ้นอย่างไม่รู้ตัว “ไม่ต้องลดหรอก น่ารักแล้ว ไม่ได้อ้วนสักหน่อย” มะเขือบอกหญิงสาว “หนักจะร้อยโลนี่นะจ๊ะไม่อ้วนมากสักหน่อย คุณหมอคะ ป่วงอยากลดจริง ๆ จ้ะ ตอนนี้ก็หนัก 91 โล ป่วงไม่อยากอ้วนไปกว่านี้แล้ว กลัวตอนเรียนจบขายไม่ออก” หล่อนพูดติดตลกในท้ายประโยค แต่คนฟังไม่ตลกด้วย ใบหน้าหล่อบึ้งตึงไม่พอใจกับคำท้ายประโยคของสาวอ้วน “นะจ๊ะคุณหมอ ช่วยให้คำแนะนำเรื่องการลดน้ำหนักให้ป่วงหน่อยได้ไหมจ๊ะ ป่วงไม่อยากไปเข้าคอร์สลดน้ำหนัก ป่วงอยากลองลดด้วยตัวเองก่อน” หล่อนแหงนเงยขึ้นสบตาหมอหนุ่มอย่างอ้อนวอน พอได้สบตาคมดุของบุรุษ หล่อนก็กลืนน้ำลายเหนียว ๆ ลงคอด้วยความยากลำบาก ไม่เข้าใจแค่จะลดน้ำหนักทำไมเขาต้องขึงโกรธหล่อนเบอร์แรงขนาดนี้ด้วย ก็เธออยากผอม อยากสวยมันผิดตรงไหน จริง ๆ ก็เพื่อสุขภาพของเธอด้วยแหละ ไม่อยากกินยาลดความอ้วน หล่อนกลัวเป็นเหมือนในข่าวที่ออกกันเกลื่อน แต่หล่อนก็อยากผอม อยากหุ่นดี อยากใส่เสื้อผ้าสวย ๆ เหมือนคนอื่นเขาบ้าง “ไม่! พี่จะไม่แนะนำอะไรทั้งนั้น พี่ไม่อยากให้ป่วงผอม พี่ชอบป่วงที่ป่วงอ้วนแบบนี้” หมอหนุ่มเผลอพูดความรู้สึกของตนออกมาโดยไม่รู้ตัว แล้วลุกขึ้นยืนจะเดินหนี “แต่ป่วงอยากผอม ป่วงอยากผอม คุณหมอช่วยหน่อยนะจ๊ะ ป่วงอยากผอม” หล่อนสวนกลับโดนไม่สะดุดกับประโยคของหมอหนุ่มเลยว่าสื่อถึงอะไร “ไม่! ป่วงผอม ป่วงก็จะสวยแล้วมีแฟนน่ะสิ แล้วพี่เขือคนนี้ล่ะ น้องป่วงไม่คิดบ้างเหรอว่าพี่จะรู้สึกยังไง พี่รู้สึกยังไง ป่วงรู้บ้างไหมว่าตอนนี้พี่รู้สึกยังไง” อะไรของเขา พูดอย่างกับว่ารักเราอย่างนั้นแหละ เป็นไปไม่ได้หรอก คนหล่อ ๆ แบบเขาจะมารักอ้วนดำแบบเราได้ยังไง บุญป่วงพึมพำกับตัวเอง แล้วก็ต้องร้องออกมาด้วยความตกใจ เมื่อถูกกระชากให้ลุกขึ้น "ว้าย! คุณหมอจะทำอะไรจ๊ะ” หล่อนถามพลางกุมมือใหญ่ที่บีบหัวไหล่ทั้งสองข้างของตน “อยากผอมไม่ใช่เหรอ แต่ต้องผอมกับพี่คนเดียวเท่านั้นนะ” มุมปากหนากระตุกยิ้มร้ายอย่างมีแผนการ เมื่อรู้แล้วว่าจะทำยังไงให้สาวอ้วนล้มเลิกความคิดที่จะอยากผอม “ยังไงจ๊ะ” “ยังไม่หมดเวลาพักเที่ยง ไปบ้านพักพี่กันถ้าอยากผอม” หล่อนขมวดคิ้วชนกัน ไม่เข้าใจในความหมายของประโยคที่เขาพูดมา --------------------- อย่าให้เขารู้ว่าเราคิดว่าเราหื่น(แต่ทุกคนรู้) "อธิน" หรือที่ทุกคนเรียกว่า "มหาอธิน" อย่างเขาต้องมาเจอกับ "พเยีย" หรือ "น้องจุ๊บ" แน่นอนว่าอธินไม่ชอบน้องน้อย เขาคนที่บวชเรียนตั้งแต่ 7 ขวบ จนตอนนี้อายุ 38 ปี ตลอดระยะเวลาในวัยเด็กและวัยหนุ่มอยู่ในผ้าเหลืองตลอด 20 กว่าปี แต่วันนี้ต้องสลัดผ้าเหลืองทิ้งออกมาอยู่นอกวัดด้วยความจำเป็น...มหาอธินยึดมั่นในคำสอนของพระคุณเจ้าเสมอ เขาเป็นถึงพระมหา เป็นถึงพระนักเทสน์ที่มีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักกันดีในแวดวงของพระสงฆ์ แต่ในวันนี้แม่ของเขาก็พูดถึงเรื่องครอบครัวเรื่องแต่งงาน เขารีบปฏิเสธบอกท่านทันทีว่าตัวเขานั้นจะ "ถือพรหมจรรย์" ไปจนแก่เฒ่า.....และความเป็นชายพรหมจรรย์ของเขาก็ยั่วยวนพเยียเหลือเกิน เธอเป็นสาวพรหมจรรย์ที่ทำตัวรื่นเริงไปกับผู้ชายที่หล่อถูกตา และแน่นอนว่าพรหมจรรย์ของเธอคือของเขาตั้งแต่แรกที่เจอกัน เธอคิดบาปตั้งแต่เห็นเขาในผ้าเหลือง และในวันนี้สวรรค์ก็เข้าข้างเธฮเมื่อเขาลาสิขา เขาต้องเป็นของเธอ..... --------- “ทำไมวันนี้พี่ต้อมมาแปลก เมารึเปล่าคะ ตอนอยู่ในบาร์แอบดื่มรึเปล่าคะ” เธอยังไม่อยากเชื่ออยู่ดีว่านี่คือพี่มหาผู้เคร่งในศีลในธรรมที่รู้จัก “ไม่ได้ดื่ม” “เมากลิ่นบุหรี่รึเปล่าคะ” “ไม่ได้เมา” “แล้วทำไมวันนี้มาแปลกจังคะ” “ก็พี่อยากได้อีก” เขาบอกตรงๆ “ติดใจเหรอคะ” “อือ...ก็จุ๊บล่อลวงจนพี่ชอบไปแล้ว ตอนนี้พี่ก็อยากได้อีก และอยากได้กับจุ๊บทุกวัน ให้ได้ไหมคืนนี้” “แต่พี่ต้อมใหญ่” “ครั้งก่อนเราก็เข้ากันได้ ที่พี่เรียนรู้มาร่างกายชายหญิงเรามันยืดหยุ่นตอบสนองกันและผู้หญิงขยายตัวได้ ไม่งั้นคลอดลูกไม่ได้หรอกว่าไหม นะ...ให้พี่นอนด้วยนะคืนนี้” เขาอ้อนเธอพร้อมถูไถปลายจมูกโด่งไปมากับพวงแก้มนวลเนียนอย่างออดอ้อน “แล้วไม่ถือพรหมจรรย์แล้วเหรอคะ” “จุ๊บยังคิดว่าพี่ยังเหลือพรหมจรรย์ให้เก็บรักษาอีกเหรอ ไปเถอะ ไปนอนด้วยกันนะ” “แต่จุ๊บเหนียวตัวอยากอาบน้ำก่อน” เธอตอบเขินๆ ก็นะ พอถูกเขารุกและอ้อนแบบนี้มันก็ทำให้เขินและใจสั่นไม่หยุด ก็คนมันรักมาตลอด พอเจอแบบนี้ใครจะปฏิเสธได้ และความรู้สึกหงุดหงิดไม่พอใจก่อนหน้านี้ก็ถูกแทนที่ด้วยความวาบหวาม เมื่อเขากัดงับปลายจมูกของเธอ “อือ” “มันเขี้ยวน่ะ อาบน้ำก็ดีนะ พี่เห็นเขาทำในอ่างอาบน้ำได้ด้วย งั้นเราลองกันไหม พี่ก็เหนียวตัวเหมือนกัน” ว้าย! ยังไม่ทันได้ตอบ สิ้นเสียงทุ้มแหบพร่าเธอก็ถูกยกอุ้มเดินเร็วๆ ไปยังห้องน้ำทันที “พี่ต้อม” “ครับ” “เก็บกดเหรอคะ ถึงได้หื่นชัดเจนแบบนี้” “จะว่าแบบนั้นก็ได้ ก็คนมันไม่เคย พอได้ใช้งานแล้วมันก็ต้องการไม่หยุดเหมือนมันไม่อิ่มน่ะ มันหิวตลอดยิ่งเห็นจุ๊บยิ่งอยากได้ และตอนนี้อยากได้มากด้วยแหละ” “โอ๊ย...นี่จุ๊บว่าจุ๊บหื่นแล้วนะคะ แต่มาเจอพี่ต้อมที่กำลังถูกตัณหาครอบงำคนนี้ จุ๊บขอยอมแพ้ค่ะ และก็ปล่อยจุ๊บได้แล้วค่ะ จุ๊บจะได้ผสมน้ำในอ่างอาบน้ำ” เธอบอกสั่งเขาเมื่อเขาพาเดินมาหยุดที่ข้างอ่างอาบน้ำ “จุ๊บครอบงำต่างหากไม่ใช่ตัณหา” “ก็อันเดียวกันนั่นแหละค่ะ ทำไมมาตบะแตกเอาตอนนี้ได้นะ” “ก็จุ๊บยั่ว” “ก็แค่ลองเล่นเฉยๆ ถ้าได้ก็คือกำไรค่ะ” “แล้วต่อไปนี้จะรับผิดชอบพี่ไหม” “จุ๊บควรเป็นคนถามมากกว่านะคะ” “ก็รับผิดชอบสิ” “แน่ใจเหรอคะว่าจะรับผิดชอบจุ๊บ” “แน่ใจสิ ว่าแต่จุ๊บเถอะ อยากให้พี่รับผิดชอบไหม และสัญญาได้ไหมว่าจะไม่ไปที่อโคจรแบบนั้นอีก และห้ามแต่งตัวแบบนี้อีก แต่งแบบที่ไปทำงานกับพี่ทุกวันได้ไหม” “ลุคครูระเบียบนั่นเหรอคะ ไม่ไหวค่ะ งานกับชีวิตปกติของจุ๊บมันต่างกันค่ะ จุ๊บไม่สัญญาค่ะ” เธอรีบบอกจุดยืนของตัวเอง เธอจะไม่เปลี่ยนตัวเองเพื่อเขาเด็ดขาด แค่ยกหัวใจและร่างกายให้นี่ก็ที่สุดแล้วนะ “แต่พี่ไม่ชอบให้คนอื่นมองของของพี่” “เดี๋ยวนะ? จุ๊บยังไม่ใช่สิทธิ์ขาดของพี่ต้อมเลยนะคะ แล้วพูดมาได้ยังไงว่าจุ๊บเป็นของของพี่” “งั้นพรุ่งนี้ไปจดทะเบียนสมรสกัน จุ๊บจะได้เป็นของพี่”...... ------------------------ ราชสีห์กับผยอง 1-2 จบ “ไม่ขัดขืนเลยรึ” ถามเย้ยหยันคนตัวเล็ก รู้ว่าตอนนี้เธอคงโกรธแค้นจนอยากฆ่าเขาให้ตายเป็นแน่แท้ แต่มีหรือผู้หญิงอย่างเธอจะมาต้านเพลิงกามของเขาได้ “อยากทำระยำตำบอนอะไรก็เชิญ” ได้แต่กัดฟันฝืนความเจ็บแค้นไว้ในใจ น้ำตาของเธอไม่มีไหลออกมาสักหยาดหยด เพราะเธอเข้มแข็งพอที่จะไม่อ่อนแอให้ผู้ร้ายเห็น “ทนให้ได้ก็แล้วกัน” แล้วก็จับเรียวขาเล็กแยกออกจากกัน แล้วก็เคลื่อนตัวไปอยู่กลางกายสาว แล้วนำความแข็งร้อนเข้าไปในกายเล็กด้วยความดุดัน “อะ! โอ้ย!” เป็นต้องร้องออกมาอีกครั้ง มือถูกความแข็งร้อนของชายหนุ่มแทรกเข้ามาในร่างตน ราชสีห์รู้ว่าเธอเจ็บ แต่ก็อยากให้เจ้าสาวได้จำไว้บ้าง ว่าเป็นผู้หญิงอย่าทำตัวเก่งเกินผู้ชาย มีอะไรก็หัดยอมลงให้บ้าง ไม่ใช่เอาแต่ใจและอารมณ์ของตัวเองแบบนี้ “หึหึ สำหรับม้าพยศไม่มีคำว่าปรานีจำไว้ทูนหัว” ก้มลงจูบเนินอกสาวเจ้าแผ่วเบา ก่อนจะเริ่มความดิบเถื่อนของตัวเอง อยากจะสอนใจเจ้าสาวได้รู้ซึ้งถึงความดื้อรั้นที่เธอมีให้เขาบ้าง “อะ! อ่อย!” เธอเจ็บทุกครั้งที่เขาโยกเอวสอบ แต่ก็ฝืนกลั้นทนไม่ยอมให้น้ำตาไหลออกมาให้เห็น เธอไม่อยากแพ้เขา รู้ว่าที่ราชสีห์ทำอยู่ตอนนี้เพียงแค่ต้องการเอาชนะเธอ ----------------- “อะ! หอมเจ็บ!” “ฮึ! จะได้รู้ไงว่ามันคือเรื่องจริง พี่เป็นตัวจริงของหนู หนูเข้าใจพี่ไหม” ผละออกมาให้เธอได้หายใจ ก่อนจะเอามือมาเช็ดริมฝีปากของตนที่มีเลือดของน้องน้อยติดมาด้วย ผยองจ้องมองปากอิ่มนั้นที่บวมเป่งด้วยฝีมือของตนด้วยความพึงพอใจ แม้จะรู้ว่าตัวเองรุนแรงเกินไป แต่มันก็สมควรแล้วสำหรับกลิ่นรัก บทลงโทษนี้มันเหมาะที่สุดแล้ว “ไม่ใช่ พี่เสือไม่ใช่” เธอยังส่ายหน้าปฏิเสธ “ไม่ใช่พี่ก็จะใช่” เอ่ยเสียงแข็ง ก่อนจะจับเรียวขาสวยแยกออกจากกัน แล้วเอานิ้วจ้วงแทงเข้าไปในถ้ำรักของน้องนาง ก่อนจะดึงออก แล้วแทนที่ด้วยความแข็งร้อนของตน ทะลวงเข้าไปจนมิดด้าม