ฟักนะยูว์(หมอเลว) ตอนที่ 1 1 ปีใหม่ที่แสนวุ่นวาย

ในคืนข้ามปีจากปีเก่าไปสู่ปีใหม่ ในปีนี้ทุกคนวุ่นวายมาก โดยเฉพาะอาชีพพยาบาลอย่างหล่อน ร่างอวบอิ่มเดินวิ่งไปมาเมื่อตอนนี้มีผู้ป่วยถูกส่งตัวมาเยอะเหลือเกิน ค่ำคืนนี้เธอเป็นพยาบาลเวร ในเมื่อไม่มีแฟน พยาบาลสาววัย 25 ปีก็ตั้งหน้าตั้งตาทำงานเพื่อเก็บเงินดีกว่าเสียเวลาไปเที่ยว ชีวิตของหญิงสาวมีเพื่อคนอื่น และอาชีพของเธอก็เป็นอาชีพที่น่าภาคภูมิใจ แม้จะเหนื่อยหนักสาหัสแค่ไหน อดหลับอดนอนจนตาเป็นแพนด้าแค่ไหนก็ยังไหว เพราะเธอคือ ‘พยาบาลวิชาชีพ’

“ดีนะวันนี้ผู้ป่วยไม่เยอะ ขอบคุณน้องนิดมากนะจ๊ะ ที่มาช่วยแผนกฉุกเฉินของเรา” พยาบาลรุ่นพี่ที่ทำงานประจำอยู่แผนกฉุกเฉินเอ่ยขอบคุณพยาบาลร่วมวิชาชีพรุ่นน้องที่ทำประจำอยู่ตึกศัลยกรรม เพราะช่วงนี้แผนกฉุกเฉินงานเยอะ พยาบาลรุ่นน้องจึงถูกส่งตัวมาช่วยชั่วคราวเพื่อให้พ้นช่วงปีใหม่

“ไม่เป็นไรค่ะพี่ นิดเต็มใจค่ะ มันเป็นหน้าที่ของพยาบาลอย่างเราอยู่แล้วค่ะ” ชณินันท์ กลิ่นดำดวน หรือนิด ที่ใครๆ เรียกกันตอบพร้อมกับส่งยิ้มให้รุ่นพี่

“แล้วนี่น้องนิดจะออกเวรตอนไหนคะ” ถามพร้อมกับก้มดูนาฬิกาที่ข้อมือของตัวเอง

“เที่ยงคืนค่ะพี่”

“อีกสามสิบนาที”

“ค่ะ” เธอตอบ

“ดีนะที่โรงพยาบาลของเราหมอเยอะ เลยไม่มีปัญหา ไม่ว่าจะคนป่วยเยอะแค่ไหน ทั้งๆ ที่เป็นคืนข้ามปี หมอทุกคนก็อยู่ประจำการตำแหน่งหน้าที่ของตัวเอง” พยาบาลรุ่นพี่เอ่ยขึ้นพร้อมกับเปิดดูแฟ้มของผู้ป่วยตรงหน้า

“ค่ะ ผู้อำนวยการของเราเก่ง”

“ใช่ค่ะ คุณฟักทองบริหารงานดีมาก และแถมเก่งอีกต่างหาก” พยาบาลรุ่นพี่เอ่ยชื่นชมผู้อำนวยการของโรงพยาบาลที่ตนเองทำงานอยู่พร้อมยิ้มทำหน้าเคลิ้มฝันถึงใบหน้าหล่อๆ ของผู้อำนวยการหนุ่ม

ชณินันท์ได้ฟังรุ่นพี่พูดถึงชายที่ตนแอบรักแอบเฝ้ามองตลอดเวลาสองปีที่ได้มาทำงานที่โรงพยาบาลแห่งนี้ ได้เข้าร่วมทำงานในห้องผ่าตัดกับผู้อำนวยการหนุ่มบ่อยๆ นั่นแหละคือความใกล้ชิดที่พยาบาลร่างอวบพึงพอใจกับความรักของตัวเอง

เที่ยงคืนได้เวลากลับไปพักผ่อนของพยาบาลสาว เมื่อหมดเวลาเวรก็เอ่ยลาพยาบาลรุ่นพี่และรุ่นพี่ที่เข้ามาอยู่เวรต่อจากตนเอง หญิงสาวสะพายกระเป๋าเดินมายังลานจอดรถของโรงพยาบาล พอเดินไปถึงรถยนต์ส่วนตัวของตัวเองก็เห็นรถยนต์ที่จอดข้างๆ และเธอก็จำได้ดีว่ารถคันที่จอดอยู่ข้างๆ นี้เป็นรถของผู้อำนวยการหนุ่ม แล้วก็มองไปยังข้างรถเห็นเจ้าของรถนั่งพิงอยู่

“ผู้อำนวยการคะ” ร่างเล็กรีบถลาเข้าไปดูชายหนุ่มทันที เมื่อเห็นเขานั่งพิงอยู่ข้างๆ รถ

“อือ” คนที่เมาไม่ได้สติส่งเสียงอืออา เขาขับรถกลับมาเองไม่ได้เลยจ้างเด็กที่ร้านอาหารที่นัดไปฉลองคืนข้ามปีกับเพื่อนๆ ขับมาส่ง แต่ขับมาส่งเท่านั้นไม่ได้พาเขาไปส่งที่แฟลต

“ผู้อำนวยการเมาขนาดนี้แล้วขับรถมาได้ยังไงคะ” สาวอวบพยายามพยุงร่างที่เมามายให้ลุกขึ้น

“อือ...จ้างเด็กที่ร้านมาส่ง ใครเนี่ย” ถามตาปรือมองคนที่พยุงตัวเองลุกขึ้น

“นิดเองค่ะ” แม้ว่าเขาจะไม่รู้จักตนเอง แต่ก็อยากแนะนำตัว

“อ้อ...อึก พยาบาลนิด...อึก” เขาจำได้ดี เพราะทุกครั้งในเคสผ่าตัดที่เขาเจอมักมีพยาบาลที่เข้าไปช่วยตลอด และหนึ่งในนั้นคือเธอ ที่พยาบาลและหมอหลายๆ คนเรียกเธอ ‘พยาบาลนิด’

“ผู้อำนวยการจำนิดได้”

“อือ...พาฉันไปส่งที่แฟลตหน่อยสิ” ไม่ใช่แค่จำได้ แต่เขายังรู้และมองออกมาตลอดว่าพยาบาลอวบนั้นแอบรักตนเอง

“ค่ะ” หญิงสาวตอบรับอย่างง่ายดายโดยไม่คิดจะปฏิเสธ เพราะเขาคือคนที่เธอรัก

ฟักทอง เรือพ่วง หรือหมอฟัก วัย 33 ปี แถมเขายังเป็นถึงระดับอาจารย์หมอศัลยกรรมมือหนึ่งของโรงพยาบาลที่เขาบริหารงานประจำตำแหน่งผู้อำนวยการพ่วงมาด้วย ชายหนุ่มเป็นผู้ชายที่เทคแคร์ทุกคนและเป็นกันเองกับเหล่าพยาบาลและหมอในโรงพยาบาล จึงทำให้เป็นที่รักของทุกคนในโรงพยาบาล แม้ว่างานทุกอย่างเขาจะบริหารคนเดียว แต่ใช่ว่าเขาจะตัดสินใจคนเดียวเสมอ เพราะมีพี่ชายอย่างมะเขือ หรือหมอเขือช่วยเหลือตลอด แม้ว่าพี่ชายจะไม่ได้มาทำงานที่โรงพยาบาล แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีบทบาทอะไร