ตอนที่ ๓ เจ็บแค้น

มือใหญ่ดึงมือเล็กปิดตาของเธอออกอย่างบังคับ พร้อมกับดึงมือน้อยนั้นมาแตะหน้าอกของตน แม้หล่อนจะขัดขืนดึงมือไว้ แต่มีหรือแรงมดจะสู้แรงม้าแรงช้างอย่างหรรมใหญ่ได้

“ปล่อยฉันนะ” ซาน่าสั่งคนตัวโตเสียงแข็ง แล้วชักมือกลับจากอกหนา แต่ก็ถูกมือเขาดึงรั้งไว้ไม่ให้ขยับ

“อ่า! ปล่อยก็โง่สิ เงินก็จะจ่ายให้ อย่าเล่นตัวนักเลย”

หรรมใหญ่ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ยิ่งหล่อนหายใจหอบแรงด้วยความโกรธ เนินอกอวบอูมที่เห็นร่ำไรก็ยิ่งเคลื่อนไหวยั่วยวน เสียงกลืนน้ำลายดัง อึก! เมื่อเห็นความขาวนวลเนียนน่าสัมผัสตรงหน้า

“อ่า! สวยชิบ! เธอมันน่าเอามากเลยยัยแหม่ม” ว่าแล้วก็ไม่รอช้า เมื่อความปรารถนากำลังก่อเกิดขึ้นในจิตใจ โหมกระหน่ำเข้าหาแก่นกายร้อน จากนอนสงบนิ่งก็ผงาดขยายตัวแข็งแรงขึ้นอวดสายตาสาวเจ้า

ซาน่าเบิกตากว้างเมื่อได้เห็นสิ่งสงบนิ่งกลางหว่างขาบุรุษห่ามตรงหน้า มือเล็กพยายามหยันร่างตัวเองถดถอยหนี และพยายามลุกขึ้น แต่เท้าของเธออ่อนแรงจะยืน จึงทำให้ลุกขึ้นไม่สำเร็จ

“นะ...นายอย่าทำอะไรฉันนะไอ้คนห่าม” น้ำเสียงสั่นเทา แววตาสั่นไหวมองไปรอบ ๆ ตัว

“ไม่ต้องกลัวฉันไปหรอก ผู้หญิงอย่างเธอรับผู้ชายมาไม่รู้กี่คนต่อกี่คนแล้วใครจะไปรู้ หรือเธอกลัวที่ฉันใหญ่” สิ้นคำน่ารังเกียจเขาก็ลุกขึ้นช้อนอุ้มร่างเล็กสั่นเทาที่พื้นขึ้นทันที

"ว้าย!"

สาวเจ้าร้องเมื่อถูกช้อนอุ้มขึ้น สองมือเล็กตวัดโอบลำคอหนาด้วยความกลัวตก กระเป๋ากับโทรศัพท์ที่ติดตัวมาด้วยหล่นลงพื้นอย่างช่วยไม่ได้

“ปล่อยฉันนะคนเลว!"

"หึหึ"

หรรมใหญ่ทำเพียงขำในลำคอเท่านั้น เท้าใหญ่ยังคงก้าวเดินยาว ๆ ไปยังเตียงขนาดห้าฟุตของห้อง แล้วโยนร่างเล็กไปยังเตียง

"โอ๊ย!"

หล่อนร้องจุกเจ็บออกมาเมื่อร่างกระแทกกับเตียงไม่เบาเท่าไรนัก แต่ยังไม่ทันได้ตั้งตัวก็ต้องร้องเสียงหลงออกมาเมื่อเขากระชากชุดของเธอขาดผ่ากลาง

"กรี๊ดดดดด ชุดฉัน! นายรู้ไหมว่าชุดนี้กี่หมื่น!"

หล่อนตะคอกเสียงห้วนใส่คนกระชากฉุดของหล่อนขาดผ่ากลางร่างด้วยความเดือดดาล เท้าเล็กยันกายกึ่งเปลือยของตนไปพิงหัวเตียงดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างของตนไว้เพื่อปิดบังสายตาหื่นกระหายของชายตัวใหญ่ไร้สกุลตรงหน้า

“กี่หมื่นไม่สน เพราะฉันจะต้องการความสุขจากร่างเธอ ยัยแหม่ม” ว่าแล้วก็ดึงผ้าห่มที่เธอดึงไปปิดร่างโยนทิ้ง

"ว้าย!"

“ว้าย ๆ อยู่นั้นแหละ ร้องหาพ่อเธอเรอะ! รำคาญเว้ย!"

ซาน่าสะดุ้งกับเสียงตวาดของคนตรงหน้า มองหาทางเอาตัวรอดเมื่อร่างใหญ่ขยับเคลื่อนเข้ามาใกล้เธอ แม้โอกาสหนีเอาตัวรอดมีเพียงไม่กี่เปอร์เซ็นต์ แต่ซาน่าก็จะหนีให้ได้ ร่างเล็กบิดเบี่ยงไปด้านข้างเพื่อไม่ให้คนห่ามดิบกักขังตนไว้ แต่แล้วก็ไม่สำเร็จ เมื่อมือใหญ่กระชากไหล่ของเธอไว้แล้วกักไว้กับหัวเตียง

“อย่าคิดว่าจะรอดไปได้ ไม่มีอะไรที่คนอย่างไอ้หรรมต้องการแล้วไม่ได้”

พูดจบก็ซุกไซ้ใบหน้ารกครึ้มเคราสากไปยังใบหน้างาม สาวเจ้าพยายามเบี่ยงหลบหนีสัมผัสน่ารังเกียจขยะแขยงของบุรุษถ่อยกระด้าง แต่ก็ไม่เป็นผล มือใหญ่ของเขารั้งท้ายทอยของเธอไว้เพื่อรองรับจูบ

“อ่ะ! อื้อ!"

เสียงครางอู้อี้ดังลอดออกมาจากริมฝีปากเล็กที่มีปากหนารอบกรอบด้วยเคราสากบดขยี้จูบหนักหน่วงเอาแต่ใจ มือใหญ่ดันท้ายทอยเล็กแหงนเงยรับจูบสวาทของตน มืออีกข้างเคลื่อนไล่ตนแขนนวลเนียนเคลื่อนมายังทรวงอวบหยุ่นที่ที่บดเบียดเสียดสีกับหน้าอกของตนแล้วกระชากบรากาวนั้นออก

“อ่ะ! อือ!" มือเล็กจับมือใหญ่ไว้แต่ไม่ทันแล้ว ตอนนี้บราตัวเล็กปกปิดเต้างามถูกกระชากรั้งออกแล้ว

“อ่า! อวบใหญ่ดีเหลือเกินยัยแหม่ม”

ผละปากหนาจาบจ้วงของตนออก มือใหญ่ที่รั้งท้ายทอยเล็กก็เปลี่ยนมาเป็นกอบกุมเต้างามทั้งสองข้าง มือใหญ่ทั้งสองกอบกุมเต้างามบีบคลึงเฟ้นหนักหน่วง ไม่สนใจอาการดิ้นรนของเจ้าของเต้า ปากหนาอุ่นร้อนก้มลงไปตวัดปลายลิ้นสากไล่สัมผัสยอดอกทั้งสองสลับข้างไปมา

“อื้อ! ยะ...หยุด! คนถ่อย เจ็บ!"

ร้องเจ็บเมื่อถูกปากหนาดูดยอดปทุมหนักหน่วงและขบเม้มไม่ถนอม มือเล็กยกขึ้นดันใบหน้าของบุรุษออกห่าง พยายามถดถอยหนี แต่ถอยไปก็เจอหัวเตียง เท้าเล็กถีบป่ายไปมาเพื่อช่วยเหลือตัวเอง

“อ่า! ไม่เจ็บหรอก แค่ดูดนมเฉย ๆ อย่าสะดีดสะดิ้งอัพค่าตัวเลยน่า ผลงานดีฉันให้พิเศษแน่”

หรรมใหญ่ขยับตัวถอยห่างกระชากเรียวขาเล็กลากไถให้สาวเจ้านอนราบไปกับเตียง เพื่อที่ตัวเองจะได้ทำอะไรสะดวก สายตาคมเข้มเห็นกางเกงซับในของเธอยังอยู่ เขาจึงถลกดึงรั้งมันออกทางปลายเท้าพร้อมกับกางเกงในตัวน้อยสีแดงเพลิงของเธอ

“แม่เจ้า! ยัยแหม่ม ทำไมหอยเธอสวยแบบนี้ แม่ง! น่าเลียเป็นบ้า” ไม่ใช่แค่พูด เขาจัดการมันเลยแหละ มือใหญ่จับเรียวขาเล็กแยกกว้างแล้วก้มลงไปจ้วงปลายลิ้นสากสอดสีไปกับกลีบดอกไม้งามสีชมพูอ่อน

"กรี๊ดดด อ่ะ! ไม่นะ! หยุด!" ซาน่าดิ้นแรงกว่าเดิม พยายามหนีบเรียวขาเข้าหากัน แต่ก็ไม่ได้เมื่อมีร่างใหญ่กักขฬะอยู่ตรงกลาง หล่อนรังเกียจสัมผัสของคนไร้สกุลคนนี้ มือเล็กตบตีหัวของเขา

"โอ๊ย! ตบทำไมวะ! แม่ง กูแค่เลียนิดเดียว หรือจะเอา ได้!" สิ้นคำกระด้างแข็งของหรรมใหญ่ เขาก็ลูบคลึงแก่นกายร้อนของตัวเองไปมา แล้วเคลื่อนกายไปแนบชิดความโหนกนูนของดอกไม้กลางร่าง แล้วก็ทำในสิ่งที่อยากทำมาตั้งแต่แรก

“อ่ะ! เจ็บ!"

"ฮ่า ๆ ๆ สะใจเป็นบ้าเลยว่ะ! แม่งอย่าสำออยเลยยัยแหม่ม เอามากี่คนแล้ววะ!"

เมื่อทะลวงลึกเข้าไปในช่องทางคับแน่นของสาวลูกครึ่งหรรมใหญ่ก็หัวเราะร่าเยาะเย้ยเธอ แม้ปากจะบอกแบบนั้น แต่ความรู้สึกที่ได้เข้ามาภายในและเส้นบาง ๆ ที่เขาแทรกผ่านเข้ามามันไม่ได้บอกว่าหล่อนผ่านผู้ชายมาเยอะ มันบอกให้รู้ว่าหล่อนขาวสะอาดปลอดโรค ไม่ป้องกันก็ได้จะได้สัมผัสผิวนุ่มนวลฉ่ำแฉะของหล่อนอย่างแท้จริง

“อูว์! ยัยแหม่ม เธอ โอว์! แม่งโคตรดีเลย! ครั้งแรกของเธอเหรอ อืม! เดี๋ยวพ่อให้พิเศษอีกห้าสิบบาทเป็นห้าร้อยห้าสิบนะคนสวย ชูว์!"

ข่มเหงหล่อนยังไม่พอแต่เขายังดูถูกเธออีกด้วย น้ำตาแห่งความเจ็บปวดอาบสองแก้มนวล ปากน้อยร้องเจ็บปวดทรมาน เมื่อคนห่ามกระแทกเร่าเคลื่อนเอวสอบ

"ฮือ ๆ ๆ ฉะ...ฉันเจ็บ! พอเถอะ อึก!" หล่อนขอร้องอ้อนวอนให้เขาหยุดและออกไปจากร่าง มือเล็กกำแน่นจนเล็บยาวจิกทึ้งฝ่ามือตัวเองจนเลือดไหลซึมออกมาให้เห็น

“เจ็บก็ช่างหัวเธอสิ ฉันไม่เจ็บก็พอ คับเป็นบ้าเลยว่ะ! อ่า! ขอเอาแรง ๆ ทีเถอะคนสวย อูว์!"

ไม่สำนึก ไม่สงสารคนตัวเล็กแม้แต่น้อย เพียงแค่ได้เข้ามาแหวกว่ายในกายสาวคับแน่น เขาก็สูดปาก โก่งตัวขยับโยกกระแทกเสียวเข้าหาร่างเล็กเป็นจังหวะทันที สองมือใหญ่เคลื่อนไปกอบกุมเต้างามของเธอด้วยความกักขฬะ