ตอนที่ ๒ หรรมใหญ่

ปัง!

เสียงประตูห้องปิดลงพร้อมกับเจ้าของห้องตัวจริงเดินออกไปจากห้อง ทิ้งเหลือไว้แต่คนถ่อยกับสาวแหม่มผมทอง

“นายจะทำอะไรฉัน” เธอถามเสียงไม่ดังนัก มองสำรวจห้องที่เขาฉุดดึงบังคับเข้ามาเพื่อหาทางหนีเอาตัวรอด

“พูดไทยได้ แล้วทำไมไม่พูด มากระแดะพูดภาษาฝรั่ง หึ! อยากอัพค่าตัวเหรอ ห้าร้อยก็แพงแล้วอีหนูเอ๊ย! ถุย!"

ท้ายประโยคเขาถุยไม้จิ้มฟันที่คาบอยู่ออกทิ้ง ดึงเสื้อยีนพาดไหล่โยนทิ้งไปยังโซฟาด้วยความรำคาญสายตาคมเข้มหันไปมองสำรวจร่างเล็กใหม่อีกครั้ง แล้วยื่นมือหยาบกระด้างของตนไปลูบไล้หน้าของเธอ

เผียะ!

เพียงแค่มือใหญ่สัมผัสแก้มของเธอเธอก็ตวัดมือเล็กใส่ใบหน้าของอีกฝ่ายจนหันไปตามแรงกระทบของมือเธอ

"เชี่ย!" สบถกระด้างพร้อมกับผลักร่างเล็กล้มหงายไปกับพื้น

"โอ๊ย!"

“แค่ผู้หญิงขายตัว กล้าดียังไงมาตบหน้าฉัน อีฝรั่งขี้นก!" ผลักร่างเพรียวระหงล้มลงไปไม่พอเขายังย่อตัวลงไปหาหล่อน มือใหญ่ยื่นไปแตะริมฝีปากน้อยของหล่อน

"หึหึ อย่าคิดว่าเธอมีค่า ยัยฝรั่งขี้นก ฉันต้องการ ไม่สนหรอกว่าจะผมดำผมแดง ขอแค่ตอนนี้ฉันได้สิ่งที่ต้องการ”

"ถุย!"

สาวน้อยใจกล้าถุยน้ำลายใส่คนห่าม มือเล็กผลักเขาออกห่าง แล้วพยายามจะลุกขึ้น แต่ก็ต้องร้องเจ็บ

"โอ๊ย!"

มือใหญ่กระชากหล่อนไว้ แล้วตามด้วยร่างใหญ่โตคร่อมทับกดร่างน้อยกับพื้นห้อง มือใหญ่บีบปากเล็กอย่างสั่งสอน

“ชั้นต่ำ! กล้าดียังไงมาถุยน้ำลายใส่หน้าฉัน คืนนี้ไม่ได้ตายดีแน่!"

น้ำเสียงเดือดดาลลอดออกจากปาก แล้วเขาก็ฉวยโอกาสจังหวะที่หล่อนกำลังจะอ้าปากโต้ตอบนั้นบดขยี้หนักหน่วงลงมา ฟันเขาเขากระแทกกับฟันของหล่อนจนเจ็บ แต่ก็ไม่ยอมผละริมฝีปากหนาออกมา

“อื้อ! อะ!"

ฟันหน้าของหล่อนกระแทกกับฟันหน้าของคนหยาบกระด้างอย่างรุนแรง หล่อนเจ็บ พยายามดันใบหน้ารกเคราออกไปให้พ้น แต่มือใหญ่ของเขาก็ตวัดเกี่ยวรั้งท้ายทอยของหล่อนไว้แน่น ปากหนาโสมมบดจูบปากน้อยของหล่อนหนักหน่วง เรียวลิ้นสากกระด้างของบุรุษไร้สกุล สถุล ถ่อย สอดแทรกเข้ามาในโพรงปากของเธอจนไม่อาจปฏิเสธดิ้นหนีได้ ลิ้นของเธอถูกลิ้นของอีกฝ่ายกอดเกี่ยวรัดคลึงหยอกเร่าไปมา

“อื้อ! หวานใช้ได้ แบบนี้ค่อยน่าคุ้มกับเงินห้าร้อยที่จะให้หน่อย” ผละปากหนาออกมาเย้ยหยันแหม่มผมทองที่ปากหวานจนเขาอยากจูบหล่อนทั้งวันทั้งคืน

เผียะ!

อีกครั้งหลังจากถูกปล้ำจูบ ซาน่า ชนา วิสแฮม วัย 25 ปี ลูกครึ่งไทย – อเมริกัน ตบคนเถื่อนขโมยจูบแรกของตนเอง เธอไม่ยอมให้อีกฝ่ายกระทำตนอยู่ฝ่ายเดียว สาวลูกครึ่งไทยผสมพยายามยันกายบุกขึ้นยืนเพื่อจะหนี แต่ก็ไม่เป็นอย่างที่คิดเมื่อใบหน้าด้านชาจากแรงตบขอคนตัวเล็กหันกลับมาจ้องมองเธอด้วยสายตาวาวโรจน์

“เมื่อกี้เธอตอบฉันอีกแล้วอีฝรั่งขี้นก กล้าตบคนอย่างไอ้หรรมไม่ได้ตายดีแน่ ยัยฝรั่งสกปรก”

หรรมใหญ่ ใจเกินร้อย วัย 35 ปี ลูกชายคนเดียวของเจ้าของไร่ตะไคร้ส่งออกรายใหญ่ของจังหวัดอุบลราชธานีกัดฟันกรามแน่น เมื่อถูกหญิงขายตัวตบตีหน้าหล่อไปถึงสองครั้งสองคราในเวลาไล่เลี่ยกัน

“ฉันไม่ได้ขายตัว” หล่อนสวนกลับ

“ไม่ได้ขายตัวเนี่ยนะ หึ!" ขำในลำคอเมื่อมองสำรวจร่างน้อยอีกครั้ง หล่อนแต่งตัวเปิดโชว์ขนาดนี้ อวดทรวดทรงขนาดนี้ยังบอกว่าไม่ได้ขายตัว

“จริง ๆ นะไอ้บ้า!"

“อยากอัพค่าตัวว่างั้น เดี๋ยวพี่หรรมจัดให้ แต่ต้องบริการดีนะยัยแหม่ม”

ไม่สนใจคำด่าว่าของสาวเจ้าตรงหน้า ตอนนี้สนใจสิ่งอวบอูมตรงไหนมากกว่า เขามองมันผ่านคอเสื้อของหล่อนแล้วใหญ่มิใช่หยอก

“ฉันไม่ต้องการ!"

“เห็นพี่หล่อหน่อยอยากให้พี่เอาฟรีก็บอกฝรั่งขี้นก”

ตอนแรกเรียกคนตรงหน้าด้วยคำหยาบ ตอนนี้เปลี่ยนมาแทนตัวเองว่า “พี่” เมื่อได้พิศมองใบหน้าของสาวลูกครึ่งไทยผสมแล้ว ถือว่าสวยเลยทีเดียว สวยกว่าผู้หญิงที่เคยเจอมา แต่ข้างในจะสวยและตอดรัดเขาดีไหม อันนี้ต้องพิสูจน์ดูอีกทีเพราะพวกสวยแต่ภายนอกข้างในเน่าโบ๋มีถมไป

“ไม่ใช่แบบนั้น ฉันไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น ฉันไม่ได้ขายตัว”

“ฉันเป็นคนตัดสินใจเองว่าเธอขายตัวหรือไม่ขายตัว ไหน ๆ ก็แต่งตัวยั่วขนาดนี้แล้ว เอาเลยดีไหม”

พอพูดจบหรรมใหญ่ก็ไม่รอช้าที่จะทำบทรักของเขากับสาวสวยลูกครึ่ง เป็นครั้งแรกที่จะได้กินสาวลูกครึ่งเลยทำให้เขารู้สึกตื่นเต้น ถลกเสื้อกล้ามถอดทิ้งทางหัว แล้วกางเกงยีนส์เก่าขาด ๆ ของตนโยนทิ้ง กางเกงบ็อกเซอร์ปลิวลอยตามไป

"กรี๊ดดดดด"

มือเล็กยกขึ้นปิดตาดิ้นถอยหนี เมื่อเห็นชายร่างใหญ่ผิวสีแทนคร้ามแดดใบหน้ารกไปด้วยหนวดเคราเปลือยอยู่ตรงหน้า

“ตกใจความใหญ่ของพี่ใช่ไหมคนสวย ไม่ต้องบอกที่มาของชื่อน้องแหม่มคงจะรู้นะ หึหึ”

ปากหนาขยับยิ้มกว้างด้วยความภาคภูมิใจกับความใหญ่โตอลังการของตน มือใหญ่ลูบคลึงแก่นกายร้อนกลางหว่างขาอวดยั่วยวนสายตาสาวเจ้าให้ตกตะลึงเล่นไปมา แล้วเคลื่อนตัวโน้มไปลงไปชิดร่างน้อย