บทที่6 : ถ้าไม่อยากรับแขกก็ทำตัวดีๆ

“อ่า!”

ยักษ์ถึงกับครางพร่าเมื่อถอดกางเกงชั้นในตัวเล็กออกจากกายสาว ความอวบอูมฉ่ำแฉะของมายาวีอยู่ตรงหน้าของเขา และแน่นอนว่าเขาต้องได้สัมผัสดูดเม้มความเต้งตึงของเม็ดบัวกลางร่าง กุหลาบงามของหล่อนมันปิดแนบสนิทอวบอูมน่าลากลิ้นเลียถูไถที่สุด

“อือ...คุณทำอะไรกับหนู อือ...อ่า...” สาวน้อยครางถามอย่างเดียงสา ตอนนี้หล่อนอ่อนแรงร้อนรุ่มเหมือนกำลังอยู่ท่ามกลางกองไฟก็มิปาน ความรู้สึกปั่นป่วนในช่องท้องทำให้หล่อนรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเอง สมองไม่ทำงาน ทั้งๆ ที่รังเกียจสัมผัสหยาบโลนของบุรุษร่างยักษ์

“อ่า...หอมเหลือเกินเด็กเวร มึงน่าเอาเป็นบ้าเลยว่ะ อื้อ...อ่า...” เขาลากลิ้นสากไปตามร่องกลีบสวาทอวบอูมที่ปิดแนบสนิท เพียงแค่ได้เห็นความเป็นสาวที่ไม่เคยผ่านการใช้งานของมายาวี เขาก็อยากกระแทกแรงๆ ดูดเม้มและสอดแทรกกายร้อนแข็งขึงเข้าไปในร่างเล็กให้หล่อนตอดรัดเร่าคลึงเฟ้น

“อ่า...ยะ...อย่าทำแบบนี้กับหนูเลย ได้โปรด อื้อ...ร้อน อ่า...”

เอวเล็กของสาวน้อยบิดเร่าส่ายหนีด้วยความทรมานร้อนกลางกายความเป็นสาว แต่ยักษ์ก็ขยับตามเอวเล็กที่บิดหนี ปากหนาจูบเนินสวาทโหนกนูนพร้อมกับขบเม้มดึงรั้งต้นหญ้าเล็กๆ ที่มีขึ้นปกคลุมบางๆ ของหล่อน นิ้วแกร่งเคลื่อนไหวเสียดสีเร่าร้อนไปตามกลีบสวาทอวบอูมฉ่ำแฉะพร้อมดูดกลืนกินน้ำเสียวของเด็กสาว

“อ่า...หวาน มึงหวานมากเด็กเหี้ย อ่า...กูอยากได้แล้วสิ อ่า...คงจะแน่นเป็นบ้าถ้ากูเข้าออก อูว์...”

น้ำคำหยาบคายลอดออกมาจากริมฝีปากหนาหยักยิ้มร้ายกาจของยักษ์พร้อมกับที่เขาดุนดันแตะลิ้นหยอกเย้าไปกับเม็ดบัวกลางกายสาว มันทั้งสวยอวบและน่าดูดเลีย ทำเอาใจแข็งแกร่งของเขาสั่นไหวเพียงแค่ได้แตะปลายลิ้นสัมผัสไปยังเครื่องเพศสตรีของหล่อน และกลิ่นหอมจรุงแปลกใหม่นี้ ทำให้ยักษ์รู้สึกสดชื่นเหลือเกิน

“อือ...ชะ...ช่วยหนูด้วย หนูร้อนไปทั้งตัว หนูจะตายแล้วคุณ อือ...อ่า...” มายาวีร้อนรุ่มทรมาน เธอต้องการไออุ่นกายของคนถ่อยโดยที่ตัวเองนั้นหักห้ามตัวเองไม่ได้ ร่างกายของเธอมันแอ่นเด้งเร่ายกตอบสนองไร้เดียงสาให้หน้าที่ซุกซบอยู่กลางหว่างขาตัวเอง

“โอว์...มึงเสียวก็ร้องครางดังๆ อีเหี้ย กูจะเข้าไปในตัวมึงให้รู้ว่าหน้าที่ของมึงมันดีแค่ไหน อ่า...”

ยักษ์ไม่อาจทนไหวอีกแล้ว ความหอมและกลิ่นเหงื่อของมายาวีทำให้เขาร้อนรุ่มทรมานเจียนจะแตกซ่านทั้งๆ ที่ยังไม่ได้สอดใส่เลย ใบหน้าหล่อดิบเถื่อนเคลื่อนผละออกจากเครื่องเพศฉ่ำแฉะไปคร่อมทับกักร่างเล็กแล้วกดแนบเอวสอบเสียดสีเอ็นเนื้อร้อนแข็งขึงไปกับเนินสวาทอวบอูมของเธอ

“อ่า...ชะ...ช่วยหนูด้วย หนูร้อน อ่า...”

“อือ...ร้องดังๆ ครางดังๆ เด็กเวร อือ...” เขาใช้มืออีกข้างมาบีบคางเล็กพร้อมกับบดจูบดูดดื่ม ก่อนจะผละออกมาไซ้ซอกคอระหงแล้วขบเม้มติ่งหูของเด็กสาว

“อ่า...ไม่ไหวแล้ว หนูไม่ไหวแล้ว ชะ...ช่วยหนูด้วย อือ...”

สาวน้อยแสนเดียงสาผู้น่าสงสารแอ่นเด้งร่างขึ้นเสียดสีกายแกร่งร้อนรุ่มของบุรุษอย่างไม่กระดากอาย ตอนนี้เธอต้องการโหยหาคนเหนือร่าง ทั้งๆ ที่รังเกียจและขยะแขยงเกลียดชังคนสารเลวที่คร่อมทับซุกหน้าไว้กับซอกคอตัวเอง แม้จะเกลียดแค่ไหน เธอเองก็ห้ามเรียวแขนทั้งสองข้างไม่ให้ตวัดโอบกอดร่างหนาใหญ่เหนือร่างไม่ได้ เธอกอดรั้งเขาลงมาเบียดทาบทับตัวเองจนตอนนี้สองร่างแทบจะกลืนเป็นเนื้อเดียวกัน

“โอว์...มึงไม่ไหวแล้วใช่ไหมเด็กเหี้ย อ่า...เรามาสอดใส่กันเถอะ กูก็อยากได้มึงใจจะขาดแล้ว อื้อ...”

ยักษ์ทาบทับบดเอ็นเนื้อแข็งร้อนแต่ยืดหยุ่นของตัวเองแทรกกลีบสวาทอวบอูมพร้อมกับกดดุนดันความใหญ่โตสอดแทรกประสานกายกับกายสาวน้อย แล้วก็ต้องเบ้ปากเมื่อเธอนั้นเล็กเหลือเกิน แต่เขาก็พยายามดุนดันกระแทกกายแข็งร้อนของตัวเองเข้าไปจนสุดลำกายโดยไม่สนใจว่าตอนนี้คนใต้ร่างจะดิ้นรนถอยหนีกรีดร้องเจ็บปวดทรมานกลางกายความเป็นสาว

“อือ...เอามันออกไป อือ...หนูไม่ต้องการ หนูเจ็บ อึก! คนสารเลว เอาออกไป!”

ความเจ็บปวดแทรกลึกเข้ามาฝากฝังในร่างทำให้มายาวีเจ็บกลางร่างปานใจจะขาด ร่างน้อยที่เคยสบายตัวตอนนี้อึดอัดเจ็บร้าวไปทั่วเรือนกาย น้ำตาไหลอาบนองสองแก้มราวกับเขื่อนแตก มือเล็กจิกทึ้งแผ่นหลังหนาที่โอบกอดไว้ด้วยความแค้นเคือง

“ฮือๆๆ ออกไป อึก! ออกไปจากตัวหนู อือ...คนเลว อึก!”

“แม่งแน่นเป็นบ้าเลยอีเชี้ย! อูว์...ไม่ไหวแล้ว มึงตอดรัดกูแน่นมากเด็กน้อย อ่า...โอว์...” เอวสอบเคลื่อนไหวขยับจังหวะดุนดันของตัวเองทันที ไม่สนใจว่าร่างเล็กจะคุ้นเคยกับการมีตัวเองในร่างหรือยัง เพราะตอนนี้หล่อนตอดรัดเขาหนักหน่วงเหลือเกิน

“อ่า...เจ็บ! หนูเจ็บ ได้โปรดเถอะ อึก! ฮือๆๆ ออกไปจากหนูที อือ...”

พั่บ! พั่บ! พั่บ!

ยิ่งเธอร้องเจ็บปวดทรมาน เขาก็ยิ่งบดเอวสอบกระแทกกายสอดลึกทุกครั้งที่เคลื่อนไหวสอดเร่าจังหวะซอยเข้าออกในกายคับแน่นของมายาวี ตอนนี้ยักษ์ไม่อาจควบคุมตัวเองได้ เขารู้แต่ว่าเขาต้องการหล่อน ต้องการแบบบอกไม่ถูกจนตัวเขาเองก็ลืมไปเลยว่าตัวเองลืมป้องกัน

“จะ...เจ็บ! คนเลว...คนใจร้ายรังแกเด็ก อือ...อ่า...” หล่อนตัดพ้อทั้งน้ำตาแล้วปล่อยร่างตัวเองเด้งไหวไปตามแรงกระแทกของคนเหนือร่างโดยที่ตัวหล่อนทำอะไรไม่ได้ในตอนนี้

พั่บ! พั่บ! พั่บ!

“แม่งคับแน่นดูดดีเหลือเกิน อ่า...เสียว ครางชื่อฉันหน่อยเด็กน้อย...ยักษ์ ครางหน่อย อ่า...” เขาสั่งเสียงพร่าพร้อมกระแทกหนักหน่วงสอดรุกแล้วหยุดนิ่ง ก่อนจะถอดถอนแก่นกายร้อนออกมาแล้วหมุนควงเอวเสียดสีปลายเอ็นเนื้อไปกับปากทางสวรรค์คับแน่นของมายาวี ก่อนจะสอดจ้วงลึกไปสุดกลางกายของหล่อน

“อ่ะ...อ่า...หนูเจ็บ อ่า...ร้อน ชูว์...”

“อ่า...มึงเสียวแล้วอีหนู ร้องดังๆ อ่า...ดังๆ แน่นเป็นบ้า อูว์...โอว์...”

ยักษ์ปล่อยให้ตัณหาของตัวเองนำทาง และตอนนี้เขาเริ่มหลงและหวงคนตัวเล็กที่กำลังสอดเร่าความเสียวเข้าออกแล้ว หัวใจแกร่งเริ่มมีความรู้สึก จากที่เคยด้านชามันกำลังหวงแหนสิ่งที่ได้ครอบครอง ความสาวของมายาวีทำให้หัวใจหนุ่มที่แข็งแกร่งดุจหินผานั้นสั่นไหวโดยที่ตัวเขาเองก็ไม่รู้ตัว

“อ่า...ไม่ไหวแล้ว มึงตอดรัดกูแน่นเหลือเกินเด็กบ้า อ่า...เสียว เรียกกูหน่อย คุณยักษ์ เรียกสิเด็กบ้า อ่า...” เขาบดจูบปากน้อยแล้วผละออกมาดูดเม้มซอกคอระหงเคลื่อนถูไถขูดถูหนวดเคราตัวเองไปตามซอกคอระหงที่บิดเร่าครางกระเส่าเสียวไปมา

“อ่า...มะ...ไม่! หนูไม่เรียก อ่ะ...อ่อย อ่า...” แล้วก็ต้องกระเด้งกระดอนไปจนหัวชนหัวเตียงเมื่อเขากระแทกดุดันกว่าทุกครั้งเพื่อสั่งสอนเธอ

“เรียกเดี๋ยวนี้ ถ้ามึงไม่เรียก มึงจะได้รู้ว่าความเจ็บปวดทรมานจริงๆ มันเป็นยังไง อ่า...เสียว เร็วๆ เรียกเดี๋ยวนี้เมย์ อ่า...” เขาเผลอครางอ่อนโยนเรียกชื่อเล่นเด็กสาวในท้ายประโยคโดยไม่รู้ตัวว่าพลั้งเผลอหลุดออกไป