บทที่ 2 ผัวเธอ

“ผมจัดการเอง คุณอยู่เฉยๆ ก็พอ” ดินไม่สนใจฟังคำพูดของหลินจนจบความ เขาเอ่ยแทรกขึ้นทันทีด้วยอารมณ์ที่ร้อนรุ่มด้วยความโกรธ ก่อนจะหันมาคุยกับเจ้าสาวของเขาที่ตอนนี้ยังใส่ชุดเจ้าสาวอยู่

“เธอไม่มีสิทธิ์อะไรในห้องของฉันทั้งนั้น และในบ้านนี้ ถึงจะแต่งมาเป็นเมียตีทะเบียนก็ใช่ว่าจะมีปากมีเสียง เพราะในบ้านหลังนี้ฉันเป็นใหญ่ ออกไปจากห้องนี้ซะ ไปอยู่ห้องรับแขก ห้องนี้เป็นห้องของฉันคนเดียว” เขาสั่งเสียงเข้ม

“ไม่! ฉันเป็นเมียของคุณ พ่อกับแม่ของคุณบอกว่าฉันมีสิทธิ์และปากเสียงเท่ากันกับคุณ และห้องนี้ก็ห้องของฉันด้วย ฉันจะอยู่ที่นี่ ถ้าคิดจะพาผู้หญิงมาเอากันบนเตียงของฉันไม่มีทางเสียหรอก ถ้าอยากเอากันก็ไปห้องอื่น ไปเปิดห้องใหม่ อย่ามาทำตัวสกปรกเลวต่ำที่เตียงของฉัน” เตยหอมเถียงไม่ยอมเช่นกัน อย่าคิดนะว่าการที่มาแต่งงานกับดินแล้วเธอจะอ่อนแอยอมให้เขากดขี่และถูกเขาทำร้ายได้ ไม่มีทาง คนอย่างเธอเคยยอมใครที่ไหนกันล่ะ

“เตยหอม!” เขาเรียกชื่อหล่อนเสียงดังด้วยความเกรี้ยวโกรธพร้อมกับเสียงขบกรามแน่นดังออกมา

กรอด!

“ทำไมคะ เรียกทำไมคะ โกรธเหรอคะ ถ้าโกรธก็ช่วยไม่ได้ เพราะฉันก็โกรธเหมือนกันตอนนี้ คุณมันต่ำกว่าที่ฉันคิดเสียอีกค่ะ” ว่าจบก็แกะมือใหญ่ที่ตะปบไหล่ตัวเองออกแล้วหันไปยิ้มเยาะเย้ยผู้หญิงที่เขาพามาด้วยก่อนจะพูด

“ส่วนเธอนะ สวยก็สวยแต่ทำตัวต่ำตมยิ่งกว่าสัตว์เสียอีก รู้ทั้งรู้ว่าเขาแต่งงานมีเมียแล้วยังมาเสนอตัวเป็นของฟรีให้เขาอีก น่าสมเพช!”

“ดินคะ เมียคุณ...”

“เธอไม่ใช่เมียผม” เขาโต้แก้คำของหลินทันที

“ทำไมฉันจะไม่ใช่คะ ในเมื่อเราแต่งงานจดทะเบียนกันแล้ว หรือคุณจะเถียงว่ามันไม่จริง อีกอย่างหล่อนจะหน้าด้านทำไม จะอยู่ลดค่าตัวเองทำไม ไปสิ กลับไปสินี่มันเตียงฉัน ที่ของฉัน ส่วนคุณดินถ้าคุณอยากได้เธอก็ไปที่อื่น อย่ามาทำตัวต่ำบนเตียงของฉัน” เตยหอมยิ้มเย้ยดินพร้อมกับมองไปยังผู้หญิงที่เขาพามาด้วย

“คุณต้องจัดการให้หลินนะคะดิน” หล่อนอ้อนแล้วขยับไปเกาะแขนของเขา

“ผมจัดการให้คุณแน่หลิน วันนี้กลับไปก่อนนะ ผมขอจัดการกับผู้หญิงอวดดีคนนี้ก่อน” เขาลูบหัวทุยของหล่อนที่แนบกับแขนของตน ก่อนจะผลักเธอออกห่าง

“ไปนะคะ” ก่อนจะไปหลินก็หอมแก้มสากของเขาแรงๆ แล้วหันไปยิ้มให้กับเมียแต่งก่อนจะจากไป

ปัง!

เสียงประตูกระแทกปิดสนิทและในห้องนอนก็เหลือแต่เจ้าบ่าวเจ้าสาวที่ยังคงใส่ชุดงานเมื่อตอนเย็นกันอยู่ ทั้งสองมองจ้องหน้ากันต่างไม่ยอมกัน

หึหึ

“คงอยากมากสินะถึงได้ทำแบบนี้” เขาสาดคำน่าเกลียดใส่เตยหอมทันที

“หน้าที่ของฉันคือตั้งท้องลูกของคุณ ฉันไม่สนใจหรอกว่าคุณจะมองจะดูถูกฉันยังไง” หล่อนบอกเขา

“เธอไม่มีทางสมหวังหรอก ฉันจะไม่แตะต้องตัวเธอให้เปื้อนมือและเสียมือฉันหรอกเตยหอม ผู้หญิงหิวเงินอย่างเธอไม่มีทางได้ทุกอย่างที่ต้องการหรอกจำไว้” พูดพร้อมกับยกมือขึ้นมาชี้หน้าผากมนของหล่อนพร้อมผลักแรงๆ จนหญิงสาวหงายหลังล้มไปกับเตียง ก่อนจะลุกขึ้นไปปลดเปลื้องชุดของตนออกเพื่ออาบน้ำ

เตยหอมมองหลังคนตัวโตแล้วเดินไปยังโต๊ะเครื่องแป้งเพื่อเช็ดหน้าล้างเครื่องสำอางให้สะอาด ก่อนจะเดินไปผลัดเปลี่ยนชุดใส่ผ้าเช็ดตัวแทนโดยไม่สนใจว่าอีกคนนั้นได้เปลื้องชุดตัวเปลือยเดินเข้าไปในห้องน้ำ และถ้าเตยหอมสังเกตสักนิดก่อนดินจะเดินเข้าไปในห้องน้ำ เขาหันมาจ้องมองร่างน้อยที่นุ่งน้อยห่มน้อยด้วยผ้าเช็ดตัวด้วยสีหน้าเรียบเฉยเหมือนไม่คิดอะไร แต่ว่าภายใต้ใบหน้าเรียบเฉยนั้นมีความต้องการหล่อนมากล้นเหลือเกิน

“คนเลว” หล่อนพึมพำเมื่อเห็นว่าประตูห้องน้ำปิดสนิท เธอนั่งเล่นโทรศัพท์ที่โต๊ะเครื่องแป้งรอให้เขาอาบน้ำเสร็จแล้วเธอจะได้อาบบ้าง นานเท่าไหร่ไม่รู้เพราะหล่อนเผลอหลับ ส่วนคนที่แช่น้ำในอ่างอาบน้ำเพลินนานเป็นเวลาชั่วโมงกว่าเปิดประตูออกมาจากห้องน้ำเห็นภรรยาตีทะเบียนนอนฟุบหน้าหลับกับโต๊ะเครื่องแป้งหน้ากระจก เขาก็เดินสะบัดผมพร้อมกับเสยผมที่เปียกของตนเองไปยังโต๊ะเครื่องแป้งแล้วดึงผ้าเช็ดตัวที่พันรอบเอวสอบออกมาโยนคลุมหัวของคนที่หลับสนิท ก่อนจะเดินไปหาชุดนอนมาใส่ เขาใส่เพียงกางเกงนอนขายาวตัวเดียว ไม่ได้สวมเสื้อ เดินไปล้มตัวลงนอนบนเตียงโดยไม่สนใจจะปลุกคนนอนหลับหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง