LOVE 9 | จูบ

“พี่ชอบเวลาเราท้าทายนะ มันน่าเอ็นดูดี” ไมเคิลแสยะยิ้มร้ายกาจ ลากไล้ดวงตาสีอำพันสำรวจทั่วดวงหน้าสะสวยของวีร่าอย่างพึงพอใจ ในขณะที่เธอเชิดหน้าจ้องมองเขาด้วยแววตาเย้ยหยัน

“งั้นเหรอคะ วีก็ชอบเหมือนกันนะที่พี่ไมค์ดูสนใจวีมากจนน่าสมเพชขนาดนี้”

“อวดดีจังนะ”

“ไม่พอใจวีเหรอคะ…” วีร่ากรีดยิ้มหวานให้กับคำพูดของไมเคิล พลางแลบลิ้นออกมาเลียกลีบปากหนาของเขาอย่างยั่วยวน ออกแรงขบเม้มเบาบ้างแรงบ้างสลับกันไปมา กระทั่งเลือดสีแดงสดไหลออกมาจากริมฝีปากของชายหนุ่มจนรับรู้ได้ถึงกลิ่นคาวเลือดในโพรงปากของตัวเอง “…ชวนวีมาดื่มเหล้าไม่ใช่เหรอ หรืออยากให้วีดื่่มเลือดพี่แทน?”

“ถ้าอยากดื่มพี่ก็ไม่ขัดนะ แต่ถ้าพี่เสียเลือดเราก็ต้องเสียเหมือนกัน กล้าแลกไหม?”

“ถ้าวีไม่กล้าคงไม่มานั่งอยู่ตรงนี้หรอก”

“หึ” มาเฟียแค่นเสียงหัวเราะในลำคอเบาๆ ก่อนจะปล่อยมือออกจากศีรษะของคนตัวเล็ก แล้วหมุนตัวหันหลังเดินเข้ามาในห้องครัวและกลับออกมาที่ห้องนั่งเล่นอีกครั้งพร้อมกับเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ “ดื่มไวน์ได้ใช่ไหม”

“…” วีร่าพยักหน้าเป็นคำตอบ พลางมองเจ้าของคำถามที่กำลังรินไวน์ใส่แก้วด้วยสายตาราบเรียบ ก่อนมันจะถูกเลื่อนมาตรงหน้าเธอ หญิงสาวมองมันอย่างชั่งใจอยู่ครู่หนึ่ง แล้วจึงหยิบมันมาแกว่งเล่นเบาๆ “คงไม่ได้ใส่ยาอะไรลงไปหรอกใช่ไหมคะ”

“พี่ไม่จำเป็นต้องใช้ของแบบนั้นหรอก”

“ก็ดีค่ะ” ร่างเล็กยกแก้วขึ้นจิบอย่างละเมียดละไม ก่อนที่คนตัวสูงจะเดินมาหย่อนตัวนั่งลงบนโซฟาตัวเดียวกับเธอ

“พี่เพิ่งสังเกตว่าวันนี้เราไม่ได้ใส่คอนแทคเลนส์ ตายังสวยเหมือนเดิมเลยนะ” แม้มันจะสวยมากแค่ไหน แต่กลับแฝงความร้ายกาจและพิษสงมากมาย ไม่ใช่แค่ดวงตาของเธอเพียงอย่างเดียว รวมไปถึงนิสัยของเธอด้วย

“สวยขนาดนั้นเลยเหรอคะ” วีร่ากัดปากเบาๆ แล้วดึงสายตาไปมองคนตัวสูงตรงๆ แม้ภายในห้องจะมีเพียงแสงไฟสีส้มสลัวๆ แต่สามารถมองเห็นดวงตาสีอำพันของเขาได้อย่างชัดเจน

มาเฟียหนุ่มใช้สายตาพึงพอใจเป็นคำตอบ ก่อนจะเลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้คนตัวเล็กมากยิ่งขึ้นจนรับรู้ได้ถึงลมหายใจเจือกลิ่นแอลกอฮอล์อ่อนๆ ของเธอ

“อืมมม~” หญิงสาวหลับตาพริ้มเปล่งเสียงครางในลำคอเบาๆ หลังจากที่ชายหนุ่มฉกริมฝีปากเข้ามาประกบจูบแนบชิด ไมเคิลขบเม้มกลีบปากบางอย่างแรงให้วีร่าเปิดปากเพื่อที่เขาจะสอดเรียวลิ้นอุ่นชื้นเข้าไปตวัดหาความหวานในโพรงปากของเธออย่างเอาแต่ใจ

วีร่ากำแก้วไวน์ในมือแน่นตอบรับจูบแสนดูดดื่มของมาเฟียหนุ่มกลับไปอย่างเร่าร้อน กลิ่นคาวเลือดและรสชาติหวานจากไวน์ในปากของทั้งคู่ทำให้ยิ่งมัวเมาจมดิ่งมากกว่าเดิม กว่าทั้งคู่จะยอมผละตัวออกจากกันก็เนิ่นนานหลายนาที

“จูบเก่งนะ”

“ก็แค่จูบ” หญิงกระตุกยิ้มที่มุมปากให้กับคำชมของคนตรงหน้า พลางยกแก้วเครื่องดื่มขึ้นมากระดกรวดเดียวจนหมดแล้ววางมันลงบนโต๊ะกระจก “ที่พาวีมาดื่มที่บ้านแบบนี้มันเป็นข้ออ้างเหรอ? ไม่ใช่เพราะพี่ไมค์อยากนอนกับวีหรอกใช่ไหม”

“พี่ไม่เลือกสถานที่หรอก”

“แบบนั้นก็คงไม่ต่างอะไรจากหมาเลยนะ”

มาเฟียหนุ่มเมินเฉยต่อคำพูดหยาบคายจากปากคนตัวเล็ก แล้วเอื้อมมือไปหยิบมีดพับบนโต๊ะขึ้นมาควงเล่นอย่างชำนาญ ก่อนจะกดปลายแหลมกรีดลงบนนิ้วชี้ของตัวเอง ยื่นมันไปที่แก้วไวน์ให้เลือดที่กำลังไหลทะลักออกมาหยดลงในแก้วหยดแล้วหยดเล่าผสมปนเปกับไวน์ที่ยังดื่มไม่หมด

วีร่ามองการกระทำของไมเคิลด้วยสายตาราบเรียบ กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งไปทั่วห้องนั่งเล่น น่าแปลกที่เธอไม่ได้รู้สึกพะอืดพะอมอยากอาเจียน แต่กลับรู้สึกกลิ่นคาวเลือดของเขามันหอมหวานกว่าที่คิด “คงไม่ได้รอให้เลือดมันไหลออกมาจนเต็มแก้วก่อนใช่ไหมคะ”

“มีดคมดีนะ” ไมเคิลชักมือกลับมาตวัดเลียเลือดสีแดงสดบนปลายนิ้วของตัวเองเบาๆ ราวกับคนโรคจิต ก่อนจะหยิบแก้วไวน์ขึ้นมากระดกจนเกือบหมด จัดการรั้งใบหน้าของวีร่าเข้ามาประกบจูบแนบชิดอีกครั้ง ส่งไวน์ผสมในปากตัวเองเข้าไปในปากของเธออย่างอุกอาจ

“อืมมมม~” หญิงสาวไม่ได้ตกใจในการกระทำของเขา เธอยอมกลืนไวน์ในปากลงคอแล้วรับสัมผัสดูดดื่มจากริมฝีปากของเขาอีกครั้ง ก่อนจะเป็นฝ่ายผละตัวออกมาก่อน แลบลิ้นเลียคราบไวน์จากกลีบปากออกลวกๆ “ไวน์ผสมเลือดรสชาติก็ไม่ได้แย่นะ”

“พี่ให้เราชิมเลือดพี่ไปแล้ว ถึงตาพี่ชิมเลือดเราบ้างแล้วใช่ไหม”

“เป็นโรคจิตเหรอคะถึงอยากกินเลือดคนอื่น” มาเฟียหนุ่มแค่นหัวเราะในลำคอเบาๆ ให้กับคำพูดกระแนะกระแหนของคนตัวเล็ก ดูเหมือนว่าเธอก็ไม่ได้ต่างจากเขาสักเท่าไร เพราะเธอก็กินเลือดของเขาไปโดยที่ไม่แสดงท่าทีขยะแขยงออกมาเลย

“คงงั้น”

พรึ่บ! สิ้นเสียงตอบผ่านรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ร่างเล็กก็ถูกผลักนอนลงไปที่โซฟาอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว ก่อนที่อีกฝ่ายโน้มร่างกายลงมาแนบชิดจนแทบจะเป็นหนึ่งเดียวกัน ส่งผลให้เดรสสั้นสีแดงร่นขึ้นไปอยู่บนสะโพกมน

“อยากนอนกับวีขนาดนั้นเลย?” วีร่ายังคงแสดงสีหน้าเรียบเฉย แม้ว่าภายในช่องท้องจะวูบโหวงราวกับมีผีเสื้อนับล้านบินวนอยู่ข้างใน เป็นครั้งแรกที่เธอนอนอยู่ใต้ร่างของผู้ชาย แต่ก็ไม่แสดงอาการตื่นตระหนกใดๆ ออกมาเลย

“ตอนนี้คงไม่พรากผู้เยาว์แล้วใช่ไหม”

“มันก็ใช่ แต่พี่ไมค์ไม่ได้มีอะไรที่ทำให้วีรู้สึกอยากนอนด้วยเลยนะ”

“งั้นเหรอ” แวบหนึ่งไมเคิลมองเห็นบางอย่างในแววตาของคนตัวเล็ก ซึ่งมันทำให้เขาอยากกลั่นแกล้งเธอมากกว่านี้ “เราน่าจะรู้สึก…ถ้าพี่ทำมากกว่านี้”

“ต่อให้พี่ไมค์จะทำมากกว่านี้ วีก็ไม่คิดจะลากพี่ขึ้นเตียงอยู่ดี…” แม้เธอจะสามารถนอนได้ทั้งผู้หญิงและผู้ชาย แต่เธอก็ชอบนอนกับผู้หญิงมากกว่า ยังไม่มีผู้ชายคนไหนที่น่าสนใจสำหรับเธอ

“หึ” แต่ละคำพูดที่วีร่าพ่นออกมามันอวดดีสำหรับเขาไม่น้อยเลย ยิ่งเธอท้าทายเขาก็ยิ่งถูกใจเธอเข้าไปใหญ่ ไม่ใช่แค่ตอนนี้ แต่อดีตที่ผ่านมาก็ด้วยเหมือนกัน

“จะลุกออกไปได้หรือยังคะ อ๊ะ!” วีร่าร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดเมื่อคนตัวสูงโน้มลงมาฟันเขี้ยวคมลงบนเนินอกอวบอิ่มของเธออย่างแรงจนเลือดสีแดงสดไหลซึมออกมาตามรอยฟันที่เขาฝากไว้ เรียวลิ้นอุ่นชื้นตวัดเลียเลือดเบาๆ ก่อนจะสอดนิ้วชี้และนิ้วกลางเข้าไปโพรงปากเล็กทันทีที่เธอกำลังจะโวยวายใส่เขาพร้อมกับขยับมือเบาๆ จนน้ำลายใสไหลออกมาเปรอะเปื้อนปลายคางมน

“เลือดเรารสชาติไม่เลวเลยนะ”

“…” วีร่าชักสีหน้าไม่พอใจเมื่อหลุบตามองรอยฟันของไมเคิลที่ปรากฏอยู่บนเนินอกของตัวเอง ก่อนจะผลักอีกฝ่ายออกห่าง แล้วดันตัวลุกขึ้นนั่งพลางเสยผมอย่างหงุดหงิด “วีไม่ชอบให้ใครทำรอยบนตัววีนะ พี่ไมค์ควรรู้ไว้”

“บนตัวเรามีรอยแบบนี้แล้วดูเซ็กซี่ขึ้นนะ”

“น่าหงุดหงิดชะมัด” หญิงสาวสบถอย่างหัวเสีย กฎของการยุ่มย่ามกับร่างกายของเธอคือห้ามทำรอยใดๆ บนตัวเธอเด็ดขาด เรื่องนี้ผู้หญิงที่ขึ้นเตียงกับเธอจะรู้ดี “ไปส่งวีที่ผับเดิมหน่อย วีจะกลับไปเอารถ”

“ดื่มเป็นเพื่อนพี่ให้หมดขวดนี้ก่อนสิ แล้วเดี๋ยวพี่ไปส่ง” ไมเคิลไม่รอให้คนตัวเล็กได้ปฏิเสธอะไร เขาจัดการรินไวน์ใส่แก้วแล้วยื่นมันไปตรงหน้าเธอ เพราะอยากตัดรำคาญวีร่าจึงเลือกที่จะรับแก้วไวน์มาดื่มเงียบๆ หลังจากไวน์หมดขวด เขาจึงพาเธอมาส่งที่คอนโดแทนการพาไปที่คลับ

###ผัวเมียคู่นี้เขาเป็นแวมไพร์กันเหรอ 555555555555 ขนลุกแทนนนน NC ยังไม่มานะคะ น่าจะอีกสองตอน ฮี่ๆๆ ? (ซัมรอรูปประกอบอยู่ 555)

**หากเจอคำผิดสามารถพิมพ์บอกให้คอมเมนต์ได้เลยนะคะ ไรท์อ่านทุกคอมเมนต์งับบ***

แค่คนละหนึ่งคอมเมนท์ หนึ่งไลก์ไรท์จะได้มีกำลังใจเขียนมากขึ้นนะคะ?

????????