LOVE 8 | อยากได้ก็ต้องได้

“คิดว่าคนอย่างวีจะเล่นอะไรไร้สาระกับพี่เหรอ ดูถูกกันเกินไปรึเปล่าคะ” วีร่าสะบัดร่างกายออกจากพันธนาการของคนตัวสูง แล้วยกมือกอดอกมองเขาด้วยสายตาเหยียดหยามตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า

“แต่พี่อยากเล่นกับเรานะ โตขึ้นแล้วสวยกว่าเดิมอีก” มาเฟียหนุ่มใช้สายตาคมกริบลากไล้ไปทั่วร่างกายขาวเนียนอย่างจงใจ เขามองเนินอกอวบที่โผล่พ้นออกมานอกเดรสพร้อมกับแลบลิ้นขึ้นมาเลียริมฝีปากด้วยความยียวน

“ฮ่าๆ สนใจกันออกนอกหน้ากันเกินไปรึเปล่าคะ” ริมฝีปากบางแค่นเสียงหัวเราะเย้ยหยันเมื่อเห็นสีหน้าของอีกฝ่ายที่กำลังจ้องมองเธออย่างออกนอกหน้า ก่อนจะก้าวขาเดินเข้าไปประชิดเขาแล้วเขย่งตัวกระซิบที่ข้างใบหูด้วยน้ำเสียงเซ็กซี่เจือแหบพร่า “มีดีขนาดที่ทำให้วียอมลดตัวลงไปเล่นสนุกกับพี่ไหม?”

พรึ่บ! ท่อนแขนแกร่งตวัดรัดเอวบางเข้ามาเบียดเสียดร่างกายจนแทบเป็นหนึ่งเดียว ก่อนมือหนาจะสอดขึ้นมาจับท้ายทอยของหญิงเบาๆ เพียงแค่ปลายนิ้วอุ่นสัมผัสลงบนผิวเนื้ออ่อน วีร่าก็รู้สึกเหมือนมีกระแสไฟฟ้าแล่นไปทั่วร่างกาย

“ลองมาหาคำตอบดูดีไหมว่าพี่มีอะไรดีบ้าง คนอย่างเราคงไม่กลัวที่จะลองอะไรใหม่ๆ ใช่ไหม”

“สนใจวีขนาดนั้นเลยเหรอคะ?” วีร่าเงยหน้าขึ้นมาสบตากับคนตัวสูงตรงๆ พลางเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม ก่อนจะยกมือขึ้นมาสัมผัสแก้มสากอย่างเบามือ เล็บสีแดงลากไล้มาจนถึงกลีบปากหนาได้รูปราวกับเชื้อเชิญให้เขาเข้ามาสัมผัสเธออย่างยั่วยวน

“ก็น่าสนใจดี”

“แต่พี่ไมค์ไม่ได้น่าสนใจสำหรับวีนี่สิ ผ่านมาตั้งนานแล้วยังไม่มีอะไรน่าสนใจเหมือนเดิมเลยนะ” ไมเคิลแค่นหัวเราะกับคำพูดของคนตัวเล็ก ก่อนจะโน้มใบหน้าลงไปใกล้จนริมฝีปากประชิดอยู่กับจมูกเชิดรั้น ซึ่งวีร่าก็ไม่ได้เบี่ยงตัวหลบ กลับกลายเป็นเชิดหน้าขึ้นจนริมฝีปากแนบชิดอยู่ที่ปลายจมูกของเขาแทน

“คิดว่างั้นเหรอ?”

“ที่ดูก็ไม่น่าผิดนะ” วีร่าขบเม้มปลายจมูกโด่งคมเบาๆ หลังจากพูดจบ การกระทำของเธอเรียกรอยยิ้มมุมปากให้กับไมเคิล ดูเหมือนว่าเธอจะใจกล้ามากกว่าที่เขาคิดเสียอีก “ที่ตามวีมาแบบนี้คงไม่ได้อยากโดนวีหักอกอีกหรอกใช่ไหม เจ็บแล้วจำบ้างก็ดีนะคะ ถ้าไม่อยากดูน่าสมเพช”

“ปากคอเราะรายเหมือนเดิมเลยนะ” แม้น้ำเสียงของมาเฟียหนุ่มจะอ่อนลงเหมือนตัดพ้อ แต่สายตาของเขากลับแสดงความร้ายกาจอยู่ในดวงตาสีอำพันที่กำลังสะท้อนใบหน้าของเธอให้เห็นอย่างชัดเจน

“หึ”

“ไปดื่มกับพี่สิ พี่อยากรู้จักเพื่อนสนิทของหุ้นส่วนมากกว่านี้นะ”

“ไม่มีเหตุผลอะไรที่วีต้องไปดื่มกับพี่ บอกแล้วว่าช่วยทำเป็นไม่รู้จักกัน”

“กลัวพี่เหรอ? คนอย่างเรากลัวใครเป็นด้วยรึไง กำลังแสดงความอ่อนแอให้พี่เห็นใจเหรอ” ไมเคิลกระแนะกระแหนอย่างนึกสนุก เขารู้ว่าคนอย่างวีร่าไม่ชอบให้ใครมาดูถูก ยิ่งเธอกำลังทำสีหน้าไม่สบอารมณ์เพราะคำพูดของเขาก็ยิ่งเข้าทาง

“คนอย่างพี่ไม่ได้มีอะไรให้วีกลัวเลยสักนิด คิดว่าเป็นมาเฟียแล้ววีจะรู้สึกอะไรไร้สาระแบบนั้น?” ริมฝีปากบางแค่นหัวเราะเย้ยหยันในลำคอ คนอย่างเธอต่อให้ความตายมารอตรงหน้าก็ไม่มีทางก้มหัวให้กับใคร

“งั้นก็ดี ถ้าไม่กลัวก็ไปดื่มกับพี่สิ”

“ก็นำไปสิ”

“หึ” มาเฟียหนุ่มกระตุกยิ้มที่มุมปากแล้วยอมคล้ายอ้อมแขนออกจากคนตัวเล็ก ก่อนจะดึงข้อมือเธอเดินมาที่รถยนต์ซึ่งมีมือขวาคนสนิทยืนรออยู่แล้ว

@เพนต์เฮาส์หรู

“หึ” วีร่าแค่นหัวเราะในลำคอเบาๆ เมื่อรถยนต์ของไมเคิลเคลื่อนเข้ามาจอดยังคฤหาสน์หลังใหญ่ มันไม่ได้เกินความคาดเดาของเธอตั้งแต่แรก แวบหนึ่งเธอเห็นแววตาบางอย่างจากสายตาของเขา แต่คนอย่างเธอไม่ได้หวาดกลัวกับเรื่องเหล่านั้น “จะพาวีมาล่อลวงเหรอ?”

“ก็ไม่ได้พรากผู้เยาว์แล้วนะ” ไมเคิลตอบเสียงเรียบ แล้วก้าวขาลงจากรถยนต์หลังจากมือขวาคนสนิทเดินมาเปิดประตูให้ วีร่าพ่นลมหายใจเบาๆ แล้วจึงก้าวขาตามลงมาทีหลัง

ดวงตากลมโตกวาดสายตามองไปรอบๆ คฤหาสน์หลังใหญ่เมื่อเดินเข้ามาข้างใน การตกแต่งด้วยสีดำบ่งบอกถึงรสนิยมของเจ้าของบ้านได้เป็นอย่างดี

“ตามมาสิ ยังมีเวลาสำรวจมันอีกเยอะนะ”

“เหอะ” วีร่าเบะปากด้วยความหมั่นไส้ หลังจากคนตัวสูงหันหลังก้าวขาเดินขึ้นบันไดไป ก่อนที่เธอจะก้าวขาเดินตามเขาเข้ามาในห้องหนึ่งซึ่งเป็นห้องพักส่วนตัวของเขา มันเป็นห้องพักที่มีสัดส่วนอย่างชัดเจน ไม่ว่าจะเป็นห้องนั่งเล่น ห้องนอน ห้องน้ำหรือแม้กระทั่งห้องครัวเล็กๆ ที่สามารถทำอาหารง่ายๆ ได้

“พี่จะเข้าไปเปลี่ยนชุดในห้องนอน อยากดื่มอะไรก็เข้าไปหยิบในตู้เย็น แต่ถ้าอยากเข้ามาดูพี่เปลี่ยนชุดก็ได้เหมือนกัน”

“ใช้แขกเหรอคะ?” หญิงสาวหย่อนตัวนั่งลงบนโซฟาหน้าโต๊ะกระจก พลางยกขาขึ้นมาไขว่ห้างเอนหลังพิงกับพนักโซฟาแล้วเหลือบสายตามองเจ้าของห้องผ่านสายตาราบเรียบ

“นั่นสินะ พี่คงเสียมารยาทเกินไปใช่ไหม” ไมเคิลกระตุกยิ้มที่มุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือ กระเป๋าสตางค์และมีดพับของวีร่าออกมาวางลงบนโต๊ะหน้ากระจกตรงหน้า จากนั้นจึงถอดเสื้อสูทของตัวเองออกโยนมันพาดลงบนโซฟา เริ่มปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีดำอย่างช้าๆ จนกระทั่งครบทุกเม็ด เผยให้เห็นมัดกล้ามเนื้อหน้าท้องได้รูปที่บ่งบอกว่าดูแลมันมาเป็นอย่างดี

วีร่ามองการกระทำของคนตัวสูงด้วยแววตานิ่งเฉย เธอไม่ใช่ผู้หญิงจิตอ่อนที่จะต้องตกใจกับการเปลื้องผ้าของผู้ชาย หากเขาอยากโชว์เธอก็ไม่ขัดที่จะดู เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอเห็นเรือนร่างของผู้ชาย

“จ้องตาไม่กะพริบเลยนะ”

“วีกำลังมองความไร้ยางอายของพี่ไง”

“อยากถอดเป็นเพื่อนพี่ไหมล่ะ” มาเฟียหนุ่มแค่นหัวเราะเบาๆ ในลำคออย่างไม่สะทกสะท้านกับคำกระแทกแดกดันจากคนตัวเล็กตรงหน้า แม้มันจะเป็นคำพูดอวดดีซึ่งเขาไม่ชอบให้ใครมาพูดจาแบบนี้ด้วย แต่เพราะเป็นวีร่าเขาถึงเลือกที่จะปล่อยผ่านมันไป

“อยากเห็นของวีขนาดนั้นเลยเหรอ?” วีร่ายิ้มถามอย่างใสซื่อ ก่อนจะโน้มตัวไปด้านหน้าเล็กน้อย วางข้อศอกลงบนหัวเข่าพลางยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาเท้าคาง ส่งผลให้คนตัวสูงเห็นร่องอกขาวเนียนแนบชิดที่โผล่พ้นออกมาจากเดรสเกาะอกสีแดงเพลิงได้อย่างชัดเจน

ไมเคิลแค่นหัวเราะอย่างชอบใจ แล้วจึงก้าวขาเรียวยาวราวกับนายแบบเดินเข้ามาหาวีร่า ใช้ปลายนิ้วกลางและนิ้วชี้เชยคางมนขึ้นสบตากับเขาตรงๆ

“ถ้าบอกว่าอยากเห็นจะถอดไหม?”

“ลองอ้อนวอนวีดูสิ เผื่อวีจะเห็นใจแล้วทำอย่างที่พี่ต้องการ” วีร่าก้มลงมาขบเม้มปลายนิ้วของคนตรงหน้าอย่างแรงโดยที่สายตาของเธอยังจดจ้องอยู่ที่ใบหน้าของเขาอย่างยั่วยวน แม้ไมเคิลจะรู้สึกเจ็บแต่ก็ไม่ได้ชักมือออกมา

“น่าเสียดายที่คนอย่างพี่ไม่จำเป็นต้องอ้อนวอนใคร…” ชายหนุ่มเลื่อนมือข้างหนึ่งสอดเข้าไปลูบไล้ใต้กลุ่มผมบริเวณท้ายทอยบางเบาๆ น้ำเสียงและแววตาที่สวนทางกับความอ่อนโยนจากสัมผัสของเขาทำเอาวีร่าชะงักไป เหมือนว่าไมเคิลจะไม่ใช่รุ่นพี่แสนดีคนเดิมอีกต่อไปแล้ว

พรึ่บ!

“อ๊ะ!” วีร่าร้องออกมาด้วยความตกใจเมื่อคนตัวสูงกระชากผมท้ายทอยของเธออย่างแรงจนใบหน้าเชิดขึ้น ก่อนจะโน้มลงมาจนริมฝีปากแนบชิดกัน เขาขบเม้มมันเบาๆ อย่างเอาแต่ใจในขณะที่วีร่ายังคงนิ่งเฉยต่อการกระทำของเขา

“เพราะถ้าพี่อยากได้…พี่ก็ต้องได้”

“เป็นคนเอาแต่ใจเหมือนกันนะ” หญิงสาวยกยิ้มที่มุมปาก มองใบหน้าคมคายอย่างท้าทาย จากนั้นจึงดึงความสนใจกลับมาที่กลีบปากหนาแล้วเลื่อนริมฝีปากเข้าไปจุมพิตที่มุมปากของเขาเบาๆ “แต่ถ้าอยากได้ก็ต้องตามให้ทันนะ”

#####ได้กันเลยค๊าาาาาาาา อยกาเขียน NC แล้ววว น้องวีคือยั่วที่สุด ยัยเสือสาวของแม่ ?

**หากเจอคำผิดสามารถพิมพ์บอกให้คอมเมนต์ได้เลยนะคะ ไรท์อ่านทุกคอมเมนต์งับบ***

แค่คนละหนึ่งคอมเมนท์ หนึ่งไลก์ไรท์จะได้มีกำลังใจเขียนมากขึ้นนะคะ?

????????