ตอนที่ 1 ออดิชัน

ข่าวที่ฉันเลิกกับไมค์แพร่สะบัดออกไปอย่างรวดเร็ว ความจริงแล้วถ้ามองในมุมหนึ่งมันก็เป็นแค่จุดเล็กๆ เรื่องเล็กๆ ที่คนคบกันก็ต้องเลิกรากันในสักวันหนึ่ง แต่ว่าในความเป็นจริงแล้วมันไม่ใช่อย่างนั้น โดยเฉพาะกับยัยตัวร้ายอย่างฉัน ที่ค่อนข้างจะมีคนรู้จักเยอะเพราะหน้าตาด้วยหนึ่ง มีเพื่อนเป็นดาวคณะด้วยหนึ่ง ชอบไปไหนมาไหนกับคนหล่อๆ อย่างแฟรงก์ด้วยหนึ่ง เคยเป็นแบรนด์แอมบาสเดอร์ให้กับมหาวิทยาลัยตอนอยู่ปีหนึ่งทั้งๆ ที่ไม่ได้เข้าประกวดดาวเดือนเลย นี่เป็นแค่เหตุผลส่วนหนึ่งเท่านั้นที่ฉันเป็นที่รู้จักในมหาวิทยาลัย EX วีรกรรมแสบๆ ของฉันน่ะยังมีอีกเพียบ _นั่นแหละๆ เพราะแบบนั้นข่าวอกหักรักคุดของฉันจึงเป็นที่โจษจันอย่างสนุกปากของพวกขี้อิจฉาในความสวย เก่ง และแบ๊วของฉัน (เอิ๊กขอชมตัวเองหน่อย ^^)

แกร็กๆ

“อ้าวแฟรงก์...” ฉันหันไปมองเมื่อได้ยินเสียงบิดประตู แฟรงก์เดินเข้ามาในห้องด้วยร่างกายที่เต็มไปด้วยเหงื่อ

“อะนี่...”

“อะไร” เขาโยนซองกระดาษสี่เหลี่ยมมาให้ฉัน “ซิมการ์ด?”

“ที่ฟิตเนสเขาแจกก็เลยเอามาฝาก”

“เออขอบใจ” โคตรจะเอาใจใส่ฉันเลย =^= “รู้ได้ไงว่าฉันกำลังอยากเปลี่ยนเบอร์ใหม่น่ะ”

“ก็เธอเล่นปิดเครื่องซะฉันติดต่อไม่ได้ เห็นแล้วมันอึดอัด”

“_“แล้วนี่อะไร ไม่ไปเรียนหรือไง” แฟรงก์ปรายตามองฉันที่แต่งตัวสวยผิดปกติ

“หื่อ...ฝากเลคเชอร์ด้วย ฉันมีออดิชัน”

“นึกว่าจะเฮิร์ทเรื่องข่าวลือนั่นแล้วไม่กล้าไปเรียนซะอีก”

“ฉันไม่สนข่าวลือแบบนั้นหรอก”

ปู้นๆ ฉึกกะฉัก ปู้นๆ

เสียงเพลงเข้ารายการ ‘รถไฟข่าวขบวนคนดัง’ รอบแปดโมงเช้าดังขึ้น ฉันกับแฟรงก์หันไปมองอย่างเลี่ยงไม่ได้

“คุณผู้ชมคะขอต้อนรับเข้าสู่รายการ รถไฟข่าวขบวนคนดังคร้า~~ วันนี้ไฮไลท์ของเรามีอะไรบ้างคะคุณปักกี้”

“นี่เลยฮ้า สดๆ ร้อนๆ จากวงดนตรีที่ฮ็อตฮิตกันในขณะนี้”

“ถ้าพูดถึงวงดนตรีที่กำลังฮ็อตอยู่ตอนนี้ก็ต้องเป็น ’โซแบด’ ใช่ไหมคะ”

“ถูกต้องแล้วล่ะฮ้า มีข่าวว่ามือกีตาร์ได้ถอนตัวออกจากวงเพื่อไปทำงานเบื้องหลังค่ะ นี่ๆ จะให้ดูรูปมือกีตาร์คนใหม่ที่มาแทนคุณชิน”

ภาพตัดไปที่รูปของชินกับมือกีตาร์คนใหม่ที่เข้ามาแทน

ฉันละสายตาจากทีวีแล้วเดินผ่านแฟรงก์ไปหยิบรายละเอียดการออดิชันที่ชั้นวางหนังสือ ส่วนแฟรงก์ก็เลิกสนใจข่าวในทีวีแล้วทำกิจวัตรของตัวเอง

แต่เสียงทีวีก็ยังต่อไปเรื่อยๆ

“ข่าวที่ว่าจะถอนตัวจากวงจริงหรือเปล่าคะ”

“ครับ... ใช้คำว่าถอนตัวมันไม่ถูกนะครับ ถึงผมจะไม่ได้เล่นกีตาร์แล้วแต่ผมก็ยังเป็นส่วนหนึ่งของวงโซแบด ยังแต่งเพลง คอยครีเอทในเรื่องต่างๆ ให้กับวงอยู่เหมือนเดิม”

“เป็นโปรดิวเซอร์หรือเปล่าคะเนี่ย”

“ไม่ใช่ครับไม่ใช่ โปรดิวเซอร์ก็ยังคนเดิมครับ ยังเป็นซุสคนเดิม แหมพูดแบบนี้เดี๋ยวผมก็โดนหมอนั่นเล่นงานพอดีสิครับ”

“แหมๆ แซวเล่นค่ะ คุณซุสไม่ว่าอะไรหรอก ได้ข่าวว่าคุณชินเข้าโรงพยาบาลบ่อยเป็นอะไรคะ”

“อ๋อ...เปล่าหรอกครับผมไม่ได้เป็นอะไร พอดีเพื่อนผมโดนรถชนผมก็เลยไปเยี่ยม”

“ว้ายตายแล้ว เป็นอะไรมากไหมคะ”

“ก็ยังไม่ได้สติครับ แต่ตอนนี้อาการทรงตัวแล้วครับเหลือแค่รอให้เขาฟื้นแค่นั้น”

“ขอให้หายไวๆ นะคะ”

“ขอบคุณครับ”

ปู้นๆ ฉึกกะฉัก ปู้นๆ

“นี่แฟรงก์ ฉันไปก่อนนะ”

“เอ้อ อย่าลืมกินข้าวด้วยล่ะ”

“เออ ไม่กินหรอก”

“=_=;”

ใช้เวลาครึ่งชั่วโมงฉันก็มาถึงบริษัทจัดหานักแสดงยักษ์ใหญ่เพื่อออดิชันงาน MV ของวงอะไรสักอย่าง... พอดียัยกระปุกทำน้ำหวานหกใส่เอกสารฉันจึงไม่รู้ว่ามันเขียนว่าอะไร -_-+ ช่างเถอะ แค่รู้ว่าออดิชันที่ไหน ยังไง ส่วนชื่อวงค่อยไปหาอ่านตามโปสเตอร์ข้างหน้าแล้วกัน

ฉันเดินเข้ามาข้างใน พนักงานต้อนรับบอกให้ขึ้นลิฟท์ไปที่ชั้น 10 พอมาถึงชั้น 10 ก็มีชะนีเอ้ย! ผู้หญิงรุ่นราวคราวเดียวกันเป็นฝูงเอ้ยไม่ใช่ ยืนอยู่กันอย่างเนืองแน่น แถมยังแต่งตัวสวยสะบัดชนิดที่แบบหมาเห่าไม่ถึง เพราะแต่ละคนนี่มาแบบเหนือเมฆกันทั้งนั้น -*- ดูอย่างยัยที่ใส่เดรสสีน้ำเงินปักเลื่อมตรงหน้าฉันสิ อย่างกับจะไปงานราตรีสโมสรหรือไม่ก็งานประกวดนางละเวงหลงยุค ก็หางตาคุณเธอยาวซะจะถึงไรผมอยู่แล้ว -*-

“ทุกคนครับช่วยมาลงทะเบียนเพื่อรับหมายเลขด้วยครับ” เสียงสตาฟดังขึ้น ฉันเดินไปต่อแถวตามคนอื่นๆ หลังจากนั้นก็ถูกเรียกให้เข้าไปออดิชันตามหมายเลขที่ได้รับมา

และฉันก็เป็นคิวสุดท้าย -*- ทำไมคนสุดท้ายต้องเป็นฉันด้วยเนี่ย รอไปเถอะ...กว่าจะได้เข้าออดิชันก็หกโมงเย็น ข้าวก็ไม่ได้กิน อยากออกไปข้างนอกอยู่หรอกแต่เกรงว่าจะพลาดงานเพราะมัวแต่ไปเอ้อระเหยอยู่ข้างนอก

“หมายเลข 93 เชิญ”

“-O-” ในที่สุดก็ถึงคิวฉันแร้วววว

ฉันจัดเสื้อผ้าให้ดูเรียบร้อยก่อนจะเดินเข้าไปในห้อง O_o;;;

“^^” สีหน้าโปรดิวเซอร์

“ฮ้าวววว~ คนสุดท้ายแล้วใช่ไหม” ผู้ชายตรงกลางโต๊ะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่าย ฮะเฮเดส! ฉันแอบตกใจเล็กน้อยที่เป็นมือกลองชื่อดังอย่างเฮเดสสมาชิกวงโซแบด เฮ้ยไม่สิ!

พอถ่างตาดูชัดๆ ฉันถึงได้รู้ว่านี่เป็นการออดิชันงานของวงโซแบด โอ๊ย! ทำไมความรู้สึกช้าแบบนี้เนี่ย มัวแต่ตื่นเต้นจนลืมดูโปสเตอร์ที่ติดอยู่ตามผนังไปเลย _ นอกจากเฮเดสแล้วก็ยังมีสมาชิกคนอื่นๆ อีก คนที่นั่งติดกับโปรดิวเซอร์คือไททันนักร้องนำและเป็นหัวหน้าวง คนถัดมาคือเฮเดสมือกลอง ถัดไปก็โพไซดอนมือเบส และสุดท้ายเป็นมือกีตาร์ไม่สิอดีตมือกีตาร์ ชิน

ฉันรู้สึกเสียวสันหลังวาบตอนสบตากับหมอนั่น ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือเปล่าแต่รู้สึกว่าเขาจ้องฉันแบบแปลกๆ

“สวัสดีค่ะ ^^ หมายเลข 93 หวายค่ะ”

“สวัสดีครับหวาย ^^” เสียงดังออกมาจากข้างห้อง

“เฮ้ย!!” ฉันเผลอร้องตกใจ สะดุ้งมองหาเจ้าของเสียงที่ดังออกมาจากมุมมืด ไม่นานเขาก็เดินออกมาให้ฉันเห็น คนๆ นี้เป็นใคร? ฉันจ้องเขาอย่างพิจารณา...

“ฉันคิว เป็นสมาชิกใหม่ของวง...ยินดีที่ได้รู้จัก” หมอนั่นยื่นมือมาให้ ฉันจึงยื่นมือออกไปจับตามมารยาท ไม่ได้อยากทำแบบนี้สักหน่อย

“หวายค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน”

“ฉันเล่นเป็นพระเอกใน MV ตัวนี้ เพราะงั้นก็เลยต้องมาคัดนางเอกด้วยตัวเอง” คิวเอานิ้วเกาแก้มตัวเองแบบเก้อๆ ฉันว่าเขาดูน่ารักผิดจากห้าคนที่นั่งอยู่ตรงนั้นลิบลับ พวกนั้นดูเคร่งขรึม เย็นชา เข้าถึงยากอย่างบอกไม่ถูก เหมือนอยู่คนละโลกกับฉันเลย

“อ่านบทมาแล้วใช่ไหม?”

“อืม...”

แน่นอนว่าฉันอ่านมาแล้ว ...เป็นแนวพีเรียด ฉันต้องเล่นเป็นแม่มดที่ไปล่อลวงหัวใจของเจ้าชายให้ตกหลุมรักเพื่อขโมยแหวนประจำราชวงศ์และสังหารเจ้าชายในตอนจบ... ต้องเป็นทั้งนางเอกและนางร้ายในตัวเดียวกัน ฉันว่าโปรดิวเซอร์คงอยากจะประหยัดงบจ้างนักแสดงมากกว่า -*-

“ฉันจะเล่นเอง”

ขวับ!

ทั้งฉันและคิวต่างหันไปมองทางต้นเสียง ชินลุกขึ้นจากเก้าอี้เดินตรงเข้ามาหาฉัน ด้วยสายตาคมกริบ

หมับ!!

“เริ่มได้” เขาบีบไหล่ฉันอย่างแรง หมอนั่นไม่ฟังเสียงใคร จู่ๆ ก็มาบอกให้เริ่มโดยที่ไม่เตือนกันก่อนแถมยังจู่โจมฉันกะทันหันแบบนี้ คิดได้อยู่อย่างเดียวคือ ตั้งใจจะหาเรื่องฉันใช่ไหม _