Chapter 9 เป็นของกันและกัน

Chapter 9

เป็นของกันและกัน

ชั้นสองของคฤหาสน์

เรือนร่างสวยนอนแผ่ตัวอยู่บนเตียงกว้างใหญ่มีผ้าปูที่นอนสีขาวสะอาดตาและมีแม่บ้านดูแลอยู่ตลอดเวลาทำให้ห้องนอนไร้ซึ่งฝุ่นและสิ่งสกปรก

“คุณไบรอันคะ...คุณคิดจะทำอะไร”

เธอจ้องมองใบหน้าของเขาที่ตอนนี้ร่างแกร่งขยับขึ้นมาคร่อมร่างเล็กเอาไว้ คนตัวเล็กพอจะเดาได้ว่าสิ่งที่ไบรอันต้องการคืออะไร

แต่ทำไมผู้หญิงที่เขาเลือกถึงเป็นเธอล่ะ?

“ฉันต้องการเธอ...ต้องการร่างกายของเธอ”

ขาดการหลับนอนกับหญิงสาวมานาน ไม่แปลกเลยที่ไบรอันจะมีความรู้สึกเช่นนั้นและยิ่งได้ใกล้ชิดกับคนตัวเล็กอย่างเอมิกาก็ทำให้เขาใจสั่นอยู่ไม่น้อย

ทั้งเสียงของเธอ มืออันแสนจะนุ่มนิ่ม กลิ่นน้ำหอมกลิ่นวนิลาอ่อนๆทำให้เธอดูเป็นผู้หญิงที่น่าทะนุถนอมแม้ว่าจะมีความแข็งแกร่งซ่อนอยู่ภายในลึกๆก็ตาม

เอมิกาไม่เหมือนกับผู้หญิงคนไหนที่เขาเคยได้เจอ...มีความเด็ดเดี่ยวในตัวเอง แต่ในขณะเดียวกันก็มีความอ่อนหวานอยู่ด้วยเช่นกัน

“ทำไมต้องเป็นฉันล่ะคะ คุณสามารถชี้นิ้วเลือกใครก็ได้”

เธอยกมือขึ้นแล้วลูบเข้าที่กรอบหน้าคมสันชัดเจนของเจ้านายหนุ่มที่คร่อมตัวเธออยู่ แม้ว่าเขาจะมองไม่เห็นแต่ก็เชื่อว่าสามารถสัมผัสความรู้สึกนี้ได้ด้วยใจและการสัมผัส

“ไม่ต้องการคนอื่น...ต้องการแค่เธอคนเดียว”

ได้ยินแบบนั้นใจดวงน้อยก็สั่นหวั่นไหว ไม่เคยมีใครพูดว่าต้องการเธอ แม้กระทั่งพ่อแท้ๆก็ยังไม่เคยเห็นจะพูดอย่างนั้น

“คุณไบรอัน...ฉันไม่ใช่ผู้หญิงอย่างว่า ฉันมาที่นี่เพื่อทำหน้าที่ดูแลคุณ”

“ฉันไม่สน หรือจะบอกว่าเธอไม่อยากทำ”

“ไม่ค่ะ.. ฉันไม่...”

เธอพยายามปฏิเสธแต่ก็โดนร่างแกร่งก้มหน้าเข้าจูบฉกชิงชิมริมฝีปากเล็กสีเชอรี่นั้นอย่างคึกคะนองใจ เมื่ออยู่กับสาวตัวเล็กคนนี้เขารู้สึกว่ามันมีแรงดึงดูดบางอย่างที่ไบรอันก็บอกไม่ได้ว่ามันคืออะไร

“อื้ม”

ริมฝีปากหวานถูกฉกชิงและชิมโดยมาเฟียหนุ่มผู้เป็นเจ้านาย มือไม้อยู่ไม่นิ่งไล้ไปทั่วตามเรือนร่างแล้วจับหมับเข้าที่เนินอกสวยภายใต้ชุดเดรสแขนตุ๊กตาสีเหลืองสดใส

โดนเข้าแบบนั้นหญิงสาวก็อ่อนระทวยรวยแรง ไม่มีใครสามารถปฏิเสธรอยจูบจากมาเฟียหนุ่มหน้าหล่อได้หรอก ถึงแม้ว่าตอนนี้เขามองไม่เห็นก็ตาม...แต่ความบกพร่องทางสายตาไม่ได้ทำให้เสน่ห์ของไบรอันลดลงเลยสักนิดสำหรับเอมิกา

“อ่า คุณไบรอันค่ะ... บางทีเราควรพอ.....”

เธอพยายามปฏิเสธแล้วดันแผงอกกำยำออก เอมิกาไม่เคยมีความสัมพันธ์กับใครแบบนี้มาก่อน เธอจะเสียครั้งแรกให้กับเจ้านายหนุ่มที่มองไม่เห็นด้วยซ้ำงั้นเหรอ เธอมาที่นี่เพื่อจะทำงานใช้หนี้ให้พ่อไม่ใช่มาหาสามีสักหน่อย

“พออะไร? เธอจะบอกเหรอว่าไม่ต้องการ”

เขาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ไบรอันในตอนนี้แทบจะปริแตกไปทั้งกาย เขาต้องการเรือนร่างเล็กนี้มาเติมเต็มกามอารมณ์ที่แทบจะปะทุออกมา

“มันไม่เหมาะสมค่ะ”

“อะไรคือคำว่าเหมาะสม ในเมื่อฉันต้องการ...ร่างกายเธอเองก็ดูเหมือนจะต้องการ”

“ก็ใช่... แต่ว่า ฉัน...”

เอมิกาเองก็ไม่รู้ว่าจะปฎิเสธอย่างไรในเมื่อร่างกายเธอก็รู้สึกต้องการ อยู่กับเจ้านายหนุ่มได้ไม่นานแต่กลับหลงเสน่ห์เค้าเข้าอย่างจัง จะเรียกว่าใจง่ายได้ไหมนะ?

“ไม่มีแต่...”

ใบหน้าหล่อก้มลงประกบจูเข้าที่ริมฝีปากอ่อนนุ่มแล้วตักตวงความหวานอย่างพึงพอใจ มือหนาถลกชุดเดรสสีเหลืองของเธอขึ้นจนสุดทางและถอดมันออกผ่านเรียวแขนลอดผ่านศีรษะขึ้นไป

ร่างกายของเธอตอนนี้เปลือยเปล่ามีเพียงชุดชั้นในสีขาวลายลูกไม้ปกปิดความงามของเรือนร่างเอาไว้

มือสากหนาไล่จับไปทั่วเนื้อตัวผิวเนียนนุ่ม แม้ว่าเขาจะไม่อาจเห็นได้ว่าเรือนร่างนี้สวยสักเพียงใดแต่ก็สามารถสัมผัสได้ด้วยกาย ส่วนเว้าส่วนโค้งของเธอชัดเจนไปทุกสัดส่วน หน้าอกใหญ่ทะล้นทะลัก

ไบรอันไม่รอช้าก้มหัวแล้วงับเข้าที่จุดยอดปทุมถันฉกชิมความหวานอย่างพึงพอใจ

“อื้มม...”

เสียงครวญครางเปล่งออกมาจากปากเมื่อพึงพอใจกับรสสัมผัสนั้น

“อ่า”

“ให้ฉันช่วยคุณนะคะ”

เอมิกายกมือขึ้นจับเข้าที่แผงอกกำยำแล้วเลื่อนมาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตและกางเกงสแล็กสีดำของไบรอันออกแล้วโยนทิ้งลงไปที่ข้างเตียง ร่างกายของทั้งคู่ในตอนนี้เปลือยเปล่าทั้งหมดเพราะเธอถอดแม้กระทั่งชุดชั้นในของตัวเองออกไปด้วย

ใบหน้าเล็กขึ้นเป็นรอยริ้วแดงซ่านด้วยความเขินอาย นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเปลือยกายต่อหน้าชายหนุ่ม ไบรอันเป็นผู้ชายคนแรกของเธอจริงๆ

“ถ้าฉันมองเห็น...เธอจะดีใจไหมเอมิกา”

ไบรอันเอ่ยถามน้ำเสียงแหบพร่าซึ่งแฝงไปด้วยความหื่นกามราวกับต้องการจะขย้ำกวางน้อยตรงหน้า

แต่ก็ไม่รู้ว่าใครเป็นเหยื่อใครกันแน่ ถ้าจะบอกว่าไบรอันเป็นราชสีห์ก็คงจะเป็นราชสีห์ที่เสียเปรียบที่สุดในป่าใหญ่เพราะในตอนนี้สายตาของเขามองไม่เห็น กวางน้อยมีสิทธิ์ที่จะหนีได้ทุกเมื่อ

“ฉันก็ต้องดีใจสิคะที่คุณมองเห็นหน้าของฉัน ตัวของฉัน คุณเองก็คงอยากจะเห็นแล้วใช่ไหมว่ามันเป็นยังไง....”

“แน่นอน ฉันอยากเห็นหน้าเธอที่สุด”

เขายกมือขึ้นใช้หลังมือไล้ไปตามกรอบหน้าสวยของเอมิกา เพียงไล้ดูโครงหน้าก็รู้ว่าเธอคงจะเป็นสาวเอเชียจ๋า ไม่ใช่สาวคงฝรั่งอย่างที่เขาเคยมีความสัมพันธ์มาด้วยอยู่ตลอด

“เพราะฉะนั้นต่อจากนี้คุณห้ามดื้อแล้วนะคะ ต้องทานข้าวทานยาให้ตรงเวลา”

“นี่ไม่ใช่เวลาจะมาพูดเรื่องทานข้าว ทานยา หรอกเอมิกา ฉันอยากทานเธอมากกว่า”

นี่ขนาดมองไม่เห็นยังพูดจาแทะโลมให้เธอเขินอายได้ขนาดนี้ ผู้ชายคนนี้ไม่ธรรมดาจริงๆ ตอนปกติคงจะเจ้าเล่ห์แล้วฟาดผู้หญิงมาทั่วเมืองนิวยอร์กแล้วสินะ เอมิกาได้แต่คิดในใจแต่ก็เต็มใจที่จะให้ไบรอันได้สัมผัสทั่วเรือนร่างของเธอ

มือสากใหญ่ไล้ไปทั่วตัวขยำเข้าที่ทรวงอกอวบแล้วเลื่อนศีรษะลงดูดเข้าที่จุดยอดปทุมถันนั้นพร้อมกับเค้นคลึงเล่นอย่างพึงพอใจ

“อื้อ...ไบรอัน”

“อ่า อื้ม..”

ความอวบใหญ่คับแน่นเต็มปากทำเอามาเฟียหนุ่มถึงกับพูดไม่ออก

ลูบไล้เรือนร่างนั้นพร้อมกับดูดจุดยอดปทุมถันจนพึงพอใจ ไม่รอช้าอาวุธยุทโธปกรณ์ของเขาพร้อมรบเต็มที่สูบฉีดเลือดจนแข็งตัวแทบจะใหญ่เท่าต้นแขนของคนตัวเล็ก

“คะ คุณไบรอัน ฉันคิดว่ามันใหญ่เกินไป ฉันคิดว่ามันน่าจะใส่เข้ามาไม่ได้”

เธอมองเจ้ามังกรลำโตแท่งนั้นอย่างตะลึง ไม่เคยเห็นของจริงและไม่คิดเลยว่ามันจะใหญ่โตได้ถึงเพียงนี้

“ทำไมจะใส่ไม่ได้ล่ะ ยังไงก็ต้องเข้าได้อยู่แล้วอย่ากลัวไปเลย”

“ฉันว่ามันไม่น่าจะ..กรี๊ดดด”

คนตัวเล็กเบิกตาโพลงโตอย่างสุดขีด เอมิกาตกใจตาตั้งเมื่อจู่จู่ไบรอันก็ดันแท่งลำร้อนเข้ามาสุดตัวจนร่องสวาทของเธอแทบจะปริแตก ไม่คิดเลยว่าเขาจะเอาเข้ามากระทันหันแบบนี้

“อ่า...ทำไมแน่นแบบนี้ เธอไม่เคยมาก่อนเลยเหรอหรือว่าไม่ได้มีแฟนมานานแล้ว?”

ความใหญ่โตถูกอัดฉีดเต็มแท่งลำแล้วกระแทกเข้าไปในร่องสาว มันแน่นขนาดนั้นไบรอันก็อดที่จะถามคำถามเสียมารยาทขึ้นมาไม่ได้ แต่เขาสงสัยจริงๆว่าเพราะเหตุใดร่องสวาทของเอมิกามันถึงได้ตอดรัดขนาดนี้ เขาไม่เคยเอากับผู้หญิงคนไหนในนิวยอร์กแล้วมันรัดแน่นขนาดนี้มาก่อน

“อึ่กก มันเจ็บนะคะคุณไบรอัน...ได้โปรดเอามันออกไป”

เธอส่งเสียงร้องครวญครางอย่างน่าสงสารเป็นที่สุดพร้อมกับยกมือเล็กดันแผงอกกำยำ แต่ก็ดูเหมือนจะไม่เป็นผลเพราะไบรอันรวบข้อมือเล็กของเธอทั้งสองข้างไว้ในมือแกร่งมือเดียวแล้วชูมันขึ้นเหนือหัว

“ไม่เอาแบบนั้นสิ...ทนหน่อยได้ไหม ฉันจะแช่มันเอาไว้ไม่ทำให้เธอเจ็บไปมากกว่านี้”

ไบรอันอ้อนวอนออกมา เขาไม่ต้องการที่จะชักแท่งลำร้อนออกเพราะตอนนี้มันฟิตแน่นเต็มที หากชักออกมามันอาจจะทำให้เธอเจ็บจนไม่ยอมให้เขาเข้าไปลิ้มลองความหวานนั้นอีกเลยก็ได้

“อื้อ แต่มันยังคงเจ็บอยู่ดี”

เอมิกาเบ้หน้าเหยเกกับความรู้สึกที่แสนจะเจ็บปวดซึ่งถูกส่งผ่านจากส่วนล่างของคนทั้งคู่ที่เชื่อมโยงกัน

“ฉันจะค้างเอาไว้อย่างนี้...รับรองว่าเธอจะไม่เจ็บไปมากกว่านี้แน่”

ไบรอันเกลี้ยกล่อมให้หญิงสาวใจเย็นลง ซึ่งนั่นก็ได้ผลเพราะเอมิกามีท่าทีที่ผ่อนคลายลงนิดนึงจากที่ตอนแรกพยายามดิ้นจะให้เขาเอาออกเสียให้ได้

แล้วมันก็เป็นดั่งที่ไบรอันได้บอกกับเธอ เพราะตอนนี้ช่วงล่างเริ่มผ่อนคลายและเริ่มหายเจ็บ

“ฉัน...ฉันคิดว่าฉันหายเจ็บแล้วล่ะ”

หญิงสาวว่าอย่างนั้นด้วยท่าทีเขินอาย เมื่อหายเจ็บแล้วก็แปรเปลี่ยนความรู้สึกมาเป็นความเสียวซ่าน เอมิกาต้องการมากกว่านั้น

“อยากให้ฉันปลอบไหม?”

“ปลอบยังไงเหรอคะ”

ถามเสียงสั่นพร้อมจ้องใบหน้าหล่อของไบรอัน แม้เขาจะมองไม่เห็นแต่ใบหน้าหล่อเหลาของหนุ่มอเมริกันก็ช่างมีเสน่ห์เหลือเกินในใจเธอ

“แบบนี้...”

“อ๊าส์!”

เอมิกาครางเสียงหลงเมื่อสะโพกสอบขยับแท่งลำเอ็นเข้าออกเบาๆเพื่อเป็นการกระตุ้นให้เธอได้รับรู้ว่าเขากำลังกระทำต่อไป

“เสียวไหม...ฉันมั่นใจว่าเธอต้องชอบแน่”

“คุณไบรอัน มันแน่น มันแน่นไปหมด... ”

เธอรู้สึกแทบจะทนไม่ไหวกับความรู้สึกที่ได้รับจากเจ้านาย แท่งลำเอ็นร้อนใหญ่ถูกกระแทกแทรกสอดอยู่ในตัวของเธอ

“อ่า แต่ฉันชอบแบบนี้...เธอชอบไหมเอมิกา”

“ชะ ชอบค่ะ ฉันชอบที่คุณทำ...มันเสียว”

เมื่อเห็นว่าเธอพึงพอใจไบรอันก็จัดการรัวกระหน่ำให้รุนแรงมากยิ่งขึ้นจนหญิงสาวเนื้อตัวสั่นคลอนไปตามแรงกระแทก

ใบหน้าเล็กสวยเงยมองหน้าของไบรอันเจ้านายหนุ่มที่แสนจะหล่อเหลา ภายใต้ความมืดมนที่มองไม่เห็นแต่ไบรอันก็สัมผัสได้ด้วยใจว่าหญิงสาวใต้ร่างคนนี้คงจะกำลังเสียวซ่านสัมผัสถึงสรวงสวรรค์ที่ไม่เคยได้รับมาก่อน

หากนี่ไม่เป็นครั้งแรกของเธอ...เธอก็คงจะขาดการร่วมรักกับชายหนุ่มมานานแล้วเพราะมันช่างฟิตแน่นราวกับสาววัยแรกแย้มเหลือเกิน

ทั้งคู่กอดรัดฟัดเหวี่ยงกันอย่างหฤหรรษ์ภายในห้องนอนวิลล่าหรูแถบฟลอริดาซึ่งมีไบรอันเป็นเจ้าของครอบครองแต่เพียงผู้เดียว

“อ๊ะ อ๊าส์ ฉะ ฉันรู้สึกแปลกๆ”

เธอพยายามจะหยุดเขาโดยใช้มือเล็กยันเข้าที่แผงซิกแพคกำยำที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อแต่ก็ไม่เป็นผลเพราะไบอันรัวกระแทกให้รุนแรงเร็วมากยิ่งขึ้นกว่าเดิม

“แปลกอะไร...อย่าไปกลั้น ปล่อยมันออกมา”

“ไบรอัน...ฉันไม่คิดว่านี่จะเป็นสิ่งที่ดี...ถอนมันออกไปดีกว่านะคะ”

คนตัวเล็กเสียวจนเหมือนจะมีอะไรออกมา เหมือนฉี่จะราด เธอไม่ต้องการให้มันเป็นอย่างนั้น...

แต่ก็ไม่เป็นผลเพราะเขากระแทกแรงมากยิ่งขึ้นกว่าเดิมซะอีกหลังจากที่หญิงสาวพูดอย่างนั้น

“อ๊าส์ ไบรอัน...”

“อ่า เอมิกา...เธอทำให้ฉันรู้สึกดี”

ไบรอันแผ่ตัวลงข้างร่างเล็กแล้วถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยอ่อน

ร่องสาววัยแรกแย้มเต็มไปด้วยน้ำกามสีขาวขุ่นคละคลุ้ง ตอนนี้เธอตกเป็นของไบรอันเข้าทั้งตัวแล้ว

“คุณไบรอัน...คุณไม่น่าใส่เข้ามาอย่างนี้ หากฉันท้องจะทำยังไงคะ”

เอมิการู้สึกเป็นกังวลกับเจ้าน้ำขาวสีขุ่นที่เปรอะเลอะเต็มร่องรักของเธอ

“เดี๋ยวใช้ให้เจเรมี่ไปซื้อยาคุมฉุกเฉิน...โทษที ฉันเองก็ลืมคิดไปเลย”

ไบรอันว่ามาอย่างนั้น ปกติมีอะไรกับสาวคนไหนเขามักจะใช้เครื่องป้องกันเสมอ แต่ในวันนี้มันเป็นสภาวะฉุกเฉิน เขาไม่ได้ตั้งใจจะมีอะไรกับเอมิกา แต่ก็ไม่อาจสกัดกั้นอารมณ์หื่นของตัวเองได้

“คุณ... คุณไบรอัน เลือด”

เธอบอกเขาด้วยความตกใจเมื่อเห็นเลือดเปื้อนเป็นดวงบนที่นอน ไบรอันมองไม่เห็นแต่เขาก็ใช้มือลงไปสัมผัสตรงที่เธอบอก พบว่าที่ตรงนั้นแฉะชื้นกว่าปกติเป็นวงกว้าง

มือหนายกขึ้นเข้าใกล้จมูกเพื่อพิสูจน์ว่ามันใช่เรื่องจริงหรือไม่

“เลือดจริงๆ...”

ไบรอันตกใจ ไม่รู้ว่าเขาทำรุนแรงเกินไปหรือเป็นเพราะว่า...

“นี่เป็นครั้งแรกของเธองั้นเหรอเอมิกา”

“ฉัน...นี่เป็นครั้งแรกของฉัน ฉันทำมันกับคุณ”

เธอตกใจและใจสั่นรัว ไม่คิดเหมือนกันว่าจะต้องมาเสียครั้งแรกให้กับความใคร่มิใช่ความรัก แถมคนที่เธอทำยังเป็นมาเฟียร้ายทั้งยังเป็นเจ้านายของเธออีกต่างหาก

ไบรอันเอื้อมหยิบโทรศัพท์ของตนเองที่หัวเตียงแล้วยื่นให้เอมิกา

“อะไรคะ คุณส่งโทรศัพท์ให้ฉันทำไม”

“ถ่ายรูปสภาพบนเตียงและรอยเลือดนั้นไว้”

“ทำไมคะ...”

“สักวันฉันจะกลับมามองเห็นและฉันจะยืนยันเองว่านี่เป็นครั้งแรกของเธอ”

“คุณไม่เชื่อฉันเหรอ...”

เอมิกาใจสั่นรัว รู้สึกเสียใจอย่างสุดซึ้งที่เขาไม่เชื่อว่าเธอเป็นคนแรกของเขา ถึงขั้นต้องถ่ายสภาพนองเลือดเอาไว้ยืนยันเชียวหรือ

ไบรอันไม่ใช่ไม่เชื่อ...เพียงแต่เขาต้องการความชัดเจนในวันที่เขากลับมามองเห็นอีกครั้ง ทำอะไรต้องรอบคอบอย่าให้มีจุดด่างพร้อย

“ไม่ใช่ไม่เชื่อ..มันเป็นความรอบคอบที่ฝังอยู่ในสายเลือด”

“ค่ะ...ฉันก็ไม่อาจขัดอะไรคุณได้อยู่แล้ว”

เธอกระแทกเสียงไม่พอใจแต่ก็รับโทรศัพท์มาถ่ายรูปสภาพเตียงที่ยับยู่ยี่และมีรอยเลือดเลอะเป็นดวงและยื่นโทรศัพท์กลับไปให้ไบรอันอีกครั้ง

“ต่อจากนี้...ฉันจะดูแลเธอเองเอมิกา”