Chapter 4 ทำตามคำสั่ง

Chapter 4

ทำตามคำสั่ง

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“ชาร้อนมาเสิร์ฟแล้วค่ะ”

หญิงสาวหน้าสวยอย่างเอมิกาเคาะประตูบอกผู้เป็นเจ้านาย

“เข้ามาได้”

ลูคัสตะโกนตอบ เขาในตอนนี้สวมชุดนอนและนอนอ่านหนังสืออยู่บนเตียงพร้อมกับชุดนอนลายสก็อตสีน้ำเงินสลับขาว

“เอาชาร้อนมาเสิร์ฟแล้วค่ะ”

“ขอบคุณมาก”

เขารับชาร้อนในแก้วสีขาวที่มีจานเล็กลองเอาไว้ เอมิกาก้มหัวให้เล็กน้อยก่อนที่จะถอยออกมาเพื่อเตรียมจะเดินออกแต่แล้วก็ต้องชะงักเพราะยังไม่ทันจะได้เดินไปไหนลูคัสก็เรียกเอาไว้ซะก่อน

“อย่าพึ่งออกไปไหน คืนนี้ฉันอยากให้เธออยู่ในห้องนี้เป็นเพื่อน”

“เอ๋ คงจะไม่ดีมั้งคะ”

“นั่งลงบนเตียง”

“คุณลูคัส...”

เอมิการู้สึกใจไม่ดี ตัวเองก็ไม่เคยใกล้ชิดกับลูคัสมากขนาดนี้แม้ว่าทำงานที่นี่มาเป็นเดือนแล้วก็ตาม

“บอกให้นั่งลงบนเตียง”

เมื่อหญิงสาวไม่ทำตามคำสั่งเขาก็เค้นเสียงให้ดังมากยิ่งขึ้นแล้วใช้มือข้างที่ไม่ได้ถือจานตบเข้าที่ที่นอนของตัวเองดังตุ๊บ

“ก็ได้ค่ะ”

เมื่อเห็นว่าไม่มีทางเลือกเอมิกาก็หย่อนก้นนั่งลงที่เตียงของเขาพร้อมกับก้มหน้ามองพื้นไม่สบตา

“มองตาฉันสิ”

“...”

“บอกว่าให้มองตา”

เจอย้ำเข้าแบบนั้นเอมิกาก็ละสายตาจากพื้นเงยขึ้นมามองคนที่นั่งพิงหัวเตียงอยู่พร้อมกับสบดวงตาคู่คม ใบหน้าหล่อเหลาของหนุ่มฝรั่งทำเอาใจเล็กเต้นระส่ำไม่เป็นจังหวะ

เธอไม่ได้พิศวาสหรืออะไรในร่างกายของลูคัสเลย เพียงแต่ว่าไม่เคยใกล้ชิดกับเขาขนาดนี้มาก่อนก็เท่านั้นเอง

“คุณลูคัสมีอะไรอยากให้ฉันรับใช้เหรอคะ”

”ก็แค่อยากให้มานั่งนิ่งๆอยู่อย่างนี้ระหว่างที่ฉันนั่งดื่มชา ทำแค่นี้ให้กันได้ไหม?”

“ได้สิคะ คุณเป็นเจ้านายสั่งอะไรฉันก็ต้องทำอยู่แล้ว”

เอมิกาว่าไปอย่างนั้นพร้อมกับจ้องหน้าเขาไปด้วย ใจดวงน้อยเองก็เต้นไม่เป็นจังหวะ เขาสั่งอะไรเธอก็ต้องทำเพราะเงินเดือนที่เขาจ้างในแต่ละเดือนนั้นไม่น้อยเลย

“เธอนี่...สวยมากเลยนะ สวยจนไม่อยากจะเชื่อว่าตำแหน่งที่มาสมัครจะเป็นแค่แม่บ้าน”

ดวงตาหล่อยังคงจ้องมองหญิงสาวในชุดเดรสสีน้ำตาลแขนตุ๊กตาอย่างแทะโลม รู้สึกอยากจะครอบครองมากกว่านี้...มากกว่าแค่คนใช้

“ฉันก็พอจะดูแลตัวเองอยู่บ้างค่ะ เพราะต้องทำงานออฟฟิศไปด้วยส่วนงานแม่บ้านก็เป็นแค่งานเสริม”

เอมิกายิ้มรับคำชม ใครต่างก็ชมว่าเธอทั้งสวยและดูดี ดูแลรูปร่างและผิวพรรณเป็นที่หนึ่ง เพราะการที่มีรูปลักษณ์ภายนอกดีก็มักจะได้รับโอกาสที่ดีตามไปด้วย

“หึ นั่นสินะ...เธอไม่ใช่แค่แม่บ้านธรรมดา เป็นถึงพนักงานออฟฟิศของบริษัทการเงิน”

ลูคัสยิ้มอย่างพึงพอใจ เขาต้องการจะครอบครองทั้งเรือนกาย

“ค่ะ คุณลูคัสต้องการอะไรอีกมั้ยคะ เอาคุกกี้ไหม”

พยายามเลี่ยงไปที่ประเด็นอื่น ให้เขาเลิกพูดถึงรูปร่างหน้าตาของเธอสักที การอยู่สองต่อสองในห้องนอนกับมาเฟียร้ายไม่ใช่เรื่องที่ควรพึงกระทำเพราะไม่รู้ว่าเธอจะรอดจากเงื้อมมือของลูคัสไปได้หรือไม่

“ถ้าให้เลือกระหว่างคุกกี้กับเธอฉันอยากเลือกกินเธอมากกว่า”

จ้องมองคนตัวเล็กราวกับจะกลืนกิน ส่วนเอมิกาได้แต่ลอบกลืนน้ำลายลงคอกับถ้อยคำสองแง่สองง่าม

“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว งั้นฉันขอตัวลงไปทำงานบ้านด้านล่างนะคะเดี๋ยวงานจะไม่เรียบร้อย”

พึ่บบ

ทำท่าจะลุกจากเตียงแต่ข้อมือเล็กก็โดนดึงเอาไว้ด้วยฝีมือของลูคัส

“อย่าพึ่งไปสิสาวน้อย อยู่ด้วยกันก่อน”

“แต่ว่า...งานบ้านด้านล่างฉันยังทำไม่เสร็จเลยนะคะ”

“ก็ปล่อยให้แม่บ้านตอนเช้ามาทำต่อสิ”

“แต่ฉันเป็นแม่บ้านกลางคืนนะคะ”

“แล้วอยากเป็นมากกว่าแม่บ้านไหมล่ะ....”

“คุณลูคัสหมายความว่ายังไง?”

“ถ้าเธอตกลงมาเป็นผู้หญิงฉัน...รับรองเลยว่าเงินที่ได้จะมากกว่าแม่บ้านกลางคืนเป็นสิบเท่า คิดยังไงกับข้อเสนอนี้ล่ะเอมิกา?”

“ไม่ค่ะ ฉันขอปฏิเสธ”

ถึงแม้ว่าจะต้องการเงินเพียงไหนแต่ก็มีศักดิ์ศรีในตัวเอง จะไม่ยอมให้เขามาย่ำยีตามอำเภอใจเด็ดขาด

“ลองคิดให้ดีก่อนสิ ฉันได้ยินเรื่องของเธอมาจากน้องสาวว่าที่บ้านมีหนี้หนักมากและต้องการใช้เงิน แถมบ้านที่ไทยก็ล้มละลายโดนยึดขายทอดตลาดอีกต่างหาก”

“นั่นเป็นเรื่องของฉันค่ะ ไม่ใช่ธุระกงการอะไรของคุณ”

“จะหาว่าฉันเสือก?”

“มันไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ...แต่ว่า ฉันคงไม่อาจรับข้อเสนอนี้ไว้ได้ ขอตัวก่อนนะคะ”

เอมิกาสะบัดข้อมือออกจากการกุมพันธนาการ

แต่มีหรือจะง่ายดาย ลูคัสลุกขึ้นแล้วจับเธอกดลงบนเตียง

“ว๊าย คุณทำอะไรฉัน ปล่อยนะคะ!!”

“ฉันไม่ชอบให้ใครขัดใจ”

ลูคัสฝังหน้าเข้าที่ซอกคอขาวเนียนและพรมจูบ ส่วนมือหนาอีกข้างก็เลื่อนมาปลดกระดุมชุดเดรสสีน้ำตาลสำหรับแม่บ้านของที่นี่

เอมิการวบรวมแรงอย่างสุดหัวใจผลักเขาออกแต่ก็ไม่เป็นผล กระดุมถูกปลดมาสี่เม็ดจนเห็นเสื้อชั้นในสีดำพร้อมกับอกอวบที่ทะลักทะล้นออกมา

เขาจ้องมองเต้าอวบนั้นอย่างหลงใหลราวกับจะกลืนกิน

แต่แล้วเธอก็รวบรวมแรงเงือกสุดท้ายผลักเขาออก

เอมิกากระโดดมายืนข้างเตียงแล้วรีบติดกระดุมชุดเดรสของตัวเองแล้วมองลูคัสอย่างเอาเรื่อง

“หึ ก็ได้ วันนี้ฉันจะปล่อยเธอไปก่อนแต่วันหน้าเธอไม่รอดแน่”

“ขอตัวก่อนนะคะ”

เธอรีบจัดการตัวเองให้เรียบร้อยและเดินลงไปด้านล่างพร้อมกับความคิดที่แสนจะสับสน

“มาทำงานเป็นแม่บ้าน แต่จะจับทำเมียเฉยงงมาก”

ได้แต่คิดกับตัวเองพร้อมกับหยิบไม้ถูขึ้นมาเตรียมถูคฤหาสน์ด้านล่าง ยังไงเธอก็จะไม่ยอมตกเป็นเบี้ยล่างของลูคัสอย่างเด็ดขาด!!

เช้าวันต่อมา

“สายแล้ว!!”

ร่างเล็กวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาภายในคฤหาสน์หลังโตพร้อมกับก้มหัวทักทายเจเรมี่ที่เฝ้าอยู่หน้าห้องนอนของไบรอัน

“คุณมาสายไปครึ่งชั่วโมงนะคุณเอมี่ คราวหลังอย่าให้มีเรื่องผิดพลาดแบบนี้อีก”

เจเรมี่ว่ากล่าวตักเตือน

“ขอโทษค่ะ พอดีว่าฉันตื่นสาย”

“ช่างเถอะ คุณรีบไปดูแลคุณไบรอันดีกว่า ต้องอาบน้ำแล้วก็พาลงมาทานข้าวทานยาช่วงเช้าด้วยล่ะ”

“ค่ะๆ ฉันจะรีบไป”

พูดคุยกับเจเรมี่เสร็จเธอก็เปิดประตูเข้าไปในทันที แต่เห็นว่าไบรอันยังหลับอยู่แต่นี่ก็เป็นเวลาเก้าโมงเช้าแล้ว เขาควรจะตื่นมาอาบน้ำและทานข้าวเช้าพร้อมกับยา

“คุณไบรอันคะ คุณไบรอันตื่นได้แล้วค่ะเก้าโมงเช้าแล้ว”

“อื้ออ”

ร่างสูงบิดขี้เกียจเมื่อโดนปลุกเข้าอย่างนั้น ตั้งแต่ตกมาอยู่ในสภาพนี้ไม่รู้ว่าเขาเปลี่ยนคนดูแลมาแล้วกี่คนแต่ไม่ว่าจะเปลี่ยนไปสักกี่คนก็ไม่มีคนไหนเลยที่กล้าเข้ามาปลุกเขาที่ยังไม่ตื่นแบบนี้

“สายมากแล้วค่ะ ตื่นมาอาบน้ำอาบท่ากินข้าวกินยาเดินเล่นก่อนค่อยมานอนนะคะ”

เอมิกาดูแลไบรอันไม่ต่างจากเด็กน้อยคนหนึ่ง เหมือนเลี้ยงเด็กอนุบาลอย่างไรอย่างนั้น

“เธอกล้ามากนะ รู้มั้ยว่าไม่เคยมีใครกล้าปลุกฉัน”

บอกด้วยความไม่สบอารมณ์ เพราะถูกปลุกให้ตื่นจากฝันดี ไบรอันฝันว่าเขาได้แต่งงานกับซีเวียแฟนสาวที่เสียชีวิตไปแล้วทั้งยังได้กลับมามองเห็นอีกครั้ง ในฝันแฟนสาวของเขาบอกให้สู้ บอกให้มีชีวิตต่อไปรักษาเนื้อรักษาตัวให้หาย

ซึ่งเป็นฝันที่ไบรอันไม่อยากจะตื่นเลย...

“ตอนนี้เป็นเวลาตื่นนอนแล้ว คุณนอนตั้งแต่หัวค่ำ นี่เก้าโมงเช้าก็ควรจะตื่นได้แล้วค่ะ นอนเยอะไปมันไม่ดีนะ”

“เป็นใครถึงกล้ามาสั่ง?”

น้ำเสียงแหบห้าวเอ่ยถามออกไปอย่างไม่สบอารมณ์

“เป็นคนดูแลของคุณค่ะ ไปเร็ว เดี๋ยวฉันจะพาคุณเข้าไปอาบน้ำให้เรียบร้อยจะได้ลงไปทานอาหารเช้ากันค่ะ”

“ก็ได้ ถ้าพูดอย่างนั้นฉันจะยอมตื่น”

ไบรอันขยับตัวลุกขึ้น เอมิกาช่วยประคองคนตัวใหญ่ให้ลุกขึ้นได้อย่างง่ายดาย

“ไปเตรียมน้ำอุ่นในอ่างสิ”

“คุณจะแช่น้ำอุ่นแต่เช้าเลยเหรอคะ”

ดวงหน้าสวยถามอย่างคับข้องใจ

“ใช่...ทำไม? ฉันอุตส่าห์ยอมลุกจากที่นอนแล้วจะเตรียมน้ำอุ่นให้ไม่ได้รึไง”

“ได้สิคะ งั้นคุณนั่งรอฉันที่เตียงแป๊บนึงนะเดี๋ยวฉันจะไปเปิดน้ำอุ่นให้คุณแช่ค่ะ”

เธอรีบเดินไปที่ห้องน้ำส่วนตัวภายในห้องนอนขนาดใหญ่ที่มีอ่างฝักบัวแบบเรนโชเวอร์แยกเป็นสัดส่วนโซนเปียกโซนแห้ง แถมอ่างยังเป็นอ่างกลมขนาดใหญ่ซึ่งมีระบบน้ำวนและระบบสปา ทั้งยังติดกับหน้าต่างสามารถเปิดม่านชมวิวสวนของคฤหาสน์ได้อีก

“คนอะไรกันเนี่ย....บ้านใหญ่โต หรูไปซะทุกระเบียบนิ้วเลย”

ทำน้ำอุ่นไปก็มองวิวที่หน้าต่างไป ประเมินมูลค่าไม่ได้เลยว่าไบรอันต้องรวยขนาดไหนถึงมีคฤหาสน์ใหญ่โตขนาดนี้สร้างแยกออกมาจากพี่ชาย แถมเค้ายังอาศัยอยู่คนเดียวอีก

ใครได้เป็นเมียก็คงจะโชคดีมาก

“มัวเหม่ออะไร?”

“อ๊ะ คุณไบรอัน เดินเข้ามาคนเดียวได้ยังไงคะเดี๋ยวก็ลื่นล้มหรอก”

เอมิการีบเดินเข้าไปประคองเขาโดยเปิดน้ำฝักบัวให้ไหลออกมาอยู่ในอ่างตลอดเวลา

“ก็เห็นหายไปนานแถมบ่นอะไรพึมพำอยู่คนเดียว”

“นานที่ไหนกันล่ะคะ ฉันก็รอให้น้ำเต็มอ่างอยู่ไง บอกให้นั่งรออยู่ข้างนอกจะเข้ามาทำไมคะเนี่ย”

“ถอดเสื้อผ้าฉันออกให้หน่อย”

“คุณไบรอัน...ไม่ดีนะคะแบบนี้ เดี๋ยวรอน้ำเต็มอ่างแล้วรอให้คุณอาบฉันจะไปรอข้างนอกดีกว่าค่ะ”

เอมิกาที่ประคองแขนแกร่งมองหน้าไบรอันที่มองตรงออกไปนอกหน้าต่าง ดูแล้วยังไงเขาก็มองไม่เห็นจริงๆ

“เธอก็รู้ว่าฉันมองไม่เห็น จะให้ถอดเสื้อผ้าอาบน้ำเองรึไง”

“ผู้ดูแลคนก่อนต้องแก้ผ้าอาบน้ำให้คุณด้วยเหรอคะ ฉันไม่เห็นรู้เรื่องนี้เลย”

เมื่อวานเขาก็อาบน้ำฝักบัวเองได้ไม่เห็นจะมีปัญหาอะไร พอมาเช้านี้เรียกร้องจะอาบน้ำในอ่างเธอก็งงเลยสิ

“สั่งให้ทำอะไรก็ทำกันทั้งนั้นแหละ ไม่มีใครขัดคำสั่งฉันหรอก”

“งั้นฉันขอขัดค่ะ ฉันเป็นแค่ผู้ดูแลของคุณจะให้ฉันมาดูคุณแก้ผ้าอาบน้ำได้ยังไง”

“เวลาไปโรงพยาบาล พวกพยาบาลก็ถอดเสื้อผ้าเปลี่ยนชุดให้ทั้งนั้นไม่เห็นจะมีใครคิดอะไร นี่เธอกำลังคิดทะลึ่งอะไรอยู่กันแน่เอมิกา?”

“คิดทะลึ่ง? ฉันเนี่ยนะคะ! ไม่มีทางคิดอย่างนั้นหรอก”

เถียงขาดใจเมื่อโดนคนตัวสูงตำหนิกล่าวหาอย่างนั้น เธอเนี่ยนะจะมาทะลึ่งอยากมองของลับของเขา

“งั้นก็ถอดออกสิ....ถอดชุดนอนของฉันออก แล้วมานวดตัวให้ฉันด้วย”

“!?”