04 เกลียด

บ้านกระทิง

บรืน~

"อ้าว วันนี้ทำไมถึงกลับบ้านได้ล่ะ กินข้าวด้วยกันสิลูก" ดารินเอ่ยทักลูกชายคนเล็ก เมื่อเห็นภาคินเดินเข้ามาในบ้าน

หลังจากที่ไม่ได้กลับบ้านมา 2-3 วันแล้ว

"ไม่ครับแม่ ผมไม่หิว" ภาคินเอ่ยตอบผู้เป็นแม่ พร้อมกับปรายตามองวันใหม่ที่นั่งกินข้าวร่วมโต๊ะกับพ่อแม่ของตัวเอง

แต่เธอไม่แม้จะเงยหน้าขึ้นมามองเขา

"คืนนี้ผมมานอนบ้านนะครับ"

"....." คำพูดนี้ทำให้เด็กสาวต้องเงยหน้าขึ้นมามอง เพราะคิดว่าภาคินต้องมีแผนการอะไรอยู่แน่ๆ

"ตามใจ" ดารินตอบ ปกติลูกชายทั้งสองคนก็ไม่ค่อยกลับมานอนบ้านอยู่แล้ว มันก็เลยเป็นเรื่องชินสำหรับเธอ

"หนูอิ่มแล้ว ขอตัวขึ้นไปทำรายงานก่อนนะคะ"

"จ้ะลูก ไปเถอะ"

"ค่ะ" วันใหม่รีบเดินขึ้นไปบนห้องของตัวเอง เพราะไม่อยากเห็นหน้าภาคิน

มันทำให้เธอต้องนึกถึงเรื่องในวันนั้น

ตกดึก

กึก!

เสียงดังเหมือนอะไรหล่นอยู่ตรงหน้าระเบียงห้อง วันใหม่เธอเดินไปเปิดประตูระเบียงแล้วเดินออกไปดู

ทว่ามันก็ไม่ได้มีอะไรเลย

"เสียงอะไร?" เธอบ่นพึมพำ เพราะแถวนี้ก็ไม่ได้มีนกหรือสัตว์ที่ไหนอาศัยอยู่

พรึบ!

"อ๊ะ กรี๊ดอุ๊บ!"

"อย่าเสียงดัง!"

ร่างบางเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ เมื่อรู้ว่าคนที่เข้ามาปิดปากเธอคือใคร

ก่อนที่เธอจะถูกพักกลับเข้าไปในห้องนอน

"พะ พี่คิน เข้ามาทำไม!?"

ตุบ!

ภาคินผลักคนตัวเล็กนอนลงกับเตียงอย่างแรง ก่อนที่ตัวเขาจะขึ้นไปคร่อมเธอ พร้อมกับแสดงท่าทางที่คุกคาม

"พะ พี่จะทำอะไร หนะ ไหนพี่บอกว่าจะไม่ให้เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นอีกไง"

"ฉันไม่เคยพูด!" ภาคินตะคอกกลับ

"ปะ ปล่อยใหม่เถอะ อย่าทำแบบนี้เลยนะพี่คิน" วันใหม่ร้องขอเสียงสั่นคลอน

"เธอเอาเรื่องคืนนั้นไปเล่าให้เพื่อนของเธอฟังทำไม ฉันบอกแล้วไม่ใช่หรือไงว่าให้เก็บเรื่องนี้เป็นความลับ!" ภาคินจ้องมองคนตรงหน้าด้วยสายตาที่แข็งกร้าว เมื่อรู้เรื่องนี้มาจากปากของเพื่อนสนิท

"มะ ใหม่แค่ไปขอคำปรึกษาจากเพื่อน"

"เธอจะกลัวอะไร ห๊ะ! ฉันก็ให้เธอกินยาคุมแล้วนั่นไง ไม่ต้องกลัวหรอกว่าเธอจะท้อง ถึงเธอท้องหมอสมัยนี้ก็ทันสมัย เอาออกได้สบาย"

"ทะ ทำไมพี่พูดแบบนี้ล่ะ ทำไมพี่ถึงจะร้ายได้ขนาดนี้"

"ฉันใจร้ายกว่าที่เธอคิดอีกนะ ฉันบอกเธอแล้วไม่ใช่หรือไง ว่าให้เก็บเรื่องนี้เป็นความลับไม่ให้บอกใครเด็ดขาด แต่เธอก็ยังขัดคำสั่งของฉัน"

"ใหม่ขอโทษ....ใหม่จะไม่พูดเรื่องนี้ให้ใครฟังอีกแล้ว"

"อืมม....เธอทำฉันอารมณ์เสียมากเลยนะวันใหม่" ภาคินโน้มใบหน้าลงกระซิบข้างหูคนตัวเล็ก พร้อมกับเลื่อนจมูกซุกไซ้ไปตามลำคอขาว

"ยะ อย่าเลยนะ ครั้งก่อนเราพลาด แต่ครั้งนี้..." วันใหม่เธอไม่อยากให้เรื่องพวกนี้มันเกิดขึ้นอีก

เธอไม่อยากสร้างความทรงจำที่ไม่ดีกับผู้ชายที่เธอเรียกว่าพี่มาตั้งแต่เด็ก ถึงภาคินจะไม่ใช่พี่แท้ๆ แต่เธอก็นับถือภาคินเหมือนกับพี่ชายคนนึง เช่นเดียวกับภากร

"ครั้งนี้ฉันตั้งใจ..."

"อื้อ!!"

"อยากครางเสียงดังก็ตามใจ คนอื่นจะได้รู้ เห็นไอ้พวกที่ยืนอยู่หน้าบ้านมั้ย มันอยากได้เธอเป็นเมียจนตัวสั่น ถ้าเธอทำตัวดีกับฉันแล้วฉันจะเลี้ยงดูเธอเป็นอย่างดี"

"มะ ใหม่ไม่อยากเป็นเด็กของพี่ ใหม่ไม่อยากเป็นเหมือนกับผู้หญิงพวกนั้น"

ผู้หญิงที่มีความสำคัญแค่เรื่องบนเตียง

"มันไม่ดีตรงไหนหืมวันใหม่ มีแต่คนอยากสุขสบายกันทั้งนั้น อ้อลืมไป เธอก็สุขสบายอยู่แล้วนี่นา มีพ่อแม่ฉันคอยเลี้ยง"

"....."

"เธอรู้ไหมว่าฉันเคยบอกกับพ่อแม่ไว้ยังไง ตอนที่ฉันยังเป็นเด็กอยู่"

"???"

"ฉันบอกกับพ่อแม่ว่าฉันไม่อยากมีน้อง ฉันอยากเป็นลูกคนเล็กอยากเป็นน้องชายคนเดียว แต่พ่อกับแม่อยากจะรับเธอมาเลี้ยง เพราะเห็นว่าเธอน่าสงสาร ฉันก็เลยตอบตกลงแต่ฉันก็ไม่ได้รับปากว่าฉันจะไม่รังแกเธอ ฉันเกลียดเด็กโดยเฉพาะเด็กผู้หญิงอย่างเธอวันใหม่!"

"ฮึก พี่เกลียดพี่ก็อย่ามายุ่งกับใหม่สิ ต่างคนต่างอยู่ไม่ดีกว่าหรอพี่"

"ยิ่งเกลียดฉันก็ยิ่งอยากทำให้เธอรู้สึกเจ็บปวด ทรมาน ร้องไห้ เสียใจ"

"ฮึก ใหม่ไปทำอะไรให้พี่เจ็บแค้นนักหนา ใหม่ไปทำอะไรให้พี่ไม่พอใจ ทำไมพี่ต้องทำแบบนี้ด้วย" วันใหม่พูดทั้งน้ำตา

"ก็เพราะว่าเธอมันเป็นเด็กร่าน ภายนอกทำตัวดีเป็นเด็กเรียบร้อย เพื่อให้พ่อแม่ฉันสงสารและเอ็นดูเธอ แต่ความจริงเธอมันบ้าผู้ชาย ร่าน!!"

"ไม่จริง!" วันใหม่ส่ายหัวรัวๆ เป็นเชิงปฏิเสธว่าเธอไม่เคยทำตัวแบบนั้นเลย

"จริง! ผู้ชายแต่ละคนเข้าหาเธอก็เพราะอยากได้ตัวเธอทั้งนั้นแหละ ฉันก็เป็นผู้ชายหนึ่งในนั้น แต่ฉันเหมือนพวกมันเพราะฉันได้ตัวเธอแล้ว" ภาคินยกยิ้มอย่างผู้ชนะ

"ฮึก...พี่มันเลว พี่ไม่มีวันได้เจอรักจริงหรอก เพราะพี่ไม่เคยรักใคร"

"ใช่! เพราะฉันมันไม่มีหัวใจ เพราะฉันมันรักใครไม่เป็น น้ำตาของเธอมันก็เลยไม่ได้มีผลอะไรกับตัวฉันเลย"

"....." วันใหม่หมดหนทางที่จะต่อสู้กับคนตรงหน้า

เธอกับภาคินไม่ถูกชะตากันมาตั้งแต่เด็กแล้ว แต่ก็ไม่คิดว่าภาคินจะทำเรื่องแบบนี้กับเธอ เพียงเพราะว่าเกลียดและไม่ชอบเธอ

"ออกไปจากบ้านหลังนี้ซะ อย่ากลับมาให้ฉันเห็นหน้าอีก!"

"ใหม่ไม่อยากทรยศผู้มีพระคุณ คุณดารินกับคุณกระทิงเป็นคนที่ช่วยชีวิตใหม่เอาไว้ และให้ชีวิตใหม่กับใหม่"

"ออกไป แล้วฉันจะบอกพ่อกับแม่ให้ว่าเธอติดผู้ชายจนต้องย้ายออกไปอยู่ด้วยกัน"

"แล้วถ้าใหม่ไม่ไปล่ะ"

"เธอก็ต้องมาเป็นเด็กของฉัน เด็กที่ฉันเลี้ยงเอาไว้ใช้งานบนเตียง และถ้าเธอทำตัวดีฉันอาจจะพิจารณาเป็นพิเศษ เก็บเอาไว้นานหน่อย"

"ทำไมพี่ถึงได้ดูถูกใหม่แบบนี้"

"แล้วคนอย่างเธอมันมีเกียรติอะไรที่ยกย่องล่ะ ฉันเห็นเธอไปเต้นยั่วยวนผู้ชายอยู่ในคลับ คิดว่าฉันไม่รู้หรือไงว่าเธอคิดอะไรอยู่ ถ้าวันนั้นฉันไม่ไปเจอเธอก็คงโดนไอ้พวกนั้นลากเข้าโรงแรมรุมโทรมไปแล้ว แต่เอ๊ะ! หรือว่าเธอตั้งใจกินเหล้าที่มีส่วนผสมของยาล่ะ?"

"ใหม่ก็แค่ไปสังสรรค์วันเกิดเพื่อน ใครจะไปคิดล่ะว่ามันจะเกิดเรื่องแบบนั้น"

"เถียง?"

"มะ...ใหม่ก็แค่อธิบายให้พี่ฟัง"

"โถ่สาวน้อย ถ้าอย่างนั้นคืนนี้เรามาเอากันแบบไม่มีฤทธิ์ยาบ้างดีไหม เธอจะได้รู้ว่ารับสัมผัสจากฉันมันรู้สึกยังไง"

"มะ ไม่นะพี่คิน!!"