พื้นที่ระวังรัก ที่ 4 : จำใจเรียก

“ดาร์เลเน่ มัสชิโม่ ใช่ลูกสาวคนเล็กของบ้านมัสชิโม่ ที่พึ่งขึ้นมาดูแลฝั่งแอซเซอร์ใช่มั้ย” เพื่อนในกลุ่มถามขึ้นและทุกคนก็พยักหน้าพร้อมกัน ไม่มีใครไม่รู้จักตระกูลนี้หรอก

“สามตระกูลใหญ่ที่ได้สิทธิ์พิเศษจากราชวงศ์ แต่เวย์กลับมาแล้วก็เท่ากับว่าพวกนั้นก็ต้องอยู่รองจากคาร์พาเธียด้วยสิ” เซนิตถามขึ้นด้วยความอยากอยู่

“อือ” เสียงทุ้มตอบกลับเพียงสั้น ๆ อย่างไม่ใส่ใจ

“แต่เธอก็รู้จักกับญาติของเวย์เป็นอย่างดี เป็นน้องสาวของเพื่อนในกลุ่มอีกด้วย เวย์จะไม่มีปัญหากับญาติตัวเองใช่มั้ย” เซนิตกำลังหมายถึงไอริส อดีตรัชทายาทลำดับที่ 1 ซึ่งตอนนี้ไอริสได้ลาออกจากราชวงศ์เรียบร้อย เพราะเธอต้องแต่งงานกับบอสของอาร์เดรียโน่ ซึ่งสาเหตุและธรรมเนียมก็คล้ายกับของแม่เขา

“ไม่มี” เพราะปัญหาเดียวสำหรับเขาที่เกิดขึ้นตั้งแต่กลับมาอิตาลี ก็มีแค่ผู้หญิงคนนั้น

ไม่ใช่ครั้งแรกที่เจอกัน ไม่ใช่ครั้งแรกที่มีปัญหากัน เพราะไม่ว่าเขาจะไปที่ไหนก็จะมีผู้หญิงคนนี้วนเวียนอยู่รอบตัวตลอด แล้วอีกอย่างที่สำคัญเรื่องบังเอิญหรือแอบตามกันแน่ พอโดนจับได้ก็จะบอกว่าไม่ได้ตาม อย่างเช่นทุกครั้งที่ผ่านมา

(ซินเซีย)

15 นาทีต่อมา

ก๊อก ก๊อก ก๊อก!

เสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกครั้งและแน่นอนว่าฉันพอจะรู้ว่าคือใคร คิดเอาไว้แล้วว่าต้องไม่จบง่าย ๆ เขาตั้งใจตามมาก่อกวนหรือหาเรื่องกันแน่นอน เพราะมันไม่ใช่ครั้งแรกที่เกิดเรื่องแบบนี้

กริ้ก!

ร่างบางลุกขึ้นจากเตียงนอนแล้วเดินไปเปิดประตู ภาพตรงหน้าที่เห็นในตอนนี้คือพนักงานผู้หญิง 2 คนที่กลับมาอีกครั้งและพนักงานผู้ชายอีก 5 คน

“จะลากกันออกไปโยนนอกโรงแรม โดยไม่สนว่าฉันเป็นใครเลยหรือไง” เสียงเล็กเอ่ยถาม สีหน้าแววตาของฉันทำเอาคนตรงหน้าเริ่มแสดงออกถึงความเกรงกลัวเล็กน้อย

“คะ คือว่า....” พนักงานก้มหน้าหลบสายตาของฉัน น้ำเสียงสั่นจนรู้สึกได้

“ไอ้คนที่สั่งพวกคุณอยู่ที่ไหน”

“ทางสระว่ายน้ำค่ะ”

“ห้ามแตะต้องของในห้อง ไม่งั้นฉันไม่เก็บโรงแรมนี่ไว้แน่” ทันทีที่รู้จุดหมายปลายทาง เท้าเล็กก็ก้าวเดินผ่านพวกเขาไปพร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงนิ่ง ทุกคนไม่มีใครกล้าเข้าไปในห้องพัก แล้วยังเดินตามฉันมาอีกด้วย

เจอคนที่ไม่อยากเจอก็ทำฉันเที่ยวไม่สนุกมากพอแล้ว และไหน ๆ มันก็เสียอารมณ์ไปแล้ว ก็ทำให้อีกฝ่ายไม่มีความสุขไปด้วยซะเลย เราจะได้เสมอกัน

ณ สระว่ายน้ำ

สองเท้าเดินตรงไปยังสระว่ายน้ำของทางโรงแรม เสียงดนตรีและเสียงพูดคุยดังชัดขึ้นเมื่อยิ่งเข้าไปใกล้ พนักงานของโรงแรมก็ยังคงเดินตามหลังมาไม่ห่าง ฉันเข้าใจแล้วเรื่องคำเตือนของพนักงาน ที่นี่ไม่เหมาะสมกับการจัดปาร์ตี้สักนิด มันเหมาะสมกับความสงบและดื่มด่ำธรรมชาติ

แต่พวกสิทธิ์พิเศษทั้งหลาย กำลังทำให้บรรยากาศมันเสีย

“ไหนคะ คนไม่มีมารยาทที่จะเอาห้องคนอื่น” เสียงพูดในระดับความดังธรรมดานั้น ไม่สามารถทำให้พวกเขาหันมาให้ความสนใจได้เลย เพราะเสียงดนตรีที่ดังกระหึ่มและผู้หญิงในชุดว่ายน้ำเซ็กซี่ ก็กำลังเล่นน้ำกันสนุกสนาน

พรึ่บ!

ร่างบางเดินไปทางปลั๊กไฟ ดวงตาคมปาดมองไปยังพนักงานโรงแรมที่จะเดินเข้ามาให้หยุดอยู่กับที่ จากนั้นก็จัดการดึงสายไฟออก ทำให้เสียงเพลงทั้งหมดดับลงทันที

“ยัยนั่นเป็นใคร” เสียงหนึ่งดังขึ้นจากด้านหลัง แต่สิ่งที่ฉันสนใจคือตระกูลมากสิทธิพิเศษนั่นมากกว่า

สายตาพยายามกวาดมองไปรอบตัว จนกระทั่งหยุดยังระเบียงชั้น 2 สายตาของเราจ้องมองกันและกัน อีกฝ่ายมองมาด้วยแววตาเรียบเฉย แล้วยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม

“ขอโทษนะคะ รู้จักคนไม่มีมารยาทคนนั้นมั้ย” ฉันละสายตาจากคนบนระเบียง แล้วหันกลับไปถามผู้หญิงที่กำลังคุยกับพนักงานโรงแรม เธอมองมายังฉันด้วยสีหน้าตกใจ

“เธอไม่รู้หรือไง ว่าเขาเป็นใคร” ผู้หญิงอีกคนพูดขึ้น ในขณะที่เดินเข้ามาร่วมวง

“ไม่รู้จักค่ะ ไม่มีประโยชน์ในชีวิต”

“เธอระวังคำพูดหน่อย จะว่าไปหน้าคุ้น ๆ นะ...อ๋อ ลูกสาวคนเล็กของตระกูลมัสชิโม่นี่เอง” สมควรดีใจมั้ยนะ ที่มีคนรู้จักถึงจะไม่ได้อยากรู้จักด้วยก็ตาม

“ใช่ แต่ขอโทษที่ฉันไม่รู้ว่าคุณเป็นใครนะคะ แล้วไหน ๆ พวกคุณก็มาด้วยกัน ช่วยไปตามคนไม่มีมารยาทที่จะแย่งห้องพักคนอื่นให้หน่อยสิคะ” ฉันพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ซึ่งทุกคนกลับมีสีหน้าตรงกันข้าม

“เขาไม่สะดวกคุย เดี๋ยวผมคุยเอง” เสียงผู้ชายดังแทรกเข้ามาอีกคน ทำให้ฉันหันกลับไปมอง

“....” เพราะเป็นทายาทตระกูลใหญ่ เลยมีแต่คนปกป้องหรือไง

“ผมชื่อไนท์ครับ เป็นลูกชายผู้ถือหุ้นใหญ่สุดของที่นี่” ลูกชายผู้ถือหุ้นใหญ่สุด สมแล้วที่เป็นเพื่อนกับคนแบบนั้น

“....” ฉันยืนฟังสิ่งที่เขาพูดเงียบ ๆ

“เราต้องการห้องพักของคุณกะทันหัน ซึ่งมันเป็นเรื่องเสียมารยาทต้องขอโทษแขกคนสำคัญของเราด้วยจริง ๆ ครับ ผมรับผิดชอบเรื่องนี้ทั้งหมดเอง ไม่ว่าจะคุณจะเรียกร้องเท่าไหร่ เรายินดีจะชดใช้ให้ครับ”

“....” ทันทีที่ผู้ชายตรงหน้าพูดจบ ฉันก็หันไปมองยังผู้ชายที่ยืนอยู่ยังระเบียงนั่นทันที

ยอมชดใช้เพื่อให้ฉันออกไปจากที่นี่ เพราะต้องการเอาชนะหรือไง ทำไมพี่ไอริสต้องมีญาติเป็นคนแบบนี้ด้วยนะ!

“ไม่ยินยอมเหรอครับ ผมว่าคุณคงไม่ได้อยากมีปัญหากับตระกูลคาร์พาเธียสักเท่าไหร่” จากคำขอร้อง ตอนนี้กำลังเข้าสู่การข่มขู่

“....” การมีปัญหามันไม่ใช่ครั้งแรกสักหน่อย เป็นเพื่อนเขาแท้ ๆ ไม่รู้เรื่องแบบนี้ได้ยังไง

“หรือจะมีปัญหากับเขาจริง ๆ” เสียงของผู้หญิงดังแทรกเข้ามา

นอกจากจะตามฉันมาเพื่อก่อกวน แล้วยังเอาคนหมู่มากมากดดัน...ได้!

“ถึงตระกูลมัสชิโม่จะมีอิทธิพล แต่ถ้าเทียบกับคาร์พาเธียก็ต่างกันอย่างชัดเจนอยู่นะคะ” ผู้หญิงอีกคนในกลุ่มเพื่อนของเขาเสริมเขามาอีกแรง

“ก็แค่ห้องพักเองครับ อย่าทำให้มันมีปัญหาไปมากกว่านี้เลย” ผู้ชายที่ชื่อไนท์พูดอย่างใจเย็น ส่วนคนต้นเรื่องยังมองคงจ้องมองมาด้วยสีหน้าเรียบเฉย

“พวกคุณไม่ต้องพูดอะไรแล้ว ฉันจะให้เขามาขอเอง” สายตามองกลับไปยังบุคคลที่อยู่ ณ ระเบียงชั้น 2

“....” อีกฝ่ายยังมองลงมาเช่นกัน

“ถ้าอยากได้ห้องพัก งั้นเราคงต้องนอนด้วยกันแล้วแหละ แต่จะได้นอนกันดี ๆ มั้ยก็อีกเรื่องหนึ่งนะคะพี่เวย์” เป็นการเรียก 'พี่' ที่ทำเอารู้สึกคันปากชะมัดเลย แล้วนอนห้องเดียวกันมันเป็นเรื่องที่ไม่มีทางเป็นไปได้

“สนิทกับเขาเหรอถึงมาเรียกเวย์ว่าพี่” ผู้หญิงใบหน้าสวยคมเดินมาหยุดยืนข้างเขา แล้วพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

“เรียกพี่ตามอายุค่ะ แต่ในใจอยากเรียกไอ้”