พื้นที่ระวังรัก ที่ 2 : ห้องพักที่ถูกเปลี่ยน

30นาทีต่อมา

ผลัก!

ร่างหนาถูกถีบล้มลงหลังกระแทกกับตัวรถ ซึ่งนั่นทำเอาฉันอ้าปากค้างด้วยความตกใจ ทั้งที่เป็นคนถีบแท้ ๆ แต่ดันเล็งองศาผิดไปโดนรถตัวเอง สองเท้าก้าวข้ามคนที่นอนหมดสภาพเข้าไปก้มดูรอยข้างตัวรถ Audi สี Dogwood rose ฉันสั่งทำขึ้นมาพิเศษนะ!

“กรี๊ด! สีรถฉัน”

ผัวะ!

เท้าเล็กถีบเข้าที่หน้าของผู้ชายคนเดิมอีกครั้งเต็มแรงและครั้งนี้ทำให้เขาสลบไป หงุดหงิดชะมัด! ถึงฉันจะมีส่วนทำให้รถตัวเองเป็นรอย แต่การปล้นหรือสร้างเรื่องทั้งหมดก็มาจากไอ้เวรที่โดนกระทืบจนสลบไป

ร่างบางยืนสูดหายใจเข้าปอดลึก ๆ พยายามทำให้ใจตัวเองสงบ จากนั้นมือเล็กเปิดประตูรถแล้วหยิบเอาโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออกหาลูกน้องตัวเอง

ตู๊ด! ติ้ด!

(ครับคุณหนู) ปลายสายตอบกลับทันทีที่กดรับ

“ส่งคนมาที่ปั๊มบนถนน.... เส้นทางที่จะไปโรงแรม Belmond Hotel ปั๊มที่อยู่กลางป่า”

(ครับคุณหนู)

“แล้วลองถามพี่เดลดูว่าจะเอาไปทำอะไร ฉันจะล่ามไว้กับถังน้ำมัน”

(ขอเวลาสิบนาทีครับคุณหนู คนของเราที่อยู่ใกล้ที่สุดกำลังเดินทางไป)

“โอเค งั้นฉันจะอยู่รอก็แล้วกัน ติ้ด!” จากนั้นก็กดวางสายไป สายตาจ้องมองไปยังคนหมดสภาพที่นอนสลบ ใบหน้าบอบช้ำ ปากแตก ฟันหัก สภาพไม่ได้น่ามองเท่าไหร่แต่ก็ไม่ได้สร้างความพึงพอใจให้เลยสักนิด

ฉันว่าฉันทำได้ดีกว่านี้....

(ซินเซีย)

ณ Belmond Hotel เวลา 22.30 น.

“จองในนามดาร์เลเน่ มัสชิโม่ค่ะ”

“มัสชิโม่...รอสักครู่นะคะ” พนักงานต้อนรับเงยหน้าขึ้นสบสายตา แล้วรีบจัดการเรื่องห้องให้ทันที ส่วนฉันกวาดสายตามองไปรอบตัว

โรงแรมระดับ 6 ดาวที่ตั้งเด่นบนหุบเขา สถานที่ที่รองรับเหล่าราชวงศ์จากทั่วโลกและแขกสำคัญมากมาย รวมไปถึงเหล่าคนดังและมหาเศรษฐีที่ต่างจับจองเพื่อเข้าพัก ซึ่งที่นี่มีห้องพักเพียง 10 ห้องเท่านั้น ความพิเศษก็คือกิจกรรมต่าง ๆ สำหรับผู้ที่ชอบความท้าทาย

เบื้องหน้าโรงแรมคือทะเลสาบแสนสวยงาม พระจันทร์ส่องสะท้อนพื้นผิวน้ำ เกิดเป็นภาพสวยงามราวกับอยู่ในเทพนิยาย บรรยากาศชวนหลงใหลที่หลายคนอยากมาดื่มด่ำ ฉันมาถึงที่นี่เป็นที่เรียบร้อย สวยงามจนนึกว่าหลงอยู่สวรรค์ ~

ว่าแต่ฉัน...เคยไปสวรรค์ด้วยเหรอ

“ขอยินดีต้อนรับคุณผู้หญิงเข้าสู่ Belmond Hotel ค่ะ นี่คือคีย์การ์ดสำหรับห้องพัก” พนักงานสาวยื่นคีย์การ์ดสีทองมาให้ พร้อมกับพนักงานอีก 2 คนที่เข้ามาช่วยขนกระเป๋า เตรียมพาฉันไปยังห้องพัก

“ขอบคุณค่ะ” ริมฝีปากบางส่งยิ้มให้แก่ทุกคนด้วยความอารมณ์ดี

“ขออนุญาตแจ้งเรื่องสำคัญนะคะ ตอนนี้อีกเก้าห้องพักถูกจองด้วยแขกสำคัญที่เป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกัน ถ้าหากเกิดอะไรขึ้นหรือมีการส่งเสียงดัง ขอให้ทางคุณผู้หญิงแจ้งมาทางโรงแรมทันทีเลยนะคะ ลดการเผชิญหน้าค่ะ”

“ค่ะ” ฉันพยักหน้าอย่างเข้าใจได้ไม่ยาก จากนั้นก็เดินตามหลังพนักงานไปยังลิฟต์

แขกที่นี่ก็มีแต่พวกระดับสูงด้วยกันทั้งนั้น คงกังวลเรื่องเกิดการกระทบกระทั่งจากการไม่ยอมซึ่งกันและกันมั้ง พวกมีเงิน มีอำนาจบางคนคิดว่าทุกคนจะต้องยอมตัวเอง แล้วยังมากันเป็นกลุ่มก้อนแบบนี้ ทางโรงแรมก็คงป้องกันการมีปัญหาเอาไว้ทุกอย่าง

ช่างเถอะ ตอนนี้ฉันง่วงนอนแล้ว พรุ่งนี้จะตื่นมาดูพระอาทิตย์แต่เช้า

(เวย์)

ณ สระว่ายน้ำของ Belmond Hotel

“จะขับรถกลับไม่ค้างที่นี่ด้วยกันจริงดิ” คำถามเดิมครั้งที่ 3 ถูกเอ่ยขึ้นอีกครั้งและสิ่งที่เขาจะตอบมันก็เหมือนกับอีก 2 ครั้งที่ผ่านมา

“อือ” เสียงทุ้มขานตอบในลำคอสั้น ๆ จากนั้นก็ยกแก้วบรั่นดีขึ้นดื่ม

“กลับไม่ได้หรอกครับเพื่อน เกิดพวกกูยอมให้มึงไปคนเดียวแบบนี้ แล้วมีเรื่องเกิดขึ้นตามมาล่ะ มีหวังตระกูลคาร์พาเธียกับราชวงศ์เอาพวกเราตายแน่” เพื่อนคนอื่นเริ่มเสนอความคิดเห็นกันมากขึ้น แล้วเสียงก็เทไปฝั่งเดียวกันว่าเขาต้องค้างที่นี่เท่านั้น

“เดี๋ยวให้คนมารับ” เขายังยืนกรานที่จะกลับให้ได้

“แต่เวย์ดื่มไปเยอะแล้วนะ ขับรถกลับกลางคืนแบบนี้มันอันตราย แล้วที่นี่มันก็อยู่กลางเขาด้วย” เซนิตพูดพร้อมกับมองมาด้วยความเป็นห่วง มือเล็กวางลงบนหน้าขาของเขาแล้วลูบมันเบา ๆ

“กูเห็นด้วยกับที่เซนิตพูดนะ” ทุกคนยังพยายามพูดให้เขาอยู่ต่อไม่หยุด ความจริงแค่จะมาดื่มไม่ได้ตั้งใจมาพักที่โรงแรมด้วยตั้งแต่แรกอยู่แล้ว

“กูไม่ได้จองห้องกับพวกมึงนะอย่าลืม แล้วบ้านกูที่อยู่ในเมืองนี้ก็มี”

“เราเป็นห่วง เวย์อย่ากลับเลย” เซนิตทำหน้าไม่สบายใจ เมื่อเขาดึงดันที่จะกลับไป

“เรื่องห้องพัก มึงนอนกับเซนิตได้มั้ย” คำแนะนำของเพื่อนในกลุ่ม ทำเอาทุกสายตาหันไปมองที่คนพูดพร้อมกัน

“...” ไม่เว้นแม้แต่ตัวเขาเองที่หันไปมอง

“ก็พูดจริง ๆ เซนิตนอนคนเดียว พวกเรามีคู่” คนที่เสนอความคิดออกมายังพูดไม่หยุด

“นี่...ผู้หญิงกับผู้ชายจะไปนอนห้องเดียวกันได้ไง” เซนิตต้องหันไปพูดเพื่อเรียกสติ เหมือนอีกฝ่ายจะไม่รู้ตัวว่าพูดอะไรออกมาหรือรู้ก็อาจจะตั้งใจ

“ก็ไม่มีแฟนทั้งคู่นี่ จะเป็นอะไรไป” และสิ่งที่เพื่อนผู้ชายตอบกลับมาอย่างไม่คิด ทำเอาเซนิตหน้าแดงขึ้นมาด้วยความเขินอาย

“กูนอนกับมึงได้มั้ย” เขาไม่อยากต่อความให้เรื่องที่ทุกคนพยายามช่วยชงอยู่นั้นเกิดประเด็นขึ้นมา เลยพูดสวนกลับไปยังเพื่อนคนที่เปิดประเด็นขึ้นมา

“ไม่ได้ กูพาแฟนมาด้วยมีห้องของเซนิตว่างห้องเดียว” มันชี้นิ้วยังไปสระว่ายน้ำด้านล่างของโรงแรม เพราะจุดที่พวกเราอยู่กันนั้นมันคือระเบียงชั้น 2 ของสระว่ายน้ำ เขาหันไปมองยังเซนิตที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ซึ่งเธอก็มองมาหาเขาด้วยเช่นกัน

“ไนท์พ่อมึงถือหุ้นใหญ่สุดที่นี่ใช่มั้ย หาห้องพักให้กูห้องนึง” ดวงตาคมมองเลยเซนิตไปยังเพื่อนผู้ชายที่นั่งอยู่ไม่ไกลแล้วพูดขึ้น

“ห้องเต็ม มีแขกอยู่อีกห้องไง”

“กูจ่ายค่าเปลี่ยนโรงแรมให้แขกคนนั้นเอง ค่าเสียเวลาและทุกอย่างที่แขกของมึงจะเรียกร้อง เอาห้องนั้นมาให้กู”

“มึงก็รู้ว่าแขกที่เข้าพักที่นี่ได้ ไม่ใช่พวกใช้เงินจ่ายได้แล้วจบง่าย ๆ”

“งั้นบอกว่ากูจะเข้าพัก” สิ้นเสียงมือหนายกแก้วบรั่นดีขึ้นดื่มจนหมด แล้วลุกขึ้นเดินไปหยุดยืนริมระเบียง สายตามองไปยังทะเลสาบที่มีสะท้อนภาพเงาพระจันทร์อยู่บนผิวน้ำ

สายตาทุกคู่ต่างมองไปยังเซนิต ความพยายามช่วยชงให้พวกเราใกล้ชิดกันและมีความสัมพันธ์เกินเพื่อน มันเกิดขึ้นทุกครั้งที่เขากลับมาอิตาลี แล้วยิ่งทวีคูณมากขึ้นเมื่อรู้ว่าต้องอยู่ที่นี่ถาวร

“บอกแล้วไงว่ายาก เวย์มันรู้ว่าเซนิตสนใจอะไรในตัวมัน ล้มเลิกความคิดนี้เถอะ” เพื่อนในกลุ่มคนหนึ่งเปิดปากเตือน ทุกคนต่างรู้ดีว่า ‘ตระกูลคาร์พาเธีย’ เป็นที่สนใจของผู้คนมากมายและยิ่งเมื่อทายาท ผู้มีอำนาจในตระกูลสูงสุดกลับมา ก็ยิ่งทำให้ผู้หญิงมากมายต่างให้ความสนใจ

“แต่เราชอบเวย์จริง ๆ ไม่ได้เกี่ยวที่เขาเป็นใคร เราชอบเวย์มาตั้งนานแล้ว” เซนิตพูดออกมาอย่างไม่อาย เธอชอบเขาตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ ทุกอย่างที่มันเป็นเขา ใบหน้า สีผม ดวงตาและตระกูลของเวย์ก็ถือว่าเป็นของขวัญสำหรับผู้ที่ได้ครอบครองผู้ชายตรงหน้า

“งานยาก ไอ้เวย์ไม่ได้โง่...เดี๋ยวกูให้คนจัดการเรื่องห้องพักให้ รอกูแป๊บ” เพื่อนผู้ชายหันมาพูดกับเธอก่อน จากนั้นก็ตะโกนบอกเวย์ที่ยืนสูบบุหรี่อยู่ ก่อนจะเดินเข้าไปยังภายในโรงแรม จัดการเรื่องห้องพักให้เพื่อน