บทที่ 3 รอยอะไรเต็มคอไปหมด

เขามีทุกอย่างยกเว้นเมีย

แน่ล่ะหน้าตาหล่อระดับนายแบบ คิ้วเข้มตาคมจมูกโด่งเป็นสัน ร่างใหญ่แน่นไปด้วยมัดกล้ามจากการออกกำลังกายเป็นประจำ ความสูงร้อยเก้าสิบห้าเซนติเมตรผิวสีแทน แถมรวยอีกต่างหาก แบบนี้ผู้หญิงที่ไหนก็อยากได้ไปทำพ่อของลูก แต่ยังไม่มีใครสามารถทำให้เขาหยุดหัวใจไว้ที่เธอได้เลยสักคน

“ มีเมียก็เอาได้แค่เมียคนเดียว ถ้าโสดจะเอากับใครก็ได้ ” นี่คือคติประจำใจของทัพไทผู้เย็นชาไร้หัวใจ

ชายหนุ่มหยิบนาฬิกาข้อมือขึ้นมาสวมใส่ มองตัวเองในกระจกอีกครั้งแล้วหยิบคีย์การ์ดเตรียมออกไปเช็คเอาท์ที่เคาน์เตอร์พนักงานต้อนรับที่ด้านหน้ารีสอร์ต พลันสายตาเขาก็ไปสะดุดเข้ากับรอยจุดสีแดงเป็นดวงจาง ๆ บนผ้าปูที่นอนสีขาวขณะที่ก้มลงไปลากกระเป๋าเดินทาง ทำให้นึกถึงดวงหน้าสวยหวานนัยน์ตากลมโตของสาวบริสุทธิ์เมื่อคืนที่เขามีอะไรด้วย ยอมรับว่าถูกใจและแปลกใจในตัวเธอเป็นอย่างมาก น้อยครั้งนักที่เขาจะมีวันไนท์สแตนต์กับสาวไร้ประสบการณ์ และท่าทีที่เธอยั่วยวนเขาเมื่อคืนมันดูยังไงก็เหมือนสาวเจนสังเวียนชัด ๆ

ท่าทางสนองตอบอย่างเงอะงะของเธอมันช่างปลุกเร้าอารมณ์ดิบเถื่อน เธอไม่เหมือนผู้หญิงคนไหนที่เขาเคยนอนด้วย แต่ก็ช่างมันเถอะ เธอไปแล้วและมันจะผ่านไป ทว่า…ถึงจะบอกตัวเองอย่างนั้น ดวงตากลมโตสุกใสสีน้ำตาลเข้มคู่นั้นกับเรือนร่างขาวเนียนไปทุกสัดส่วนยังติดตรึงอยู่ในใจเขาไม่ลืม

กว่าดวงยี่หวาจะกลับถึงคอนโดที่พักก็ปาเข้าไปเกือบแปดโมงเช้า โชคดีที่วันนี้เป็นวันหยุดเธอจึงไม่ต้องรีบไปทำงานทั้ง ๆ ที่ร่างกายร้าวระบมไปหมดทั้งตัวโดยเฉพาะตรงเนินนางกลางหว่างขาแถมท้องน้อยเธอยังปวดหน่วงไปหมด

“ ไม่น่าไปปากดีกับอีตาเถื่อนนั่นเลยเรา เวรจริง ๆ ” เธอเหวี่ยงกระเป๋าสะพายลงบนเตียงแล้วทิ้งร่างนอนคว่ำตามลงไป หลับตานึกถึงเรื่องเมื่อคืนที่ผ่านมาแล้วแก้มก็ร้อนฉ่าขึ้นทันที ความเป็นหญิงบวมช้ำย้ำเตือนให้รู้ว่าเธอเสียซิงให้กับชายแปลกหน้าที่รูปหล่อราวกับเจ้าชายอาหรับผู้นั้นไปแล้ว แถมบทรักที่เขาแสดงมันช่างดุเดือดเลือดพล่านจนเธอร้องครวญครางทั้งคืนเสียงแหบแห้งไปหมด

พอตอนเช้าเธอก็รีบพาร่างอันอ่อนระโหยโรยแรง พยายามบังคับสองขาที่ก้าวเดินไม่ให้มันสั่น กลับมาคอนโดอย่างทุลักทุเลก่อนที่เขาจะตื่นขึ้นมาเจอ เพราะอายเกินกว่าจะอยู่สู้หน้าเขาได้ กลัวว่าเขาจะค่อนขอดว่าเป็นผู้หญิงไร้ยางอายแรดร่านเสนอตัวให้เขาฟันฟรี ๆ สิ่งเดียวที่พอทำให้เธอเบาใจได้บ้างก็คือ เขาใส่ถุงยางอนามัยตอนมีอะไรกับเธอนั่นแหละ

แสงแดดยามเช้ามันก็ช่างแสบตามองอะไรก็สว่างจ้าไปซะหมด นี่ใช่มั้ยที่เขาว่ากันว่า ฟ้าเหลือง!

“ แกไปไหนมาวะยี่หวากลับมาซะเช้าเลย แล้วนี่มันชุดฉันนี่หว่า นึกไงแต่งตัวแบบนี้ฮึ? ” เสียงร้องถามด้วยความแปลกใจของแพรวผู้ที่เป็นทั้งเพื่อนร่วมห้องพักและเพื่อนร่วมงานดังขึ้นข้างเตียง เพื่อนสาวของเธอเพิ่งอาบน้ำเสร็จและเดินออกมาจากห้องน้ำมาเจอดวงยี่หวานอนฟุบอยู่บนเตียงพอดี

“ เออน่ายืมหน่อยไม่ได้รึเดี๋ยวซักคืนให้ ” ยี่หวาตอบเพื่อนเสียงแผ่วเปลือกตายังคงปิดสนิทอยู่เช่นเดิม

แพรวขมวดคิ้วด้วยความสงสัยเมื่อมองเห็นผิวเนื้อที่ลำคอและลาดไหล่ของดวงยี่หวา

“ แกตื่นมาคุยกับฉันเดี๋ยวนี้ไอ้ยี่หวา แกไปไหนมาดูซิรอยดูดเต็มคอไปหมดเลยเนี่ย ไอ้บ้าหวาบอกมาเดี๋ยวนี้ ตื่น ๆ ๆ ” แพรวเขย่าร่างเพื่อนแรง ๆ พร้อมทั้งพลิกตัวเธอให้นอนหงายเพื่อมองสำรวจตามร่างกายจนทั่วทั้งตัว รอยแดงเป็นจ้ำไม่ได้มีแค่ตรงซอกคอขาวเนียนของดวงยี่หวา ตรงเนินอกที่โผล่พ้นเสื้อสายเดี่ยวออกมานั่นก็มี แพรวมองหน้าดวงยี่หวาด้วยสายตาคาดคั้น

“ ยี่หวาแกไปนอนกับใครมา ไอ้ผู้จัดการเหี้ยนั่นมันขืนใจแกใช่มั้ยฮะบอกมา ฉันจะไปด่ามัน! ” แพรวเขย่าตัวดวงยี่หวาจนหัวสั่นหัวคลอน

“ โอ้ยไอ้แพรวหยุดเขย่าได้แล้วฉันเวียนหัว ไม่ใช้พี่เชนหรอก เมื่อคืนฉันไปเที่ยวผับมาน่ะ ” เธออ้อมแอ้มตอบเพื่อนเบา ๆ