One Last Love เธอคือรักสุดท้าย

หญิงสาวที่ก้าวเข้ามาในงานเลี้ยงเป็นคนสุดท้าย สะกด ทุกสายตาให้หันมามองที่เธอ รสรินยกยิ้มมุมปาก ไม่ได้รู้สึกขัดเขินเลยสักนิดเมื่อช่างภาพหันกล้องมาที่เธอ แล้วกดชัตเตอร์ใส่รัว ๆ ใบหน้าสวยยิ้มน้อย ๆ ตาคมสวยหรี่ลงแล้วหันมาจิกกล้องที่พยายามซูมเข้ามาที่ใบหน้าของเธอ นี่แหละสิ่งที่เธอต้องการ... เธอต้องเด่นที่สุดในงาน และเป็นที่สนใจของทุก ๆ คนในคืนนี้

รสสิน ศิริวรกุลเดินเข้าไปด้านในด้วยท่าทางสง่างาม เป้าหมายของเธอคือบุรุษรูปร่างสูงใหญ่ที่ข้างกายเขามีหญิงสาวหน้าตาดี คนหนึ่งที่มองมาที่เธออย่างท้าทาย ตาคู่สวยมองมือของเธอคนนั้นที่สอดเข้ากับแขนของเขา เธอเดินมายืนตรงหน้า แขกที่ยืนคุยอยู่บริเวณนั้นขยับถอยหนี บางคนที่ไม่อยากยุ่งก็เดินเลี่ยงออกไป

“ไม่นึกว่าคุณโรสจะมานะคะ”

คำถามจากหญิงสาวที่ยืนคล้องแขนอยู่กับเขาคนนั้น ทำให้ คิ้วเรียวสวยเลิกขึ้น รู้สึกสมเพชกับคนที่กำลังแสดงความเป็นเจ้าของ ทั้ง ๆ ที่ของสิ่งนั้นก็ไม่ใช่ของตัวเอง ริมฝีปากบางยกยิ้มก่อนจะเอ่ยออกมา

“ไม่มีเหตุผลอะไรที่โรสจะไม่มางานนี้นี่คะ งานเลี้ยงฉลองความ สำเร็จของสามี ภรรยาก็ต้องมาแสดงความยินดีสิคะ” พูดพร้อมกับปรายตามองชายหนุ่ม

อรรถยกยิ้มมุมปากเมื่อได้ยินคำพูดของเธอ ผิดกับคนที่ยืน ข้าง ๆ ที่เผลอบีบมือลงบนแขนของเขาอย่างลืมตัว

“ไม่ทราบว่าคุณโรสจะมา ฉัตรเลยไม่ได้เตรียมอะไรไว้ต้อนรับ ต้องขอโทษคุณโรสด้วยนะคะ”

ฉัตรกมลพูดพร้อมกับทำหน้าตาสำนึกผิด คำพูดของเธอมีหรือ ที่คนอย่างรสรินจะรู้ไม่ทัน ฉัตรกมลจงใจประกาศให้รู้ว่าเธอเป็นแม่งานในคืนนี้

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ แค่นี้ก็รบกวนพนักงานอย่างคุณฉัตรมากพอแล้ว ขอโทษนะคะ ฉันคงต้องขอสามีคืน”

พูดพร้อมกับขยับเข้ามาใกล้ชายหนุ่มอีกก้าว ตาคมสวยมองมือของเธอคนนั้นเป็นเชิงเตือนให้เธอปล่อยมือจากแขนของเขาได้แล้ว เพราะภรรยาตัวจริงของเขายืนอยู่ตรงนี้ ฉัตรกมลมองหน้าชายหนุ่ม เมื่อเห็นสายตาเขาที่มองมาก็ต้องจำใจปล่อยมือ

“ขอโทษนะคะ โรสมาช้าไปหน่อย เลยต้องรบกวนให้คุณฉัตรเธอมาดูแล” พูดเมื่อพาตัวเองมาแทรกกลางระหว่างคนทั้งสอง ก่อนจะสอดมือเข้าไปในแขนของเขาตรงตำแหน่งที่ผู้หญิงคนนั้นยึดไว้ ก่อนหน้า

“ยินดีด้วยนะคะ”

ปากบางกดจูบลงไปที่แก้มสากเพื่อแสดงความยินดีกับเขา เธอไม่จำเป็นต้องอายใคร เพราะคนที่สมควรอายคือผู้หญิงที่ยืนกำมือมองมาที่เธอนั่นต่างหาก เธออยู่ในฐานะภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย ในขณะที่เธอคนนั้นก็แค่พนักงานที่ขยับฐานะขึ้นมาเป็นคนสนิท ถึงเธอจะได้อยู่ข้าง ๆ เขา แต่เวลาที่รสรินปรากฏตัว ทุกคนก็ต้องถอยเพราะอรรถคือสามีของเธอ

“ไม่นึกว่าคุณจะมา” อรรถถามคนที่ยืนคล้องแขนเขา ตาคู่คมมองหน้าภรรยาตามกฎหมาย ก่อนจะยิ้มเมื่อได้ยินคำตอบของเธอ

“โรสเป็นภรรยาคุณนะคะ”

“หืม... งอแงแบบนี้จะเอาอะไรอีก”

“การที่ภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย มางานเลี้ยงบริษัทของสามี นี่คืองอแงเหรอคะ” รสรินเอียงคอมองเขา ตากลมโตจ้องหน้าสามี ทำทีเหมือนคำถามนี้สำคัญกับเธอนักหนา

อรรถมองหน้าหญิงสาว ก่อนจะปลดมือเธอออกจากแขนแล้วเปลี่ยนมาเป็นกุมมือเธอเอาไว้ การกระทำของเขาทำให้คนที่กำลัง ท้าทายดึงมือกลับ แต่ก็ช้าไปเมื่อเขาดึงเธอให้ตามกันออกมา ท่าทางของคนทั้งสองเหมือนกับสามีภรรยาทั่ว ๆ ไป เพราะคนในงานรู้สถานะของเขาและเธอเป็นอย่างดี

ฉัตรกมลทำท่าจะเดินตาม เมื่อเห็นอรรถจูงรสรินออกไป แต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อมีมือของใครคนหนึ่งมาคว้าแขนของเธอเอาไว้ ร่างอวบหมุนกลับ พร้อมกับสะบัดแขนแรง ๆ เมื่อเห็นหน้าคนที่รั้งเธอเอาไว้

“ปล่อยนะ!”

“ปล่อยให้คุณอรรถอยู่กับคุณโรสเถอะครับ เขาสองคนเป็นสามีภรรยากัน คนนอกอย่างคุณฉัตรอย่าไปแทรกเลยครับ”

แทนไทพูด มือแกร่งยังไม่ละจากแขนเรียว รอจนกระทั่งอรรถพารสริน เดินไปจนลับตาจึงยอมปล่อยแขนเธอ

“ฉันไม่ใช่คนนอก ฉันก็เมียคุณอรรถ ใคร ๆ เขาก็รู้กันทั้งนั้น ว่าฉันเป็นเมียคุณอรรถ!” ฉัตรกมลแหวกลับ แต่ได้สายตาดูถูกจากแทนไท

“ไม่เถียงหรอกครับว่าคุณก็เมีย แต่คุณอย่าลืมสิครับว่าคุณก็แค่ ‘เมียน้อย’” แทนไทจงใจเน้นคำว่าเมียน้อยชัด ๆ เพื่อให้คนที่ยืนตรงหน้าเขารู้ตัว และตระหนักถึงฐานะที่ตัวเองกำลังเป็นอยู่

“ไอ้บ้า! คอยดูนะ ฉันจะฟ้องคุณอรรถ”

เมื่อทำอะไรไม่ได้ฉัตรกมลก็ขู่อาฆาต ก่อนจะกระทืบเท้าแล้วเดินออกไป แทนไทได้แต่ส่ายหัวให้กับอาการของหญิงสาว ชักจะ เหิมเกริมเกินไปแล้ว เขาไม่พอใจตั้งแต่เห็นฉัตรกมลมายืนเคียงคู่กับคุณอรรถในงาน

ดีที่คุณโรสมางานนี้ จะได้ดับฝันของฉัตรกมลให้ไม่เหลือซากคิดจะทำตัวเสมอกับคุณโรส ฝันไปเถอะ... ดูก็รู้ว่าคุณอรรถเลือกใคร อย่างฉัตรกมลเป็นได้มากที่สุดก็แค่เมียน้อย เพราะถ้าสองคนนี้เขาจะหย่ากันจริง ๆ คงหย่ากันไปนานแล้ว

คุณอรรถรักคุณโรสมาก แต่ก็ยังเลิกนิสัยเดิม ๆ ไม่ได้ และนี่ก็เป็นสาเหตุให้คุณโรสถอย แล้วมันเกิดอะไรขึ้น... คุณโรสถึงได้กลับมาทวงตำแหน่งคืน แถมคุณอรรถยังลากคุณโรสเข้าห้องไปอีกด้วย แทนไทยิ้ม ก่อนจะเดินกลับเข้าไปในงาน สงสัยคืนนี้เขาคงต้องเป็นคนกล่าวปิดงานเอง เพราะดูแล้วเจ้านายคงจะไม่ออกมาจากห้องแน่นอน

“จะไปไหนคะ” รสรินถามด้วยน้ำเสียงร้อนรนเมื่อยังถูกลากมาตามทางเดิน อรรถไม่พูดอะไร เขายังพาเธอเดินไปเรื่อย ๆ ใบหน้าหล่อเหลายกยิ้ม เมื่อสัมผัสถึงความเย็นที่เกิดขึ้นบนมือที่เขากุมอยู่ ไงล่ะ... ยายโรสคนเก่ง แค่นี้ก็กลัวแล้วเหรอ อรรถคิดเมื่อพาเธอ เดินมาถึงห้องพักของแขกวีไอพี

“คุณอรรถ!” หญิงสาวกรีดร้องเมื่อเขาแตะคีย์การ์ดกับประตูบานหนึ่ง

“คุณอรรถ! ปล่อยฉันนะคะ” หญิงสาวดิ้นหนีเมื่อถูกเหวี่ยงเข้าไปในห้อง ก่อนที่คนร่างสูงจะปิดประตูตามหลัง รสรินถอยหนีเมื่อชายหนุ่มปลดเนกไทออกจากคอ

“ฉันจะกลับ!” เท้าบางยังคงถอยหนีเมื่อร่างสูงย่างสามขุมเข้าหา

“ไง... แค่นี้ก็กลัวแล้วเหรอ” เสียงห้าวทุ้มเอ่ยถาม แล้วสลัดสูทราคาแพงออกจากตัว ตาคมเข้มมองไปที่หญิงสาวที่ยืนตัวสั่นอยู่ตรงหน้า

ไหนล่ะ... รสรินคนเก่ง คนที่จงใจมาฉีกหน้าเขา ภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายงั้นเหรอ สงสัยเขาต้องเรียกร้องสิทธิ์ความเป็นสามีจากเธอเสียแล้ว ปล่อยให้ลอยนวลมานาน ชักจะเหิมเกริมขึ้นทุกวัน

“กรี๊ดดด! ปล่อยนะ”

หญิงสาวกรีดร้องเมื่อร่างสูงกระโจนเข้าใส่ ทำไมมันถึงกลาย เป็นแบบนี้ เธอพลาดตรงไหนกัน เขาถึงได้เข้าถึงตัวเธอได้ง่ายขนาดนี้