เขตล่ามรัก พื้นที่ 3 : ทำนายทายทัก

(ช่วงมิกุอายุ 27 ปี)

ณ ประเทศเกาหลี เวลา 02.15 น.

“ว้าย!”

เสียงหวีดร้องของหญิงสาวดังลั่นไปทั่วพื้นที่ในซอยที่เงียบสงบ บรรยากาศรอบตัวยามค่ำคืนในเวลาแบบนี้ ผู้คนต่างเข้าที่พักและกำลังหลับอย่างสบาย ซึ่งแตกต่างจากชีวิตของเธอในตอนนี้

ชีวิตของสองสาวสัญชาติญี่ปุ่น ที่กำลังมาเที่ยวกันตามประสาเพื่อน ณ ประเทศเกาหลี ตลอด 5 วันที่เรามากัน ทุกคืนฉันต้องจบที่ผับ แล้วสภาพเพื่อนตัวเองที่เมาได้สุดโต่ง ก็ทำเอาฉันไม่กล้าเมาเลย

“ชั้นยางสนุกอยู่เลย ~” เสียงอ้อแอ้ของเพื่อนสาวที่เธอกำลังพยุงพาเดินกลับโรงแรม พูดคำเดิมซ้ำไปซ้ำมาตั้งแต่ออกจากผับย่านกรุงโซล

“เออ ๆ รู้ว่าสนุก แต่ฉันไม่ไหวแล้วแกก็ต้องกลับ” เสียงหวานพยายามพูดอย่างใจเย็น สายตามองตรงไปยังโรงแรมที่พักตรงหน้า

“มิกุ ~ ทำไมแกต้องรีบกลับ ผู้ชายในนั้นจ้องจะกินแกทั้งผับ ทำไมไม่เอากลับม๊า!”

“ไม่ชอบ” คนถูกถามตอบเพียงสั้น ๆ แล้วยกมือขึ้นปิดหูข้างที่เพื่อนตะโกนใส่

“แล้วผู้ชายแบบไหนที่แกจะชอบ ถ้าชั้นเป็นแกน้า...เรียบ เก็บหมด ต้องเหนือกว่าไอ้พวกที่คิดจะกินเรา หึ!” น้ำเสียงหนักแน่น ไหนจะมือที่ยกขึ้นชูกำปั้น บ่งบอกว่าริกะสามารถทำได้จริง

“ฉันชอบผู้ชายเรียบร้อยน่ะ แบบนิ่ง ๆ ไม่โดดเด่น ไม่ชอบพวกหล่อแล้วยังมีปัญหาเรื่องผู้หญิงตามมา” แล้วส่วนใหญ่ที่เข้ามา ก็ตรงกันข้ามในสิ่งที่ตัวเองชอบทั้งนั้น เลยไม่เคยมีแฟน มาจนถึงทุกวันนี้

“สงสัยจะครองตัวเก็บนมสุดอึ้มไว้ดูคนเดียวมั้ง อา...ฉันหิวน้ำจัง” ริกะเริ่มร้องหาสิ่งที่ตัวเองต้องการ เสียงของเธอแหบแห้งอย่างรู้สึกได้

“แถวนี้ไม่มีแม้แต่ร้านสะดวกซื้อด้วยซ้ำ โอ๊ะ! นั่นตู้หยอดเหรียญ” จังหวะที่หันหน้ามองไปรอบตัว สายก็เจอเข้ากับแสงไฟจากตู้ที่ส่องสว่างออกมา

“ดีเลย คุณเพื่อนสุดสวยวิ่งไปซื้อให้หน่อย ส่วนริกะคนนี้...”

พึ่บ!

ริกะทิ้งตัวนั่งลงม้านั่งข้างทาง มือเล็กยกขึ้นโบกไปมา เป็นการบอกว่าจะรออยู่ที่นี่

“เออ ห้ามเดินไปไหนนะ ไม่งั้นแกโดน”

“จ้า ~” สิ้นเสียงริกะก็ส่งยิ้มให้ ในสภาพที่ร่างกายโอนเอนเพราะอาการเมา

ตึก ตึก ตึก!

เสียงฝีเท้าที่ดังขึ้นตามทางเดินในขณะที่กำลังตรงไปยังตู้กดน้ำ มือเล็กควานหาเหรียญขึ้นมาหยอด แล้วกดปุ่มเลือกขวดน้ำให้ตกลงมา

ปึง!

แล้วในที่สุดฉันก็ได้น้ำเปล่ามาสองขวด ร่างบางย่อตัวนั่งลงกับพื้น เอื้อมมือเข้าไปหยิบสิ่งที่ต้องการจากช่องรับของ ในจังหวะที่ลุกขึ้นยืน สายตาก็เห็นเข้ากับโต๊ะตัวหนึ่ง ตั้งอยู่ด้านหลัง

พึ่บ!

ร่างบางหันหลังกลับไปมองด้วยความตกใจ คิ้วเรียวขมวดเข้าหากัน เพราะตอนที่วิ่งมา ตรงนี้ไม่มีใครอยู่มีเพียงตู้หยอดเหรียญ ไม่มีโต๊ะตัวนี้ ไม่มีแม้กระทั่ง...ผู้หญิงที่นั่งส่งยิ้มให้อยู่

“ดูดวงมั้ยจ้ะ” เสียงหวานเอ่ยเรียกเธอ หญิงสาววัยกลางคน ใบหน้าสวยกำลังสับไพ่ในมืออย่างชำนาญ

“....” ฉันหันมองไปรอบตัว ตรงนี้ไม่มีใคร คำเชิญนั้นคือฉันแน่นอน

“หนูนั่นแหละ ดูดวงมั้ยคะ”

“ดูค่ะ” ปากเล็กตอบกลับอย่างไม่ลังเล เหมือนรู้ว่าเป็นสิ่งที่ฉันชอบดูดวงเลย ที่ไหนที่ว่าดัง ศาสตร์ไหนว่าดี ฉันก็ไปดูมาหมดแล้ว ความชอบส่วนตัว

ครืด!

มือเล็กดึงเก้าอี้ออกแล้วทิ้งตัวนั่งลง ขวดน้ำวางลงบนตัก สายตาจ้องมองไปยังไพ่หน้าตาประหลาดตรงหน้า

“คนญี่ปุ่นสินะ พูดเกาหลีเก่งจัง” เธอรู้ได้ยังไง

“ค่ะ ฉันชอบมาเที่ยวเกาหลีค่ะ ก็เลยเรียนภาษาไว้” ปากก็พูด สายตาก็ยังสนใจที่ไพ่

“หนูไม่ต้องเลือกไพ่หรอก เพราะไพ่เลือกหนูแล้ว” น้ำเสียงนุ่มนวล แต่สิ่งที่พูดทำให้ฉันค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมองเธอ

พึ่บ! ไพ่หนึ่งใบถูกวางลงตรงหน้า แล้วเธอก็จับมันหงายขึ้น

หน้าไพ่ที่ปรากฏคือ กองเงินทองมากมายถูกราดด้วยเลือดสีแดง รอบ ๆ เหมือนกระดาษหรืออะไรสักอย่างโปรยลงมา มุมไพ่มีมือหนึ่งยื่นเข้ามา ฉันสังเกตที่มือนั้นมีแหวนสวมที่นิ้วก้อย

“ตอนนี้อายุเท่าไหร่” แม่หมอยังคงยิ้มให้ฉันในระหว่างที่ถาม

“ยี่สิบเจ็ดค่ะ”

“อีกสองปีหนูจะสูญเสีย...ทุกอย่าง”

“....” หมายความว่ายังไง สูญเสียทุกอย่าง

“มีสิ่งเดียวที่เหลืออยู่ก็คือตัวหนูเอง มีชีวิตรอดให้ได้จนกว่าถึงวันเกิดในวัยสามสิบปี แล้วหนู.... จะอยู่เหนือคนหลายหมื่น”

“....” หัวใจเต้นแรงกับสิ่งที่ได้ยิน แล้วสายตาของแม่หมอเหมือนทำให้ฉันถูกสะกดเอาไว้

“ส่วนมือนี่...” เธอชี้ไปยังมือที่ยื่นมาจากมุมไพ่ แล้วหลับตาลงช้า ๆ

“....”

“เขาเป็นใครสักคน ที่ไม่ใช่คนในประเทศหนู ไม่ใช่คนในบ้านเกิดหนู...รูปร่างสูง ผิวขาว หน้าตาดี มีอำนาจ ปกครองคนเยอะมาก เอาล่ะ...จำคำฉันเอาไว้นะ อย่าอยู่ห่างจากเขา ไม่ว่าเขาจะเป็นยังไง หนูจะต้องเลือกแค่เขาคนเดียว...ห้ามลืมคำทำนายของฉันเด็ดขาด” เธอพูดจบก็ลืมตาขึ้นสบสายตา ริมฝีปากค่อย ๆ ยกยิ้ม

นั่นคือคำทำนายที่ฉันบังเอิญเจอในวันที่ไปเที่ยว เมื่อตอนอายุ 27 ปี ยังคงติดอยู่ในใจมาตลอด แล้วการนับเวลาถอยหลังเข้าใกล้เข้ามาเรื่อย อีกสองอาทิตย์ก็จะถึงวันเกิดอายุ 29ปี แล้วก็ครบกำหนดที่คำทำนายบอกไว้ว่า

อีก 2ปี ฉันจะสูญเสียทุกอย่าง