บทที่ 6 คนอยากอวด

"ป๋าจริงเว้ย พ่อไม่สงสัยแล้วทำไมเงินเก็บแกถึงไม่เยอะ ก็เอ็งเล่นแจกแบบนี้นี่เอง" คุณศาสตราขำกับความใจป้ำของลูกชาย

"ใช่ที่ไหนล่ะครับพ่อ เงินเก็บผมก็ลงทุนมั้ยครับ แล้วเงินหุ้นที่บริษัทปันให้แต่ละปีผมก็ให้แม่จัดการมาตลอดไม่เคยยุ่งเกี่ยวนะ ผมก็แค่เสนอสิ่งที่ดี ๆ ให้เท่านั้น น้องเป็นผู้หญิงมันต้องดูแลมั้ย จะมอเตอร์ไซค์ไปมหาลัยงี้ จะออกไปอยู่ข้างนอกงี้ แต่ละอย่างมันปลอดภัยที่ไหน ขนาดไอ้ 2 แสบ แค่ขี่จักรยานยังพากันเทกระจาดศอกแตกให้ไอ้เทนบินด่วนจากเชียงใหม่ได้เลยนะครับ แล้วเกิดเจ้าขาเป็นอะไรไปลุงอัฐไม่บินด่วนมาเหยียบคอหอยเอาหรือไง" ชายหนุ่มให้เหตุผลยาวเหยียด ซึ่งพอดีกับเทนขับรถเข้ามาจอดในบ้าน

"คุณพ่อคุณแม่ สวัสดีครับ" เทนเอ่ยทักทายพร้อมกับยกมือไหว้ก่อนจะนั่งลงข้าง ๆ เพื่อน

"มาเทนกินข้าวด้วยกันลูก" คุณศาสตราทักเพื่อนลูกชายยิ้ม ๆ

"ผมเรียบร้อยมาแล้วครับพ่อ แล้วนี่มึงคุยกับคุณพ่อยังเรื่องรีสอร์ตตกลงว่าเอาไง" เทนตอบพ่อเพื่อนแล้วหันมาถามเพื่อน

"ยังว่ะ แต่ไปดูก่อนถ้าราคาตามที่พูดก็ไม่มีปัญหานี่ กูพอมีเงินเก็บอยู่ไม่รบกวนพ่อกับแม่กูหรอก" โรมหันไปพูดกับเพื่อนพร้อมกับยกน้ำขึ้นดื่ม

"รีสอร์ตอะไรหรือลูก" คุณรวิดาเลิกคิ้วถาม 2 หนุ่มอย่างสงสัย

"รีสอร์ตของน้าสาวผมครับคุณแม่ แกมาซื้อเพื่อนไว้หลายปีแล้ว เทียวมาเทียวไป แต่ตอนนี้สามีแกอยากให้กลับไปอยู่ที่ดูไบถาวรครับ เลยว่าจะหาคนเทกโอเวอร์ราคาไม่ได้สูงมาก ผมถามไอ้ศิกับไอ้มาร์คมันแล้ว ไอ้ศิก็เยอะอย่าง ไอ้มาร์คก็เงินเก็บไม่พอแล้วมันก็ไม่อยากขายคอนโดด้วย เลยลองถามไอ้โรมมันดูครับ แล้วว่าจะพามันไปดูของจริงด้วย" เทนตอบแม่เพื่อนยิ้ม ๆ

"ไม่ขายคอนโดก็เอาเข้าสินเชื่อได้นี่ลูกถ้ามาร์คเขาอยากได้ ยิ่งมาร์คทำงานในบริษัทใหญ่ขนาดนั้นพ่อว่าไม่น่าจะมีปัญหา" คุณศาสตราว่าถึงเพื่อนลูกชายอีกคนที่ได้รับทุนไปเรียน ป.โทต่างประเทศหลายปีแล้วตอนนี้ก็ได้ข่าวว่า ต่อ ป.เอกอยู่ ทำงานในตำแหน่งผู้ช่วยผู้บริหารระดับสูงซึ่งโปรไฟล์ดีขนาดนี้ไม่น่าจะมีปัญหาในการขอสินเชื่อ

"คุณพ่อครับ ไอ้ขอน่ะไม่มีปัญหาครับ แต่คนอย่างไอ้มาร์คมันไม่ขอครับ ขนาดบัตรเครดิตมันยังไม่ใช้เลยครับ ตั้งแต่ผมรู้จักกับมันมามันไม่เคยมีหนี้อะไรให้ติดตามได้เลย มันใช้วิธีหักตัดบัญชีทั้งหมด ขนาดเงินค่าดูแลคอนโดที่มันให้ไอ้โรมช่วยจ่ายให้น้ำหวานมันยังให้ตัดโอนเป็นรายเดือนเลยครับ" เทนว่าขำ ๆ กับการไม่อยากเป็นหนี้คนของเพื่อน

"อ๋อ..." คุณศาสตราพยักหน้าเข้าใจแล้วพากันลุกไปนั่งที่ห้องเล่นรอแม่บ้านขึ้นไปจัดกระเป๋าให้โรมเพื่อเดินทาง

"แล้วรถมึงไปไหนน่ะ กูเข้ามาไม่เห็นจอด หรือเมื่อคืนมึงวัดถนน?" เทนถามเพื่อน

"เชี้ย...ปากมึงนะ เมื่อคืนหลานกูมานอนด้วยไม่ได้ไปร้านเว้ย แล้วรถน้องกูเพิ่งเอาไปหาเพื่อนเมื่อเช้า" ชายหนุ่มบอกเพื่อนอย่างอารมณ์ดี (จิอวดเพื่อนว่ามีน้องสาวล่ะ)

"น้อง?" "เออ...น้อง ลูกลุงเพิ่งมาเมื่อวานเลยพากันออกไปซื้อของเห็นว่านัดเพื่อนไว้ด้วยเลยให้เอาคันนั้นไป" ชายหนุ่มว่ายิ้ม ๆ

"เห่อ...กูว่าอิทรงนี้น้องผู้หญิงชัวร์" เทนว่าอย่างรู้ทันเพื่อน ซึ่งชายหนุ่มก็พยักหน้าแล้วพากันเปลี่ยนเรื่องคุยจนแม่บ้านนำกระเป๋ามาให้แล้วจึงพากันออกเดินทาง

ฝั่งเจ้าขา...

รถป้ายแดงคันหรูวิ่งเข้ามาจอดหน้าอพาร์ทเม้นท์ด้านหลังมหาลัยดัง หญิงสาวร่างบางโดดลงมาจากที่นั่งคนขับแล้วเดินเข้าไปกอดคอเพื่อนที่ยืนรออยู่หน้าตึก

แมงปอ เป็นเพื่อนรักผู้หญิงคนเดียวที่หญิงสาวมีมาตั้งแต่ ม.1 และสอบติดที่มหาลัยเดียวกันเธอมาอยู่ที่หอพักด้านหลังมหาลัยกับพี่สาวที่เป็นอาจารย์อยู่ในมหาลัยนี้ และวันนี้ก็นัดกันจะไปซื้อของ และเจ้าขาตั้งใจที่จะมาดูหอเพื่อนเพื่อจะย้ายมาอยู่ด้วยกันเปิดเทอม

"ไง... คิดถึงกูป่าว" คนตัวเล็กเดินไปกอดคอเพื่อนหอมแก้มฟอดใหญ่

"ขนลุก ห่าเจ้านี่ กูขายไม่ออกกันพอดี" แมงปอว่าพรางถูแก้มตัวเองเบา ๆ

"เจ้เปิ้ลล่ะ" "ไปมหาลัยอ่ะดิ เออ...กูถามให้แล้วนะ หอนี้มันเต็มนะมึง ต้องรอคนย้ายออกแต่ก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ส่วนมากมีแต่นักศึกษากับอาจารย์ที่อยู่" แมงปอตอบเพื่อนพร้อมกับพากันเดินไปที่รถ

"ว้าวว... มึง พ่อใหญ่ออกรถใหม่อีกละนิ" แมงปอว่าอย่างตื่นเต้นพรางลูบรถเบา ๆ แล้ววิ่งไปดูป้ายทะเบียนสีแดงในขณะที่กระจกด้านหลังเลื่อนลง "หวัดดี ระราน"

"รถพ่อใหญ่ที่ไหนล่ะ รถลูกอากูน่ะ พอดีวันนี้เขาไม่อยู่เลยให้กูยืมมา" หญิงสาวตอบเพื่อนยิ้ม ๆ

"ถ้าหวัดดีขนาดนั้นไม่ต้องเรียกชื่อก็ได้มั้ยวะ ยายแมงป่อง" เล็กหรือสุระว่าขึ้นเสียงดัง

"เออ...วันนี้เราไปที่ห้างกันดีกว่านะ เจ้เปิ้ลบอกว่ามีงานเซลล์ล่ะ ไม่ไกลด้วย" แมงปอว่าขึ้นอย่างนึกได้เมื่อคืนพี่สาวเธอบอกว่ามีงานเซลล์อยู่ที่ห้างไม่ไกลนี่แถมมีแต่ของดี ๆ ราคาถูกและยังมีชุดนักเรียนนักศึกษามาขายเซลล์อีกด้วยจะได้ไม่ต้องไปไกลประหยัดเวลาและค่าน้ำมันรถแถมไม่ร้อนด้วย

"เหรอ งั้นตั้งจีเลยไปห้างกัน" หญิงสาวว่างพรางเปิดประตูขึ้นประจำที่คนขับ "แล้วมึงขึ้นรถสิคะคุณแมงปอ จะยืนให้กูเชิญเพื่อ?" หญิงสาวว่าขึ้นขำ ๆ ทำเอาเพื่อนรีบวิ่งมาทางด้านข้างคนขับแล้วเปิดประตูขึ้นรถอย่างไวก่อนจะพากันเดินทางไปที่ห้างใหญ่กลางกรุงที่อยู่ไม่ไกลมากนัก แล้ววนรถเข้าไปจอดที่โซนจอดรถVIP ตามที่พนักงานชี้มือ

"เอ่อ... จอดได้จริง ๆ หรือคะ พอดีว่าเราเพิ่งเคยมา" เจ้าขาถามขึ้นทันทีหลังจากที่รถเข้าจอดเรียบร้อย

"จอดได้ครับคุณหนู รถที่มีสติ๊กเกอร์แบบนี้จอดโซนนี้เท่านั้นครับ" พนักงานรักษาความปลอดภัยตอบพรางชี้ไปที่สติ๊กเกอร์สีเงินที่ติดอยู่หน้ารถที่ทีแรกเธอเข้าใจว่าเป็นสติ๊กเกอร์มากับรถเฉย ๆ

"อ๋อค่ะ งั้นฝากด้วยนะคะ" หญิงสาวว่ายิ้ม ๆ ก่อนจะพยักหน้าให้เพื่อน ๆ ลงจากรถแล้วพากันเดินเข้าไปในห้างเป็นปกติ แต่ที่ไม่ปกติคือ รปภ. และหัวหน้า รปภ. ที่รู้จักเจ้าของรถคันนี้ดีเพราะครอบครัวของโรมมีร้านขายเสื้อผ้าที่เป็นแบรนด์ของตัวเองอยู่หลายสาขาในห้างนี้ และเท่าที่รู้ตระกูลนี้มีลูกชายเพียง 2 คนแต่งงานแล้ว 1 และไม่มีลูกสาว แล้วสาวน้อยที่ขับรถคันนี้มาคือใครกัน??

เจ้าขากับแมงปอพากันเดินไปที่ร้านขายชุดนักศึกษาและเสื้อผ้าแฟชั่นตามป้ายบอก สุระและสราญเดินแยกออกไปดูเสื้อผ้าผู้ชาย เพราะเขาทั้ง 2 คนยังเรียนที่ต่างจังหวัดในระดับ ปวช. (เกิดก่อนแต่เรียนช้ากว่า) ทั้ง 2 บอกพ่อใหญ่ว่าจะเรียนจบแค่ระดับ ปวส.ทางเครื่องยนต์ สุระขอออกมาทำค่ายมวยช่วยพ่อใหญ่ ส่วนสราญจะมารับเป็นวิทยากรที่ไร่นาสวนผสมของท่าน และดูแลพ่อกับแม่ของตัวเองที่ตอนนี้ท่านอัฐให้พวกเขาผ่อนซื้อที่ดินกับท่านและให้สุระกับสราญช่วยกันทำงาน ชกมวย เก็บเงินสร้างบ้านให้พ่อกับแม่อยู่

"เจ้า ตัวนี้เหมาะกับแกว่ะ ดูดิ น่ารัก" แมงปอหยิบชุดเดรสน่ารักมาทาบกับตัวเพื่อนแล้วมองอย่างชอบใจ ถึงภายนอกเจ้าขาจะออกห้าว ๆ ลุย ๆ แต่จริง ๆ เธอก็เป็นผู้หญิงสาวคนหนึ่งที่ชอบแต่งตัวสวยหวานบ้างในบางโอกาสหรือจะเรียกว่าเวลาผีเข้า เพราะนาน ๆ ครั้งเธอถึงจะแต่งหญิงจัดเต็มซะที แต่เรื่องซื้อเสื้อผ้าเธอก็จะซื้อไว้ตลอดไม่เคยตกเทรนและท่านอัฐเองก็สนับสนุนมากเพราะชอบที่จะเห็นลูกสาวแต่งตัวสวย ๆ น่ารัก ๆ และส่วนมากชุดที่เธอซื้อก็จะใส่แค่ที่บ้านเท่านั้น (ใส่ให้พ่อกับแม่ดู ^_^)

"อือ... น่ารักจริงแก เหมาะมั้ย?" หญิงสาวว่าพรางทาบตัวเองกับชุด แต่ต้องตกใจเมื่อชุดสวยในมือถูกสาวสวยที่แต่งหน้าจัดเต็มกระชากออกจากมือแล้วเดินไปที่หน้าเคาน์เตอร์หน้าตาเฉย

"เฮ้ย! ได้ไงวะ นี่เราเจอก่อนนะ…