บทที่ 10 คุณลาวัด?

"ขอบคุณมากนะคะที่มาอุดหนุน โอกาสหน้ามาใหม่นะคะ" โม้นาว่าเสียงหวานพร้อมกับคืนบัตรเครดิตให้หญิงสาวก่อนจะยื่นถุงเสื้อผ้ามาให้ยิ้ม ๆ

"ขอบคุณมากค่ะ แล้วโอกาสหน้าไม่กลัวหนูมาไล่พนักงานพี่ออกหรือคะ ฮ่า ๆๆ" เจ้าขาว่าอย่างอารมณ์ดี "พวกเราไปแล้วค่ะขอบคุณนะคะ สวัสดีค่ะ" "สวัสดีค่ะ/ครับ" ว่าพรางยกมือไหว้ ก่อนที่ทั้ง 3 เพื่อนจะยกมือไหว้ตามอย่างนอบน้อมทำเอาโม้นาหน้าเหลอหลาเพราะไม่คิดว่าพวกเธอจะยกมือไหว้พนักงานกันแบบนี้ "สะ...สวัสดีค่ะ" โม้นาขานรับพรางไหว้ย่อเข่าอ่อน...

"ระราน พวกแกซื้ออะไรเยอะแยะเนี่ย" แมงปอถามขึ้นทันทีที่พ้นร้าน เมื่อเห็น 2 ศรีพี่น้องซื้อของเต็มไม้เต็มมือ

"ซื้อเสื้อผ้าไปให้พ่อกับแม่น่ะ กะว่าก่อนเปิดเทอมจะกลับบ้าน แล้วก็ซื้อรองเท้าใหม่คนละคู่ เมื่อเช้ามีป๋าให้ตังค์มาต้องใช้ซะหน่อย" น้อยตอบยิ้ม ๆ

"อ๋อ... งั้นเราไปชั้น 5 กันก่อน คุณอาฝากไปเอากระเป๋าที่สั่งไว้กลับบ้านด้วย" เจ้าขาพยักหน้าพร้อมทั้งบอกเพื่อนอย่างนึกได้

"งั้น ปะ หวังว่าร้านนั้นคงไม่เหยียดเราอีกนะ ต่อไปกูจะมาห้างกูต้องบอกพ่อขายนาซื้อเบนซ์ล่ะ แล้วหาเกิบงาม ๆ ใส่แทนไอ้ผ้าใบตราดาวนี่" แมงปอว่าพรางยกรองเท้าให้เพื่อนดู

"จะยากอะไรวะ เมื่อกี้พี่โรมเพิ่งเหมาร้านไป มึงก็ไปเลือกเอากับกูไง ซื้อทำไมให้เปลือง แล้วต่อไปอากูมีร้านขายเสื้อผ้าแบบนี้รับรอง ของฟรีเพียบ" เจ้าขาว่าพรางยักคิ้วให้เพื่อน

"เออ...จริง งั้นเรารีบไปเอากระเป่าให้อามึงกันแล้วพี่มึงจะมาเลี้ยงข้าวด้วยใช่ปล่าว สบายกระเป๋ากูล่ะ" แมงปอว่าแล้วพากันเดินไปที่บันไดเลื่อนก่อนที่จะมาถึงที่ชั้น 5 ร้านกระเป๋าที่คุณอาเธอบอกให้มารับกระเป๋ากลับบ้านและเจอกับจีน่าภรรยาของสรัญอยู่ที่นั่นพอดี

"พี่จีน่า สวัสดีค่ะ" เสียงใส ๆ เรียกคนอยู่ก่อนอย่างดีใจ ก่อนที่จะเจ้าของชื่อหันมา แล้วขมวดคิ้วมอง 2 สาวตั้งแต่หัวจรดเท้า

"ปอ นี่พี่จีน่า พี่สะใภ้เรา แฟนพี่รัน" เจ้าขาแนะนำเพื่อนให้รู้จักสะใภ้ใหญ่ของบ้านทำให้แมงปอรีบยกมือไหว้ จีน่ารับไหว้พรางหันมามองน้องสาวของสามีกับเพื่อนสลับกันไปมา แล้วทำหน้าบึ้งแก้มป่องอย่างไม่พอใจก่อนจะคว้ามือถือกดโทรออกหาใครบางคน ทำเอา 2 สาวมองหน้ากันและพนักงานในร้านก็มองหน้าหุ้นส่วนใหญ่ของร้านที่เมื่อครู่นี้ยังยิ้มแย้มแจ่มใสอยู่แถมยังบอกว่าเดี๋ยวน้องสาวจะขึ้นมาหาที่นี่และให้เอากระเป๋าคอลเลคชั่นใหม่ล่าสุดมารอให้น้องเธอเลือกด้วย

ตรู๊ด....ตรู๊ดด...... รอสายเสียงเรียกเข้าหน้าบึ้งตึงพรางมอง 2 สาวสวยตรงหน้าแบบงอน ๆ ทำเอาพนักงานในร้านถึงกับหน้าถอดสีที่เด็กทั้ง 4 เดินเข้ามาทักให้เธออารมณ์เสีย

"เอ่อ... น้องคะพี่ว่าซักครู่ค่อยเข้ามาใหม่ดีกว่านะคะ" พนักงานรีบเข้ามาคุยกับเจ้าขาและเพื่อนเพื่อที่จะกันพวกเธอออกจากร้าน

"ทำไมคะ?" เจ้าขามองหน้าพนักงานนิ่ง ๆ แล้วมองหน้าภรรยาลูกชายคนโตของคุณอา *ออกจากบ้านแล้วทักไม่ได้งี้ ทีอยู่บ้านแล้วอีกโซนนึงหรือไง กูบ้านนอกกลัวคนรู้ว่ารู้จักกันงี้...* เด็กสาวคิดในใจ ก่อนจะถอนหายใจเตรียมจะเดินออกจากร้าน "โอเค งั้นเราไม่เอาแล้วค่ะ ของใครก็มารับเองแล้วกัน ปะ มึง ไปกินส้มตำข้างทางกันดีกว่า" เจ้าขาตอบพนักงานก่อนจะหันมาชวนเพื่อนเตรียมออกจากร้าน แต่โดนมือบางของภรรยาพี่ชายคว้าแขนไว้ทัน

"ฮัลโหลค่ะ คุณรวัช นี่พี่จีนะคะ" จีน่ากรอกเสียงตามสายทันทีที่มีคนรับเสียงทำเอาคนที่โดนดึงแขนไว้หันไปมองหน้าทันที *ลาวัดคือใครวะ? ...เจ้าขาคิดในใจ*

(ครับพี่จี มีอะไรครับ)

"เมื่อเช้าก่อนน้องออกจากบ้าน คุณรวัชได้ดูน้องให้พี่จีมั้ยคะ" พี่สะใภ้ถามน้องชายสามีเสียงเครียด

(ก็ปกตินะครับ แล้วเจ้าขาเป็นอะไรครับ เมื่อกี้ที่อยู่ร้าน 1 ยังปกติดีอยู่เลย หรือน้องแพ้แอร์ห้างครับ) โรมเอ่ยถามงง ๆ

"ขนาดพาน้องไปร้าน 1 แล้วยังให้น้องแต่งตัวแบบนี้ออกจากร้านนะคะ เมื่อกี้พนักงานที่นี่เกือบจะไล่น้องออกจากร้านแล้วนะ อย่าให้พี่รู้นะคะว่าคุณโรมโอ๋ใครอยู่ไม่ได้สนใจน้องเลย" จีน่าว่าเสียงดังตั้งใจผู้จัดการร้านได้ยินที่เธอบอกว่าพนักงานร้านจะไล่น้องเธอออกจากร้านเพราะแต่งกายไม่ดี

(ก็เอ่อ.../ พี่โรมโอ๋ชะนีหน้าปลอมชื่อว่าแอลี่ค่ะ) ขณะที่โรมกำลังอึกอักเสียงน้องสาวที่น่ารักก็ดังแทรกขึ้นมาทันทีที่เธอรู้ว่าลาวัดคือใคร

"หึ ว่าแล้วไง งั้นวันนี้ค่ากระเป๋าคุณแม่กับค่ากระเป๋าน้อง 4 คน 6 ใบ ของพี่อีก 2 ส่งบิลเก็บที่คุณโรมเลยนะคะ" จีน่าว่าพรางหันมายักคิ้วให้เจ้าขาทำเอา 2 สาวกับ 2 หนุ่มอ้าปากค้างกับมุขเหนือความคาดหมายของเธอ

(คะ... ครับพี่จี)

"งั้นแค่นี้ค่ะ อารมณ์เสีย" ว่าจบจีน่าตัดสาย น้องชายสามีทันทีแล้วหันมามอง 2 สาวอย่างเอาเรื่อง

"ทำไมมากันแบบนี้คะลูก บ้านเรามีร้านเสื้อผ้าเกือบร้อยสาขา ทำไมหนูมากันแบบนี้คะ" จีน่าว่าจีบปากจีบคอจับตัวเจ้าขาหันซ้ายหันขวาแล้วจับแมงปอหันมองตาม

"ก็... (หันมองหน้าเล็กกับน้อยแล้วมองหน้าแมงปอก่อนจะยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์) ปกติที่บ้านเราแต่งแบบไหนก็ได้นี่คะ ขอแค่มีเงินจ่ายใครก็เข้าร้านแบบนี้ได้กันค่ะ ไม่คิดว่าในกรุงเทพแบบนี้เขาจะดูแค่ภายนอก" เจ้าขาว่าพรางชำเลืองมองพนักงานคนเดิมที่เมื่อครู่เชิญพวกเธอออกจากร้าน

"วันหลังกูจะพาใส่อิแตะ 20 บาททุกอย่างกะเสื้อแถมปุ๋ยมาเดินเล่น" แมงปอว่าพรางหัวเราะชอบใจ

"ความคิดดี สะพายถุงผ้ามาด้วย แล้วถือกาแฟโบราณมานั่งกินรอกระเป๋าให้คุณอา" เจ้าขารับมุขพรางหัวเราะเสียงใส ทำเอาผู้จัดการที่ได้ยินถึงกับยิ้มเจื่อนมองหน้าจีน่าแหย ๆ

"พี่ผักกาด นี่น้องเจ้าขาค่ะ น้องสาวคนเล็กของบ้านเรา ส่วนนี่น้องแมงปอ น้องเล็กกับน้องน้อย เพื่อน ๆ เขา เด็กพวกนี้ก็แบบนี้แหละ ไปไหนมาไหนน่าตีเชียว เมื่อเช้าก็บอกคุณโรมไปแล้วให้บอกน้องด้วยว่าบ่ายจะพามางานเปิดตัวคอลเลคชั่นใหม่ของแบรนด์ แล้วดูปล่อยน้องแต่งตัวมาสิ พี่รันเจอได้ด่ายาวกันพอดี ... หนู ๆ คะ นี่พี่ผักกาดเป็นผู้จัดการร้านนี้จ่ะ" จีน่าว่าพรางหันไปแนะนำทั้ง 2 ฝ่ายให้รู้จักกันยิ้ม ๆ ซึ่งทั้ง 4 ก็รีบยกมือไหว้อย่างนอบน้อมทันที

"พอดีคุณอาสั่งให้มารับกระเป๋าค่ะแล้วก็กะว่าจะไปที่อื่นกันเลย ไม่รู้ว่าพี่รันจะให้รอกินข้าวด้วย" เจ้าขาตอบพร้อมกับยิ้มแหย ๆ วันนี้ไหน ๆ ก็มีรถฟรีให้ขับพวกเธอเลยชวนกันจะไปหาเพื่อนที่ค่ายมวยที่เพื่อนมาซ้อม และกะว่าจะอยู่ซ้อมมวยกันด้วยค่ำ ๆ ถึงจะกลับบ้าน

"อ๋อ...จ่ะงั้นเอากระเป๋ามาให้น้องเลยค่ะพี่แล้วก็ที่จีดูไว้เมื่อกี้ด้วยนะคะ แล้ว (ว่าพรางลากแขนแมงปอเดินไปที่กระเป๋าสะพายใบไม่ใหญ่นักแต่น่ารักใบหนึ่งแล้วหยิบมาทาบกับแมงปอพรางขมวดคิ้วมองอย่างพิจารณา) พี่ว่าถ้าใส่กับแซกคอลเลคชั่นใหม่ของเราต้องน่ารักมากแน่เลย น้อยว่ามั้ย" จีน่าว่าพรางหันมาถามน้อยที่ยืนอยู่ไม่ไกลมากนัก

"ก็น่ารักดีครับ หรือจะใส่กับกางเกงเอวสูงเสื้อครอปแบบที่เจ้าชอบใส่ก็น่าจะดีนะครับ" น้อยว่าขึ้นทำไห้จีน่ายิ้มกว้างอย่างพอใจ

"เทสดีมาก เอาใบนี้ค่ะ" จีน่ายกนิ้วโป้งให้น้อยแล้วหันไปบอกพนักงานทำเอาแมงปออ้าปากค้างกับราคาที่เห็นแว้บ ๆ ถึง 6 หลัก

"พี่จีน่าคะ คือว่า..."…