ตอนที่ 3 ลูกค้าใหม่

รอยช้ำที่เขียวจนม่วงเป็นปื้นที่บั้นเอวตัดกับผิวขาวเนียนละเอียด จนจอมพลไม่แน่ใจว่าทั้งแผ่นหลังของเธอจะเขียวขนาดไหน

กวินนาสะบัดมือใหญ่หลุดพ้น พร้อมใบหน้าเหยเกในจังหวะที่เอี้ยวตัวแรงเกินไปจนเจ็บ รีบจับชายเสื้อที่หลุดลุ่ยยัดเข้าไปที่ขอบกระโปรงอย่างรวดเร็ว จอมพลถึงกับนิ่วหน้า

"ไปหาหมอดีกว่ามั้ง กระดูกกระเดี้ยวแตกหักบ้างหรือเปล่า"

"ไม่หัก เมื่อคืนเอกซเรย์แล้ว"

"งั้นก็กลับไปพักเหอะ เห็นแล้วรกหูรกตาว่ะ แล้วทีหลังถ้ามึงไปแข่งรถอีก กูจะตัดโบนัส"

"มันนอกเวลางานป่ะวะ อย่ามั่ว แล้วกูก็ทำงานได้ปกติ พูดจบแล้วใช่ไหม กูจะออกไซต์แล้ว"

เมื่อเห็นเจ้านายใหญ่ในฐานะเพื่อน ไม่เอ่ยอะไรต่อจากนั้น กวินนาก็หมุนตัวกลับ

"มึงแน่ใจหรือว่าเมื่อคืนส่งคุณแอมที่บ้าน" กวินนาเอี้ยวตัวไปถาม ตอนที่มือจับลูกบิดประตูห้อง

"ห่านี่ กูไม่ได้มั่วขนาดนั้น ที่สำคัญกูรักแฟนกูมาก"

กวินนาไหวไหล่อย่างไม่ยี่หระ แต่ทั้งที่จริงตอนที่เปิดประตูออกจากห้อง ความรู้สึกไหววูบบางอย่างก่อตัวขึ้นภายในเงียบๆ

ความรู้สึกที่เธอพยายามกดเก็บมันไว้อย่างมิดชิด

ของส่วนตัวถูกเก็บเข้ากระเป๋าเป้ใบใหญ่ รวมถึงเอกสารต่างๆ ที่จะเตรียมไปไซต์งานก่อสร้าง รวมถึงหมวกนิรภัยที่วางเตรียมไว้บนโต๊ะทำงาน

เมื่อนึกขึ้นมาได้ว่าวันนี้ใส่กระโปรง เธอจึงได้หยิบกระป๋องสเปรย์ครีมกันแดดออกมาฉีดที่ขา เสียงสเปรย์ดังจนคนที่นั่งอยู่โต๊ะข้างๆ สองคนหันมามอง

"มึงรักสวยรักงามตั้งแต่เมื่อไหร่ไอ้กวาง" ยศกรเอ่ยถามขึ้นด้วยความสงสัย ส่วนศรัณยังหรี่ตามอง

"กูว่ามันต้องออกเดตแน่ว่ะ มึงเปลี่ยนมาชอบผู้ชายแล้วหรือไง" พอศรัณถามขึ้น คนที่ฉีดครีมกันแดดอยู่ถึงกับหยุดมือ เงยหน้าขึ้นมองคนถามชัดๆ

"กูต้องตอบคำถามมึงหรือกูต้องด่ามึง" ศรัณหัวเราะร่วน เมื่อถูกมองหน้าเขม็ง

"โอเคๆ กูไม่แซวมึงแล้ว แต่มึงแต่งแบบนี้ก็สวยดีนะ ทำผมอีกสักหน่อย แจ๋วเลย แล้วเดี๋ยวถ้าไม่มีใครจีบมึงกูจีบเอง"

"ไม่ต้องเสือก" ครั้งนี้กลายเป็นยศกรที่หัวเราะลั่นออกมา เมื่อเห็นศรัณถูกด่า

"พี่กวางคะ มีแขกมาขอพบค่ะ"

เธอเตรียมของเสร็จแล้ว กำลังจะหยิบหมวกนิรภัยลุกออกจากโต๊ะทำงาน น้องนิ่มฝ่ายประชาสัมพันธ์บริษัทก็เข้ามาแจ้งเสียก่อน เธอจึงได้แต่เลิกคิ้วเป็นเชิงถาม

"น่าจะลูกค้าใหม่ค่ะ นิ่มให้รอที่ห้องรับรองแล้วค่ะ"

"ขอบใจนะ เดี๋ยวๆ นิ่ม เอาขนมไปแบ่งกันนะ" กวินนาหยิบคุกกี้หลายกล่องออกมาจากถุงกระดาษใบใหญ่บนโต๊ะส่งให้นิ่ม อีกสองหนุ่มก็ได้แต่มองตามขนม

"เฮ้ย หมดแล้วมั้งน่ะ ไอ้กวาง ห่า ไม่เก็บไว้ให้กูบ้าง" ศรัณรีบโวยวายทันที ตอนที่น้องนิ่มปิดประตูห้องหายออกไปแล้ว

รอยคิ้วขมวดด้วยความแปลกใจ เมื่อมองเห็นคนในห้องรับรองผ่านกระจกใสบานใหญ่

"มาทำไม"

"โห ใครน่ะ สวยจังเลย"

กวินนาหน้าตึงขึ้นทันที เมื่อรู้ว่าถูกคนตรงหน้าแซว

"ใครน่ะ คนนั้น สวยจัง" เคนถามขึ้นอีกครั้ง พร้อมทั้งบุ้ยปากไปทางสาวสวยที่เดินผ่านห้องรับรอง กวินนาหันไปมองผู้หญิงคนนั้น พอดีกับเธอคนนั้นยกมือขึ้นไหว้จึงรับไหว้พลางยิ้มให้น้อยๆ

"ใครน่ะ" น้ำเสียงที่ถามแสดงความอยากรู้อยากเห็นไม่น้อย สายตากะลิ้มกะเหลี่ยอย่างคนเจ้าชู้ยักคิ้วให้เธอตอนที่ถาม

"แฟนเจ้านาย แล้วพี่มาทำไมเนี่ย"

"จะมารับไปหาหมอ"

"ไม่ได้เป็นอะไรมาก ขอบคุณค่ะ"

"ไม่เป็นได้ไงกระแทกขนาดนั้น ช้ำหมด"

"เดี๋ยวกวางต้องไปทำงานแล้ว พี่มีธุระแค่นี้ใช่ไหม"

"มีอีก พี่จะขยายสนามแข่ง แล้วก็ทำอาคารรับรอง"

"งั้นเดี๋ยวคุยกับฝ่ายขายนะคะ"

"คุยกับกวางไม่ได้หรือ"

"คุณพี่เคน ถ้าจะมาก่อกวนขอร้องหยุดเลยค่ะ"

"นี่พี่พูดจริงนะ"

กวินนาจึงได้ทิ้งตัวลงนั่งที่โซฟาตรงข้ามว่าที่ลูกค้าคนใหม่ ตอนที่มือบางจับชายกระโปรงตอนที่นั่ง คนตรงข้ามก็แอบอมยิ้มจนเธอต้องเอ่ยถาม

"ขำอะไร"

"เปล่า"

"ก็เห็นอยู่"

"กวางแต่งตัวแบบนี้ก็น่ารักดี"

"พี่รีบพูดเรื่องงานเถอะ"

พอเข้าโหมดจริงจังเคนก็เอ่ยอธิบายถึงเรื่องที่จะขยายสนามแข่งอย่างที่บอก รวมถึงอาคารรับรองที่อยากได้แบบโมเดิร์น กวินนาก็จดรายละเอียดลงไอแพด จนเวลาเกือบเที่ยง

เธอเห็นสายตาของชายหนุ่มตรงข้ามมองเลยศีรษะไปด้านหลัง ทำให้เธอหันไปมองจึงได้เห็นผู้หญิงคนที่เดินเข้าไปเมื่อครู่ใหญ่ๆ ก่อนหน้านั้น เดินกลับออกมาพร้อมจอมพล แฟนเจ้านายที่เธอว่านั่นแหละ