Chapter 4 | ธารา 8 นิ้ว

กว่าจะได้เข้าห้องพักในวันแรก ก็ทำเอาพนักงานเหนื่อยรากเลือดไปตามๆ กัน

หญิงสาวยืนกดกริ่ง พลางเคาะประตูเบาๆ เรื่อยๆ เพื่อเรียกรูมเมทเฉพาะกิจ

“คุณเทียร์” ชายหนุ่มที่ตามคนสวยมา หลังจากโปรแกรมจบ ต้องแยกย้ายกันเข้าห้องพัก

“ผมเอาเหรียญมาคืนให้ กลัวมีใครบางคนนอนไม่หลับ” เขายิ้มอย่างมีความหมาย ก่อนจะเดินมายืนข้างๆ

“ฮ่าๆ” พอเห็นเจ้าของเสื้อ ก็นึกขึ้นมาได้ เธอเลยรีบแก้ปมที่มัดตรงเองอยู่ออก จัดเสื้อพับให้เรียบร้อยทำท่าจะส่งคืน แลกกับเหรียญในมือใหญ่ที่กำมือเดียวก็เก็บไว้ได้หมด

“เข้าห้องไม่ได้หรอครับ” เขาถาม

“ค่ะ รูทเมทเทียร์ ชื่อพี่จูลค่ะ เธอไม่ค่อยสบาย”

“อ่อ ไปนอนห้องผมมั้ยล่ะ”

“ห๊า!”

“ผมนอนคนเดียวน่ะ แต่มันมีสองเตียงนะ”

“ทำไม ได้นอนคนเดียวล่ะคะ”

“เพราะผมใหญ่ไง”

“อ่อ...จ้า” เทียร์พยักหน้าแบบขำ

“เดี๋ยวลองเคาะดูก่อนนะคะ เพราะว่ากระเป๋า ทุกอย่างอยู่ในนั้น ไปนอนห้องคุณธารา เทียร์ก็ไม่มีอะไรใช้อยู่ดี”

“งั้นผมไปขอกุญแจจากพนักงานโรงแรมให้”

“ไม่ต้องก็ได้ค่ะ เดี๋ยวรออีกแป๊บก่อน”

สองคนยืนรอ เทียร์กดกริ่งเป็นระยะๆ อย่างเกรงใจ ถึงเธอจะบอกว่าป่วยการเมือง แต่ก็ไม่รู้เหมือนกัน อาจจะเป็นคนพูดไม่ตรงกับความจริงก็ได้

“วันนี้สนุกมั้ย” ธารา ที่ยืนหลังพิงผนังห้อง เอ่ยถามอีกคนที่หันหน้าเข้าประตู เคาะบ้าง กดกริ่งบ้าง

“สนุกค่ะ สนุกสุดๆ”

“ดูคุณชอบมากเลยนะ”

“ก็...เหมือนได้อยู่มหาลัย ฮ่าๆๆ แต่คุณธาราไม่ชอบเหรอคะ”

“เรียก พี่ธาราก็ได้นะ ไม่ต้องเรียกคุณหรอก”

“พี่ธาราหรอ...โอเคค่ะ งั้นก็เรียกเทียร์เฉยๆ ได้นะคะ”

“น้องเทียร์ได้มั้ย”

“อย่าเลยค่ะ มันดูเด็ก”

“แต่ดูเหมือนคุณจะยังเด็กนะ”

“ไม่ค่ะ 22 แล้ว”

“อาฮะ...เด็กมากๆ”

“ไม่นะคะ 22 แล้วจริงๆค่ะ”

“ก็ 22 นี่แหละ เรียนยังไง จบไวขนาดนี้”

“เป็นคนเก่งไงคะ”

“อ่อ...เก่งจริงๆ ด้วย

ผมไปขอกุญแจมาให้ดีกว่า คุณรอแบบนี้ เสียเวลาพักผ่อน”

“อ่า...ขอบคุณนะคะ”

-----

ที่เคาน์เตอร์โรงแรม ร่างสูงยืนเคาะนิ้ว ระหว่างรอพนักงานหากุญแจห้องนั้นให้ เขามองดูทางเข้าออกเชื่อมไปรีสอร์ต บ้านพักแต่ละหลังที่ถูกเหมาทั้งหมด รวมถึงโซนโรงแรมเองก็ด้วย เรียกว่า 70-80 เปอร์เซ็นต์ของแขกที่นี่คือ พนักงานบริษัทตริมาเบฟ แขกอื่นทั่วไปก็มีให้เห็นหรอมแหรม น่าสงสารนักท่องเที่ยวที่ต้องมาเจอกรุ๊ปพนักงาน ทำไมบริษัทไม่เหมารีสอร์ตไปเลยนะ แปลกจริงๆ

“เจอแล้วครับ” พนักงานหันมาพร้อมมาสเตอร์คีย์ เขาพร้อมจะออกจากเคาน์เตอร์ไปเปิดห้องให้แขกที่มาพัก

“อ่อ...เจอแล้วก็ดีครับ เก็บไว้ให้ดี อย่าให้ใครเห็น” ชายหนุ่มยื่นแบงก์เทา 5 ใบส่งไปให้ พร้อมรอยยิ้มใจดี...มีเลศนัย

กิ๊งก่องๆๆ

“เฮ้อ...สงสัยหลับลึกจริงๆ”

เทียร์ไถหลัง รูดไปกับผนัง ค่อยๆ นั่งลงกับพื้นเพราะเมื่อยขา ได้ยินเสียงคนเดินมา เลยรีบหันไปมอง

“อ้าว...พี่จูล”

จูลเดินกลับมา ท่าทางเมากรึ่มนิดๆ เธอเป็นสาวผมดำสนิทเป็นเส้นตรงดูเหมือนตุ๊กตาญี่ปุ่น แถมเธอตัวเล็กกระปุ๊กกระปิ๊กด้วยยิ่งทำให้เหมือนเข้าไปอีก

“กลับมาแล้วหรอ” หญิงสาวรักสวยรักงาม กรุยกรายในชุดสีชมพูฟูฟ่องเหมือนฟักทอง หิ้วรองเท้าส้นสูงมาด้วย

“เมาหรอคะ”

“นิดหน่อย ไม่มีคีย์การ์ดหรอ”

“เอ่อ....เหมือนจะทำหายรึเปล่า ไม่แน่ใจค่ะ”

“อ้าว...ฉันก็ลืมเอาออกมาเสียด้วย”

“แป่ว”

“เธอไปบอกโรงแรมให้พี่หน่อยสิคนสวย พี่เดินไม่ไหวแล้ว” จูลบอก

เทียร์ค่อยๆ ยันตัวลุกขึ้นยืน นั่งยังไม่ทันหายเมื่อย ต้องไปต่ออีกแล้ว

เสียงรองเท้าหนักๆ ดังขึ้นอีกครั้ง

“สาวๆ อยู่กันครบเลย เข้าห้องได้แล้วสิ” ธาราเดินกลับมา เห็นเจ้าของห้องอยู่กันครบแล้ว กำลังรู้สึกเสียดายแผนการในหัว และเสียดายเงิน 5000 บาท ที่เพิ่งซื้อพันธมิตรไป

“พี่ธารา ได้กุญแจมามั้ยคะ คือเราสองคนเหมือนจะลืมการ์ดกันทั้งคู่”

“...........” โอ๊ะ...โอ....

ร่างสูงตีมาดขรึม ทำเสียงเหมือนผู้ใหญ่ที่ไล่ประเด็นความผิด

“ลืม หรือ ทำหายครับ อันตรายนะถ้ามีคนเจอ เขาอาจจะบุกมาถึงห้องได้นะครับ เมื่อกี้ผมเข้าใจว่า ห้องล็อคจากด้านใน เลยไม่ได้ถาม”

“เหมือนเทียร์อาจจะทำหายค่ะ” หญิงสาวรู้สึกผิดที่ก่อเรื่อง เธอไม่ได้ตั้งใจ

“ส่วนฉัน ลืมไว้ในห้อง คุณเป็นใครน่ะ” จูลตอบแบบไม่แคร์ เพราะใครๆ ก็ลืมกันได้

“ผม...เพื่อนเทียร์ครับ”

“อ่อ”

“กุญแจ ได้มั้ยคะ” เทียร์รีบถาม จะได้แก้ไขปัญหาให้จบๆ

“อ่อ พนักงานไม่มีใครอยู่เลย สงสัยบริษัทเราคงป่วนเค้าน่าดู เอางี้มั้ย ทั้งคู่เลย ไปนอนที่ห้องผม ผมยกเตียงให้คุณสองคน โอเคมั้ย”

“ได้ ดี ห้องอยู่ไหน นำไปเลยค่ะ” สาวตัวเล็กในชุดสีชมพูเห็นดีเห็นงามด้วย

“เอ่อ...” เทียร์ ได้แต่อ้าปาก แต่พูดไม่ทัน พี่จูลหิ้วรองเท้าเดินนำไปอย่างไม่รู้ทาง

ห้องพักชายหนุ่ม ทุกอย่างเหมือนเดิม ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง กระเป๋าเดินทางของเขา ตั้งไว้ที่หน้าตู้เสื้อผ้า

ร่างบางของคนที่แอบไปกินเหล้ามาจากไหนไม่รู้ กระโดดขึ้นที่นอนในท่าขวางเตียงพาดจากซ้ายไปขวา เทียร์รีบเดินเข้าไปช่วยจัดท่าให้ คนเดียวนอนเต็มเตียงขนาด 4 ฟุต อีกฝั่งเป็นเตียงขนาด 6 ฟุต ที่ว่างอยู่ ร่างสูงชี้นิ้วบอกหญิงสาว

“ใช้เตียงนี้เลย ผมนอนที่พื้นได้”

“จะดีหรอคะ”

“ไม่งั้นผมต้องนอนบนเตียงนะ”

หูกระดิกเลยทีเดียว...ธาราแอบเปิดไพ่ลุ้นในใจ

“งั้นฉันยกผ้านวมให้พี่หมดเลยค่ะ ฉันนอนเตียง พี่นอนพื้น พร้อมหมอน เครื่องนอนครบชุด แฟร์ดีมั้ยคะ”

“ดีครับ แฟร์สุดๆ” ชายหนุ่มหน้าเจื่อน

เทียร์เดินเข้าห้องน้ำ ไปล้างหน้าล้างตา ก่อนจะออกมายืนอึ้งๆ บนพรมเช็ดเท้า

คนโตยืนรอเธอ พร้อมส่งผ้าเช็ดตัว กับ เสื้อผ้าในมือมาให้

“ใส่ของพี่ก่อนมั้ย พี่มีหลายชุด”

“เอ่อ...เกรงใจอ่ะค่ะ”

“ไม่ต้องเกรงใจหรอก ใส่เถอะ วันนี้เล่นมาทั้งวัน นอนแบบนี้คงลำบากแย่”

“.......” สายตาคนอายุน้อยกว่าที่มองช้อนขึ้นไปหาเจ้าของห้องนี้ ทำเอาจินตนาการในหัวของธารานั้น คือ การดันหลังหญิงสาวเข้าไปในห้องน้ำ จับเธอจูบ แล้วลากลิ้นเลียให้ทั่ว อยากรู้ว่าเหงื่อเด็กสาว 22 มันเป็นยังไง ถ้าเขาเอามือสัมผัสผิวกายเธอ จะนุ่มมือมั้ย ถ้าเขากดปลายจมูกแล้วสูดกลิ่นกายเธอจะหอมหวานยิ่งกว่าตอนได้กลิ่นยามพิงไหล่เธอมั้ย แล้วถ้าเขาได้เข้าไปในตัวเธอ...โอ้ว...เธอจะทำหน้าแบบไหนนะ...

ในระหว่างที่สมองลามกสร้างจินตนาการล้านแปด เทียร์หยิบเสื้อผ้าจากมือชายหนุ่ม พูดขอบคุณ แล้วกลับเข้าไปในห้องน้ำนานแล้ว แต่อีกฝ่ายยังอยู่ในห้วงแห่งความคิดตัวเองอยู่

ธาราเพิ่งได้สติ เขาเดินไปยืนเบียดเป้ากางเกงที่ตุงตื่นเพราะความฟุ้งซ่าน เอาแก่นกายกระแทกโต๊ะเครื่องแป้งเล่นๆ พลางหยิบมือถือขึ้นมาสไลด์บอกฝ่ายบุคคลของบริษัท เพื่อให้ทราบว่าตอนนี้ห้องเขามีพนักงานมานอนด้วย ถึง 2 คน

แกร็ก...

ลูกบิดประตูห้องน้ำเปิดออกอีกครั้ง

กางเกงขายาวถูกสวมใส่จากคนที่ความสูงต่างกันเกือบ 20 เซนติเมตร เทียร์พับขอบเอวม้วนจนแทบเหมือนโตเกียวใส่ไข่พิเศษ เสื้อยืดสีขาวสำหรับใส่นอน ไหล่เล็กทำเสื้อลู่ลง ชุดหลวมโคร่ง คนที่เพิ่งออกมา เห็นสีหน้าคนยืนรออยู่

“คิกๆ ตลกใช่มั้ย” เทียร์หัวเราะเบาๆ เกรงใจคนที่หลับอยู่

“อ่า ตลกดีนะ...” ชายหนุ่มตอบเธอ ตลกอะไรครับน้อง ใส่แบบนี้ ไม่ต้องใส่กางเกงออกมาก็ได้ เสื้อปิดถึงเข่าแล้ว

“อย่าแซวนะคะ”

“ไม่แซวหรอก ไปนอนเถอะ”

ชายหนุ่มเดินสวนเธอ เข้าห้องน้ำไป...ขอเวลาปลดปล่อย เพื่อให้จิตใจสงบลงหน่อย มีแขกไม่รับเชิญมาอีกคน ไม่งั้นนะ...พ่อได้ลุยแล้ว

---

เขาใจดี สุภาพ ดีกว่าผู้ชายที่เธอเคยเจอมาเยอะเลย พวกนั้นป่าเถื่อนสุดๆ เทียบไม่ได้เลยกับคุณธารา...

เทียร์ คิดถึงคนที่อยู่ในห้องน้ำ เปรียบเทียบกับอดีต ส่วนมือนั้นก็โยนอุปกรณ์เครื่องนอนทุกอย่างลงมาจากเตียง มองไปรอบห้อง พลันนึกขึ้นได้ ว่าลืมมือถือไว้ เธอรีบลุกเดินไป

ฝ่าเท้าเล็กก้าวฉับๆ มือคอยดึงผ้าของกางเกงขายาวที่หน้าขาให้ถกขึ้น กันมันหลุดพรึ่บลงมา ถ้าโป๊นี่ มีอายถึงขนาดลาออกจากบริษัทแน่ๆ

ก๊อกๆ

“ครับ”

“ฉันลืมมือถือไว้น่ะค่ะ”

“อ่อ..แป๊บนะ”

คนโต ใช้ผ้าเช็ดตัวผืนขนาดธรรมดาคาดเอวไว้ โชว์อกปลือย รอยสักมังกรตัวใหญ่พาดบนกล้ามอกที่หนาเป็นลูก กล้ามหน้าท้องเป็นลอน ส่วนที่ขึ้นเส้นก็ชัดเจน แม้กระทั่งเส้นนำสายตาที่พุ่งลงไปที่หว่างขา...หุ่นแบบนี้ ไม่ธรรมดาเลย

ธาราตั้งใจ...เปิดประตูห้องน้ำกว้าง

ทันทีที่เห็นอีกฝ่าย เทียร์ก็มองแล้วขำ

“แค่หยิบมือถือส่งมาก็ได้นะคะ” หญิงสาวแปลกใจ ที่เขาต้องเปิดประตูมาโชว์ตัวเองขนาดนี้

“นึกว่าเห็นแล้วจะใจเต้นขึ้นมาบ้าง”

“ไม่ใจเต้นหรอก ถ้าจะเต้นกับพี่ ฉันเต้นกับพี่คนน่ารักคนนั้นดีกว่า” เทียร์พูดพลางบุ่ยใบ้ชี้ไปหาจูลที่หลับสนิท เธอเหมือนเจ้าหญิงในเทพนิยายเลยล่ะ

“เสียดายจัง”

คนสวมชุดนอนตัวใหญ่ เดินเข้าห้องน้ำ ดึงขากางเกงให้ลอยขึ้น กลัวเปียก ท่าทางย่องแย่งจนน่ากลัวว่าจะเดินแล้วลื่น

หมับ!

“โอ๊ะ!!”

“ผมอุ้ม”

ชายหนุ่มอุ้มจากต้นขา ร่างเล็กลอยสูงลิ่วจากพื้น พาเธอเข้าไปในห้องน้ำ หมุนตัวหามือถือ ไม่รู้ว่าวางไว้ไหน

“ตรงชั้นวางผ้าขนหนูค่ะ” เธอพูดแล้วชี้นิ้วให้

คนโดนอุ้มเหมือนเด็ก รีบเอื้อมมือหยิบของ ก่อนจะหัวเราะหน่อยๆ

“เว่อมากเลยอ่ะ ที่ต้องอุ้มมาด้วย”

“ไม่สนใจพี่จริงๆ หรอ”

“ฮ่าๆ ยังติดใจเรื่องนี้อยู่สินะคะ ปล่อยฉันก่อนเถอะ ตัวหนัก”

“ไม่หนักเลย อุ้มได้ทั้งคืน”

“เดี๋ยวให้อุ้มทั้งคืนจะหนาวนะคะ”

“มีวิธีทำให้ไม่หนาวนะ” คนพูดตั้งใจมองจ้องตาให้อีกฝ่ายละลายต่อหน้าเขา เหมือนที่ผู้หญิงทุกคนมักเป็น

แต่….

ไม่ได้ผลแฮะ…เทียร์ไม่แสดงอาการขวยเขิน แต่กลับ…

“ปล่อยเถอะค่ะ พี่จะได้รีบอาบน้ำนะ ขอบคุณสำหรับมือถือค่ะ” ลิลิณญ์ตัดบทให้จบลงอย่างสมูท

ชายหนุ่มอุ้มพาคนตัวเล็กกลับมาที่พื้นหน้าห้องน้ำ ก่อนจะปิดบานประตูลงอย่างช้าๆ สายตาที่มองผ่านช่องว่างที่ค่อยๆ แคบลง เขาแอบหยุดมือไว้ ไม่ให้ประตูปิด

“ไม่สนใจจริงๆ หรอ” ธาราถามเบาๆ เหมือนเชื่อว่า ตื๊อเท่านั้นที่ครองโลก

หญิงสาว...เริ่มหน้าแดงหน่อยๆ

สายตาก็เริ่มเขินจริงจัง...

หรือว่าเธอจะเริ่มเอนเอียง...ธารารู้สึกมีความหวังในใจขึ้นมา

ปากเล็กอวบอิ่ม กลีบปากดูนุ่มน่าดูดชิม ค่อยๆ เผยอออก พร้อมเสียงหวานที่เขาอยากให้ครางเรียกชื่อเขาจริงๆ

“พี่คะ...ผ้าขนหนูหลุดค่ะ”

“..........”

“เดี๋ยวปิดประตูให้นะคะ”

มือเล็กคว้าลูกบิด ดึงปิดให้เบาๆ ก่อนจะหลุดเสียงขำ แล้วเดินไปนอนที่เตียง

-------

THARA’s INSIGHT

เหี้ยแล้ว !!!

เปิดเจี๊ยวโชว์ ไม่อายนะ

แต่น้องแม่ง ไม่สนใจเลยหรอ

นี่ ธารา 8 นิ้วนะเว้ย

----

TIARA’s INSIGHT

โอ้ว มาย ก๊อด

คือ ถึงจะเห็นผู้ชายแก้ผ้ามา ก็ต้องเป็นผู้ชายที่เป็นเด็กๆ ใช่มั้ย แต่นี่มันคนโต แล้วของผู้ชายเป็นแบบนั้นหรอ...อายแทนเขาชิบเป๋ง ทำเป็นไม่สนใจไปแล้วกันนะ สงสารอ่า มาโป๊ต่อหน้าคนที่เพิ่งเจอกัน แถมเป็นคนที่ตัวเองจีบอีก พ่อเอ๊ย....กลับบ้านไป ต้องเข้าวัดเข้าวา ทำบุญหน่อยนะ

---

ทันทีที่ประตูห้องน้ำเปิดออกอีกครั้ง สาววัย 22 รีบทำเป็นแกล้งหลับ นอนตัวกลมอยู่บนเตียง ร่างสูงที่แต่งตัวเรียบร้อยแล้ว เดินมาทิ้งตัวลงจนฟูกยวบ

“ไม่ต้องแกล้งหลับเลยนะครับ”

“........”

เพราะแผ่นหลังคนตัวเล็กนั้น สั่นกึกๆ บ่งบอกให้รู้ว่าเธออดกลั้นอารมณ์ไม่ได้แล้ว

ชายหนุ่มคร่อมตัว ยื่นหน้าไปหาคนที่หันหน้าเข้ากำแพงอีกฝั่ง

“ก็...มันอายแทนนี่” เทียร์อดขำไม่ไหวแล้ว

“มันยังไงนะ...หุ่นแบบพี่นี่ พูดเลยว่า สาวรักสาวหลง”

“ค่าๆ”

“ขอมองหน้าอีกทีได้มั้ย ไม่สนใจจริงๆ หรอ”

ชายหนุ่มจับเรียวหน้าเล็กให้หันมาหา ก่อนจะเชยคางเธอให้สบตากัน

อยากจะก้มลงไปจูบให้แล้วรู้แล้วรู้รอด

คนตัวเล็กอึกอักๆ เพราะไม่เคยโดนใครจับหน้าจับตาแบบนี้มาก่อน เธอส่งมือมาบีบข้อมือเขา แต่ดึงไม่ออกเพราะเรี่ยวแรงแตกต่างกัน

“อย่ามาจับแบบนี้ ไม่ชอบ” เทียร์พูดชัดเจน ไม่ใช่ท่าทีเล่นทีจริง หรือติดตลก

“อ่อ ขอโทษ แค่อยากเห็นแววตาคนที่ปฏิเสธ ว่าจริงจังมั้ย”

“จริงจังค่ะ ฉันแค่อยากมาทำงาน หาเงิน จบนะคะ ไม่เล่นนะ”

“โอเคครับ ไม่เล่น”

“ลงไปนอนที่พื้นนะคะ ห้ามขึ้นมาบนเตียง”

“ขึ้นไป ก็ไม่มีประโยชน์ไม่ใช่หรอ”

“ใช่ค่ะ นอกจากไม่มีประโยชน์แล้ว ยังกระตุ้นให้ขำอีกด้วย”

“เฮ้อ...”

ธาราถอนหายใจเฮือกใหญ่

จูล...ที่นอนหลับอยู่เตียงข้างๆ เริ่มมีสติ ตื่นขึ้นมา เพราะได้ยินเสียงสองคนคุยกัน เธอแอบอมยิ้ม ก่อนจะพลิกกายหันหน้าเข้าหากำแพงอีกฝั่ง หันหลังให้ทั้งสองคน แล้วหลับต่อ