Chapter 3 | โอ๊ย กระจุย

@Trima Beverage

“ใครลงทะเบียนแล้ว เชิญขึ้นรถบัสได้เลยนะคะ”

เสียงพนักงานจากแผนกบุคคล ถือโทรโข่งประกาศให้พนักงานใหม่รอบนี้มาลงทะเบียน เตรียมตัวไปปฐมนิเทศแบบ 3 วัน 2 คืน กับบริษัท พร้อมทีมรับเพื่อนใหม่

หน้าสำนักงานใหญ่ มีรถบัสจอด 2 คัน ชายหญิงต่างวัย พากันลากกระเป๋าเดินทาง บ้างก็สะพาย บ้างก็หิ้วมันขึ้นมาด้วย

เทียร์ ผมสีน้ำตาลอ่อนยาวสยายครึ่งหลัง สวมเสื้อยืดที่บริษัทจัดมาให้ ชายยัดลงกางเกง สาวสวยหุ่นสะดุดตา ด้วยทรวดทรงองค์เอวที่สอดรับกับกางเกงยีนส์เอวสูง โชว์สะโพกกลมกลึง บั้นท้ายงอนงาม แขนเรียวลากกระเป๋าเดินทางไปยืนข้างเด็กรถ

“ห้อยป้ายชื่อกระเป๋าด้วยพี่” เด็กชายวัยรุ่นร้องบอก ระหว่างที่ยกกระเป๋าใบอื่นขึ้นเรียง

มือเล็กควานหาป้ายชื่อที่เพิ่งรับมาจากโต๊ะลงทะเบียน มันต้องมีแท็กสำหรับห้อยกระเป๋าด้วยสิ

“ของคุณมั้ยครับ ผมเดินตามหลังมา เห็นมันตกอยู่” ชายหนุ่มท่าทางเซอร์หน่อยๆ หน้าตาดูยุ่งเหยิงกับการพยายามตื่นนอน สวมเสื้อฮู้ดสีดำทับเสื้อยืดอีกที

เธอก้มมองป้ายในมือ

“อ่า ใช่ค่ะ ขอบคุณนะคะ”

ส่วนชายคนนั้นส่งกระเป๋าตัวเอง ให้เด็กรถ แล้วหันหลังเดินขึ้นรถบัสไปทันที

“เรียบร้อยค่ะ” คนก้มจัดการห้อยแท็กเสร็จ รีบบอกน้อง เส้นผมยาวสะบัดตามจังหวะเงยหน้า ทำเอาคนที่ยืนอยู่ด้านหลังหลบแทบไม่ทัน

“โอ๊ะ! โทดค่า” คนสวยรีบเอ่ย

“ไม่เป็นไรครับ” เขาพูด ความเขินที่คนตรงหน้าสวยเกินไป ทำให้ชายหนุ่มยื่นกระเป๋าเสร็จ เดินไปขึ้นรถทันทีอีกเช่นกัน

เทียร์จับสายกระเป๋าสะพายใบเล็กที่เธอพกของจุกจิกไว้ แล้วรีบเดินตามคนอื่นไป

รถบัสคละพนักงานใหม่ปะปนไป ไม่แยกแผนก

บนตัวพนักงานจะมีเพียงป้ายบอกเพียงชื่อเท่านั้น

ฟุ่บ!

“ขอผมนั่งด้วยนะ” ร่างสูง สวมเสื้อยืดสีขาวแบบเดียวกัน กับกางเกงยีนส์ รองเท้าผ้าใบส้นหนา หุ้มข้อเท้า ผมเสยขึ้น เหมือนตั้งใจเซตมาอย่างดี แต่ไม่มีอะไรดึงดูดสายตามากกว่าช่วงไหล่กว้าง กับความหนาของหน้าอก

เสื้อแน่นเลยแฮะ!

“เชิญค่ะ” เทียร์ยกยิ้ม

“จำผมได้มั้ย”

“ได้ค่ะ แสดงว่า คุณได้งาน” แววตาหญิงสาวสดใสตามวัย

“อาจเพราะวันนั้นมีคนช่วยทำให้ผมดูดีขึ้นในพริบตา”

“ฮ่าๆ ดีใจด้วยค่ะ”

“อันที่จริง ผมได้งานก่อนหน้านั้นแล้วครับ วันนั้นผมมาเซ็นสัญญาจ้างน่ะ”

“อ้าว ตายจริง ฉันปล่อยไก่สินะ”

“ปล่อยไก่มั้ยไม่รู้ แต่ ได้ใจ ผมไปเต็มๆเลยล่ะ”

“ห๊า! เอ่อ ฮ่าๆ”

แววตาชายที่มานั่งข้างๆ กำลังมองอีกฝ่าย ตั้งใจให้ขวยเขินหรือละลายต่อหน้า…

“ไม่ต้องมองมากนะคะ”

“รู้สินะ ว่าผมคิดอะไร”

“เทียร์…ฉันไม่ได้ชอบผู้ชายค่ะ”

เอี๊ยดดดดด โครมมมมม!!!!!

เสียงในใจคนนั่งข้างๆ ด้วยเจตนาแอบแฝง รู้สึกเหมือนโดนรถบรรทุกชน สะบักสะบอม

โอ้ววว!!!!

แม้กิจกรรมบนรถจะสนุกสนาน แต่ธารา นั่งเป็นหมาหงอย ใครให้ทำอะไร ก็ทำแต่ตัว วิญญาณได้หลุดออกจากร่างไปแล้ว

ไม่รู้ว่าเคราะห์อะไร รถคันนี้ถึงมีผู้ชายมากกว่าครึ่ง ดังนั้น คนที่ได้รับเสียงเชียร์ทุกครั้งที่ถูกเรียกให้ออกมา ไม่พ้น…

“น้องเทียร์ๆๆๆๆ”

“แหม…อย่าลืมนะคะ ทุกคนมีสิทธิ์เก็บคะแนนสะสม แล้ววันสุดท้ายจะนับรวมเป็นแผนก”

“น้องเทียร์ๆๆๆๆๆ”

ธาราอยากจะหันไปตะโกนบอกทุกคนให้หมด จะได้รู้สึกแบบเดียวกับเขา

“มงของรถหมายเลขสาม จะลงแล้วนะคะ ปรบมือให้น้องเทียร์ ของเราด้วยค่า”

วู้ๆๆๆๆๆๆ

ถ้าไม่มีกฎว่าห้ามแลกข้อมูลติดต่อกันในวันแรก ป่านนี้ทั้งรถคงรุมขอเบอร์เธอแล้ว

นางงามบัส 3 กลับมาที่นั่งของตนเอง ร่างบางที่ถูกสั่งให้ทำนั่นทำนี่ จนแอร์ในรถ ไม่สามารถช่วยเธอได้แล้ว

พรึ่บๆๆๆๆๆ

เทียร์ ขยับคอเสื้อยืด กระพือไปมา เพื่อให้ลมเข้าออกเสื้อ แต่คนตัวสูงที่นั่งข้างๆ กำลังจะร้อนไปด้วยแล้ว เพราะเนินอกขาวดูนุ่มฟู โอยยย อยากเอาหน้าลงไปซบ

“คุณธารา เวียนหัวหรอคะ ทำไมเอนไปมาแบบนี้”

“ผมหรอ…นิดหน่อยครับ รถมันโคลงเคลง” พี่นี้อยากซบลงที่อกน้องมากครับ

“นอนลงมามั้ยคะ พิงได้นะ” คนนั่งริมกระจกรีบบอก พลางตบไหล่เบาๆ ให้

“จะดีหรอครับ...”

ชายหนุ่มยิ้มแบบคนดีมียางอาย แต่หญิงสาวทำท่าแมนมาก เอียงหัวพลางตบไหล่ ยักคิ้วอีกรอบด้วย

“งั้นขอพิงหน่อยนะครับ สงสัยผมเมารถ”

หัวหนักๆ บรรจงวางลงบนไหล่บางของหญิงสาว ใจอยากเอาหน้าซุกเข้าไปที่ซอกคอ แต่ก็เกรงจะหาว่าโรคจิต...มันไม่ใช่โรคจิตนะครับ อาการแบบนี้ เรียกว่า ชอบมากไปหน่อย

“โอเคมั้ยคะ อยากได้ยาดมมั้ย”

ในใจชายหนุ่มนั้นก็อยากได้แหละ...หมายถึง ยาดมน่ะ...สาวเจ้า เป็นสายอื่นหรอเนี่ย...เสียดายชิบเป๋ง

“ไม่ครับ ตรงนี้โอเค แต่คุณหนักมั้ย ให้ผมเปลี่ยนมานอนตักแทนดีมั้ย”

“นอนตักฉันหรอคะ”

“ก็ใช่สิครับ ยังไงก็ไม่คิดอะไรกับผมอยู่แล้วนี่”

“เอ่อ...อย่าเลย เบาะมันสั้น”

“งั้นเราย้ายไปนั่งหลังสุดกันมั้ย”

“สงสัยคุณธาราหายเวียนหัวแล้วมั้งคะ พูดไม่หยุดเลย”

“โอยยย เริ่มไม่ไหวอีกแล้ว นอนก่อนนะครับ”

“.......” เทียร์หัวเราะ แต่ก็ปล่อยให้อีกคนนอน ชายหนุ่มพยายามหามุม หาองศาที่จะเอาหน้าวางอย่างไรดี เมื่อความสูงมันต่างกันมาก

“นอนไม่ได้เลย ทำไงดีเนี่ย” ร่างสูงบ่น แต่ก็พยายามพลิกตะแคงหัว

“งั้นเราไปนอนเบาหลังสุดก็ได้ค่ะ คุณจะได้เหยียดขา”

ในหัวคนแกล้งป่วย กระหยิ่มยิ้มย่อง อยากพาสาวเลิกจากกิจกรรมบนรถเสีย ไปพักสงบกันสองต่อสองเถอะคนสวยของพี่

สองหนุ่มสาวเดินโคลงเคลงตามแรงเหวี่ยงของรถบัสคันใหญ่ หนุ่มๆ ต้องขอมองคนที่เดินนำเสียหน่อย คนสวยนี่มันดึงดูดสายตาจริงๆ

ธาราเดินตามหลัง หัวชนเพดานรถ เขาก้มจนปวดต้นคอ กว่าจะถึงเบาะหลังสุด

เทียร์เลือกนั่งด้านในสุด

“ขอให้รอบนี้นอนได้นะคะ”

ชายหนุ่มยกยิ้ม...คนใจดี มีเมตตา...นี่แหละ แบบที่ต้องการ

เขาเอนตัวลงหนุนตักหญิงสาว แต่ความยาวของช่วงตัวตลอดจนปลายเท้านั้น ไม่สามารถนอนเหยียดได้อย่างที่คิด ขายาวเอียงห้อยลงปลายเบาะ มือนอนกอดอกไว้ แต่สายตาแอบมองขึ้นไปข้างบน

พลางสบตากับคนที่กำลังมองดูว่า สรุปแล้ว ผู้ชายคนนี้นอนได้หรือไม่

มองแบบนี้...จะบอกว่า ไม่ชอบผู้ชายมันก็กระไรนะ...ต้องพิสูจน์ ธาราแอบคิดในใจ

“ว่าแต่ คุณจะบอกคนอื่น เหมือนที่บอกผมมั้ยอ่ะ ผมอยากรู้”

“เรื่องอะไรคะ”

“เรื่องที่คุณพูดก่อนหน้านี้”

“อ๋อ…ถ้าจำเป็น ก็บอกค่ะ ไม่ใช่เรื่องที่ต้องโพทนานี่คะ”

“โถ่…”

“ฉันน่ะ อยากทำงาน ไม่อยากมีปัญหากับใคร”

“ถ้าคุณมีปัญหากับใคร ก็บอกผมได้เลย”

“ทำไมคะ…คุณเคลียร์ได้เลยหรอ เป็นฝ่ายบุคคลหรอคะ”

“แนวนั้น”

“เยี่ยมไปเลย”

หญิงสาวทำท่าทางกดไลก์ ส่งทั้งนิ้วโป้ง ทั้งมินิฮาร์ทมาให้แบบรัวๆ

โอยยย น่ารักขนาดนี้

เสียดายชิบหาย!!!!

กูจะกู้ชีพสาวกลับมาสายนี้เอง

“นอนได้มั้ยคะ”

“ครับ”

คนนอนกอดอก หลับตาคิดไปไกลแล้ว จะทำยังไงบ้างดี

-----

@ Hill Ma Re Resort and Hotel

เหล่าพนักงานพากันลากกระเป๋าไปเก็บในห้องพัก แต่ละคนได้รับคีย์การ์ดแบบสุ่ม

หญิงสาวผมสีน้ำตาลอ่อน ตัวเล็กน่ารัก สวมเสื้อยืดพนักงานใหม่เช่นเดียวกับคนอื่น เพียงแต่เธอใส่ขาสั้นกับรองเท้าหุ้มข้อ กระเป๋าลากใบสีฟ้าสดใส ติดปีกยูนิคอร์น มาจอดหน้าห้องเดียวกับลิลิณญ์

“ห้องนี้หรอคะ” หญิงสาวทัก

“ค่ะ” เทียร์ผงกหัวตอบรับ พร้อมรอยยิ้มสร้างมิตรภาพ

“ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ…น้องเทียร์”

“โอ๊ะ! รู้จักเทียร์ด้วยหรอ”

“ต้องรู้แล้วล่ะค่ะ ป้ายชื่อเอย มงกุฎเอย สายสะพายเอย เทียร์บัส 3 พี่ชื่อ จูล นะคะ กระดกลิ้นขึ้นนิดนึง ตอนเรียก ไม่เอา จูนๆๆๆ

ออกเสียงว่า จูล…เลอะ”

เจอคำว่า จูล แบบใส่ phonics ออกเสียง เลอะ…เลอะ… ลิลิณญ์ หัวเราะออกมาทันที

“น่ารักจังค่ะ” เธอชมหญิงสาว

“โอเค น้องเทียร์สวย พี่จูลน่ารัก เราเข้ากันดีค่ะ เปิดประตูหน่อยสิคะ พี่ไม่อยากจับลูกบิดเลย” จูล~เลอะ~ บอก ทำเทียร์รีบมองตามนิ้วมือเธอ

“เล็บสวยจังค่ะ”

“ร้านที่เซ็นทรัลค่ะ แค่ต้องมีเรฟไปให้นางนะ ไม่งั้น เกร่อ”

“ฮ่าๆ โอเคค่า เทียร์ชอบพี่จูลจัง”

หญิงสาวรู้สึกสบายใจ ได้รูมเมทนอนที่ดูสดใสซาบซ่า

ทันทีที่ก้าวเข้าในห้องได้ พี่จูลก็ทิ้งตัวลงกับเตียง ด้วยความเหนื่อย

“ตอนต้องออกไปทำกิจกรรม พี่ฝากบอกเค้าหน่อยนะ ว่า พี่จูลคนสวยไม่สบาย รู้สึกปวดท้องเมนส์”

“อ้าว มียามั้ยคะ เทียร์มีนะ”

“ป่วยการเมืองน่ะ”

“อ่อ”

คนถามเขินเลย…

หญิงสาวรีบจัดแจงเก็บของออกไป ทิ้งสาวตัวเล็กไว้ในห้อง นอนเล่นมือถือ

.

.

.

ห้องประชุมต้อนรับพนักงานใหม่ บรรยากาศครึกครื้น เมื่อเกมล่าท้าเหรียญที่ต้องสะสมนั้น ง่ายอย่างกับจะแจกรางวัลฟรีๆ ให้ทุกคนที่ร่วมกิจกรรม เสียงกรี๊ด เสียงเชียร์ ผสมเสียงแข่งขันต้องการเอาชนะ ทำเอากระจกห้องประชุมสั่นราวกับอยากกระจายตัว พังลงมา

“อย่าลืมยกมือก่อนตอบนะคะ คำถามต่อไป

ให้บอกชื่อไนต์คลับ ผับ บาร์ และร้านอาหารที่มีเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ขายค่ะ”

ร่างบางคนดีคนเดิม กระโดดลุกขึ้นยืน ยกมืออย่างไว

“T-ARK ค่ะ”

“เอ่อ..คำตอบแรก ควรเป็น Hyde Nightclub ก่อนไม่ใช่หรอคะ” พิธีกรแซวคนตอบคนแรก ทำเอาทุกคนหัวเราะ

ธาราส่งยิ้มให้เทียร์ นักล่าคะแนน เขายกมือขึ้นเป็นคนถัดมา

“THI-NIGHT แถว ม.T ครับ”

“เทียร์ค่ะๆๆ”

“ค่ะ น้องเทียร์”

“SOLAR NIGHT ค่ะ”

“ยกมาทั้งซอยอาทิตย์พาณิชเลยมั้ยคะ” MC แซวอีกครั้ง เทียร์เสยผม หัวเราะไปด้วย ทำหัวใจหนุ่มๆ โดนสอยไปตามๆกัน

“ขอถามนอกรอบหน่อยนะคะ น้องเทียร์ บัส 3 เป็นสายเที่ยว หรือสายเข้าวัดคะ” เสียงพิธีกรถามผ่านไมค์ แถมเดินมาข้างกายหญิงสาว

“เทียร์หรอคะ...แหะๆๆ เข้าร้านแค่ไปศึกษาการตลาดค่ะ” คำตอบคนสวยที่พูดผ่านไมค์พิธีกร กับท่าเขินๆ นั่น ทำเอาทั้งหนุ่มทั้งสาวมองแล้วรู้สึกเอ็นดูด้วย...เอ็นเริ่มแข็งเกร็งด้วย คนอะไรจะน่ารักขนาดนั้นวะ

“ไปศึกษาการตลาดเนอะ” พิธีกรชายอีกคนแซว ทำเอาทั้งห้องประชุมขำกันยกใหญ่ “เอ็นดูน้องเทียร์นะครับ”

“อาฮะ เอาค่ะ มีใครจะตอบอีกคะ ไวกว่านี้ค่ะ”

บรรยากาศที่เริ่มผ่อนคลาย ทุกคนเริ่มแย่งกันตอบ ร้านเล็ก ร้านใหญ่ ถูกไล่ชื่อจนเหรียญรางวัลหมดหน้าตักกรรมการ

ไม่ว่าจะเล่นเกมอะไร จับกลุ่มกับใครที่ไหน เป็นต้องส่งเทียร์เข้าท้าชิงทุกอย่าง

“ดาวเด่นของแคมป์เลยนะ” ธาราเดินเข้ามาคุยด้วย วิญญาณภายในยังเรียกร้อง แต่เขายังคิดไม่ออกว่าจะทำอย่างไร

หญิงสาววัยแรกเริ่มทำงาน เพราะทั้งสวย ทั้งมั่นใจ แถมยังเข้ากับคนอื่นได้ดี บางทีก็มีมุมน่ารัก ทำให้เสน่ห์อันเย้ายวนนี้ ยากที่เขาจะยอมถอนตัว

“ดาวเด่นไม่เท่าไรนะคะ แต่เหรียญนี่…หนักใช้ได้ ไม่รู้จะเอาไว้ไหนแล้ว”

เธอหอบเหรียญรางวัลใส่ในกระเป๋ากางเกง คนเริ่มสนิทกัน หันสะโพกให้ดู

“คุณธารา ดูนี่ กางเกงจะหลุดแล้วล่ะค่ะ”

“อา…เอามาฝากผมดีมั้ย”

“แอ๋…จะแอบขโมยหรอคะ”

“ไม่ขโมยหรอกครับ ทั้งแคมป์รู้แล้วล่ะ ว่าคุณคือเศรษฐีล่ารางวัล”

“งั้นฝากนะคะ”

คนตัวเล็กค่อยๆ ล้วงเอาเหรียญที่ได้จากการเล่นเกมทั้งวันออกมาฝาก

“22 เหรียญนะ ไว้ตอนกลับห้อง ฉันมาขอคืนนะคะ”

“ได้เลยครับ”

พูดจบ ก็หมุนฟูลเทิร์น จะออกไปข้างนอกต่อ

“เอ้อ เทียร์”

“คะ”

“เอาอันนี้ไปคาดเอวไว้ดีมั้ย…” ชายหนุ่มชี้รอบๆ เพราะเสื้อยืดตัวเล็กนั้น คอยแต่จะเลิกเปิดขึ้นมา กางเกงวอร์มที่เธอต้องใส่เพื่อให้เหมาะกับกิจกรรม ทำหนุ่มๆ ตาค้าง ต้องคอยมองตามตลอด เพราะผิวเนียนมันอวดตัวเองอยู่บ่อยครั้ง

“ไม่หลุดแล้วล่ะค่ะ ตอนแรกมันหนักเหรียญ”

หญิงสาวรีบเดินออกไป

หมับ!!

มือหนารั้งต้นแขนเทียร์ ให้หยุด

สายตาหญิงสาวมองทั้งมือ ทั้งคนจับ แววตาตกใจนิด…แกมดุหน่อยๆ กำลังจะอ้าปากพูด

“ใส่ไว้เถอะ ถึงจะชอบผู้หญิง แต่ผู้ชายที่นี่ ไม่สนหรอกว่าคุณชอบอะไร”

“โอเคค่ะ”

เธอมองซ้ำ เป็นสัญญาณว่าให้ช่วยปล่อยแขนด้วย

“ผมทำให้ ถือว่าตอบแทนเรื่องเนกไทวันนั้นแล้วกันครับ”

ชายหนุ่มถอดแจ็คเก็ตผ้าร่มแบรนด์หรูสำหรับออกกำลังกายเอามาช่วยผูกเอวให้หญิงสาว

“เรียบร้อย สวยที่สุดในสามโลก” เขาชมเธอบ้าง

“ขอบคุณค่ะ…ฉันไปได้ยังคะ”

“ครับ เชิญครับ”

คนตัวเล็กที่ใจจดจ่อกับการทำกิจกรรมร่วมกับคนอื่นนั้นวิ่งเร็วจี๋ไปพร้อมผมที่พริ้วสยาย ปล่อยชายหนุ่มยืนมองด้วยความสนใจในทุกอากัปกิริยาของเธอ

“โคตรน่ารัก” ธาราพูดกับตัวเอง ก่อนจะมองหาคนที่เขาแวะมาคุยด้วย แต่ดันเหลือบเห็นคนอื่นเสียก่อน

ฮอตจริงๆ สินะ ขนาดคนนอกแคมป์ยังสังเกตเห็นเธอเลย ธาราเริ่มคิดมากขึ้น หลังจากมองเห็นชายคนหนึ่งที่มองไปทางน้องเทียร์เหมือนกัน ถ้าหันมาเห็นหน้าชัดๆ คงจะได้รู้ว่าอายุรุ่นราวคราวเดียวกับเขาหรือไม่

-----

อีกด้าน…

ชายคนหนึ่งที่ยืนมองหญิงสาว ดูเธอจะสนุกกับที่บริษัทมาก ความแปลกใจและกึ่งๆ ไม่พอใจ ในเมื่อที่บ้านเขาให้เธอมากมาย แทนที่จะมาทำงานด้วยกันหรือไม่ทำงานเลยก็ยังได้ ทำไมต้องดิ้นรนเพื่ออะไรที่ไร้สาระแบบนี้ คงอยากเห็นเขาออกแรงมากสินะ