08 My Husband เมื่อคุณสามีบอกไม่รัก

08

(ไม่จบง่ายๆ)

*****

@บ้านฐานทัพ

"ทำไมถึงมียาตัวนี้ด้วย?" เสียงเข้มของฐานทัพถาม หลังจากอนิกาเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้น

"แหม๋..ช่วยลดเสียงเข้มลงหน่อยสิท่าน..ยาตัวนี้ฉันอยู่ในช่วงทดลองทำ ไม่คิดว่ามันจะฤทธิ์แรงขนาดนี้ค่ะ..จริงๆนะคะผู้กำกับ" อนิกาอธิบาย ยาตัวนี้อยู่ในช่วงทดลอง เธอไม่ได้ตั้งใจเอาออกมาให้ใครต่อใครใช้หรอก แต่หากทดลองสำเร็จก็ไม่แน่ ยิ่งใครให้กำลังเงินเธอเยอะ มีสิทธิ์ได้ยาฤทธิ์แรงนี้ไปแน่ ^~

"โอ้ย..อย่าผลิตอีกเลยแนะนำ เมื่อวานไอ้ผู้กองมันวิ่งไล่ปล้ำตำรวจทั้งส.น." เสียงห้าวของลมโพล่งขึ้นมา ขนาดอนิกาเอายาแก้กรอกปากรชตแล้วก็ตาม แต่พอพ้นหนึ่งชั่วโมงไปเท่านั้นแหละ กลับมามีอารมณ์มากเป็นเท่าตัวอีก

"...." กุนซือนั่งอยู่ด้วยความเงียบ ไม่ออกปากออกเสียงใดๆ ในหัวก็เอาแต่คิดไปถึงใบหน้าโกรธเกลียดของณิชา

"แล้วสารวัตรล่ะ เป็นไง เมื่อวานก็โดนด้วยกับเขาไม่ใช่หรอ?" ฐานทัพเอ่ยถามเจ้าของใบหน้าหล่อที่ในตอนนี้มีรอยฟกช้ำตรงมุมปากกับรอยห้านิ้วมือของณิชาประดับมาด้วย

"รายนี้เขาได้เมีย" ใบหน้ากวนของลมเอ่ย

"...." กุนซือตวัดดวงตาคมมองหน้าลมด้วยความรำคาญ

"เมีย?" คิ้วหนาของฐานทัพขมวดเป็นปม อย่างต้องการคำตอบ แสดงว่าลูกน้องของตนต้องไปมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับใครมากกว่านั้นหรือ?

"นะ..น้ำมนต์ต้องขอโทษจริงๆนะคะ เรื่องทั้งหมดมาจากความสะเพร่าของน้ำมนต์เอง..แต่ท่านผู้กำกับอย่าขังหนูในคุกใต้ดินเลยนะคะ" ใบหน้าจิ้มลิ้มว่า จิกเล็บตัวเองด้วยความกลัว ก่อนหน้านี้ ลมขู่เธอไว้ตั้งมากมายว่าฐานทัพเป็นคนน่ากลัวมาก

"คุกใต้ดิน..ใครจะขังเธอ?" น้ำเสียงสุขุมถามในสีหน้าไม่เข้าใจ ตนไม่ได้เป็นคนใจไม้ไส้ระกำถึงเพียงนั้นหรอก

"กะ..ก็พี่ลมเขา?" เสียงสั่นตะกุกตะกักเอ่ย มองหน้าลมที่นั่งไขว่ห้างทำหน้ากวนใส่

แกร็ก!! บานประตูถูกผลักเข้ามา ทำเอาทุกคนในห้องขมวดคิ้วกันงงๆ เพราะคนที่เข้ามาคือเมียท่านผู้กำกับ

"ดาด้ามีอะไรครับ?"

ที่กับลูกน้องเสียงเข้มที่กับเมียน่ะเสียงนุ่มนวล ลมมองหน้าฐานทัพและดาด้าด้วยรอยยิ้มกว้างๆ นินทาเจ้านายในใจเท่ากับไม่ผิด

"กุนซือนายเข้าโรงแรมกับณิชาได้ยังไง!" เสียงตกใจเอ่ยถาม พร้อมยืนโทรศัพท์ให้กุนซือได้เห็นภาพ เป็นคนทั้งสองกำลังเหมือนกอดกัน แต่ที่จริงไม่ใช่ เขาเพียงแค่รวบตัวณิชาลากเข้ามาในห้อง

"...." กุนซือมองภาพในมืิอถือ โดยไม่เอ่ยอธิบายใดๆ เขาคำนึงไปถึงณิชา ป่านนี้เธอจะเห็นข่าวนี้หรือยัง?

"ขอผมดูหน่อยครับ" ฐานทัพคว้าโทรศัพท์มาจากมือเรียวของภรรยาไปดูบ้าง ตนแทบกุมขมับเมื่อเห็นภาพ นอกจากงานจะไม่สำเร็จ ยังมีเรื่องน่าปวดหัวเข้ามาเพิ่มอีก ณิชาก็ไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป เป็นคนมีชื่อเสียงในแวดวงในสังคม และกุนซือเองก็เป็นถึงตำรวจ

"ยัยณิชาจะเป็นยังไงบ้าง" ดาด้าพึมพำมองหน้ากับฐานทัพ

"จะไปยากอะไร คุณพ่อก็ไปสู้ขอเธอมาเป็นเมียให้ไอ้ธีร์สิครับ" ลมว่าพร้อมเลิกคิ้วทะเล้นๆ ทุกอย่างมีทางออกจะไปยากอะไร

"...."

@คอนโดST

สวัสดีเพจข่าวมายาเช้านี้ ภาพหลุดไฮโซสาว ลูกสาวเพียงคนเดียวของเจ้าพ่อนักธุรกิจพันล้านฯ เข้าโรงแรมกับนายตำรวจหนุ่มฯลฯ

ปัก!! ไอแพคเครื่องหรูถูกปาทิ้งกระทบพื้นอย่างไม่คิดเสียดาย

แอ้ด!! แกร็ก!! ประตูถูกผลักเปิดเข้ามา ดวงตาคมดุหยุดมองซากไอแพคพังๆก่อนจะใช้เท้าเขี่ยทิ้งออกไปไกลๆให้พ้นเท้าของหญิงสาว

ฟรึ่บ!! ถุงร้านขายยาถูกยื่นมาตรงหน้าณิชา

"อะไร?" เจ้าของหน้าหงุดหงิดเอ่ยถามมาเฟียหนุ่ม

"เมื่อคืนเอากับมันได้ป้องกันไหม..ถ้าไม่อยากท้องโต..ก็กินยาซะ"

"จิ้! ภารัณ!" ฟรั่บ!! ถุงยาถูกกระชากจากมือหนาด้วยสีหน้ายุ่งๆ จำเป็นต้องพูดออกมาตรงๆขนาดนี้ด้วยไหม!

"ข้าวกินหรือยัง?"

"กินแล้ว" ริมฝีปากบางตอบ หยิบกล่องยาคุมในถุงขึ้นมาอ่าน

ครืดๆๆ ~ คิมหันต์

"ไอ้คิมหันต์มันโทรมา" ภารัณหยิบโทรศัพท์ที่สั่นดัง โชว์หน้าจอแตกให้ณิชาที่กำลังแกะยาคุมกินดู

"ไม่อยากรับ..ไม่อยากคุยกับใครตอนนี้ ไม่อยากต้องตอบคำถามเฮงซวยนี่" เสียงใส่อารมณ์ว่า แล้วทิ้งตัวนอนลงมาบนตักภารัณ

"เฮ้อ..ไอ้คิมหันต์มันคงเห็นข่าวเธอกับไอ้เห้*นั่นแล้ว" ภารัณถอนหายใจ บ่นออกมา

"เห็นแล้วยังไงล่ะ" ณิชาลืมตามองหน้าคมของภารัณที่ก้มลงมองส่งสายตาดุ

"มันเป็นห่วงเธอไง"

และคิมหันต์ไม่ได้ห่วงแบบเพื่อนธรรมดาซะด้วย แต่มันเป็นห่วงที่มากกว่าเพื่อน

"นายก็รับและบอกกับคิมหันต์ไปสิ..ว่าฉันถูกเปิดซิงแล้ว" ณิชาหลับตาพูดออกมาด้วยความรำคาญ สุดท้ายคิมหันต์ก็ต้องรู้อยู่ดี

"ณิชา ทำไมพูดแบบนี้ว่ะ!" ภารัณตวาดด้วยความฉุน เป็นสาวเป็นนางพูดออกมาอย่างนี้ได้ยังไง

"ก็มันคือความจริงหนิ"

"หุบปากไปป่ะณิชา..เธอรอให้มันกลับมา..แล้วพูดกับมันด้วยตัวเอง" น้ำเสียงฉุนว่า ณิชาบทจะกวนประสาทก็กวนเก่งจนน่าหงุดหงิด

"เฮ้อ..ภารัณ" ดวงตากลมโตมองหน้าคมของมาเฟียหนุ่ม

"อืม..ว่า?" คิ้วหนาเลิกขึ้น

"นายว่า..ชีวิตฉันมันน่าสมเพชมากไหม?"

"...." ภารัณมองด้วยความเงียบ จ้องมองใบหน้าสวยของณิชาก่อนจะโพล่งขึ้นมา

"หยุดพูดจาไร้สาระ..ลุกออกไปจากตักฉันได้แล้ว"

"ไม่เอา..ขี้เกียจ" ณิชาส่ายหน้ามุ่นๆ ไม่ยอมเอาหัวออกจากตักของภารัณง่ายๆ

"ฉันต้องไปประชุม ลุก" มืิอหนาดันหัวทุยสายออกจากตัก

"ภารัณไม่เอา..อยู่กับฉันก่อน" ใบหน้าอ้อนสุดฤทธิ์

"ไม่..ไม่ต้องมาทำหน้าแบบนี้ใส่ ฉันไม่ใช่ไอ้คิมหันต์" เสียงดุของภารัณเอ่ย

"นะๆน้าอยู่กับฉันเถอะน้า"

ตี้ด!! เสียงสแกนคีย์การ์ดเข้ามา พร้อมกับเสียงปิดประตูดังลั่น ปั่ง!!

"คุณพ่อ" ณิชาดีดตัวลุกนั่ง มองณัทพลที่เดินเข้ามา โดยมีภารัญยกมือไหว้ณัทพลและนั่งมองอยู่ด้วยความเงียบแทน

"แกทำอะไรลงไป!" ณัทพลยื่นไอแพคให้ลูกสาวดู

"ก็..เข้าโรงแรม..นอนกับหลานชายเมียใหม่คุณพ่อไงคะ" ริมฝีปากเอ่ยแล้วยกยิ้มใส่ผู้เป็นพ่อ นี่คงทำให้ณัทพลหันกลับมาสนใจเธอสินะ

"ณิชา!" เพี้ยะ!! ใบหน้าสวยถูกผู้เป็นพ่อฟาดจากแรงโมโห จนแทบล้มลงพื้น ดีที่ภารัณช่วยคว้าไว้ทัน

หมับ!! "จะยั่วโมโหพ่อทำไม" ภารัญเอ่ยด้วยหน้าเหนื่อยใจ

"แกมีศักดิ์ศรีบ้างไหมณิชา เข้าไปนอนกับผู้ชายในโรงแรม ไม่นึกถึงชื่อเสียงของตัวเองบ้าง!"

"หึ..สนใจทำไมอะคะ..เอาเวลาไปสนใจเมียใหม่ของพ่อเถอะค่ะ" ณิชาลุกขึ้นเถียงคนเป็นพ่อออกมาในนันย์ตาแดงๆ

"ถ้าแกไม่เป็นลูกฉัน..ฉันไม่มาดูดำดูดีแกหรอก..อีกสัปดาห์หนึ่งแกเตรียมตัวไว้ให้ดี" ณัทพลข่มความโมโห พูดด้วยเสียงอ่อนลงกับลูกสาว

"เตรียมตัวอะไรของคุณพ่อ?" คิ้วสวยขมวดเข้าหากันยุ่ง

"แกต้องแต่งงานกับสารวัตร..เขาบอกกับฉันว่าจะรับผิดชอบแก"

เมื่อรู้ว่าถูกผู้เป็นพ่อบังคับ เสียงเกรี้ยวกราดก็แว้ดใส่ทันที "ไม่แต่ง!"

"ถ้าแกไม่แต่งก็ไม่ต้องมาเป็นพ่อลูกกับฉัน ตัดฉันไปจากชีวิตแกซะ" เสียงเด็ดขาดประกาศิต

"แต่ณิชาไม่ได้รักไอ้สารวัตรนั่น" ภารัณออกตัวแทนหญิงสาว

"ไม่ได้รักก็ต้องแต่ง..เพราะลูกสาวลุง ทำตัวเสื่อมเสียมาถึงลุงด้วย" ณัทพลเอ่ยกับภารัณด้วยสีหน้าดุดัน

"...." ณิชากลั้นแววตาร้อนผ่าว มองหน้าผู้เป็นพ่อ ไม่เอ่ยพูดหรือเถียงอะไรอีก

"ถ้าแกไม่ทำตามที่ฉันสั่ง แม้แต่ตอนฉันตายก็ไม่ต้องมาเผาผีกัน!"

"...."

*****************************

ควรมีพ่อเมื่อพร้อม? ปล.ภารัณเขาควรจะมีคู่ดีไหมนะ?