05 My Husband เมื่อคุณสามีบอกไม่รัก

05

(สิ่งที่กำลังจะเกิด..)

*****

สวัสดีเพจข่าวมายาเช้านี้ ขอแสดงความยินดีกับเจ้าพ่อนักธุรกิจพันล้าน คุณณัทพลและคุณอิงอร ในเดือนหน้าก็เข้าประตูวิวาห์กันแล้วจ้าาา

"ผู้หญิงหน้าด้าน" เจ้าของมือเรียวกำแน่น แล้ววางโทรศัพท์เครื่องหรูลงบนเคาน์เตอร์บาร์ หยิบแก้วเครื่องดื่มฤทธิ์แรงกระดกเข้าปากจนหมดแก้ว

Rrrrr~ ภารัณ เสียงสั่นสายเรียกเข้าดังขึ้น ดวงตากลมโตมองอย่างนิ่งเงียบ เธอไม่มีแม้แต่อารมณ์กดรับ หรือแม้แต่พูดคุยกับใครทั้งนั้นในตอนนี้

"ทำตัวเองไม่มีความสุข ระวังอายุสั้นนะ" เสียงเย็นคุ้นหูกล่าว

ใบหน้าสวยขมวดคิ้วยุ่งหันมองตามต้นเสียง ก็พบกับผู้หญิงสวมชุดโบฮีเมียนสีดำ เจ้าของหน้าเรียวสวยจึงโพล่งขึ้นมา "นี่แม่หมอหายตัวมาหรอ?"

"หึๆ..เธอนี่ไม่ต่างกับเพื่อนของเธอเลยนะ"

"..." ณิชาไม่เอ่ยคำพูดใดๆต่อ นอกจากหันมาคว้าเครื่องดื่มแก้วใหม่จากบาร์เทนเดอร์มายกดื่ม

"ปีนี้ระวังจะได้ลูกนะ" คนด้านหลังเอ่ยพูดขึ้นมาอีก

"เหอะ..สามียังไม่มีเรอะ!" ณิชาแสยะยิ้ม บางทีแม่หมอก็ทำให้เธอตลกได้เหมือนกัน ถึงในบางครั้งจะรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้ดูน่าพิศวงก็ตามเถอะ

"แม่หมอคะ..ฉัน.." คิิ้วสวยขมวดเข้าหากันเป็นปมทันที พอเหลียวหน้าหันกลับมาอีกทีอนิกาก็หายไปแล้ว

"สงสัยคงจะหายตัวได้จริงๆแหละ" เสียงพูดพึมพำกับตัวเอง พร้อมกับหันมานั่งดื่มต่อคนเดียวเงียบๆ

อีกด้านบริเวณหลังโรงแรมหรู ทีมพวกตำรวจนอกเครื่องแบบยืนกันอยู่ตามจุดคนละมุม รอเวลาทำภารกิจลับที่หน่วยพิเศษมอบหมายมา

"เฮ้อ..นี่ยัยแม่หมอยังไม่มาอีกหรอเนี่ย!" เสียงของรชตกล่าวอย่างหัวเสีย นี่มันก็เลทมาเกือบสิบนาทีแล้ว

"เราบุกเลยไหม ไม่ต้องรอหรอก" เสียงของลมที่กำลังยกแขนดูนาฬิกา

"ยังบุกไม่ได้..ไอ้ไซม่อนมันพึ่งเข้างานไป" กุนซือกล่าวด้วยหน้าเรียบนิ่ง

"ทำงานกับยัยแม่หมอ..หวังว่าครั้งนี้จะไม่บรรลัยหนีระเบิดอีกนะ" รชตโพล่งขึ้นมาอีก ตนยังเจ็บใจเรื่องคร่าวก่อนไม่หายเลย

"มึงก็พูดซะ..หนีระเบิดสนุกจะตายไป" คำพูดชิลล์ๆของลมกล่าวออกมา

"เฮ้อ..สนุกไปคนเดียวเถอะ" รชตถึงกับส่ายหน้า คนอย่างลมนี่..ในชีวิตเคยกลัวอะไรบ้างไหม

"เอ้า..เดินให้มันเร็วๆน้ำมนต์"

"...." สามนายตำรวจหันมองตามเสียง ผู้หญิงสองคนที่กำลังเดินเข้ามา

"ขอโทษที่เลทนะ..หนุ่มๆ" อนิกากล่าวแล้วยกยิ้มมุมปากใส่คนทั้งสาม

"...^ ลมเลิกคิ้วมองผู้หญิงตัวเล็ก ที่ยืนหลบอยู่หลังอนิกา

"เอ้า! น้ำมนต์..ออกมาทำความรู้จักสิ"

"...." เจ้าของใบหน้าจิ้มลิ้มค่อยๆยื่นหน้าออกมาจากหลังอนิกา มองสามนายตำรวจตาปริบๆ

"ดูท่าทางยังเด็ก เงอะงะอยู่เลย" ลมว่าเหน็บเข้าให้ ยิ่งนิสัยของเขา ไม่ชอบทำงานร่วมกับผู้หญิงสักเท่าไหร่ ยิ่งเป็นงานเสี่ยงอันตรายด้วย ตัวถ่วงเห็นๆ

"เอ้า..อย่ามาว่าเด็กฝึกงานของฉันนะยะ!" อนิกาถลึงตาใส่ลม ปากหมาตั้งแต่แรกเจอโดยแท้

"ปกติมึงไม่ค่อยปากหมากับผู้หญิงหนิ" เสียงนิ่งของกุนซือถาม

"กูไม่ได้ปากหมา..แต่กูพูดตรงๆ มึงดูท่าทางยัยเด็กเฉิมนี่ดิ..จะช่วยงานอะไรได้"

"หนูช่วยได้นะคะ..พี่อย่ามาดูถูกหนูนะ" น้ำเสียงเล็กโพล่งออกมาเมื่อโดนสบประมาท ซึ่งลมก็ขมวดคิ้วยุ่งๆถลึงตาใส่เจ้าของหน้าจิ้มลิ้ม

"ต้องอย่างนี้สิน้ำมนต์" อนิกายกนิ้วโป้งให้หญิงสาว หัดตอกกลับคนให้เป็นซะบ้าง

"...." กุนซือเลื่อนแขนสูทมองเวลา พร้อมโพล่งขึ้นมา "เริ่มทำตามแผนกันเลยแล้วกัน..เธอสองคนรู้หน้าที่กันแล้วใช่ไหม"

"รู้" อนิกากล่าวสั้นๆ พลางจูงมือน้ำมนต์เดินออกไป

"น้องเขาน่ารักดีออก" รชตกล่าวด้วยรอยยิ้ม มองตามหลังน้ำมนต์ที่ถูกอนิกาจูงมือเดินพาเข้าไปในโรงแรม

ลมเลิกคิ้วข้างนึง ตวัดหน้ากวนๆมามองรชต เสียงทุ้มห้าวเอ่ย "แม่หมอน่ะหรอ?"

"ไม่ใช่ครับ..ยัยนั่นน่ะน่ากลัว!" แค่คิดว่าอนิกาน่ารักก็สยองขวัญ ขนหัวลุกไปหมดแล้ว!

ภายในโรงแรมเริ่มหรูที่มีเหล่านักดนตรีเริ่มทำหน้าที่บรรเลงบทเพลงคลาสสิคอย่างเช่นทุกวันเพื่อให้บรรดาแขกที่มาสังสรรค์ฟังกันอย่างรื่นหู

ดวงตาคมราวกับมีมนต์ของอนิกาที่ยืนประจำจุดเคาน์เตอร์เครื่องดื่ม คอยลอบมองชายนักธุรกิจในชุดสูทสีดำด้วยรอยยิ้มร้าย พลางตวัดใบหน้ามามองหญิงสาวอีกคนที่กำลังชงเครื่องดื่มในแก้ว

"น้ำมนต์แน่ใจนะว่าหยิบยามาถูก" เสียงเข้มถามย้ำ เพื่อความแน่ใจ

"หยิบมาถูกแน่นอนค่ะ..แม่หมอ" เจ้าของหน้าจิ้มลิ้มตอบพลางระบายยิ้มบางๆ

"ดี..เพราะถ้าหยิบผิดล่ะก็.." อนิกาไม่ทันได้กล่าวจบ

"เฮ้ย!" เสียงห้าวๆ ใบหน้าติดกวนเดินมาเท้าคางมองหน้าน้ำมนต์

"ไอ้นี่..นี่มันกวนตีนจริงๆ" อนิกาด่าลม ซึ่งคำด่าแบบนี้ไม่ได้ทำให้คนเช่นลมสะทกสะท้านได้

"น้ำมนต์..ฉันไปห้องน้ำก่อนเดี๋ยวมา"

"ค่ะ..แม่หมอ"

"มีอะไรหรอคะ?" น้ำมนต์ถามลมที่ยังเท้าคางจ้องหน้าไม่เลิก

"เอาเครื่องดื่มมาสองแก้ว"

"แล้วพี่จะดื่มอะไรล่ะคะ?"

"ถามมากจริงแม่คุณ.." ลมส่ายหน้าด้วยความรำคาญ แล้วคว้าแก้วเครื่องดื่มที่อนิกาผสมไว้เดินออกไป

"เฮ้ย..ดื่มสักแก้วสิมึงอะ..วันนี้กูเห็นคิ้วยุ่งทั้งวันเลย" ลมยื่นเครื่องดื่มให้กุนซือที่ยืนทำตัวปะปนเป็นแขกในโรงแรม

"ขอบใจ" มือหนารับแก้วเครื่องดื่มมายกดิื่ม สายตาคมคอยมองเป้าหมาย ที่กำลังนั่งคุยงานอยู่

อีกด้าน..

"ผมเปลี่ยนคีย์การ์ดที่สลับกับคุณไซม่อน มาให้เรียบร้อยแล้วครับ"

ฟรั่บ!! มือเรียวรับคีย์การ์ดจากพนักงานโรงแรมมา โดยไม่ได้กล่าวอะไร

"ถ้ามีอะไร..คุณณิชาเรียกใช้ได้เลยนะครับ" เสียงสุภาพกล่าวและกำลังจะเดินออกไปแล้วก็ต้องหยุดชะงักหันกลับมา

"เครื่องดื่มอะไรหรอ..ทำไมน่าลองจัง"

"เอ่อ..เครื่องดื่มอันนี้เป็น.." พนักงานเสิร์ฟเอ่ยพูดยังไม่ทันได้จบประโยค

ฟรั่บ!! แก้วเครื่องดื่มบรรจุน้ำสีฟ้าถูกณิชาหยิบไปยกดื่มเข้าปากทันที

"อืม..รสชาติอร่อยดีนะ..แต่วันนี้ฉันคงดื่มต่อไม่ไหวแล้ว" ณิชาว่าแล้วดันตัวลุกเดินออกไป ขืนดื่มต่ออีกนิด สติเธอคงขาดหายไปอีกแน่

"เฮ้ย..ไอ้ไซม่อนมันกำลังขึ้นห้องแล้ววะ" ลมว่ากับกุนซือที่ในตอนนี้ตามกรอบหน้าหล่อเหล่าเริ่มผุดเม็ดเหงื่อ

"กูตามขึ้นไปเอง..มึงจับตามองเป้าหมายข้างล่างนี้ไปแล้วกัน"

"เออ..มึงร้อนหรอว่ะ" ลมหันมามอง แล้วก็ต้องขมวดคิ้วงง สภาพกุนซือตอนนี้เหมือนพึ่งไปตากแดดมา เหงื่อออกไม่พอ ใบหน้ายังแดงอีกด้วย

"ถามอะไรนักหนา" ว่าด้วยใบหน้ารำคาญเสร็จ คนตัวสูงก็เดินออกไปทางลิฟท์

ปรึบ!! นิ้วหนากดเปิดลิฟท์ที่กำลังจะเลื่อนขึ้นชั้นบน

พรึ่บ!! ประตูลิฟท์เปิดออก เท้ายาวก้าวเข้ามาโดยไม่ทันมองคนที่อยู่ในลิฟท์

"ทำไมรู้สึกร้อนจังนะ" เสียงเล็กพึมพำออกมาคนเดียว

"...." กุนซือก็หันมอง แววตาคมกริบชะงักเล็กน้อย นี่มันความบังเอิญแผ่นดินไหวอะไรกัน

"นาย!" ณิชาตวัดหน้าแดงๆมามอง พอเห็นว่าเป็นใครก็ตีหน้ายุ่งทันที

"...." คนร่างสูงเลือกไม่โต้ตอบเธอ นิ้วหนายื่นจะกดเลขซึ่งปุ่มลิฟท์ชั้นที่เขาจะไปมันถูกกดไว้แล้ว

"เหอะ! ซวย!" ณิชาสบถออกมา พร้อมยกมือพัดตามกรอบหน้า ในใจก็นึกด่าโรงแรมบ้าอะไร อากาศร้อนจริงๆ

ขวับ!! กุนซือตวัดมองหญิงสาวที่ด่าเสียงกระแทก เช่นเดิมเขาเลือกไม่โต้ตอบเธอ มือหนาเลื่อนขึ้นปลดเนคไทลงด้วยความร้อน และเหมือนความร้อนในตัวมันเริ่มเพิ่มขึ้นและเพิ่มขึ้นสูงไปอีก

ติ้ง!! ประตูลิฟท์เปิดออก ณิชารีบเดินจนแทบจะวิ่งออกมา ตอนนี้รู้สึกร้อนมาก ร้อนจนอยากแก้ผ้า

"อากาศร้อนจนอยากบ้าตาย.." เสียงเล็กพึมพำ รีบรื้อกระเป๋าใบหรูหาคีย์การ์ดด้วยความลนลาน

ตี๊ด!! ประตูห้องของโรมแรมหรูถูกแปะเปิดออก เจ้าของห้องกำลังก้าวเดินเข้าไป ก็ต้องอุทานเสียงหลงด้วยความตกใจ เมื่อมีแรงมหาศาลผลักเธอเข้ามาในห้อง

"ว้าย..อะไรเนี่ย!"

หมับ!! ปรึบ!! ร่างบอบถูกร่างคนตัวสูงดันล็อคติดกับผนังกำแพง

"ไอ้บ้ากุนซือ!" เมื่อเห็นว่าเป็นใครก็ด่าออกมาทันที ชักจะมากไปแล้ว

"ออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้นะ!" เสียงเล็กเอ่ยไล่

"...."

"อะ..ออก..อือ!"

**************************

น้ำมนต์ลูกหนูหยิบยาอะไรมา เดี๋ยวจะโดนทำโทษน้าา ? คิดว่าตอนหน้าณิชาจะเจอกับอะไร?