04 My Husband เมื่อคุณสามีบอกไม่รัก

04

(อุบัติเหตุที่กำลังจะเกิด)

*****

@Kimhan House

แสงแดดยามเช้าส่องเล็ดลอดม่านสีดำเข้ากระทบใบหน้าเรียวสวยที่เริ่มขยับหน้ายุ่งๆ ดวงตาคมเฉี่ยวเปิดมองไปรอบๆห้อง พลางขยับตัวลุกนั่ง เจ้าของมือเรียวจับศีรษะที่ปวดหนัก

"โอ้ย..ทำไมปวดหัวหนักแบบนี้นะ" ณิชาโพล่งออกมาหน้ายุ่ง เมื่อคืนภาพสุดท้ายที่เธอจำได้คือออกไปเต้น แล้วคิมหันต์ก็มาลากกลับโต๊ะไป..ภาพนั้นคือภาพสุดท้ายในหัว นอกนั้นก็จำอะไรไม่ได้แล้ว

แกร็ก!! บานประตูห้องน้ำถูกผลักเปิด เป็นร่างตัวโตของคิมหันต์ที่เดินออกมา ในสภาพสวมกางเกงเพียงตัวเดียว

"คิมหันต์เมื่อคืนฉันน็อคไปหรอ?" เสียงนุ่มของณิชาเอ่ยถามมาเฟียหนุ่มที่กำลังสวมเชิ้ตสีดำ

"อืม.." เสียงทุ้มตอบออกมาเพียงสั้นๆ

"อือ..ขอบใจนะที่เมื่อคืนคอยดูแลฉัน ฉันกลับคอนโดก่อนดีกว่า" ณิชาเอ่ย ลุกออกจากเตียงสีโทนดาร์ก หมายจะออกจากห้อง

หมับ!! แขนเรียวเล็กถูกคว้าไว้โดยคิมหันต์

"มีอะไรหรอ?" ณิชามองเจ้าของหน้าหล่อ ก็ขมวดคิ้วงงเมื่อคิมหันต์ไม่ยอมพูดจา เอาแต่มองหน้า

"...."

"นี่ถ้าไม่พูด..ฉันจะกลับแล้วนะคิมหันต์" ณิชาเริ่มใบหน้ายุ่ง เมื่อคนตรงหน้าไม่ยอมพูด

ฟรั่บ!! ใบหน้าสวยถูกประคองดึงไปเม้มปาก และไม่ทันที่คิมหันต์ได้

"อื้อ!.." ณิชาเบิกตาโต ผลักร่างตัวโตของคิมหันต์ออกให้พ้นตัวเองทันที

"ทำอะไรของนาย..เมาค้างเรอะ!" ณิชาโวยวายใส่คิมหันต์ พลางแสดงสายตาไม่พอใจใส่

"ฉันก็เป็นจูบแรกของเธอไง.."

"....!? ณิชางงตาแตก เป็นบ้าอะไรขึ้นมาถึงคิดอยากจะมาเป็นจูบแรกของเธอ

"อย่าทำแบบนี้กับฉันอีกนะ..ฉันไม่ชอบจูบกันคนที่ได้ชื่อว่าเป็นเพื่อน" เสียงขุ่นเคืองของณิชาเอ่ย แล้วสะบัดหน้ายุ่ง ก้าวเดินออกจากห้องคิมหันต์ไปทันที

"ฉันไม่อยากเป็นแค่เพื่อนเธอไงณิชา.." เสียงแผ่วเบาเอ่ยตามหลังคนหัวฟัดหัวเหวี่ยง

รถพอร์ชคันหรูขับวิ่งออกมาซอยบ้านคิมหันต์ด้วยความเร็วสูง ณิชาจับปากที่ถูกจุมพิตหน้ายุ่งๆ ไม่เข้าใจว่าทำไมอยู่ๆคิมหันต์ถึงมากระทำกับเธอแบบนี้ เมื่อนึกย้อนไปถึงคำพูดของคิมหันต์

"ฉันก็เป็นจูบแรกของเธอไง.."

"แต่ทำไมฉันรู้สึกว่ามันไม่ใช่นะ" ณิชาพึมพำกับตัวเองอย่างไม่เข้าใจ ทั้งที่เมื่อกี้คิมหันต์เป็นจูบแรกของเธอแท้ๆ ทำไมในใจลึกๆของเธอกับรู้สึกว่าไม่ใช่อยู่ดี?

"เฮ้อ..เลิกคิดณิชา..จูบแรกของเธอคือคิมหันต์" ณิชากล่าว ด้วยความไม่อยากจะคิดให้ตัวเองต้องปวดหัวไปมากกว่านี้ และเมื่อไฟจราจรขึ้นสัญญานสีเขียว เท้าเรียวที่สวมส้นสูงราคาแพงจึงเหยียบคันเร่งขับแซงรถตำรวจคันหน้าออกไปด้วยความเร็วสูง

บื้นนนนน บื้น~

"โอ้ย..แม่คุณ ขับรถแบบนี้ เดี๋ยวก็ได้ไม่ตายดีหรอก" เสียงลมด่าออกมาหน้ายุ่งๆ

"พวกคนรวยก็แบบนี้แหละครับ" รชตพูดเสริมอีกคน ต่างจากกุนซือที่นั่งอยู่ในความเงียบ ดวงตาคมมองท้ายรถพอร์ชที่วิ่งออกไปไกลแล้วด้วยความเฉยชา

"สารวัตรครับ..ฮันแน่นั่งเงียบเลยนะ..เมื่อคืนโดนคุณณิชาขโมยจูบฟินไหมครับ" รชตหันมาถามหัวหน้าตัวเองยิ้มๆ

"หึ..หน้าอย่างมันมีคนขโมยจูบด้วยหรอว่ะ" ลมว่าพลางหัวเราะออกมาด้วยความกวนประสาทเพื่อนสนิท

"...." กุนซือเลือกไม่โต้ตอบ เล่นมากเดี๋ยวหมาเลียปาก จึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดดูข่าวเช้านี้ ดวงตาคมต้องชะงัก เพราะผู้ที่กำลังเป็นข่าวคือป้าของตน

สวัสดีเพจข่าวมายาเช้านี้ ขอแสดงความยินดีกับเจ้าพ่อนักธุรกิจพันล้าน คุณณัทพลและคุณอิงอร ในเดือนหน้าก็เข้าประตูวิวาห์กันแล้วจ้าาา

"...." เมื่ออ่านข่าวจบ ก็ไม่ต้องเดาให้ยาก หลังจากนี้น้าของตนคงได้ปะทะกับณิชาอีกยาวแน่

"เฮ้ย..ไอ้ธีร์..ไอ้เหี้ย!" เสียงลมด่ากุนซือ ที่กำลังนั่งตกอยู่ในภวังค์คนเดียว ไม่สนสิ่งรอบข้างเลย

"อืม..ว่า" กุนซือเอ่ย มองลมที่กำลังขับรถไปด้วย

"งานที่โรงแรมอะ มีแม่หมอ'อนิกา'กับมือขวาของเธอมาแจมด้วยนะโว้ย

"มือขวาหรอ?" คิ้วหนาของกุนซือขมวดเข้าหากันยุ่ง

"เออ..กูก็ไม่รู้ว่าใคร..แต่บอกตรงๆโครตไม่อยากทำงานร่วมกับพวกผู้หญิง" ลมว่าสีหน้ายุ่งๆเช่นกัน ไม่รู้ฐานทัพคิดอะไรอยู่ ถึงได้ส่งอนิกามาร่วมทีมทำภารกิจกับพวกตน

"แต่ที่รู้ๆตาขวาผมกระตุก ขออย่าให้เจอเรื่องบรรลัยจากยัยแม่หมอนี่นะ หัวจะปวดจริงๆทุกครั้งที่เจอ" รชตกล่าวอย่างเตรียมปวดหัวรอ

"ทำไมว่ะ?" ลมถามขึ้นยิ้มๆ

"เฮ้อ..รอบนั้นผมวิ่งหนีหลุมระเบิดเกือบตายเพราะยัยแม่หมอบรรลัยนั่นคนเดียว" รชตโพล่งออกมาด้วยสีหน้าเซ็ง เหตุการณ์นั้นตนจะจดจำจนวันตาย

"ฮะๆ" เสียงหัวเราะของลมขำออกมาจนไหล่สั่น

************************

แม่หมอตัวป่วนมาแล้วงานนี้ จะเจอเรื่องแจ็คพอตอะไรมาลุ้นกันตอนหน้านะคะ? ปล.แอบสงสารพี่คิมหันต์โน้ะ!! พี่เขาแอบรักเพื่อน!!?