Chapter 5 กูเอามึงตาย

Chapter 5

กูเอามึงตาย

[ พายุ Part ]

ผมนอนเล่นไอแพดอยู่บนเตียงภายในคอนโดที่ป๊ากับม๊าได้ซื้อเอาไว้ให้อย่างสบายใจ

แต่แล้วแชทจากรุ่นน้องในคณะก็เด้งขึ้นมา

ไอ้ฟิล์มหน้าจ๋อง : พี่ยุๆ มันมีคนในกลุ่มมาเสนอขายคลิปให้ผมว่ะ เห็นว่าของแรร์ผู้หญิงสวยมาก

อะไรมันวะ ไอ้ฟิล์มเป็นรุ่นน้องที่คณะผมเอง เป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกับแฟนไอ้คีย์ เราค่อนข้างสนิทกัน

PAYU : คลิปไรวะ กลุ่มไรมึง?

ผมพิมพ์ถามกลับไป พอดีวันนี้ไม่ได้เข้าไปทำงานที่ร้านเพราะใกล้สอบแล้วก็รู้สึกเหนื่อยๆ

ไอ้ฟิล์มหน้าจ๋อง : ก็คลิปอย่างว่าแหละพี่ โถ่ จะมีอะไร

PAYU : กูไม่นิยมซื้อ ปกติซัพเอาในกลุ่ม

ผมตอบไปอย่างนั้น ไอ้เรามันก็ชายหนุ่มโสด จะฟอลสาวสวยๆที่ชอบโชว์ก็ไม่แปลกอะไร ออนลี่ฟงออนลี่เฟรนด์ ก็ธรรมดาอะเนอะ

ไอ้ฟิล์มหน้าจ๋อง : แต่คนนี้มันหล่อนะพี่ สาวมันมีแต่สวยๆแจ่มๆ

PAYU : มึงไม่ซื้อเองเลยล่ะวะ

ไอ้ฟิล์มหน้าจ๋อง : โห่วพี่ แม่งขายตั้งสามหมื่นจ่ายไม่ไหวหรอก ก็เห็นพี่รวยเผื่ออยากซื้ออะค้าบ

PAYU : มึงจะขอแบ่งไปดูว่างั้น?

ไอ้ฟิล์มหน้าจ๋อง : แหม พี่ก็รู้ใจผมเชียว

PAYU : เออๆ ส่งคอนแท็คมาให้กูที เดี๋ยวกูดูก่อนว่ามันจะคุ้มกับที่ต้องจ่ายรึเปล่า

คลิปบ้าอะไรวะขายตั้งสามหมื่น

สงสัยกีเลี่ยมทอง

นิรนาม : นายใช่มั้ยที่จะซื้อคลิปสามหมื่น

PAYU : อือ มีตัวอย่างงานมั้ย?

ปกติผมไม่สนใจซื้อจริงๆนะ แต่ที่จะซื้อเพราะไอ้ฟิล์มน้องรักทักมา มันคงจะอยากได้

นิรนาม : ไม่มี โอนก่อนเท่านั้น

PAYU : อ้าว งี้ก็บิดได้ดิ

บิดของผมก็คือหมายถึงเชิดเงินหนีไปเลย ไอ้บ้านี่เป็นใครก็ไม่รู้ ตัวตนก็ไม่เปิดเผย จู่ๆจะมาบอกให้โอนก่อนใครจะไปยอมวะ

นิรนาม : ผมไม่บิดหรอก คนซื้อไปตั้งหลายคลิปละ แต่ผู้หญิงคนนี้พิเศษ...ขายให้คุณเป็นคนแรกเลยนะ

กูคนแรกซะด้วย? เหอะๆ ไอ้ผมก็ชอบซะด้วยสิอะไรที่มันแรร์ไอเท็มเนี่ย

PAYU : ถ้างั้นก็แฟร์ๆ นัดเจอแล้วค่อยส่ง เคปะ?

นิรนาม : แล้วจะรู้ได้ไงว่าจะไม่เบี้ยวนัด ถ้าผมเสียเวลาฟรีอ่ะ?

เออไอ้เหี้ยนี่ก็ต่อรองเก่งฉิบ

PAYU : งั้นก็ส่งหน้าผู้หญิงมาให้ดูหน่อย ถ้าสวยถูกใจโอนมัดจำให้เลยหมื่นนึง อีกสองหมื่นนัดเจอเอาคลิปหน้างาน

บางทีกูก็งงตัวเอง จะต้องทุ่มเทอะไรขนาดนี้กับเรื่องคลิปสิบแปดบวกวะ ปกติก็ซัพเอาในแอคเค้าท์

นิรนาม : โอเค ตามนั้น

ผมรอได้สักพักไอ้แอคเค้าท์นิรนามนี่ก็ส่งรูปผู้หญิงแสนสวยมาให้....

O_O

ดวงตาของผมเบิกโพลงกว้างด้วยความตกใจ

นี่มันรูปพี่เอิง!

PAYU : สวยขนาดนี้ แน่ใจนะว่าตรงปก เป็นคนนี้จริงใช่ปะ?

ผมที่โกรธจนตัวแทบร้อนเป็นไฟ แต่พยายามสงบจิตสงบใจพิมพ์ถามกลับไปอย่างใจเย็น

นิรนาม : ตรงล้านเปอร์เซ็นต์

PAYU : ให้ห้าหมื่นเลย แต่หลังส่งเสร็จต้องลบคลิปที่มีให้หมด แล้วก็ห้ามไปขายคนอื่นต่อ เคปะ?

บอกตามตรงว่าโกรธมาก อยากจะถลาตัวเข้าไปต่อยมันให้รู้แล้วรู้รอด

แต่ต้องใจเย็นไว้

ผมต้องล่อตัวมันมาเจอ จะได้รู้ว่ามันเป็นใคร!

วันต่อมา

ผมนัดเจอกับไอ้เจ้าของคลิปนิรนามนี่ในวันถัดมา

แต่แน่นอนว่าไม่ได้มาคนเดียวหรอก ผมนัดแก๊งนักเลงมาด้วย จ้างพวกแม่งมาเพื่ออะไรน่ะเหรอ?

หึๆ เดี๋ยวรู้กัน

@ซอกตึกแห่งหนึ่ง

“ทำไมนัดมาที่ลับตาคนขนาดนี้?”

แน่นอนว่ามาถึงประโยคแรกที่มันถามขึ้นก็คือทำไมนัดมาตรงนี้

นัดมึงมาเชือดไงครับ หึๆ

“ก็จะขายคลิปลับนี่ ก็ต้องหาที่ไม่มีคนมาสิ”

“อ๋อ งั้นก็โอนเงินมาได้ละ”

“ส่งคลิปมาก่อนดิ” ผมยื่นข้อเสนอไป จะแน่ใจได้ไงว่าเป็นคลิปของพี่เอิงจริงไม่ใช่คนหน้าคล้าย

“เออ ก็ได้ เห็นว่าโอนมัดจำมาแล้วเถอะนะถึงยอมให้ของก่อน”

มันหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วเปิดคลิปลับนั้นให้ผมดู

‘อ๊าส์’ เสียงในวิดีโอครวญครางเย้ายวน และแน่นอนว่ามันก็เป็นเสียงที่แสนจะคุ้นเคย

ผมอึ้งไปเลย....แม่ง พี่เอิงจริงด้วย

และผู้ชายในคลิปก็คือมันนั่นแหละ แต่มันไม่ใช่คลิปวิดีโอที่ถ่ายด้วยความสมยอมนะ

นี่มันมุมแอบถ่ายชัดๆ!

“เป็นไง สวยเด็ดสมที่บอกไว้ปะล่ะ?” มันถามขึ้นพร้อมกระหยิ่มยิ้มย่อง

มึงเจอตีนกูแน่ ไอ้เวร!

ผัวะ!!

ตีนของผมยันเข้าที่แผงอกของมันอย่างจังจนมันล้มไป ผมหยิบโทรศัพท์มันที่หล่นอยู่ที่พื้นขึ้นมาแล้วกดลบคลิปนั้นทิ้งทันที

“เฮ้ย เชี่ยไรมึงวะ! นี่หลอกกูมาเหรอ!?”

มันลุกขึ้นและทำท่าจะถลาเข้ามาต่อยหน้าหล่อๆของผม แต่ก็ไม่ทันได้ทำอะไรเพราะโดนสวนเข้าซะก่อน

ผัวะ!!

“อั่ก..”

มันกระอักด้วยความเจ็บ แต่ผมที่เห็นคลิปนี้แม่งเจ็บกว่า ไอ้สารเลวนี่มันเป็นใครวะ มันได้กับพี่เอิงแล้วแอบถ่ายคลิปมาได้ยังไง

“มีคลิปของผู้หญิงคนนี้สำรองไว้ที่ไหนอีกมั้ย?” ผมคุกเข่าลงแล้วจิกผมของมันให้เงยหน้าขึ้นมาสบตา

“อึ่ก มะ ไม่มีแล้ว”

“มึงเป็นอะไรกับเอิง?” ผมถามมันด้วยความโกรธที่มีอยู่ในใจ พยายามข่มให้ตัวเองใจเย็นแล้วแต่มันก็ยากเหลือเกิน

มันทำแบบนี้กับพี่เอิงได้ไงวะ แม่งเลว

“อึ่ก แฟน...กูเป็นแฟน! มึงล่ะเป็นใคร?”

มันถามผมกลับบ้างด้วยสายตาสะลึมสะลือเพราะโดนแก๊งนักเลงสามคนที่ผมจ้างมาให้รุมกระทืบมันโดยเฉพาะ

“กูเป็นน้องพี่เอิง จำหน้ากูไว้ให้ดีๆแล้วกัน”

“โอบอ้อมเหรอ?” มันถามด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ดวงตาเบิกโพลงโตด้วยความตกใจ คงไม่คิดว่าน้องชายเอิงเอยจะทำกับมันได้ขนาดนี้

แต่เชื่อเลยว่าถ้าเป็นไอ้โอบก็คงทำเหมือนกัน แค้นดิมาทำกับพี่สาวตัวเองแบบนี้

“กูจะเป็นใคร ชื่ออะไรก็ช่างมัน มันไม่สำคัญ”

“มึงจะทำอะไรกูอีก อึ่กก” มันมองไปทางสามคนนั้นที่ผมจ้างมาด้วยสายตาหวาดระแวง คงกลัวว่าจะให้เจ้าพวกนี้มากระทืบมันอีก

หึ ก็สมควรกลัวอยู่หรอก ช้ำเป็นลูกละมุดแล้วตัวมัน

สภาพตอนนี้ไม่ต่างจากลูกหมาตัวนึง

“อย่าให้กูรู้ว่ามึงแอบถ่ายเอิงเอยอีก และคลิปที่มีทั้งหมดไม่ว่าจะสำรองเอาไว้หรืออะไรก็แล้วแต่ ลบซะ”

“หึ อึ่กก ทำไมกูต้องทำตามที่มึงสั่ง”

“ก็จะไม่ทำก็ได้ ถ้ามึงอยากตาย...ก็ไม่ต้องทำ”

ไม่ได้ขู่ คนอย่างกูเอาจริง

“เออ ก็ได้ กูลบหมด แต่เงินล่ะ ? มึงพูดแล้วนี่จะให้เงินกู?’

“มึงนี่มัน...”

ผมยกมือขึ้นทำท่าจะฟาดเข้าที่หน้ามันแต่มันก็ยกมือขึ้นมาป้องตัวเอาไว้

“แค่ให้เงินกู กูลบหมดเลย”

“...ก็ได้” เงินแค่ห้าหมื่นมันไม่ได้มากมายอะไรสำหรับผม ถ้าแลกกับการที่พี่เอิงจะไม่มีคลิปหลุดผมก็ยอมทำให้ได้

“อย่าให้กูเห็นอีกแล้วกัน ถ้ามีหลุดออกมาแม้แต่เสี้ยวหน้าของเอิงเอย กูเอามึงตาย”

ผมพูดทิ้งท้ายเอาไว้ก่อนจะเดินออกมา

ใบหน้าหล่อที่ช้ำเลือดช้ำหนองยกมือขึ้นใช้หลังมือเช็ดเข้าที่มุมปากซึ่งมีเลือดไหลซึมอยู่

“ไอ้เหี้ยเอ๊ย! หมาหมู่ชัดๆ อย่าให้กูเจอนะ!”

ได้แต่ตะโกนด่าไล่หลังแต่ก็ทำอะไรไม่ได้....