Chapter 4 อยากไปเที่ยวห้องพี่

Chapter 4

อยากไปเที่ยวห้องพี่

เวลา 18.00

“เอ้า ร้องดังๆ!”

เป็นอีกวันที่พวกเราต้องมานั่งใต้ตึกคณะเพื่อฝึกร้องเพลง ฉันก็ไม่เข้าใจหรอกนะว่าทำไมต้องมาทำกิจกรรมน่าเบื่อแบบนี้

ก็พอจะเข้าใจอยู่ทำไมพ่อแม่ไม่ให้เข้าร่วมกิจกรรม เพราะมันน่าเบื่อแบบนี้ยังไงคะเฮ้อ

พวกเรายังคงร้องเพลงประสานเสียงกัน นักศึกษาคณะวิศวะหลักร้อยคนมารวมกันเพื่อการนี้โดยเฉพาะ

“ดังกว่านี้ ดังได้อีก!”

และรอบนี้เป็นพี่คีย์ที่ตะโกนขึ้น ฉันมองหน้าพี่ว๊ากสุดที่รักด้วยสายตาหวานชื่นแล้วแหกปากร้องให้ดังกว่าเดิม

เพื่อพี่หนูทำได้ค่ะพี่คีย์ขา

ฝึกร้องเพลงคณะกับเพลงประจำมหาลัยมาทั้งคืน นอนก็ร้อง อาบน้ำก็ร้อง กินข้าวก็ร้อง ยัยรินรดาคนนี้ฝึกร้องทุกเวลาจนลืมไปแล้วว่ามาเรียนรึมาร้องเพลง

สงสัยเรียนจบวิศวะฉันคงจะเดบิวต์เป็นนักร้องได้เลยแหละ อิอิ

ผ่านมาได้สักพักก็ถึงเวลาปล่อยแถว เฮดว๊ากอย่างพี่พายุเดินขึ้นมาอยู่หน้าพวกเราชาวนักศึกษาวิศวะหลายร้อยคน

“อีกหนึ่งเดือนเราจะเฉลยสายรหัส ขอให้น้องๆที่ได้ชื่อสายไปตามหาพี่ของตัวเองให้เจอ ใครหาไม่เจอต้องถูกลงโทษนะ”

เอาล่ะสิ ฉันต้องตามหาพี่รหัสให้เจออีก

สารพัดปัญหาถาโถมเข้ามา ชีวิตปีหนึ่งทำไมกิจกรรมมันเยอะขนาดนี้นะ

สักพักก็ปล่อยแถวเพื่อให้พวกเราได้แยกย้ายกันกลับ

“ใครจะไปส่งรินวันนี้”

ฟิล์มเอ่ยถามขึ้นมา ตอนนี้พวกเราทั้งสี่มายืนกันอยู่ใต้ต้นไม้เพื่อเตรียมแยกย้ายกันกลับหอ

“กูต้องไปกินข้าวกับสาวว่ะวันนี้” แทนตอบมาแบบนั้น ฉันนี่อยากจะแหมไปถึงดาวอังคารเลยค่า

“แม่กูจะมารับไปกินข้าวที่บ้าน” คิมเองก็มีธุระ

“กูก็นัดกับน้องนินิวไว้ว่ะ เอาไงดีล่ะเรา”

“เฮ้ยเดี๋ยวเรากลับเองๆ ไม่ต้องเป็นห่วงสบายมาก”

ฉันไม่อยากรบกวนเพื่อนๆเพราะต่างคนก็ต่างมีธุระ

“แล้วรินจะกลับยังไง นี่มันจะสามทุ่มแล้วนะ” แทนเองก็เหมือนจะห่วง ไม่อยากให้ฉันกลับคนเดียว

“สบายมากจ้ะ ในกรุงเทพสามทุ่มยังไม่ทันมืดหรอก พวกนายไปเที่ยวให้สบายใจเถอะนะ”

ไม่อยากทำตัวเป็นตัวถ่วง เดี๋ยวรินรดาคนนี้กลับเองค่า

“มีอะไรกันเปล่าเด็กๆ” พี่พายุเดินเข้ามาเมื่อเห็นพวกเรายื้อหยุดฉุดกระชากกันได้สักพัก

“เปล่าพี่ กำลังคุยกันว่าใครจะไปส่งริน เห็นว่ามืดแล้วอะ”

ฟิล์มตอบพี่พายุไปอย่างนั้น ส่วนพี่คีย์เองก็เดินตามหลังมาพร้อมกับเอามือล้วงกระเป๋าเสื้อช็อปสีแดง

ฉันเองก็ไม่เคยออกไปไหนมาไหนคนเดียวตอนกลางคืนหรอกนะ แต่ไม่อยากทำตัวเป็นผู้หญิงคนเดียวในในกลุ่ม อ่อนแอทำอะไรเองไม่เป็น

เลือกที่จะมาเรียนวิศวะโยธาแล้วฉันก็ต้องทำตัวให้แข็งแรงสักหน่อย ไม่อ่อนแอเอาะแอะอย่างที่เคยเป็นตอนอยู่กับพ่อแม่แม้ว่าพวกท่านจะค้านหัวชนฝาเลยก็เถอะตอนเลือกเรียนคณะและสาขานี้

“อ้าว แล้วสรุปใครไปส่งล่ะ”

พี่พายุถามแบบนั้นพร้อมกับทำสีหน้าสงสัย ช่างต่างจากตอนขึ้นว๊ากซะเหลือเกิน

“เดี๋ยวรินกลับเองค่ะพี่พายุ พอดีเพื่อนๆมีธุระกันหมดไม่อยากรบกวนใคร”

“ไม่มีเพื่อนผู้หญิงคนอื่นกลับเป็นเพื่อนเลยเหรอ งั้นกลับกับพี่ได้นะ”

พี่พายุตอบมาแบบนั้น คงจะเป็นห่วงรุ่นน้องแต่เห็นทีจะไม่ดี พี่พายุน่ากลัวจะตาย ถึงจะหล่อแค่ไหนแต่หน้าก็โหดมาก

“ไม่เป็นไรค่ะ หนูกลับเองดีกว่า”

ยังคงยืนยันคำเดิม

“รอบที่แล้วคีย์มึงไปส่งน้องนี่ วันนี้ว่างรึเปล่าไปส่งน้องได้มั้ย?”

“ก็ว่างอยู่”

พี่คีย์ตอบพี่พายุหน้านิ่ง ส่วนฉันแอบอมยิ้มในใจ นี่แหละค่ะสิ่งที่ต้องการ

“งั้นหนูกลับกับพี่คีย์แล้วกันค่ะ ทุกคนจะได้หายห่วง”

ตอบไปอย่างที่ใจต้องการแต่ก็ดูเหมือนว่าทั้งสี่คนที่ยืนอยู่ด้วยจะอึ้งไป ส่วนพี่คีย์ยังคงทำสีหน้าเรียบนิ่ง

“ฮะ? อะไรมึงเนี่ย”

ฟิล์มอุทานขึ้นมาเบาๆ แม้จะคบกันมาได้ไม่กี่วันแต่พวกเราก็สนิทกันอย่างรวดเร็ว หลังๆก็มีมึง ๆกูๆบ้างตามอรรถรส

“งั้นก็รีบกลับ เดี๋ยวก็ดึกหรอก”

พี่คีย์พูดพร้อมกับเดินนำหน้าไป ส่วนฉันก็เดินตามหลังแล้วยิ้มอย่างร่าเริง

“ค่าพี่คีย์! ^0^”

รักเขา หลงเขา ถ้าคนนี้ไปส่งล่ะก็หนูยอมค่ะ

“เวรกรรมเพื่อนกู บอกจะกลับเองๆ พอผู้ชายหล่อเสนอเข้าหน่อยก็สนองซะละ” แทนบ่นพึมพำไล่หลัง

“อะไรวะนั่น ตอนแรกยังซึมๆทำไมพอเจอไอ้คีย์แล้วร่าเริงเชียว” พี่พายุพูดขึ้นอย่างอดสงสัยไม่ได้

“พี่คีย์ หนูกลัวหลงจังเลยเกาะชายเสื้อพี่ไว้ได้มั้ย”

ฉันยิ้มร่าแล้วเดินขึ้นไปให้ทันเสมอตัวพี่คีย์ ไม่ยอมให้เขานำหน้าไปก่อน

“ไม่ได้”

น้ำเสียงเย็นชาราบเรียบตอบกลับมาทำเอาฉันชะงักไป

แต่เพียงแปปเดียวก็ก้าวขาเดินต่อให้ขึ้นไปเสมอกับจังหวะเดินของพี่คีย์แม้ว่ามันจะยากซะเหลือเกินเพราะขาพี่แกเล่นยาวขนาดนี้

“วันนี้อากาศดีไม่ร้อนเลยเนอะ เราไปแวะดูหนังกันดีมั้ยคะ”

“ไม่ไป”

ยังคงเดินล้วงกระเป๋าเสื้อช็อปสีแดง

“ทำไมเย็นชาจัง น้องเสียใจนะ”

ฉันพึมพำกับตัวเองเบาๆ พยายามเข้าหาแค่ไหนก็ไม่สนใจเราเลย ชิ

“แล้วอยากจะไปไหน?”

คงเห็นฉันเริ่มตัดพ้อน้อยใจเลยหันมาสนใจ

“ไปเที่ยวกับพี่คีย์ไงคะ”

“เที่ยว? หึ อายุแค่นี้อยากจะเที่ยวกับผู้ชายกลางค่ำกลางคืน”

คำก็ว่าสองคำก็ว่า รุ่นพี่คนนี้นี่มันยังไงกันเนี่ย

“ไม่ใช่กับผู้ชายคนอื่นสักหน่อย ก็อยากไปกับพี่คีย์คนเดียวนี่นา”

“งั้นไปห้องพี่มั้ยล่ะ?”