EP.2 | วันนี้ไปเดตกันมั้ย

"ทำไมเกมพลิก!!!"

ฉันรีบตามคนบ้าคนนั้นไป

อยากไปคุยด้วย ฉันว่าฉันเข้าใจความรู้สึกเขานะ

สัมผัสได้เลย เหมือนพวกวัยรุ่นที่สู้มานานจนท้อ แล้วปล่อยจอย ไม่อยากไฟท์กับพ่อแม่แล้ว

เขากดลิฟท์ลงไปอีกชั้น

แม้ว่าฉันจะตามมา ก็ไม่ได้ตวาดไล่ หรือทำหน้ายินดียินร้าย

แต่เป็นสีหน้าเฉยเมย เหมือนบอกว่า อะไรก็ได้

เขาไม่ได้สนใจอะไรทั้งนั้น

"โอ๊ะ!"

หมับ!

"เป็นอะไรมั้ย"

"มะ...ไม่ค่ะ"

เพราะรีบก้าวขาตามเขามา ข้อเท้าแทบจะพลิก

ดีที่เขามือไว หันมาคว้าฉัน พยุงทั้งตัวไว้ได้ทัน

ดูเหมือนว่า เพราะเหตุการณ์เมื่อกี้เขาเลยเดินช้าลงนิดหน่อย

ประตูไม้เนื้อดีบานใหญ่ถูกดันเปิดออก แล้วเราก็เข้าไปในห้องทำงานอีกห้อง

ป้ายที่โต๊ะเขียนว่า

ภริศ เทศจริยะ

กรรมการบริหาร

เขาผายมือเชิญให้นั่งที่โซฟา คนอะไร ใจเย็นเบอร์นี้

ชีวิตโสดนะ....สู้หน่อยมั้ยคะหนุ่ม

"คุณ...คุณภริศคะ

คุณโมโหอะไรอยู่ใช่มั้ย

.

.

.

คุณกำลังประชดใช่มั้ยคะ

.

.

.

บอกฉันได้นะ เรามาช่วยกันคุยกับคุณลุง

และคุณพ่อของฉัน"

"โทดทีนะ คุณเฌอ ผมยินดีทำตามข้อตกลงนี้น่ะ"

ผู้ชายคนนี้บ้าไปแล้วสินะ

เขาเหมือนคนไร้วิญญาณ

ไม่มีแพสชั่นจะทำอะไรเพื่อตัวเองบ้างหรอ

"คุณภริศคะ เรื่องแบบนี้

คุณรู้มั้ย ความคิดที่ว่าจะจบชีวิตคู่ภายใน 2 ปี มันไม่เป็นแบบนั้นหรอกนะคะ

สมมุติเราจบกัน คุณมีภรรยาใหม่

แต่ฉันกับคุณจะต้องเจอกันอยู่พักหนึ่งเพราะเรื่องเอกสาร เรื่องนิติกรรม เรื่องธุรกรรม เรื่องมรดก ถ้ามีเรื่องหุ้น ก็จะพาลลากยาวเป็นปี

ผู้หญิงคนนั้นคงช้ำใจ ที่ภรรยาคนแรกไม่จบไม่สิ้นเสียที"

"ไม่เป็นไร เรื่องนั้นผมจัดการได้"

"เข้าใจคำว่า ไม่เอาแต่ในนามมั้ยคะ"

"เข้าใจครับ" เขาเริ่มยิ้มแบบสบายๆ มาให้ แต่แววตาดูเหนื่อยจริงๆ

แค่นี้ฉันก็รู้สึกเข้าถึงเขาได้ง่ายขึ้นกว่าตอนเขาอยู่ห้องทำงานคุณลุง

"แต่งงานจริง

ใช้ชีวิตด้วยกันจริงๆ

ต้องให้เกียรติกันและกัน

ห้ามนอกใจ นอกกายก็ไม่ได้ ห้ามมีกิ๊ก

ห้ามทำอะไรให้เสื่อมเสียต่อกัน

ทำหน้าที่สามีภรรยาที่ดี

และอื่นๆอีกแปดร้อยข้อ"

ฉันกลัวเข้าใจไม่ตรงกัน

เขามองหน้าฉัน...สายตาแบบนี้ รู้เลยว่า เกิดมาเพื่อเป็นพ่อพระสินะ

"ได้เลยครับ คุณเฌอ คุณรู้จักผมมั้ย"

"เอ่อ...ไม่ค่ะ"

อือ เอาจริงๆ ไม่รู้จักเลย

คุณลุงนี่ก็เพิ่งรู้จักไม่นาน

แต่ฉันก็ไม่คิดว่า การถูกแนะนำให้รู้จักกับคุณลุงเมื่อหลายเดือนก่อน จะหมายถึงอนาคตแบบนี้

"งั้นเรามาทำความรู้จักกันครับ ผมอาจจะไม่ใช่ผู้ชายที่ดีหรือเข้าใจผู้หญิงนัก แต่สองปีนี้ ผมจะพยายามอย่างดี ไม่ให้คุณรู้สึกแย่ที่ต้องมาอยู่ด้วยกัน

ผม ภริศครับ เป็นพี่คุณ ผม 30 แล้ว ใช้คำไม่ทางการได้ครับ ผมไม่ถืออะไร อันที่จริงผมค่อนข้างเป็นคนง่ายๆ"

โห.....

"ฉัน เฌอ ค่ะ กำลังจะ 25 แล้ว ทุกคนอาจมองว่าฉันสวยซึ่งเราจะไม่เถียงกันเรื่องนี้ให้ดูน่าหมั่นไส้ แต่สิ่งที่ฉันอยากให้คนพูดถึงคือความสามารถของฉันค่ะ แน่นอนว่าคงไม่ได้เก่งไร้เทียมทาน แต่ฉันกำลังพยายามอย่างหนัก ฉันไม่ต้องการให้อะไรมาขวางแผนชีวิตฉันเลยสักนิด

2 ปีนี้ ฉันจะทำตัวให้ดีที่สุดเท่าที่จะดีได้"

แล้วฉันก็จับมือตอบกลับเขาไป

.

.

.

.

"เอ้า!!!! อย่างนี้ก็แปลว่าฉันยอมแล้วน่ะสิ"

"ครับ" เขาขำออกมาอย่างไม่มีฟอร์ม นึกว่าเป็นพวกชอบเก็บอารมณ์เสียอีก

อะไรวะเนี่ย

มาซะแรง กลับอย่างหมาเลยฉัน

เสียคอนเซ็ปต์ชะมัด

"อยากให้ผมเรียกว่าเฌอ คุณเฌอ หรือน้องเฌอดีครับ"

"จะเรียกไรก็เรียกเถอะค่ะ แค่ชื่อเอง"

"โอเค เฌอครับ เลิกโมโห แล้วมาช่วยกันทำบริษัทของพวกเราให้ดีขึ้น โดยใช้ชีวิตคู่ให้เป็นประโยชน์กันเถอะครับ อย่ามองว่ามันคืออุปสรรค ผมเองก็จะทำให้เต็มที่เหมือนกัน"

"คุณภริศ!!!"

"เลิกโกรธเถอะครับ นอกจากเหตุผลที่พ่อพูดแล้ว มันมีอีกหลายเรื่องครับ เขาทั้งสองคนเป็นนักธุรกิจ เขาไม่ได้ตัดสินใจเพราะความคิดเด็กๆหรือความคิดแบบโบราณหรอกครับ"

"คุณเชื่อหรอ"

"ไม่จำเป็นต้องเชื่อครับ ทุกอย่างที่เข้ามา ผมจะใช้มันเพื่อก้าวต่อไป"

"แต่เราควรมีสิทธิ์เลือกสิ่งที่จะเข้ามา ดีกว่าปล่อยให้คนอื่นโยนมาหาเรานะคะ"

"คุณมีแฟนหรือยัง"

"ยัง"

"มีความรักมั้ย"

"ไม่อ่ะ"

"เคยมีมั้ย ความรัก หรือ แฟน"

"ไม่เคย"

"มันอาจข้ามขั้นไปสักหน่อย วันนี้ไปเดตกันมั้ย"

"อ่า! ฮะ? อ่ะ..เอ่อ...ค่ะ ไปก็ได้"

จากที่จะเจรจาโน้มน้าวให้ยกเลิก

กลายเป็นฉันกำลังเดินตามเขาต้อยๆ

นี่ ฉัน ดลยา เสสะธิติกุล เป็นถึงหัวหน้าทีมพัฒนาธุรกิจของบริษัท

แผนมากมายที่จะเอามาเจรจาให้เขาลงทุน ยังไม่ได้เอ่ยสักแอะ แต่ต้องออกมาเดตด้วย

"เรื่องแผนธุรกิจ ไว้เราไปประชุมด้วยกัน ถ้าแผนดี ก็ลุยทำเลยดีมั้ย" เขาหันมาคุยด้วยระหว่างที่เรากำลังจะเดินไปไหนสักแห่งของบริษัทนี้

"คะ!?

ค่ะ"

"รถผมจอดที่นี่ รถคุณอยู่ไหน ทิ้งไว้ที่นี่ได้มั้ย ผมจะให้คนขับเอาไปส่งให้"

"ทิ้งไว้ได้ค่ะ แต่ไว้ฉันกลับมาเอาเอง"

"อย่างนั้นก็ได้ครับ"

"คุณจะไปไหนคะ"

"เราจะไปเดินเล่นกันครับ ผมรู้สึกอยากหาที่พักสมอง คุณมีเวลาสักกี่ชั่วโมงครับ"

"ทั้งคืนเลยค่ะ"

"ดีครับ งั้นเราไปกัน"

-------------

เขาจะคิดยังไงนะ ตอนที่ฉันตอบว่า ว่างทั้งคืน

ปากนี่มันไวจริงๆ

"เฌอ ผมขอเรียกแบบนี้นะ"

"ตามสบายค่ะ คุณจะพาไปไหนหรอคะ"

"ชอบทะเลหรือภูเขา"

"ภูเขาค่ะ"

"งั้นไปเพชรบูรณ์มั้ย แต่ช่วงนี้ขึ้นเขามีแต่ร้อน"

"ไปน้ำตกมั้ยคะ ทะเลก็ได้...เอ้...จะไปไกลกันขนาดนั้นเลยหรอคะ"

"อืม ไปมั้ย ไหนๆ วันนี้คุณก็ดูหงุดหงิดสุดๆ คงกลับไปทำงานได้ไม่ดีเท่าไร เราไปเดตในฐานะว่าที่สามีภรรยากันเถอะ"

"คุณดูเป็นคนตั้งอกตั้งใจมากเลยนะคะ"

"อือ ผมอยากทำให้ดี ผมทำเพื่อคุณ คุณทำเพื่อผม นี่แหล่ะแผนชีวิต 2 ปีนี้"

"ฉันไม่ชอบทำอะไรเพื่อใคร ไม่ชอบโกหกตัวเองด้วย"

"งั้นผมทำเพื่อคุณ คุณทำเพื่อตัวเอง โอเคมั้ย"

"แบบนี้ได้ค่ะ ตรงกว่า"

"ดีครับ ผมชอบนะที่คุณตรงไปตรงมา"

"ขอบคุณค่ะ"