MY KiNG_4 : เพื่อนมึงดุสัส!

“ต้องการผัวทิพย์ไหมขอรับ”

“เสือ!”

“แค่ไม่อยากให้ทนเห็นภาพบาดตาบาดใจ.. ที่ตรงนั้นนะ มันเคยเป็นของแกมาก่อน ไม่ใช่ไง?” เสือที่กระซิบฉันก็กระทุ้งข้อศอกใส่ฉัน เพื่อที่ให้ฉันมองภาพตรงหน้า.. ที่เธอคนนี้กำลังนัวเนียกับคิงส์ในฐานะแฟน

“ที่ตรงนั้นมันไม่เคยเป็นของเรา”

“คิดงี้?”

“..ใช่” ถึงภาพที่เห็นว่าคิงส์คอยหยิบน้ำให้มันจะทำให้ฉันแอบมองเห็นตัวเองใน5ปีที่แล้วก็เถอะ.. แต่อดีตคืออดีตและฉันไม่ควรเก็บมาคิดให้หนักสมองด้วย

“เอาไง? โทรตามให้ได้นะ?”

“ไม่ต้องเลย เสือนะกินไปเถอะ เดี๋ยวเราต้องไปคุยธุระเรื่องร้านนิดหน่อย”

“…เดี๋ยวนะ นี่เอาจริง?”

“เราคนเดียวดูแลผับไม่ไหวหรอก ถึงจะจัดการทุกอย่างได้ แต่เรื่องความปลอดภัย…”

“….” คิงส์หยุดหยิบแก้วตรงหน้าไปเสี้ยววิก่อนจะหันไปยิ้มบางให้กับคนของตัวเอง

“การมีหุ้นส่วน.. มันคงเป็นทางออกที่ดีที่สุด” น้ำปั่นพูดจบ เธอก็ขอตัวเดินเลี่ยงออกมาจากวงสนทนาของเพื่อนทันที

“นี่เพื่อนคิงส์เป็นเจ้าของที่นี่เหรอ?” เฟย์เอ่ยถามด้วยดวงตาตกตะลึง

“อืม”

“โห้! เก่งมากอะ! ผู้หญิงตัวเล็กแค่นี้จัดการทุกอย่างหมดได้ด้วยคนเดียวนี่คือเจ๋งเว่อร์อะ!”

“ก็ไม่เชิงคนเดียว เมื่อก่อนปั่นมันมีคนคอยช่วย แต่ตอนนี้คนช่วยหนีมันไปมีแฟนแล้วก็ทิ้งมันซะงั้น~” เหนือพูดแบบติดตลก แต่ดูเหมือนคิงส์จะไม่ตลกด้วย ท่าทางที่นิ่งเงียบและสายตาคมดูจ้องมองคนเป็นเพื่อน

“จริงเหรอ? หื้ม~ แย่สิแบบนี้”

“ใช่แย่เลยละ ผู้หญิงตัวเล็กๆสวยๆอย่างไอ้ปั่น ต้องดูแลทุกอย่างคนเดียว ไร้ที่ปรึกษา แถมยังโดนแขกบ้ากามลวนลามไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งทุกวันแบบนั้น.. น่าเห็นใจเนอะ~”

“ก็นะ~ แต่ทำมาได้ถึงขนาดนี้ จะมาหาหุ้นส่วนด้วยเหตุผลที่… ต้องการมีคนเพื่อช่วยแบ่งเบาเรื่องกฎระเบียบหรือแค่ความปลอดภัยแบบนี้.. เพื่อนนายมีแต่เสียกับเสียนะ” เฟย์แสดงความคิดเห็นอย่างไม่รู้เรื่องราวว่าทั้งเสือและเหนือพยายามปลุกและกระตุ้นจิตใต้สำนึกของคนที่นั่งอยู่ใกล้ๆ

“จ้างการ์ดดีกว่าเยอะเลยนะ”

“ไม่พอหรอก.. แขกที่นี่เยอะทุกวัน พวกฉันก็ใช่จะว่างมาอยู่เป็นเพื่อนมันตลอด.. เฮ้อ~ คงจะยุให้มันมีผัวเป็นตัวเป็นตนสักที”

“….” คิงส์นิ่งไม่พูดอะไรสักคำ

“เธอไม่มีบอยเฟรนด์เหรอ? โอ้มายก๊อดด สวยมากนะนั่น!”

“จริงๆช่วงหลังก็เห็นมันคุยๆอยู่กับคนนึงอะ หล่อพอๆกับไอ้คิงส์นี่แหละ แต่ต่างกันก็ตรงที่”

“….” >คิงส์

“ที่ ไม่ดูใจดำเหมือนมัน”

“หึ๊~” คิงส์แค่นเสียงหัวเราะในลำคอก่อนจะหยิบเครื่องดื่มขึ้นมาดื่ม

ครืดด~ ร่างสูงยืนขึ้นก่อนจะมองหน้าคนเป็นเพื่อนทั้งสอง

“จะไปไหนอีกแล้วเหรอ?”

“ไปดูดบุหรี่ อยู่นี่แหละ… ไม่ต้องตาม”

เสือกับเหนือนี่ก็นะ… เห็นเรื่องของฉันเป็นเรื่องสนุกหรือไงกัน.. ยุกันอยู่ได้ ถ้าคิงส์ไม่พอใจขึ้นมาคนที่เดือดร้อนนะมันไม่พ้นฉันไง

ร่างบางเดินด้วยความกระฉับกระเฉงพลางดูเวลาที่นาฬิกาข้อมือ สาดส่องสายตามองไปรอบผับ เช็คความปกติในพื้นที่ของตน

“ทำหน้าจริงจังแบบนั้น ไม่เหมือนน้ำปั่นที่ฉันรู้จัก”

“..เบียร์? จะมาทำไมไม่บอกกันละ!”

“บอกไปฉันจะได้เป็นหุ้นส่วนอยู่ไหม?”

“..หุ้นส่วน?” น้ำปั่นนิ่งไปครู่นึงก่อนจะนึกขึ้นได้ คนที่รู้ว่าน้ำปั่นต้องการหาหุ้นส่วนก็มีแค่เสือกับเหนือ คำพูดที่บอกกับเธอว่า ‘จะลองหาเพื่อนที่สนใจเรื่องนี้ดูละกัน’ นี่.. เป็นเบียร์หรอกเหรอ?

“อะไรกัน มีข้อห้ามเหรอ?”

“เปล่าซะหน่อย แค่ไม่คิดว่าจะเป็นเบียร์”

ชายหนุ่มร่างสูงหน้าตาหล่อเหลาส่งยิ้มให้กับคนตัวเล็ก ความสุขุมและอ่อนโยนที่เบียร์มี ไม่ว่าผู้หญิงคนไหนก็ต้องหลงไหลกันทั้งนั้น ดวงตาคมของเพื่อนที่มาใหม่จ้องมองน้ำปั่นอย่างไม่ละสายตา แต่ก็ไม่มีแววตาของความหื่นกระหายอย่างที่พวกผู้ชายหลายคนชอบใช้มองเธอ

“ไม่ชวนไปนั่งที่ไหนสักที่หน่อย?”

“เอ๊ะ! อ่า! โทษทีมันแค่ตกใจอยู่ งั้น.. คุยในห้องทำงานเราก็ได้” น้ำปั่นเดินนำเบียร์เข้าไปในห้องทำงานของเธอที่เป็นกระจกรอบทิศ โดยไม่รู้ว่าถูกแอบมองจากคนตัวสูงอีกคน

“….” คิงส์ที่ยืนเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้ม แล้วเดินกลับไปที่โต๊ะทันที

ในห้องทำงาน…

“ฉันขอแค่20/80ก็ได้ ฉัน20เธอ80”

“ทำไมขอน้อยจังอะ?”

“คือฉันไม่ค่อยเก่งเรื่องแบบนี้.. ขอแค่มีหุ้นกับเธอก็พอ” เบียร์พูดด้วยเสียงสุภาพ ฉันเองก็ยังไม่ได้เปิดประเด็นเรื่องที่จะคุยเลยนะ เบียร์ก็ตรงประเด็นจนฉันนิ่ง

“…แล้วแบบนี้”

“ฉันแค่มาตามที่เธอต้องการ.. เธออยากได้ความปลอดภัย”

“….”

“ฉันก็จะเป็นให้”

“….”

“ผู้หญิงคนเดียว กับสถานที่แบบนี้… ถึงเธอจะเป็นเจ้าของ แต่เธอก็สวยมากจนไม่ปลอดภัย”

“….”

“เธอเป็นผู้หญิง ต่อให้เป็นเจ้าของก็ไม่ได้ช่วยอะไร ไม่ใช่แขกทุกคนจะหยุดฟังเธอ” ประโยคนี้มัน…ประโยคที่คิงส์พูด น้ำปั่นนิ่งไปก่อนจะมองหน้าของเบียร์ ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหล่าตรงหน้า ถึงแม้เบียร์จะไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ที่ถูกอีกฝ่ายมองแบบนั้นแต่ก็ยังมีรอยยิ้มเผยให้เห็น

“ขะ ขอบคุณมากนะ งั้น.. เราไปนั่งดื่มกับเพื่อนๆดีไหม”

“ได้ดิ”

ทั้งฉันและเบียร์เดินกลับมาที่โต๊ะ ระหว่างทางนี่สาวๆมีแต่คนมองเบียร์

“ฮอตเหมือนกันนะเนี่ย^^”

“ก็แค่นี้แหละ”

“อิจฉาาา~”

“อิจฉาอะไร เธอก็ฮอตใช่เล่น มีแฟนได้แล้ว โสดอยู่แบบนี้เท่ากับให้ความหวังผู้ชายพวกนั้นนะ… รวมถึงฉันด้วย”

กึก! เรียวขาหยุดตรงหน้าโต๊ะพอดี พร้อมกับประโยคสุดท้ายที่เบียร์พูด

ปึ่ก! เสียงวางแก้วดังจนฉันเผลอสะดุ้ง พอมองตามก็เห็นว่าเป็นคิงส์ที่เป็นคนทำ ถึงแม้จะไม่ได้มองมาที่ฉันเลยก็เถอะ…

“อะไรวะ จะหยอดกันก็เห็นใจกูกับไอ้เสือไอ้คิงส์หน่อย… เอ้ย! ไอ้คิงส์ไม่เกี่ยว มันมีเมียมาด้วย^^~”

“…..”

“โซคิวต์~ จีบกันน่ารักดีนะ~ เนอะคิงส์เนอะ~ ไม่เห็นเหมือนคู่เราที่แบบ~” ท่าทางบิดเขินของเฟย์ทำให้น้ำปั่นยิ้มเจื่อนๆให้ไป ก่อนจะหันมาสนใจเบียร์ว่าที่หุ้นส่วนคนใหม่

“นั่งก่อนสิ”

“อ่า” แต่จังหวะที่เบียร์กำลังจะเดินไปคว้าเก้าอี้ที่วางจากโต๊ะอื่นมานั่ง

หมับ! มือบางจับมืออุ่นๆของเบียร์ทันที ท่ามกลางสายตาของทุกคน รวมทั้งคิงส์ที่นิ่งจนเดาใจไม่ถูก

“?”

“..เบียร์นั่งข้างเราก็ได้ หัวโต๊ะมันแคบ”

“เอางั้น?”

“อืม”

“ลีลาอะไรวะไอ้เบียร์ ไม่ใช่ทุกคนนะเว้ยที่ไอ้ปั่นมันยอมให้ถึงเนื้อถึงตัว”

“พูดเกินไปละ เราแค่.. รั้งไว้เอง”

“คือมึง ไม่ได้ ‘รั้ง’ ทุกคนไง” เหนือย้ำคำว่ารั้ง และสายตาเหลือบมองคิงส์กลายๆ คิงส์เองจากที่มองไปทางอื่นแบบไม่รู้ทิศ ตอนนี้ก็จับจ้องมาที่ฉัน

“..เราจะรั้งเฉพาะคนที่เราอยากให้อยู่ด้วย ..เเปลกตรงไหน”

“อื้ม~” >เสือและเหนือสามัคคีพยักหน้า

“….” คิงส์

“คืนนี้อยู่กับเราก่อน เรามีเรื่องที่ต้องคุยกับเบียร์แบบละเอียดอีกเยอะเลย”

“อื้ม เค” ฉันว่าเบียร์เข้าใจดี ฉันไม่ได้จะอ่อยหรือทำให้ใครไม่พอใจ แต่เรื่องของฉันกับเบียร์มันยังต้องคุยกันแบบลงรายละเอียดอีกเยอะ

ความสุภาพของเบียร์ทำให้น้ำปั่นเริ่มรู้สึกผ่อนคลายเหมือนกับที่อยู่ใกล้ เหนือ เสือ และคิงส์ จำนวนครั้งที่ชนแก้วก็มากขึ้นเรื่อยๆ ความร้อนเริ่มสุมร่างกายจนในที่สุด

ผึ่ง~ น้ำปั่นเลือกที่จะปลดกระดุมคอเสื้อออกหนึ่งเม็ด เพื่อให้ตัวเองหายใจได้คล่องขึ้น คนเดียวที่สัมผัสได้ว่าไม่สนุกกับค่ำคืนนี้เลยคงไม่พ้น คิงส์

“พอไหม หน้าแดงหมดแล้วนะ”

“หื้ม? แดงแล้วเหรอ?”

“อืม เหมือนลูกมะเขือเทศ”

“ถ้าเป็นพวกกู กูจะบอกว่า.. หน้ามันแดง เหมือนตูดลิง” เสือพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มช้า

“พวกแกก็มีแต่จะเเกล้งเราอยู่เรื่อย” ฉันอาจจะดื่มเยอะไปจริงๆนั่นแหละ ตอนแรกก็ไม่ได้ตั้งใจดื่มขนาดนี้ แต่เพราะสายตาที่คอยมองฉันนั่นแหละ ทำให้ฉันต้องยกมันดื่มแบบกลบเกลื่อน

“พอเถอะ เดี๋ยวจะเมา” แก้วในมือฉันถูกดึงออก เบียร์มองฉันดุๆ “กลับไปพักได้แล้ว ฉันรู้มาว่าช่วงนี้เธอยุ่งจนแทบไม่ได้พัก เดี๋ยวฉันไปส่ง”

“ไม่เป็นไร เราขับกลับเองได้” แต่ด้วยความมึนเมาบางๆที่น้ำปั่นมี อาจจะทำให้เธอนั่งเอียงเอนไปบ้าง แต่ในที่สุด เธอก็ถูกเบียร์กับเสือพาเธอมาขึ้นรถ

ตึง! เสียงปิดประตูดัง คนตัวเล็กนั่งมองเพื่อนทั้งสองคุยกันด้านนอก ก่อนที่เสือจะกลับเข้าไปในผับ และเบียร์เข้ามานั่งอยู่หน้าพวงมาลัย

ชายหนุ่มนั่งมองร่างบางตาเยิ้มหวาน ท่าทางของหญิงสาวดูเซฟตัวเองดีแม้จะอยู่ในอาการมึนเมา มือหนาทัดไรผมกับใบหูเล็ก

“แบบนี้ จะขับกลับเองได้ไง”

“..เป็นห่วงเราเหรอ~”

“ไม่ห่วงมั้ง”

“แล้วทำไมบางคน.. ไม่เห็นจะห่วงเราเลย~”

“..เธอหมายถึงใคร?”

“..ทั้งที่เคย ดูแลเรามาตั้งนานแท้ๆ~” น้ำปั่นเหม่อลอย ฤิทธ์ของเหล้าคงจะเล่นงานเธอจนอยู่หมัด เบียร์นิ่งไปครู่นึงก่อนจะหันเข้าหาน้ำปั่น เอนตัวคร่อมร่างที่นั่งอยู่ข้างตำแหน่งคนขับ ดวงตาทั้งสองจ้องมองกัน มือเล็กของน้ำปั่นยกขึ้นดันแผงอกของเบียร์ทันทีด้วยสัญชาติญาณ แรงผลักเพียงนิดไม่สามารถทำอะไรเบียร์ได้ ยิ่งถูกจ้องมองกันด้วยสายตาแบบนี้.. ก็มีบางนาทีที่น้ำปั่นคิดเคลิ้มหลับตาลงแล้วพร้อมรับสิ่งที่กำลังจะถูกหยิบยื่นให้

..ปลายเท้าจิกเกร็ง มือที่กำสั่นที่ดันแผงอกเพียงเเรงมด ใบหน้าที่กำลังจะถูกประกบริมฝีปาก

กึก!

หมับ! ร่างกายฉัน อะไรเนี่ย? .. แรงดึงกระชากตัวฉัน รู้สึกตัวอีกทีตือฉันออกมายืนอยู่นอกรถพร้อมกับร่างสูงๆที่ยืนจับไหล่หันหน้าเข้าหาฉัน

“..คิงส์~”

“ใจง่ายตั้งแต่เมื่อไหร่?”

“..เรื่องนั้น” ส่วนคิงส์ ก็เดินกลับไปที่รถ และเท้าประตูฝั่งที่ลากน้ำปั่นออกมา ท่าทางนิ่งๆ เย็นชา พร้อมกับสายตาที่จริงจัง ก้มลงมองคนในรถอย่างเบียร์ที่นิ่งไปแต่ดูแล้วจะไม่มีการทะเลาะต่อยตีกัน

“ส่วนมึง.. เป็นหุ้นส่วน

“…”

“ก็ควรทำหน้าที่ของหุ้นส่วน เพราะถ้าเมื่อไหร่ที่มึงล้ำเส้น”

“…”

“เปอร์เซนต์หุ้นส่วนมึง อาจจะเป็นของกู”

ตึง! ก่อนจะปิดประตูแรงๆ พร้อมกับหันไปหาร่างบาง น้ำปั่นยืนนิ่งและมองคิงส์ทันที

“ทำอะไรอะ”

“ดูไม่ออกเหรอว่ามันไม่ได้มาดี”

“เบียร์เป็นหุ้นส่วนเรานะ!”

“ถ้าเป็นหุ้นส่วนแล้วทำกับเธอได้ขนาดนั้น”

“….”

“ฉันซื้อหุ้นต่อมันเอง”

“คิงส์…”

“กลับ!” ก่อนจะถูกคว้าแขนทันที

“ดะ.. เดี๋ยวสิ! เราเจ็บ!”

ชายหนุ่มที่ถูกทิ้งให้นั่งอยู่ในรถ กดโทรศัพท์หาปลายสาย

ติ๊ด~

“เพื่อนมึงนี่ดุสัสเลยวะไอ้เหนือ”

[เชื่อกูยัง ขอบใจเว้ยที่มาช่วย เดี๋ยวกูกับไอ้เสือตบรางวัลให้]

“เออ” รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นบนใบหน้าสุภาพทันที