EP.8 ตระกูลอาทิตย์พาณิช

"ป๋า...ช่วยคุยกับอาเหลียงให้หน่อยสิครับ เรื่องเมื่อวานที่เกิดขึ้นไม่เกี่ยวกับร้านเราหรอกนะครับ ส่วนไอ้คนที่ก่อเรื่อง ผมสั่งให้มันรีบไปเคลียร์อยู่"

"ลื้อคงไม่ได้เข้าไปยุ่งใช่มั้ย ถ้าไอ้ธิมันสร้างเรื่องก็ให้มันแก้เอง"

"ผมจะยุ่งได้ไง เวลาจะกินข้าวยังไม่มีเลย"

"เออได้ เดี๋ยวป๋าคุยกับไอ้เหลียงให้เอง พักนี้เหมือนมีตำรวจนอกเครื่องแบบมาเยอะ ลื้อคอยดูๆหน่อยละกัน"

"เห็นแล้วครับ ผมรับรองอย่างดี ไอ้พวกเหลือบไรพวกนี้ กินเท่าไรก็ไม่อิ่ม สงสัยต้องเสิร์ฟจานพิเศษให้บ้าง"

"เอาให้พอดีๆหน่อย ป๋าไม่อยากเปื้อนเลือดเยอะ"

"ผมจะทำแบบนั้นทำไมละครับป๋า อีกเรื่องนะ ระบบโควต้าของ ผมว่าป๋าวางมือให้ผมจัดการเถอะ พวกมันแย่งของกันอย่างกะซอมบี้ ผมไม่อยากให้ป๋าต้องมาฟังเรื่องไร้สาระ"

"ไว้ถึงเวลาแล้วป๋าจะจัดการเอง"

"ครับ"

"ตรัย ลื้ออ่ะ คงไม่ได้อยากแค่ทำร้านใช่มั้ย"

"ป๋าก็รู้ว่าผมอยากทำอะไร"

"อืม ป๋าแค่อยากแน่ใจว่าลื้อยังมีเป้าหมายชัดเจน ไปได้แล้ว ป๋าจะพักผ่อน"

"เบาได้เบานะครับป๋า ผมเป็นห่วง"

ทันทีที่บทสนทนาถูกตัดจบ ตรัยคุณก็หันหลังออกจากห้องประธานใหญ่ทันที

เจ้าสัวรุ่นใหญ่แสยะยิ้มกับท่าทีของลูกชายคนโต

ตรัยคุณ อาทิตย์พาณิช เป็นชายฉกรรจ์วัย 30 ที่มีบุคลิกน่าเกรงขาม มีความเป็นพี่ใหญ่ และแน่นอนเขาเป็นคนคุมสถานบันเทิงในซอยนั้น...จะเรียกว่าทั้งหมดก็ไม่เชิง

ตระกูลอาทิตย์พาณิช เป็นผู้พัฒนาที่ดินย่านกรุงเทพฯ โซนเหนือและตะวันออก มีหลายตรอกหลายซอยที่เขาเป็นเจ้าของที่ดินและสิ่งปลูกสร้าง รวมถึงย่านสถานบันเทิงชื่อดังเกือบยกซอยนั้น ต้องบอกว่ามีบางร้านที่เป็นของคนอื่นที่มาเช่าที่เปิดธุรกิจเหมือนกัน

ตรัยคุณ ธิคุณ แทนคุณ 3 พี่น้องที่เรียกว่าเกิดมาบนกองเงินกองทอง และการได้เห็นครอบครัวทำธุรกิจหลากหลายรูปแบบ ถึงป๋าหรือเจ้าสัวธิเดช จะอายุมากขึ้น แต่ก็ยังไม่ได้วางมือเสียทีเดียว เขากำลังมองดูลูกๆ ที่เติบโต และอยากรู้ว่าใครจะสามารถมีอำนาจเหนืออาณาจักรของเขาได้

นอกจากสถานบันเทิงในกรุงเทพฯ แล้ว เขายังมีอีกหลายแห่งตามจังหวัดใหญ่ แถมธุรกิจอื่นที่ทำก็ยังมีห้างสรรพสินค้าอีก 3 แห่ง เรียกว่าเงินสะพัดทั้งกลางวันและกลางคืน

"ฮัลโหล อาเหลียง ลื้อจัดการลูกน้องหน่อย ปัญหาเมื่อวาน ไอ้ธิคงเข้ามายุ่งน่ะ เด็กก็แบบนี้ อั๊วจะจัดการมันเอง

อ้อ...อีกอย่าง ป๊ากับลูกสาวลื้อกลับมายัง

อั๊วอยากเจอ

ได้สิ....ได้..... หึหึหึ"

พอวางสายไป เขาก็สั่งลูกน้องให้ไปตามผู้หญิงที่เขาเรียกมาปรนเปรอตัวเอง...

"อาหมวยน้อย ถ้าลื้อได้อยู่เห็นลูกๆของเรา ลื้อจะมีความสุขหรือปวดหัวเหมือนอั๊วนะ...เฮ้อ...อาธิเอ๊ย...เมื่อไรลื้อจะโตสักทีนะ"

เขารำพึงรำพันกับตัวเองในขณะที่ทิ้งตัวนอนแผ่บนเตียงใหญ่ในห้องทำงานส่วนตัวที่ถูกจัดไว้อย่างเป็นสัดเป็นส่วน

สาวๆ ทะยอยเข้ามา กุลีกุจอนวดปรนนิบัตินายใหญ่อย่างพยายามเอาอกเอาใจเพราะหวังความสุขสบายที่อาจได้รับถ้านายใหญ่ถูกใจ

ฝั่งธิคุณ

"เจอตัวนังนั่นมั้ย"

"ยังเลยครับ แต่ผมว่ามันคงหนีไปไกลแล้วล่ะครับเจ้านาย ถ้ามันบอกตำรวจพวกเราคงรู้แล้ว"

"แล้วไง มึงจะปล่อยมันไปหรอ มึงเห็นมั้ยไอ้ตรัยแม่งขู่จะปิดร้านกู ไอ้สัสเอ๊ย เกลียดขี้หน้าแม่งชิบ" ธิคุณบ่นพี่ชายตัวเองอย่างหัวเสีย

"เจ้านายครับ เรื่องผู้หญิงสองคนนั้น กับพวกลูกน้องเราที่โดนจับไป"

"กูว่า แม่งแผนซ้อนแผนของใครซักคน แล้วโยนความผิดให้เรา กูถึงบอกไงว่าให้มึงตามหาอีนั่นให้เจอ มันอาจเห็นอะไรที่จะบอกเราได้"

"หรือว่าเป็นคุณตรัยที่เจอผู้หญิงคนนั้นก่อนพวกเรา ที่เจ้านายเจอเมื่อวาน ทำไมคุณตรัยต้องไปอยู่แถวนั้นด้วย"

"แม่งก็แดกมั่วแบบนั้นอยู่ตลอด.....เออ...มึงพูดมีเหตุผล กูว่าต้องไปหาพี่สุดที่รักกูหน่อยแล้ว"

แล้วธิคุณก็สาวเท้าเดินไปร้านเหล้าที่พี่ชายดูแล ถึงจะมีหลายร้าน แต่เขามักประจำอยู่ที่นี่เป็นหลัก เลยตามหาตัวได้ไม่ยาก