บทที่3

ไอเดนยิ้มหวานเดินออกจากร้าน เพราะสิ่งที่เขาอยากได้มาอยู่ในมือ ส่วนวิวาห์ยืนรอข้างนอกเห็นว่าเพื่อนเดินออกจากร้านมาแล้วเธอกระชับเท้าเข้าไปหา พร้อมบอกประโยคที่ทำเอาไอเดนหุบยิ้มทันที

"หมดหน้าที่กูแล้ว งั้นแยกกันตรงนี้แล้วกัน"

"ได้ไง เดี๋ยวกูเลี้ยงข้าว"

ไอเดนรีบบอก พร้อมกับหันมองหาร้าน แต่ทว่า วิวาห์ก็ไม่อยากจะอยู่

"ไม่ต้องหรอก กูกลับไปกินที่บ้าน"

พอบอกเพื่อนแล้ว วิวาห์เตรียมท่าจะหมุนตัวกลับ แต่ไอเดนรีบคว้าแขนเธอไว้ จนร่างบางนั้นเซถลาลงมาอยู่ที่หน้าอกของชายหนุ่ม

พรึบบ!!

"เชี้ย!!!"

วิวาห์เธอตกใจแรงดึงของไอเดนเลยสบถคำหยาบออกมา ก่อนที่ไอเดนจะรั้งเอววิวาห์ไว้แน่น

"เดี๋ยวหกล้มหรอกมึง!!"

วิวาห์เงยหน้าสบตา หนุ่มตัวสูงกว่าช้าๆ สองสายตาจ้องกันอยู่สักพัก พอมารู้ตัวอีกทีเหมือนว่ามีคนอื่นกำลังมองดูเขาทั้งสองอยู่ วิวาห์รีบผลักอกของไอเดนให้ถอยห่างออกไป พร้อมกับคำพูดที่วิวาห์ชอบพูดประจำเวลาเธอใกล้ชิดกับไอเดน

"ขนลุก!!!"

"แนะ!! ให้มันจริงเถอะ"

พูดยั่ววิวาห์แล้วก็ยิ้มให้ แต่วิวาห์นั้นสิแอบใจเต้นไม่น้อย ไม่รู้อาการแบบนี้เรียกว่าอะไร แต่คนที่พูดเหมือนจะชอบใจ ยิ้มไม่หุบ

"ตกลงไปทานข้าวเป็นเพื่อนกูก่อนนะ น่านะ ให้กูตอบแทนมึงบ้าง"

ไอเดนพยายามหว่านล้อมเพราะอีกคนเหมือนจะดื้อเตรียมจะกลับบ้านท่าเดียว หว่านล้อมยังไม่พอยังชะโงกใบหน้าหล่อคมลงมาใกล้ วิวาห์อีก เธอรู้สึกว่าหัวใจเธอมันเต้นแรงขึ้นทุกขณะ ขืนเป็นแบบนี้ต้องเสียอาการ ดังนั้น วิวาห์เลยรีบตกลงเสียให้ไว

"ก็ได้ๆ มึงเอาหน้าถอยออกไปได้แล้ว จะเอามาใกล้ทำไมขนาดนั้น กูอึดอัด"

"อึดอัดหรอ แต่เมื่อกี้กูได้ยินเสียงหัวใจมึงเต้นอ่ะ"

"ไอ้เดน!!"

ไอเดนเบ้ปากเลิกคิ้ว เมื่อยั่ววิวาห์ได้แล้วก็เดินล่วงหน้าไปก่อน ปล่อยวิวาห์ยืนถอนหายใจเฮือกใหญ่กับที่

ร้านอาหารญี่ปุ่น

"อยากกินอะไรสั่งเลย"

ไอเดนบอกเพื่อนที่นั่งกันคนละฟากฝั่ง วิวาห์หยิบเมนูขึ้นมาเปิด เลือกรายการที่อยากจะกิน ใบหน้าสวยก้มมองเมนูตรงหน้าพร้อมพิจารณาอย่างถี่ถ้วน

"อันนี่ก็น่ากิน อันนี่ก็น่ากิน"

นิ้วชี้เลื่อนไหลไปตามกระดาษแผ่นหนา จนไอเดนที่นั่งมองยกยิ้ม พร้อมกับพูดแซว

"แหม!! ทีแรกทำเป็นเล่นตัวเถอะ ดูตอนนี้สิตามึงโตเท่าไข่ห่านแล้ว"

ประโยคเชิงประชดของไอเดน ทำเอาสาวร่างบางถึงกับช้อนสายตาขึ้นมอง ไม่ใช่ว่าวิวาห์ไม่หิวหรอกนะแต่ความน้อยใจเพื่อนที่ไม่ใส่ใจตัวเองมากกว่า เลยพรานไม่อยากนั่งร่วมโต๊ะทานข้าว

"ชิ! กูเสียเวลาแล้วต่างหากละ ถึงได้ยอมมากินด้วย อย่าพูดมาก เดี๋ยวจะพรานกินไม่ลงกันพอดี"

พูดแล้ววิวาห์ก็หลบสายตาต่ำลง ส่วนไอเดนก็นั่งมองพร้อมรอยยิ้ม ทั้งคู่เรียกเมนูที่อยากทานได้แล้วก็จัดการสั่ง นั่งรอไม่กี่อึดใจเมนูที่สั่งก็มาวางตรงหน้า วิวาห์มองแล้วก็กลืนน้ำลายตามเพราะความหิว การกระทำเหล่านี้ ไอเดนสังเกตเห็นเป็นอย่างดี เขายิ้มขึ้น แต่ก็ไม่ได้แซวเพื่อน ไอเดนและวิวาห์ทานไป ต่างชมร้านไป อาหาร สดอร่อย เนื้อปลาเซลมอนก็หวานกรอบ ผ่านไปจนพักใหญ่ ทั้งคู่ก็อิ่ม ไอเดนและวิวห์เดินออกมานอกร้าน ระหว่างที่จะเดินไปที่ลานจอดรถ ไอเดนก็ขอเข้าห้องน้ำก่อน

"วิวาห์ ไปรอที่รถก่อนก็ได้ พอดีกูอยากเข้าห้องน้ำ"

วิวาห์พยักหน้า ก่อนจะเอื้อมมือไปรับถุงของที่อยู่ในมือไอเดน สาวสวยเดินตรงไปที่ลานจอดด้านนอก แต่ เรื่องที่ไม่น่าบังเอิญก็เกิดขึ้น

"ไอ้เหี้ย กอบัว"

วิวาห์ สบถคำหยาบพร้อมหันไปมองทางด้านหลัง กลัวว่าไอเดน มันจะอยู่แถวนี้ กอบัวคนที่เพื่อนหนุ่มของเธอคลั่งจะเป็นจะตาย กำลังควงแขนหนุ่มใหญ่วัยทำงานมาเดินห้าง วิวาห์ที่รู้ว่า กอบัวไม่น่าเห็นเธอ วิวาห์รีบวิ่งหลบสายตาสาวรุ่นน้อง พร้อมกับแอบมองอยู่แบบนั้น จนกระทั่ง กอบัว เดินลับตาไป วิวาห์ถึงออกมาจากที่ซ่อน

"ไอเดน กูไม่รู้จะบอกมึงยังไงแล้ว"

วิวาห์พูดกับตัวเอง พร้อมกับเดินมาที่ลานจอด แน่นอนละว่า วิวาห์ไม่ได้ขับรถมา เพราะเมื่อเช้า เธอติดรถของทางบ้านมาลงมหาลัย ส่วนการไปส่งที่บ้าน คงเป็นหน้าที่ของไอเดนตามเคย

"โทษทีว่ะ กูเข้าห้องน้ำนานไปหน่อย"

ทันที ที่มาถึงไอเดนก็เอ่ยบอกเพื่อน พร้อมกับเปิดประตูขึ้นไปนั่งบนรถ แต่สีหน้าของคนที่ขึ้นตามมานั้น ไม่สู้ดีนักเท่าไหร่ วิวาห์ครุ่นคิดที่ กอบัวคบซ้อน แต่ไม่รู้จะบอกเพื่อนรักยังไงดี

"เป็นอะไรของมึงเนี่ย หน้าบูดยังกับตูดลิง"

วิวาห์ถอนหายใจพร้อมกับหันมามองไอเดน พร้อมประโยคคำถาม ที่ลองใจ

"เดน สมมตินะ สมมติว่า กอบัวเขาไม่รักมึง มึงจะทำไง"

"ปากมึงเหรอเนี่ย ไม่มีวันนั้นหรอก มึงดูสิกูกับกอบัวคบกันมาจะเกือบปีแล้ว ไม่เคยมีทะเลาะสักครั้ง เขาเข้าใจกู ดังนั้น มันไม่มีทางเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้น มึงจำไว้"