CHAPTER 2 อ๊ะ!

ฉันมักฝันถึงสิ่งที่สวยงดงามในวัยเด็ก และคืนนี้ก็เป็นเช่นนั้นอีกครั้ง ฉันฝันถึงเนินเขาห่างจากบ้านหลังนี้ ที่ซึ่งมีเสียงลำธารน้ำเย็นไหลเริงร่าราวกับร้องเพลง ผีเสื้อสะบัดปีก และฮิคารุที่ยังขาสั้นไล่ตะครุบแมลงตัวเล็กๆ หรือไม่ก็ช้อนปลาริโคะหลากสีกลับไปเลี้ยงที่บ้าน

...รอยยิ้มของหน้ากลมๆ สีชมพูเรื่อนั้นสดใส...

ตั้งแต่เด็กมาแล้วที่ฮิคารุกับฉันเล่นด้วยกันมาตลอด...และบางทีก็แยกไม่ออกว่าสิ่งที่อยู่ภายในหัวของฉันเวลานี้เป็นภาพฝันหรือภาพวัยเด็กจริงๆ ที่เกิดขึ้นและผ่านเลยไป ทิ้งไว้แต่ร่องรอยแห่งความงดงามอบอุ่น...หากทว่าเปลี่ยวเหงานิดๆ เอาไว้...

หกโมงเช้า...

นาฬิกาที่ส่งเสียงร้องเพลงเหมือนลูกนกปลุกให้ฉันตื่นขึ้น ยังมืดอยู่เลย ราวกับแม้แต่ดวงอาทิตย์เองก็ยังหลงลืมการลืมตา

แล้วฮิคารุล่ะ...?

ฉันลุกเดินไปเปิดหน้าต่างที่เมื่อคืนรูดม่านปิดไว้ เมื่อคืนเขาอยู่ข้างหน้าต่างฝั่งตรงข้ามนั้น...และทำให้ฉันรู้สึกอบอุ่นที่อย่างน้อยก็มีเพื่อนบ้าน

หน้าต่างนั้นมืดอยู่...

ฮิคารุไม่ตื่นจริงๆ สินะ

ถ้างั้น....ก็ต้องไปปลุกแล้วล่ะ ...

ฉันมีกุญแจบ้านของฮิคารุ เขาฝากก๊อปปี้กุญแจชุดหนึ่งไว้กับฉัน รั้วบ้านของเราติดกันและที่จริงเป็นรั้วเดียวกัน เมื่อเดินออกจากตัวบ้านฉันก็ปีนรั้วอิฐสูงแค่เอวข้ามไปถึงบ้านหลังติดกัน ก่อนจะไขประตูเปิดเข้าสู่ภายใน

อาโออิไม่อยู่แล้วล่ะในเวลาแบบนี้ เหลือแต่ฮิคารุที่ต้องตื่นไปทำงานเท่านั้น

ฉันเดินงัวเงียขึ้นบันไดสู่ชั้นบนของบ้าน เปิดประตูห้องนอนที่ปิดอยู่

แกรก...

ฮิคารุ...ฉันไม่อยากปลุกนายเลย นายน่าจะเหนื่อยใช่ไหม...?

แต่ว่า...ขอโทษนะ ก็นายสั่งฉันเอง

ในความมืดอ่อนหวาน...ประดับด้วยแสงอบอุ่นสีฟ้าจางจากขอบฟ้าที่สาดเข้ามาทางหน้าต่าง...ฉันเห็นฮิคารุหลับอยู่ตรงนั้น บนเตียง หลับสนิท แต่ไม่สวมเสื้อสิน่า...

เรือนร่างท่อนบนไม่มีสิ่งใดปิดบัง และนั่นก็เป็นสิ่งที่ผู้ชายรูปร่างหน้าตาดีที่มีซิกซ์แพ็คและเรือนร่างราวกับนายแบบแมกกาซีนชอบทำกัน แต่เดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอกฮิคารุ เขาสวมแค่กางเกงยืนส์ตัวเดียวบนร่าง

แผ่นอกของเขาดูเหมือนจะแน่นขึ้น และซิกซ์แพ็คของเขาก็ดูชัดเจนขึ้น...ใช่หรือเปล่านะ

...ถ้าหากฉันไม่ได้มองผิดไป..

ไม่น่าเชื่อเลยว่าชายคนหนึ่งจะดูร้อนแรง...เซ็กซี่และน่าหลงใหลได้ขนาดนั้น