CHAPTER 1 เลิฟซีนข้างหน้าต่าง

-ฮินะ-

ฟากฟ้าสีดำ ไม่เสื่อมคลายเสน่ห์แห่งคืนค่ำ...สดใสด้วยกลุ่มดาวที่แพรวพราวประกาย

ฉัน...ฮินะเดินกลับบ้านเข้ามาในห้องนอนของตัวเอง ก่อนที่ท่ามกลางกลิ่นอายแห่งความมืดและเงียบนิ่งจะเรียกให้ฉันหันมองขวา... และนั่นก็เพราะแสงสว่างจากหน้าต่างของห้องข้างบ้านที่ส่องสว่าง และแล้วโดยไม่ทันระวังสายตา...

ในกรอบหน้าต่างห่างออกไปไม่มากนั้นฉันเห็นฮิคารุ...ชายที่หล่อเหลาและร้อนแรงยิ่งกว่าในความฝันของหญิงคนใดทั้งนั้น และเขาคนนั้นกำลังอยู่กับอาโออิ

เขาสองคนเป็นแฟนกัน

แขนของร่างกำยำแข็งแรง...งดงามไร้ที่ติที่กระดุมถูกเปลื้องปลดออกหมดแล้วนั้นรัดและรั้งหญิงสาวไว้ข้างๆ และร่างของอาโออิที่ดูราวกับถูกหลอมละลายด้วยสัมผัสร้อนนั้นก็เหลือแต่เพียงบราเซียร์สีขาวบางปิดบัง ดูราวกับดอกไม้สีขาวหรือเกล็ดหิมะในอุ้งมือร้อนผ่าวของชายที่สง่างามและน่าหลงใหลราวกับเปลวไฟคนนั้น...

...เพื่อที่จะหลอมละลายหรือถูกบดขยี้จนแตกกระจาย...

ริมฝีปากแนบริมฝีปาก... เรือนร่างแนบชิดเรือนร่าง... มืออันเชี่ยวชาญสัมผัสร่างหญิงสาวอันอ่อนไหวจนแทบจะสั่นสะท้านและหลอมละลายในขณะเดียวกัน และหากไม่มีกระจกกั้นอาจได้ยินเสียงผู้หญิงที่ถูกสัมผัสคราง...

นั่นล่ะฮิคารุ เขาเป็นคนแบบนั้น เมื่อรักใครแล้วก็จะรักหมดหัวใจ...อย่างรุนแรง จริงจัง ทุ่มเทและให้ทุกอย่าง...

...มอบสัมผัสที่เกินกว่าผู้หญิงคนไหนจะโหยหา กล้าคิดฝันและหลอมละลายได้...หลอมละลาย...ยิ่งกว่าสัมผัสที่เธอจะได้รับจากชายคนอื่นใด

นั่นเพราะความรักของฮิคารุเหมือนเปลวไฟที่แสนหวาน...ร้อนแรงและจริงจัง...

...เพียงแวบเดียวเท่านั้น...แล้วฮิคารุก็เห็นฉัน

แบร่...ฉันแลบลิ้นปลิ้นตาใส่เขา และฮิคารุทำอย่างเดียวกัน แต่ผู้หญิงที่หลอมละลายและหลับตาอยู่ในอ้อมแขนนั้นไม่ทันสังเกตด้วยซ้ำ

ฟึ่บ!

แล้วฉับพลันนั้นฉันดึงม่านปิด ทั้งสองคนจะได้อยู่ในโลกของกันและกัน และฉันก็แค่เพื่อนบ้าน...เพื่อนบ้านที่ดี...

อีกอย่างฉันไม่ได้แอบมอง ก็แค่บังเอิญเห็นเท่านั้น

หากแต่ระหว่างฮิคารุและฉันเราไม่เคยมีอะไรปิดบังกัน ฉันเป็นเพื่อนของเขา และเขาก็เป็นเพื่อนของฉัน เรารู้จักกันมานาน

ฮิคารุ ฝันดีนะเพื่อน ฉันดีใจแทนนายนะที่มีความรักแสนสวยแบบนั้น

แล้วฉันล่ะ เพื่อนรักของฉันมีแฟนแล้ว แต่ความรักของฉันจะเป็นอย่างไรกัน...?

แล้วก่อนที่ฉันจะเอนหัวพิงหมอนเพื่อหลับฝันโทรศัพท์มือถือของฉันก็สั่นและเรืองสว่าง

ครืด...

ข้อความสินะ

ในความมืดและผ่านม่านสายตางัวเงียฉันอ่านข้อความนั้น

“พรุ่งนี้ถ้าหกโมงเช้าฉันยังไม่ตื่น ช่วยมาปลุกด้วย จากฮิคารุ”

เขามักทำแบบนั้นล่ะ ชายข้างห้องคนนั้น คนที่ความจริงแล้วเป็นมากกว่าเพื่อนบ้าน ทั้งที่โตๆ กันแล้วก็ยังส่งข้อความมาขอให้ฉันไปปลุกเหมือนเด็กตัวเล็กๆ แบบนั้น

ให้มันได้อย่างนั้นสิ ฮิคารุ...!